Skip to main content
Úrskurðarnefnd umhverfis- og auðlindamála
des 22
Love0

54/2005 Ytri-Hólmur

Með

Ár 2007, þriðjudaginn 18. september, kom úrskurðarnefnd skipulags- og byggingarmála saman til fundar í húsnæði nefndarinnar að Skúlagötu 21 í Reykjavík.  Mætt voru Hjalti Steinþórsson forstöðumaður, Þorsteinn Þorsteinsson byggingarverkfræðingur og Aðalheiður Jóhannsdóttir dósent. 

Fyrir var tekið mál nr. 54/2005, kæra á synjun hreppsnefndar Innri- Akraneshrepps frá 9. júní 2005 um að taka fyrir að nýju ósk um að setja inn í aðalskipulagstillögu fyrirhugaða 18 húsa byggð í landi Ytra-Hólms I, Innri-Akraneshreppi.

Í málinu er nú kveðinn upp svofelldur

úrskurður: 

Með bréfi til úrskurðarnefndar skipulags- og byggingarmála, dags. 14. júlí 2005, er barst nefndinni hinn 18. sama mánaðar, kærir K, Ytra-Hólmi I, Hvalfjarðarsveit, áður Innri-Akraneshreppi, synjun hreppsnefndar Innri- Akraneshrepps frá 9. júní 2005 um að taka fyrir að nýju ósk um að setja inn í aðalskipulagstillögu fyrirhugaða 18 húsa byggð í landi Ytra-Hólms I, Innri-Akraneshreppi. 

Málsatvik og rök:  Með bréfi, dags. 27. apríl 2003, sendu eigendur jarðarinnar Ytra-Hólms I hreppsnefnd Innri-Akraneshrepps erindi þar sem m.a. var óskað eftir áliti sveitarstjórnar á skipulagningu fjögurra hektara svæðis í landi nefndrar jarðar undir 18 húsa íbúðarbyggð.  Var erindið útlistað nánar í bréfi til hreppsnefndar, dags. 11. maí sama ár.  Hreppsnefndin tilkynnti með bréfi, dags. 20. maí 2003, að samþykkt hefði verið að taka erindið til skoðunar við gerð aðalskipulagstillögu fyrir hreppinn sem þá var hafin vinna við.  Landeigendum Ytra-Hólms I var hins vegar tilkynnt í bréfi, dags. 24. september 2003, að fyrirhuguð 18 húsa íbúðarbyggð félli ekki að hugmyndum hreppsnefndar um þróun íbúðarbyggðar í hreppnum og því ekki fallist á að auglýsa tillögu að aðalskipulagi þar sem gert væri ráð fyrir umsóttri byggð.  Eigendur jarðarinnar lýstu vonbrigðum sínum með afstöðu hreppsnefndar til málsins og gerðu ítarlega grein fyrir sjónarmiðum sínum og athugasemdum í bréfi til hennar, dags. 21. október 2003.  Þar var farið fram á að sveitarstjórn endurskoðaði afstöðu sína og tæki upp í aðalskipulagstillögu hugmyndir um íbúðarsvæði austast í landi Ytra-Hólms I.  Með bréfi til hreppsnefndar Innri-Akraneshrepps, dags. 24. maí 2005, fór kærandi máls þessa síðan fram á með skírskotun til erindisins frá 27. apríl 2003 að hugmyndir um fyrrgreinda íbúðarbyggð yrðu teknar fyrir að nýju og settar á aðalskipulagstillögu.  Erindið var tekið fyrir á fundi hreppsnefndar hinn 9. júní 2005 þar sem fyrri afstaða hennar var áréttuð og vísað til þess að engar forsendur hafi breyst frá því að fyrri ákvörðun hafi verið tekin.

Kærandi vísar til þess að með hinni kærðu afgreiðslu sé atvinnufrelsi hennar og réttur til frjálsrar nýtingar á eign hennar skert.  Ákvörðunin sé ekki í samræmi við stjórnsýslulög og gangi gegn markmiðum skipulags- og byggingarlaga.  Hún styðjist ekki við almannahagsmuni og sé í raun órökstudd.  Farið sé fram á að hreppsnefnd breyti svæðisskipulagi eða felli inn á aðalskipulagstillögu greinda íbúðarbyggð í landi Ytra-Hólms I og auglýsi deiliskipulag fyrir þá byggð.

Hreppsnefnd bendir á að umbeðin íbúðabyggð hafi verið í andstöðu við þágildandi svæðisskipulag og hafi hreppsnefnd, sem handhafi skipulagsvalds, ekki talið rétt að taka umrædda spildu úr landbúnaðarnotum.  Engin fullmótuð deiliskipulagstillaga hafi verið lögð fram  til kynningar vegna umdeildra hugmynda að íbúðarbyggð.  Kröfugerð kæranda sé misvísandi og ekki verði talið að úrskurðarnefndin geti tekið afstöðu til krafna um að hreppsnefnd samþykki deiliskipulag fyrir umrædda byggð, sem yrði í andstöðu við svæðisskipulag og aðalskipulagstillögu hreppsins.  Jafnframt  verði að telja að báðir eigendur umræddrar jarðar, þyrftu að standa að kærumáli því sem hér sé til meðferðar.

Kærandi og hreppsnefnd Innri-Akraneshrepps hafa fært fram frekari rök og gert ítarlegri grein fyrir sjónarmiðum sínum sem ekki verða rakin hér en úrskurðarnefndin hefur haft þau öll til hliðsjónar við úrlausn málsins.

Innri-Akraneshreppur hefur sameinast þremur öðrum sveitarfélögum og tók sameiningin gildi í kjölfar sveitarstjórnarkosninga árið 2006.  Hið sameinaða sveitarfélag nefndist Hvalfjarðarsveit.  Svæðisskipulag sveitarfélaga sunnan Skarðsheiðar féll úr gildi með auglýsingu í B-deild Stjórnartíðinda nr. 939/2005 en gildistökuauglýsing vegna Aðalskipulags Innri-Akraneshrepps 2002-2014 birtist hinn 2. júní 2006 í sama riti.

Niðurstaða:  Með hinni kærðu ákvörðun var hafnað beiðni um endurupptöku á erindi kæranda og eiginmanns hennar frá árinu 2003 um að tekin yrði upp í aðalskipulagstillögu Innri-Akraneshrepps ráðagerð um 18 lóðir undir íbúðarhús á svæði í landi jarðarinnar Ytri-Hólms I. 

Samkvæmt 13. og 19. gr. laga nr. 73/1997 staðfestir ráðherra svæðis- og aðalskipulag, eða breytingar á því og taka slíkar skipulagsákvarðanir gildi þegar staðfestingin hefur verið birt í B-deild Stjórnartíðinda.  Af þessu leiðir að það er á valdsviði ráðherra að taka afstöðu til lögmætis svæðis- og aðalskipulags eða breytinga á þeim áætlunum. 

Umræddar ákvarðanir ráðherra eru lokaákvarðanir æðra stjórnvalds og hefur úrskurðarnefndin í fyrri úrskurðum talið að hana bresti vald að stjórnsýslurétti til þess að endurskoða þær.  Hefur þessi túlkun nú fengið stoð í 5. mgr. 8. gr. skipulags- og byggingarlaga svo sem henni var breytt með 21. gr. laga nr. 74/2005.

Verður kærumáli þessu af framangreindum ástæðum vísað frá úrskurðarnefndinni.

Uppkvaðning úrskurðar í máli þessu hefur dregist verulega sökum mikils málafjölda sem skotið hefur verið til úrskurðarnefndarinnar.

Úrskurðarorð:

Kærumáli þessu er vísað frá úrskurðarnefndinni.

 

 

                                                   __________________
                                                        Hjalti Steinþórsson

 

 

_____________________________                  ______________________________
            Þorsteinn Þorsteinsson                                           Aðalheiður Jóhannsdóttir

 

 

 

 

 

 

 

 

des 22
Love0

32/2006 Jöklasel

Með

Ár 2007, þriðjudaginn 18. september, kom úrskurðarnefnd skipulags- og byggingarmála saman til fundar í húsnæði nefndarinnar að Skúlagötu 21 í Reykjavík.  Mætt voru Hjalti Steinþórsson forstöðumaður, Þorsteinn Þorsteinsson byggingarverkfræðingur og Aðalheiður Jóhannsdóttir dósent. 

Fyrir var tekið mál nr. 32/2006, kæra á ákvörðun byggingarfulltrúans í Reykjavík frá 11. apríl 2006 um að veita leyfi til að byggja steinsteypta bílskúra fyrir fjóra bíla norðaustanvert við lóð nr. 21-23 við Jöklasel í Reykjavík. 

Í málinu er nú kveðinn upp svofelldur

úrskurður:

Með bréfi til úrskurðarnefndar skipulags- og byggingarmála, dags. 5. maí 2006, er barst nefndinni sama dag, kæra G og Í, Fjarðarseli 31, Reykjavík þá ákvörðun byggingarfulltrúans í Reykjavík frá 11. apríl 2006 að veita leyfi til að byggja steinsteypta bílskúra fyrir fjóra bíla norðaustanvert við lóð nr. 21-23 við Jöklasel í Reykjavík.  Hin kærða ákvörðun var staðfest á fundi borgarráðs hinn 16. apríl 2006. 

Kærendur krefjast þess að hin kærða ákvörðun verði felld úr gildi.  Jafnframt var þess krafist að framkvæmdir, sem hafnar voru samkvæmt hinu kærða byggingarleyfi, yrðu stöðvaðar.  Með úrskurði uppkveðnum hinn 18. maí 2006 var kröfu kærenda um stöðvun framkvæmda hafnað. 

Málsatvik:  Ráðið verður af málsgögnum að snemma árs 2004 hafi komið fram ósk frá eigendum íbúða að Jöklaseli 21-23 um að fá að byggja fjóra bílskúra á landspildu í eigu Reykjavíkurborgar norðaustan við lóð umræddra húsa.  Var erindið tekið til athugunar hjá embætti skipulagsfulltrúa og hlaut jákvæðar undirtektir.  Var því beint til umsækjenda að láta vinna tillögu að breyttu skipulagi svæðisins þar sem gert væri ráð fyrir byggingu umræddra skúra.  Létu umsækjendur vinna tillögu að breyttu skipulagi og var samþykkt á fundi skipulagsráðs hinn 8. júní 2005 að grenndarkynna tillöguna fyrir hagsmunaaðilum að Jöklaseli 1-19 (oddatölur). 

Að lokinni grenndarkynningu var málið tekið fyrir að nýju í skipulagsráði og tillagan samþykkt á fundi ráðsins hinn 20. júlí 2005, með vísan til 12. gr. samþykkta fyrir skipulagsráð, en engar athugasemdir höfðu borist við tillöguna.  Var tillagan send Skipulagsstofnun til afgreiðslu með bréfi, dags. 22. júlí 2005.  Með bréfi, dags. 28. júlí 2005, lýsti Skipulagsstofnun þeirri afstöðu sinni að ekki væri gerð athugasemd við að birt yrði auglýsing um samþykkt deiliskipulagsbreytingarinnar í B-deild Stjórnartíðinda og var sú auglýsing birt hinn 17. ágúst 2005. 

Hinn 16. ágúst 2005 sóttu húsfélögin að Jöklaseli 21 og 23 um byggingarleyfi fyrir fjórum bílskúrum í samræmi við hið breytta skipulag.  Endanlegir uppdrættir, dags. 3. febrúar 2006, voru samþykktir af byggingarfulltrúanum í Reykjavík hinn 14. febrúar s.á. og var sú ákvörðun staðfest á fundi borgarráðs hinn 16. sama mánaðar. 

Málsrök kærenda:  Af hálfu kærenda er því haldið fram að bygging bílskúra suðaustan við eign þeirra að Fjarðarseli 31 muni skerða útsýni frá eigninni og skyggja verulega á sól í garði.  Þarna hafi áður verði grænt svæði samkvæmt deiliskipulagi sem í gildi hafi verið allt frá árinu 1978.  Engin grenndarkynning hafi farið fram gagnvart hagsmunaaðilum við Fjarðarsel og hafi því ekki verið farið að lögum við undirbúning málsins.  Þá sé stærð og hæð fyrirhugaðra bílskúra meiri en eðlilegt geti talist og bent sé á að byggingarfulltrúi hafi gert athugasemd vegna þessa.  Verulega hafi skort á að rök byggingarleyfishafa, sem færð hafi verið fram vegna framkominna athugasemda byggingarfulltrúa, hafi verið fullnægjandi og ekki hafi verið tekið tillit til næsta umhverfis.

Málsrök Reykjavíkurborgar:  Borgaryfirvöld hafa lagt fram gögn í máli þessu og vísa til þeirra máli sínu til stuðnings en ekki hefur verið lögð fram sérstök greinagerð af þeirra hálfu í málinu.

Uppkvaðning úrskurðar í máli þessu hefur dregist vegna mikilla anna hjá nefndinni.

Niðurstaða:  Eins og að framan er rakið var gerð breyting á deiliskipulagi umrædds svæðis haustið 2005 þar sem gert var ráð fyrir byggingu bílskúra þeirra sem um er deilt í málinu.  Var auglýsing um skipulagsbreytinguna birt í B-deild Stjórnartíðinda hinn 17. ágúst 2005 og verður að líta svo á að hún teljist almenningi kunn frá þeim tíma.  Skipulagsákvörðun þessi var ekki kærð til úrskurðarnefndarinnar og hefur henni ekki verið hnekkt.  Er hún því bindandi fyrir stjórnvöld og borgara, sbr. 2. mgr. greinar 6.4 í skipulagsreglugerð nr. 400/1998.  Af málsgögnum verður ekki annað ráðið en að hið kærða byggingarleyfi sé í samræmi við fyrrgreint deiliskipulag.  Verða íbúar skipulagssvæðis að sætta sig við framkvæmdir sem stoð eiga í gildandi skipulagi, en geta eftir atvikum átt bótarétt skv. 33. gr. skipulags- og byggingarlaga nr. 73/1997 hafi gildistaka skipulagsins valdið þeim tjóni. 

Með vísan til þess sem að ofan greinir er ekki fallist á að hin kærða ákvörðun verði felld úr gildi. 

Úrskurðarorð:

Hafnað er kröfum kærenda um að ákvörðun byggingarfulltrúans í Reykjavík frá 11. apríl 2006 um að veita leyfi til að byggja steinsteypta bílskúra fyrir fjóra bíla norðaustanvert við lóð nr. 21-23 við Jöklasel í Reykjavík verði felld úr gildi.

 

___________________________
Hjalti Steinþórsson

 

_____________________________                  ____________________________
   Þorsteinn Þorsteinsson                                       Aðalheiður Jóhannsdóttir

des 22
Love0

59/2007 Hólmsheiði

Með

Ár 2007, þriðjudaginn 18. september, kom úrskurðarnefnd skipulags- og byggingarmála saman til fundar í húsnæði nefndarinnar að Skúlagötu 21 í Reykjavík.  Mætt voru Hjalti Steinþórsson forstöðumaður, Þorsteinn Þorsteinsson byggingarverkfræðingur og Aðalheiður Jóhannsdóttir dósent.

Fyrir voru tekin mál nr. 59/2007 og 60/2007, kærur á afgreiðslu skipulagsráðs Reykjavíkur frá 16. maí 2007 um afmörkun lands á Hólmsheiði fyrir tímabundna aðstöðu Fisfélags Reykjavíkur. 

Í málinu er nú kveðinn upp svofelldur

úrskurður:

Með bréfi til úrskurðarnefndar skipulags- og byggingarmála, dags. 28. júní 2007, er barst nefndinni samdægurs, kærir Magnús Guðlaugsson hrl., f.h. Græðis, félags landeigenda í Óskoti og Reynisvatnslandi, afgreiðslu skipulagsráðs Reykjavíkur frá 16. maí 2007 um afmörkun lands á Hólmsheiði fyrir tímabundna aðstöðu Fisfélags Reykjavíkur.  Með bréfi til úrskurðarnefndarinnar, dags. 28. júní 2007, er barst nefndinni sama dag, kærir Árni Ingason, formaður Fjáreigendafélags Reykjavíkur, f.h. félagsins, einnig fyrrgreinda afgreiðslu skipulagsráðs frá 16. maí 2007.  Hagsmunir kærenda fara saman og ákvað úrskurðarnefndin því að sameina síðara kærumálið hinu fyrra, sem er númer 59/2007. 

Gera kærendur þá kröfu að hin kærða afgreiðsla verði felld úr gildi ásamt því að kveðinn verði upp til bráðabirgða úrskurður um stöðvun framkvæmda þar til endanleg niðurstaða liggi fyrir í kærumálinu.   Af hálfu Reykjavíkurborgar er þess krafist að málinu verði vísað frá úrskurðarnefndinni.  Engar framkvæmdir eru hafnar á svæðinu og verður því ekki fjallað sérstaklega um kröfu kærenda um stöðvun framkvæmda en málið er nú tekið til úrlausnar um framkomna frávísunarkröfu.

Málsatvik og rök:  Á fundi skipulagsráðs hinn 6. september 2006 var lagt fram bréf Fisfélags Reykjavíkur varðandi aðstöðu fyrir félagið á Hólmsheiði og var eftirfarandi fært til bókar:  „Ráðið gerir ekki athugasemd við tillögu skipulagsfulltrúa um tímabundna aðstöðu fyrir Fisfélagið.  Tillögunni er vísað til umsagnar Flugmálastjórnar, umhverfisráðs, Hestamannafélagsins Fáks og hagsmunafélags sumarhúsaeigenda á svæðinu.“  Á fundi skipulagsráðs hinn 16. maí 2007 var erindið tekið fyrir að nýju ásamt athugasemdum og var eftirfarandi fært til bókar:  „Tillaga að tímabundinni afmörkun svæðis samþykkt.  Vísað til borgarráðs.“  Var framangreint staðfest á fundi borgarráðs hinn 31. maí 2007. 

Af hálfu kærenda er m.a. vísað til þess að svæði það er um ræði sé skilgreint samkvæmt aðalskipulagi sem opið svæði til sérstakra nota.  Það að úthluta því undir flugvöll og flugskýli án þess að breyta áður gildandi aðalskipulagi sé óheimilt samkvæmt skipulags- og byggingarlögum nr. 73/1997.  Þá sé svæðið í aðeins 400 metra fjarlægð frá sumarbústöðum þeim er næstir séu og yrði hávaðinn af farartækjunum slíkur að á góðviðrisdögum yrðu bústaðirnir ónothæfir. 

Þá sé bent á að Fjáreigendafélag Reykjavíkur hafi haft hluta svæðisins til afnota allt frá árinu 1970 samkvæmt samkomulagi við þáverandi borgarstjóra um notkun á Hólmsheiði.  Ljóst sé að staðsetning fisflugvallar í næsta nágrenni muni valda verulegu ónæði ásamt því að geta valdið hestamönnum miska eða jafnvel lífsháska. 

Af hálfu Reykjavíkurborgar er þess krafist að máli þessu verði vísað frá úrskurðarnefndinni þar sem ekki sé um kæranlega ákvörðun að ræða samkvæmt skipulags- og byggingarlögum.  Hin kærða afgreiðsla feli í sér leyfi fyrir tímabundnum afnotum af landi.  Hvorki liggi fyrir kæranleg skipulagsákvörðun né kæranlegt byggingarleyfi vegna þessara tímabundnu afnota. 

Kærendur mótmæla framkominni frávísunarkröfu Reykjavíkurborgar og halda því fram að búið sé að veita Fisfélaginu framkvæmdaleyfi þrátt fyrir að málið sé til meðferðar hjá úrskurðarnefndinni. 

Niðurstaða:  Í máli þessu er kærð afgreiðsla skipulagsráðs Reykjavíkur þar sem samþykkt var tillaga að afmörkun landspildu fyrir tímabundna starfsemi Fisfélags Reykjavíkur á Hólmsheiði.  Umrædd spilda er á svæði sem skilgreint er í Aðalskipulagi Reykjavíkur 2001-2024 sem opið svæði til sérstakra nota, en helst verður ráðið af uppdrætti þess að áformað hafi verið að nýta svæðið til skógræktar. 

Í grein 4.12.1 í skipulagsreglugerð nr. 400/1998 eru opin svæði til sérstakra nota skilgreind sem svæði með útivistargildi þar sem gert er ráð fyrir mannvirkjagerð í tengslum við þá starfsemi sem þar er stunduð og eru í ákvæðinu tilfærð dæmi um ýmis konar starfsemi sem talin er geta fallið undir umrædda landnotkun.  Í 2. mgr. gr. 4.12.2 sömu reglugerðar segir að í deiliskipulagi skuli gera grein fyrir mannvirkjagerð, efnisnotkun og litavali, gróðri og girðingum, bílastæðum og frárennsli o.fl. 

Samkvæmt framangreindu ákvæði þarf að gera deiliskipulag að þeim mannvirkjum sem áformuð eru á umræddri spildu áður en til mannvirkjagerðar getur komið á svæðinu.  Jafnframt þarf, á grundvelli þess skipulags, að veita framkvæmda- og byggingarleyfi fyrir einstökum framkvæmdum og mannvirkjum eftir því sem við á.  Hin kærða ákvörðun felur einungis í sér ráðstöfun á landi í eigu Reykjavíkurborgar til tímabundinna afnota fyrir umsækjanda.  Er hún fyrst og fremst einkaréttarlegs eðlis en felur hvorki í sér lokaákvörðun um skipulag né heimild til framkvæmda sem sætt gætu kæru til úrskurðarnefndarinnar.  Verður málinu því vísað frá úrskurðarnefndinni. 

Úrskurðarorð:

Máli þessu er vísað frá úrskurðarnefndinni.

_____________________________
Hjalti Steinþórsson

 

_____________________________                  ____________________________
         Þorsteinn Þorsteinsson                                     Aðalheiður Jóhannsdóttir

des 22
Love0

25/2006 Hagamelur

Með

Ár 2007, þriðjudaginn 11. september, kom úrskurðarnefnd skipulags- og byggingarmála saman til fundar í húsnæði nefndarinnar að Skúlagötu 21 í Reykjavík.  Mættir voru Hjalti Steinþórsson forstöðumaður, Ásgeir Magnússon héraðsdómari og Geirharður Þorsteinsson arkitekt og skipulagshönnuður. 

Fyrir var tekið mál nr. 25/2006, kæra eigenda íbúðar í fjöleignarhúsinu að Hagamel 52, Reykjavík á synjun byggingarfulltrúans í Reykjavík frá 9. mars 2006 um úttekt á burðarvirki er kom í stað burðarveggjar í íbúð á fyrstu hæð fjöleignarhússins.

Í málinu er nú kveðinn upp svofelldur

úrskurður: 

Með bréfi til úrskurðarnefndar skipulags- og byggingarmála, dags. 30. mars 2006, er barst nefndinni sama dag, kærir Dýrleif Kristjánsdóttir lögfræðingur, f. h. B og H, eigenda íbúðar í fjöleignarhúsinu að Hagamel 52, Reykjavík synjun byggingarfulltrúans í Reykjavík frá 9. mars 2006 um úttekt á burðarvirki er kom í stað burðarveggjar í íbúð á fyrstu hæð fjöleignarhússins.  Gera kærendur þá kröfu að hin kærða ákvörðun verði felld úr gildi og lagt verði fyrir byggingarfulltrúa að gera úttekt á greindu burðarvirki.

Málsatvik og rök:  Í maímánuði 2005 höfðu kærendur samband við embætti byggingarfulltrúa og bentu á að verið væri að rífa niður burðarvegg í íbúð á fyrstu hæð hússins að Hagamel 52 án samþykkis þeirra og án tilskilinna leyfa.  Í kjölfarið sendi embætti byggingarfulltrúa eigendum íbúðarinnar bréf, dags. 14. júní 2005, þar sem þeir voru krafðir skýringa. Svar barst frá verkfræðingi íbúðareigenda þar sem upplýst var að hann hefði umsjón með verkinu. Var honum bent á að sækja um byggingarleyfi vegna framkvæmdanna.  Sótt var um leyfi fyrir umdeildum framkvæmdum og veitti byggingarfulltrúi leyfi til að fjarlægja burðarvegg milli eldhúss og borðstofu í umræddri íbúð á afgreiðslufundi hinn 1. nóvember 2005.  Með bréfi, dags. 14. nóvember 2005, fóru kærendur fram á að byggingarfulltrúi léti taka út greindar framkvæmdir svo hafið yrði yfir allan vafa að burðarþol umrædds húss væri fullnægjandi.  Kærendum var tilkynnt með bréfi, dags. 12. desember 2005, að embætti byggingarfulltrúa myndi ekki aðhafast frekar í málinu í ljósi þess að fyrir lægi að verkið hefði verið unnið samkvæmt uppdrætti burðarþolshönnuðar og starfsmaður embættisins staðfest að hönnunin væri í fullkomnu lagi.  Krafa um úttekt á verkinu af hálfu óháðs aðila var ítrekuð í bréfi lögfræðings kærenda, dags. 6. febrúar 2006 en í svari við því bréfi skírskotaði byggingarfulltrúi til bréfs síns til kærenda dags. 12. desember 2005.

Kærendur byggja á því að umdeildar framkvæmdir hafi verið ólögmætar og háðar samþykki meðeigenda fjöleignarhússins.  Hönnunarteikningar og yfirlýsingar um burðarþol hafi komið til löngu eftir að umdeildar framkvæmdir í íbúð á fyrstu hæð hússins hafi verið um garð gengnar.  Embætti byggingarfulltrúa hafi sjálft viðurkennt að umdeild breyting hafi ekki verið í samræmi við lög og reglur.  Telji kærendur að byggingarfulltrúa beri, skv. 41. gr. skipulags- og byggingarlaga nr. 73/1997 og 9. og 61. gr. byggingarreglugerðar nr. 441/1998, að framkvæma úttekt á burðarvirki því er komið hafi í stað burðarveggjar þess sem fjarlægður hafi verið.

Af hálfu Reykjavíkurborgar er krafist frávísunar málsins.  Kærendum hafi verið tilkynnt skriflega um synjun á erindi þeirra með bréfi, dags. 12. desember 2005, en ákvörðunin hafi ekki verið kærð fyrr en með kæru dags. 30. mars 2006.  Samkvæmt 5. mgr. 8. gr. skipulags- og byggingarlaga nr. 73/1997 sé kærufrestur einn mánuður frá því að kæranda varð kunnugt, eða mátti vera kunnugt, um ákvörðun er kæra skal.  Ekki sé reynt að færa rök að því í kæru hvers vegna víkja ætti frá nefndu ákvæði laganna og hljóti því kæran að teljast alltof seint fram komin.

Niðurstaða:  Byggingarleyfi fyrir umdeildum framkvæmdum var veitt af hálfu byggingarfulltrúa hinn 1. nóvember 2005 og svar hans við málaleitan kærenda um úttekt vegna þeirra framkvæmda er dagsett 12. desember sama ár.  Lögmaður kærenda  áréttaði erindi þeirra með bréfum, dags. 6. febrúar og 7. mars 2006, en í svari byggingarfulltrúa við þeim bréfum frá 9. mars 2006 skírskotaði hann til bréfs frá 12. desember 2005 um afstöðu embættisins til málsins.

Samkvæmt 5. mgr. 8. gr. skipulags- og byggingarlaga nr. 73/1997 er kærufrestur til úrskurðarnefndarinnar einn mánuður frá því að kæranda varð eða mátti vera kunnugt um ákvörðun þá sem kæra á.  Hin kærða afgreiðsla byggingarfulltrúa á frekari úttekt á heimiluðum framkvæmdum samkvæmt byggingarleyfinu frá 1. nóvember 2005 var tilkynnt kærendum með bréfi dags. 12. desember sama ár eins og fram er komið.  Liggur því fyrir að kærufrestur var liðinn er kæra barst úrskurðarnefndinni hinn 30. mars 2006 enda skapar svar byggingarfulltrúa frá 9. mars 2006 ekki nýjan kærufrest þar sem svarbréfið fól ekki í sér nýja ákvörðun heldur aðeins áréttingu á fyrri afstöðu embættisins til erindis kærenda.

Að þessu virtu og með vísan til 28. gr. stjórnsýslulaga nr. 37/1993 verður kærumáli þessu vísað frá úrskurðarnefndinni enda liggja ekki fyrir þau atvik í málinu er gefa tilefni til að taka málið til efnismeðferðar samkvæmt undanþáguákvæðum 1. eða 2. tl. greinds lagaákvæðis.

Úrskurðarorð:

Kærumáli þessu er vísað frá úrskurðarnefndinni.

 

____________________________________
Hjalti Steinþórsson

 

     ____________________________                   ______________________________
              Ásgeir Magnússon                                              Geirharður Þorsteinsson

des 22
Love0

17/2005 Sóltún

Með

Ár 2007, þriðjudaginn 11. september, kom úrskurðarnefnd skipulags- og byggingarmála saman til fundar í húsnæði nefndarinnar að Skúlagötu 21, Reykjavík.  Mættir voru Hjalti Steinþórsson forstöðumaður, Ásgeir Magnússon héraðsdómari og Geirharður Þorsteinsson skipulagshönnuður.  

Fyrir var tekið mál nr. 17/2005, kæra á samþykkt skipulagsráðs Reykjavíkur um breytt deiliskipulag fyrir Sóltún-Ármannsreit.  

Á málið er nú lagður svofelldur

úrskurður:

Með bréfi til úrskurðarnefndar skipulags- og byggingarmála, dags. 22. febrúar 2005, er barst nefndinni sama dag, kærir V, Sóltúni 5, Reykjavík, f.h. húsfélagsins að Sóltúni 5, samþykkt skipulagsráðs Reykjavíkur frá 26. janúar 2005 um breytt deiliskipulag Sóltúns-Ármannsreits.  Á fundi borgarráðs hinn 3. febrúar 2005 var afgreiðsla nefndarinnar staðfest.  

Skilja verður kröfugerð kæranda á þann veg að gerð sé krafa um að hin kærða ákvörðun verði felld úr gildi.  Að öðrum kosti verði hinni kærðu ákvörðun breytt þannig að umferð að Sóltúni 8-18 og fræðslustofnun sem fyrirhuguð er á svæðinu verði einnig frá Hátúni. 

Málavextir:  Á árinu 2000 var samþykkt deiliskipulag fyrir svokallaðan Sóltúns-Ármannsreit sem markast af Sóltúni til suðurs, Hátúni til vesturs, Miðtúni til norðurs og Nóatúni til austurs.  Á árinu 2001 voru gerðar lítilsháttar breytingar á skipulaginu.  Á fundi skipulags- og byggingarnefndar hinn 6. október 2004 var lögð fram tillaga að breyttu deiliskipulagi svæðisins og á fundi nefndarinnar hinn 13. s.m. var samþykkt að auglýsa framkomna tillögu.  Fól hún m.a. í sér heimild til hækkunar hjúkrunarheimilisins að Sóltúni 2 um eina hæð ásamt fjölgun bílastæða á lóðinni, heimild til byggingar fjögurra hæða húss fyrir hjúkrunartengda þjónustu að Sóltúni 4 ásamt bílastæðum sem og að á lóðinni að Sóltúni 6 myndi rísa fræðslustofnun.  Þá fól og tillagan í sér heimild til að reisa á lóðinni Sóltún 8-18 allt að átta hæða fjölbýlishús með 70 íbúðum ásamt bílastæðum, en deiliskipulagið frá árinu 2000 gerði ráð fyrir stækkun íþóttahúss er þar stóð ásamt 5000 m² byggingu á tveimur hæðum. 

Tillaga að breyttu deiliskipulagi Sóltúns-Ármannsreits var auglýst til kynningar frá 10. nóvember 2004 til 20. desember s.á. og bárust þrjár athugasemdir, þ.á.m. frá kæranda.              

Á fundi skipulagsráðs hinn 26. janúar 2005 var málið tekið fyrir að nýju.  Voru þar lagðar fram athugasemdir ásamt umsögn skipulagsfulltrúa.  Var eftirfarandi fært til bókar:  „Auglýst tillaga samþykkt.  Vísað til borgarráðs.“  Borgarráð samþykkti afgreiðsluna á fundi sínum þann 3. febrúar 2005.  Skipulagsstofnun tilkynnti í bréfi, dags. 16. febrúar 2005, að hún gerði ekki athugasemd við birtingu auglýsingar í B-deild Stjórnartíðinda og birtist auglýsing um gildistökuna hinn 18. febrúar 2005.

Framangreindri samþykkt skipulagsráðs skaut kærandi til úrskurðarnefndarinnar svo sem að framan greinir.

Málsrök kæranda:  Af hálfu kæranda er vísað til þess að með hinu kærða deiliskipulagi sé gerð veruleg breyting á nýlegu skipulagi svæðisins.  Í innsendum athugasemdum hafi kærandi lagst gegn auknu byggingarmagni á lóðinni að Sóltúni 8-18 og farið fram á að fjölbýlishúsin er þar muni rísa yrðu lækkuð um a.m.k. eina hæð.  Þá vísi kærandi og til þess að slæm aðkoma sé að fjölbýlishúsunum og fræðslustofnuninni á lóðinni nr. 6 við Sóltún þar sem hún fari aðeins um Sóltún.  Þetta hafi í för með sér mikið álag með ófyrirsjáanlegum afleiðingum sem geti leitt til alvarlegra umferðaróhappa og því þurfi aðkoman einnig að vera frá Hátúni.  Ljóst sé að umferð um svæðið eigi eftir að margfaldast, sérstaklega þegar litið sé til þess að á svokölluðum Bílanaustsreit eigi eftir að byggja um 200 íbúðir til viðbótar þeim byggingarheimildum sem hið kærða deiliskipulag feli í sér.  Þá bendi kærandi og á að ekki sé nægilega gerð grein fyrir stærð lóðar fræðslustofnunarinnar eða fyrirkomulagi leiksvæðis. 

Málsrök Reykjavíkurborgar:  Af hálfu Reykjavíkurborgar er vísað til þess að umtalsvert byggingarmagn verði á lóðinni nr. 8-18 við Sóltún.  Byggingarnar séu þó þannig staðsettar að þær varpi litlum skugga á íbúðabyggð við Sóltún 5 að sumarlagi.  Því sé þó ekki að neita að þær hafi áhrif á útsýni. 

Þá sé og vísað til þess að arkitekt hússins hafi verið beðinn um að kanna möguleika þess að færa aðkomu fjölbýlishússins þannig að hún yrði frá Hátúni.  Hann hafi ekki talið sig geta fundið viðunandi lausn enda myndi þá aðkoman að fræðslustofnuninni færast vestar og vera nær Sóltúni 5 og valda meiri óþægindum.  Einnig hafi verið óskað eftir umsögn verkfræðistofu sem ekki hafi gert athugasemd við fyrirkomulag gatnatenginga og aðkomu að fræðslustofnuninni og fjölbýlishúsunum.

Varðandi umferðarálag sé bent á að með góðri útfærslu stíga innan lóðar fræðslustofnunarinnar megi tryggja að foreldrar barna á leikskólanum leggi bílum sínum við vesturkant Hátúns og gangi með börn sín um 70 metra að inngangi leikskólans en lóðinni hafi verið úthlutað til Waldorfskólans.  Í samræmi við framangreint verði gert ráð fyrir að dreifa umferðarálagi að skólanum.  Inngangar að skólanum verði þrír til fjórir og  gert sé ráð fyrir því að hluti nemenda geti gengið inn í skólann úr suðaustri þannig að hentugt verði fyrir foreldra að leggja bílum sínum meðfram Hátúni aki þeir börnum sínum í skólann.

Deiliskipulagið geri ráð fyrir lítilsháttar færslu á götunni fjær Sóltúni 5.  Á þeirri spildu sem myndist við færsluna sé æskilegt að koma fyrir trjágróðri eða hlöðnum vegg sem dregið gæti úr áhrifum aukinnar umferðar um götuna.  Varðandi athugasemdir um skólalóð og leiksvæði sé gert ráð fyrir að hanna nánar leiksvæði og skólalóð í tengslum við uppbyggingu á lóðinni.  Samkvæmt umsögnum umferðarsérfræðinga muni umferð ekki aukast meira en það sem hægt sé að leggja á götur hverfisins.

Sérstaklega sé minnt á að eigendur fasteigna í þéttbýli geti ávallt vænst þess að breytingar verði gerðar á skipulagi sem haft geti í för með sér skerðingu á útsýni, aukið skuggavarp, umferðaraukningu eða aðrar breytingar.  Verði menn almennt að sæta því að með almennum takmörkunum geti hagsmunir þeirra í einhverju verið skertir með slíkum breytingum.

Niðurstaða:  Í máli þessu er deilt um gildi deiliskipulagsbreytingar fyrir Sóltúns-Ármannsreit og gerð krafa um að úrskurðarnefndin felli hana úr gildi m.a. með þeim rökum að auknar byggingarheimildir á svæðinu og útfærsla umferðarmannvirkja hafi í för með sér aukna umferð sem erfitt verði að stýra.  Á skipulagsuppdrættinum er greinargerð sem lýsir markmiðum skipulagsbreytingarinnar, gerð er grein fyrir afmörkun svæðisins, skipulagsskilmálum, nýtingarhlutfalli og útfærslu fyrirhugaðra bygginga, bílastæða og aðkomu að svæðinu.  Verður ekki annað séð en að framsetning skipulagsuppdráttar og greinargerðar sé nægjanlega skýr með hliðsjón af 4. mgr. 23. gr. skipulags- og byggingarlaga nr. 73/1997 og gr. 5.4 í skipulagsreglugerð nr. 400/1998.  Að auki verður ekki annað af málsgögnum ráðið en að skipulagsyfirvöld hafi við undirbúning hinnar kærðu ákvörðunar kannað nægilega áhrif skipulagsbreytingarinnar með tilliti til umferðar um svæðið.  Verður hin kærða ákvörðun því ekki felld úr gildi vegna ágalla á undirbúningi eða framsetningu hennar.

Með hinni kærðu ákvörðun var gerð breyting á deiliskipulagi er tók gildi á árinu 2000.  Almennt verður að gjalda varhug við því að gera miklar breytingar á nýlega samþykktu deiliskipulagi enda má ætla að þeir er hagsmuna eigi að gæta hafi væntingar til þess að því verði ekki breytt þannig að gengið sé gegn hagsmunum þeirra.  Eigi að síður verður að telja að skipulagsyfirvöldum borgarinnar hafi verið heimilt að samþykkja hinar umdeildu skipulagsbreytingar eins og hér stóð á, enda var svæði það sem um ræðir skilgreint þéttingarsvæði í Aðalskipulagi Reykjavíkur 2001-2024.  Verður og að líta til þess að hafi kærandi sannanlega orðið fyrir fjárhagslegu tjóni við gildistöku skipulagsins er honum tryggður réttur til skaðabóta samkvæmt 33. gr. skipulags- og byggingarlaga nr. 73/1997.

Samkvæmt öllu framansögðu verður ekki fallist á kröfu kæranda um ógildingu hins kærða deiliskipulags.

Kærandi gerir og kröfu um að úrskurðarnefndin breyti hinni kærðu ákvörðun þannig að umferð og aðkomu að svæði því er um ræðir verði breytt ásamt því að hæð fjölbýlishúsa verði lækkuð.  Í þessari kröfu felst að úrskurðarnefndin taki skipulagsákvörðun en til þessa er nefndin ekki bær og verður þessum kröfulið því vísað frá.

Uppkvaðning úrskurðar í máli þessu hefur dregist verulega vegna málafjölda sem skotið hefur verið til úrskurðarnefndarinnar og vegna tímafrekrar gagnaöflunar.

Úrskurðarorð:

Hafnað er kröfu kæranda um ógildingu samþykktar skipulagsráðs Reykjavíkurborgar frá 26. janúar 2005 um breytt deiliskipulag Sóltúns-Ármannsreits.       

Vísað er frá úrskurðarnefndinni kröfu kæranda um að hinni kærðu ákvörðun verði breytt.  

 

 

____________________________________
Hjalti Steinþórsson

 

 

______________________________               _______________________________
Ásgeir Magnússon                                                         Geirharður Þorsteinsson 

 

des 22
Love0

74/2006 Unnarbraut

Með

Ár 2007, föstudaginn 7. september, kom úrskurðarnefnd skipulags- og byggingarmála saman til fundar í húsnæði nefndarinnar að Skúlagötu 21 í Reykjavík.  Mætt voru Hjalti Steinþórsson forstöðumaður, Þorsteinn Þorsteinsson byggingarverkfræðingur og Aðalheiður Jóhannsdóttir dósent.

Fyrir var tekið mál nr. 74/2006, kæra á samþykkt skipulags- og mannvirkjanefndar Seltjarnarness um að veita leyfi til að byggja við húsið að Unnarbraut 15 á Seltjarnarnesi.

Í málinu er nú kveðinn upp svofelldur

úrskurður:

Með bréfi til úrskurðarnefndar skipulags- og byggingarmála, dags. 30. september 2006, er barst úrskurðarnefndinni 1. október s. á., kærir E f.h. eigenda hússins að Unnarbraut 13, Seltjarnarnesi þá ákvörðun skipulags- og mannvirkjanefndar Seltjarnarness frá 31. ágúst 2006 að veita leyfi til að byggja við húsið á lóðinni nr. 15 að Unnarbraut á Seltjarnarnesi.  Á fundi bæjarstjórnar hinn 11. september 2006 var ofangreind afgreiðsla samþykkt.   

Kærendur krefjast þess að felld verði úr gildi samþykkt skipulags- og mannvirkjanefndar. Með bréfi, dags. 6. október 2006, var þess jafnframt krafist að fyrirhugaðar framkvæmdir yrðu stöðvaðar.  Ekki kom til þess að framkvæmdir hæfust við viðbygginguna.  Hefur krafa kærenda um stöðvun framkvæmda því ekki verið tekin til úrlausnar.

Málavextir:  Á lóðinni að Unnarbraut 15 er tvíbýlishús á tveimur hæðum og er grunnflötur hússins 137,34 fermetrar.  Birt flatarmál fyrstu hæðar er 116,4 fermetrar og annarrar hæðar 132,8 fermetrar.  Á fundi skipulags- og mannvirkjanefndar hinn 11. maí 2006 var tekin fyrir umsókn um leyfi til að byggja við tilgreint hús þannig að heimilt yrði að stækka það í átt frá götu og þar með hvora hæð um u.þ.b. 30 fermetra.  Samþykkt var að senda málið í grenndarkynningu skv. 7. mgr. 43. gr. laga nr. 73/1997. 

Kærendur eru eigendur að raðhúsum á lóðinni númer 13 við Unnarbraut og eru þau merkt 13a, 13b og 13c talið frá götu.  Snúa stofur, sólskálar og litlir garðar suðvestan húsanna að húsi byggingarleyfishafa að Unnarbraut 15.  Gerðu kærendur athugasemdir við fyrirhugða viðbyggingu sem þeir töldu rýra gæði húseigna sinna verulega.

Málið var tekið fyrir að nýju á fundi skipulags- og mannvirkjanefndar hinn 13. júlí 2006 og niðurstaða grenndarkynningar kynnt.  Málið var enn tekið fyrir hjá nefndinni hinn 17. ágúst en afgreiðslu frestað og samþykkt að skoða málið nánar á vettvangi.  Á fundi nefndarinnar hinn 31. ágúst 2006 var umsóknin loks afgreidd með eftirfarandi hætti: „Umsóknin samþykkt. Byggingarfulltrúa jafnframt falið að svara athugasemd sem borist hafði við grenndarkynningu“.   

Hafa kærendur kært samþykkt skipulags- og mannvirkjanefndar til úrskurðarnefndarinnar svo sem að framan greinir. 

Málsrök kærenda:  Af hálfu kærenda er bent á að ekki sé til deiliskipulag að svæðinu sem heimili að byggt sé við húsið að Unnarbraut 15.  Er vísað til þess að kærendur hafi mótmælt framkvæmdum vegna viðbyggingarinnar með bréfi, dags. 14. júní 2006, en ekki hafi verið tekið tillit til athugasemda þeirra við vinnslu málsins.  Telja kærendur að með fyrrgreindri ákvörðun skipulags- og mannvirkjanefndar hafi verið gengið mjög gróflega á rétt þeirra og lífsgæði og verðgildi eignar þeirrar verið rýrt verulega.  Kærendur bendi sérstaklega á að óbætanleg skerðing verði á birtu við miðhúsið nr. 13b og útsýni frá því til hafs hverfi algjörlega og verði framvegis ekkert nema að vegg hússins að Unnarbraut 15.
 
Málsrök Seltjarnarnesbæjar:  Af hálfu bæjaryfirvalda er vísað til þess að þar sem hvorki sé fyrir hendi deiliskipulag að svæðinu né um umfangsmikla viðbyggingu að ræða eigi grenndarkynning samkvæmt 43. gr. skipulags- og byggingarlaga nr. 73/1997 við.  Ekki sé um að ræða breytingu á notkun hússins og viðbyggingin falli vel að húsinu og yfirbragði hverfisins.  Bent sé á að núverandi nýtingarhlutfall lóðarinnar að Unnarbraut 15 sé lágt miðað við hverfið allt og aðliggjandi lóðir eða 0,37 en verði 0,44 eftir hina umdeildu stækkun, sem sé innan viðmiðunarmarka lóða í nágrenninu.  Viðbyggingin verði sjö metra frá lóðarmörkum Unnarbrautar 13 og birtuskerðing óveruleg af hennar völdum.  Þá telji bæjaryfirvöld að útsýnisskerðing vegna viðbyggingarinnar verði ekki meiri en búast megi við í þéttbýli. 

Andmæli byggingarleyfishafa:  Af hálfu byggingarleyfishafa er kröfum og sjónarmiðum kærenda mótmælt.  Vísar byggingarleyfishafi til þess að hvorki sé til deiliskipulag fyrir lóð hans né lóð kærenda.  Því sé mótmælt að ekki hafi verið til staðar heimild til að stækka hús hans en öll leyfi hafi verið fengin til stækkunar þess.  Hafi hann og byggingaryfirvöld farið í öllu eftir þeim lagareglum og reglugerðum sem hér gildi.  Grenndarkynning hafi átt sér stað og viðkomandi aðilum verið leyft að neyta andmælaréttar síns.  Nægilegt hafi verið að grenndarkynna málið en um óverulega breytingu sé að ræða á byggðamynstri hverfisins. Vísi byggingarleyfishafi máli sínu til stuðnings í  dóm Hæstaréttar nr. 114/2001 og úrskurð úrskurðarnefndarinnar i máli nr. 80/2005.  Þá sé á það bent að kærendur hafi marg oft óskað eftir því að fá að stækka hús sín og hafi það verið samþykkt.

Því sé andmælt að umrædd viðbygging valdi útsýnisskerðingu í íbúð 13a enda sé það ekki til staðar en jafnframt sé því andmælt að útsýnisskerðing verði í íbúð 13c þar sem viðbyggingin taki mið af byggingarlínu á aðalbyggingu hússins nr. 17, en sú lína marki útsýni úr þessari íbúð.  Byggingarleyfishafi neiti því ekki að viðbyggingin hafi áhrif á núverandi útsýni úr íbúð 13b en telji að það byggist m.a. á því að ekki hafi verið gerðar eðlilegar breytingar á garðinum við húsið nr. 15, en yrði svo gert myndi núverandi útsýni af neðri hæð hússins nr. 13b skerðast með sambærilegum hætti og þá yrði ekkert útsýni af neðri hæð þess húss.   Hús kærenda sé fjórða hús frá sjávarlínu og einkennilegt sé ef slík staða geti hindrað hógvær áform íbúa í nærliggjandi húsum til framkvæmda.

Byggingarleyfishafi bendi á að hafa verði í huga að eigendur fasteigna í þéttbýli geti ávallt vænst þess að breytingar verði gerðar sem haft geti í för með sér skerðingu á útsýni, eða aðrar breytingar, enda sé beinlínis gert ráð fyrir því í skipulags- og byggingarlögum. Verði menn almennt að sæta því að með almennum takmörkunum geti hagsmunir þeirra í einhverju verið skertir með slíkum breytingum. 

Þá telji byggingarleyfishafi að taka beri mið af jafnræðisreglu 11. gr. stjórnsýslulaga nr. 37/1993 og beita jafnræðissjónarmiðum og sé í því sambandi bent á að byggt hafi verið við allar þrjár íbúðir hússins að Unnarbraut 13 á undanförnum árum.  Athygli sé vakin á því að nýtingarhlutfall lóðar byggingarleyfishafa sé mun lægra en lóða í kring.  Eftir stækkun muni nýtingarhlutfallið verða 0,41 en lóðin sé 900 fermetrar eða 11% stærri en lóð kærenda.  Nýting lóðar kærenda sé 0,58 og því um 100 fermetra eða 21% meira byggingarmagn þar en á lóðinni að Unnarbraut 15.

Byggingarleyfishafi bendi á að við útlitshönnun og útfærslu á viðbyggingu hafi verið lögð rík áhersla á að heildarmynd hússins héldist og væri í fullu samræmi við upphaflegt útlit þess.  Viðbyggingin hafi engin áhrif á götumynd og snúi frá götu í átt að bílskúr og stórum garði.  Ytri mörk stækkunar hafi verið miðuð við samsvarandi línu á aðalbyggingu. Þá sé vitnað til orða byggingarfulltrúans á Seltjarnarnesi þess efnis að breyting á notkun hússins og viðbygging falli vel að núverandi húsi og yfirbragði. 

Að lokum sé því haldið fram að sjónarmið um athafnafrelsi leiði til þess að heimila verði stækkun húss á lóðinni enda sé um hóflega stækkun að ræða og nýtingarhlutfall eftir stækkun verði eftir sem áður minna en á lóð kærenda.

Aðilar máls þessa hafa fært fram frekari rök fyrir sjónarmiðum sínum í málinu sem ekki verða rakin hér frekar en úrskurðarnefndin hefur haft þau öll til hliðsjónar við úrlausn málsins.

Vettvangsskoðun:  Úrskurðarnefndin kynnti sér aðstæður á vettvangi hinn 4. september 2007 að viðstöddum fulltrúum kærenda, byggingarleyfishafa og bæjaryfirvalda.

Niðurstaða:  Í máli þessu er deilt um gildi samþykktar skipulags- og mannvirkjanefndar Seltjarnarness frá 31. ágúst 2006, sem staðfest var á fundi bæjarstjórnar hinn 11. september 2006,  um að veita leyfi til að byggja við húsið á lóðinni nr. 15 að Unnarbraut á Seltjarnarnesi. 

Á umræddu svæði er ekki í gildi deiliskipulag og kusu bæjaryfirvöld að neyta undanþáguheimildar 3. mgr. 23. gr. skipulags- og byggingarlaga nr. 73/1997 og grenndarkynna byggingarleyfisumsóknina samkvæmt 7. mgr. 43. gr. laganna.  Samkvæmt 2. mgr. 23. gr. skipulags- og byggingarlaga með síðari breytingum, sem og 9. og 43. gr. sömu laga, verður byggingarleyfi að eiga sér stoð í deiliskipulagi.  Frá þeirri meginreglu er að finna undantekningu í 3. mgr. 23. gr. laganna, um heimild sveitarstjórnar til að veita leyfi til framkvæmda í þegar byggðum hverfum að undangenginni grenndarkynningu.  Við afmörkun undantekningarreglunnar gagnvart meginreglunni hefur verið talið að skýra bæri ákvæðið til samræmis við 1. og 2. mgr. 26. gr. sömu laga þar sem segir að fara skuli með breytingu á deiliskipulagi eins og um nýtt skipulag sé að ræða nema breytingar séu óverulegar.

Þegar meta skal hvort bygging teljist einungis hafa í för með sér óverulegar breytingar verður m.a. að líta til þess hversu umfangsmikil hún sé í hlutfalli við þær byggingar sem fyrir eru á umræddri lóð eða svæði og hver grenndaráhrif hennar séu á nærliggjandi eignir.

Í hinu umdeilda tilviki er um að ræða stækkun húss sem nemur rúmlega 27% af heildarflatarmáli þess.  Sú hlið hússins sem snýr að eignum kærenda lengist til suðurs um 3,8m en því til viðbótar er gert ráð fyrir 1,0m breiðum steyptum stiga meðfram nýjum suðurgafli hússins frá lóð og upp að útgangi á 2. hæð. 

Úrskurðarnefndin telur að fyrirhuguð viðbygging muni hafa veruleg grenndaráhrif á eignir kærenda, einkum húsið nr. 13b við Unnarbraut.  Lutu athugasemdir kærenda við grenndarkynningu raunar einkum að þessum áhrifum, svo sem að skerðingu á birtu og útsýni og auknu skuggavarpi.  Ekkert var hins vegar að þessum athugasemdum vikið í svari byggingarfulltrúa f.h. skipulags- og mannvirkjanefndar til kærenda og verður ekki ráðið af málsgögnum að nein athugun hafi verið gerð af hálfu byggingaryfirvalda á meintum grenndaráhrifum byggingarinnar.  Bar þó nauðsyn til þess að gera slíka athugun, m.a. til þess að unnt væri að meta hvort nýbyggingin hefði einungis í för með sér óverulegar breytingar.

Með hliðsjón af framansögðu er það mat úrskurðarnefndarinnar að ekki hafi verið sýnt fram á að áhrif umdeildar byggingar, sem felur í sér 27% stækkun húss byggingarleyfishafa, geti talist óveruleg.  Voru því ekki skilyrði til þess að veita hið umdeilda byggingarleyfi án þess að unnið væri deiliskipulag fyrir umrætt svæði.  Fær þessi niðurstaða einnig stoð í greinargerð aðalskipulags Seltjarnarness, sem staðfest var af umhverfisráðherra hinn 16. maí 2006, þar sem segir í umfjöllun um þéttingu byggðar í eldri hverfum að stefnt sé að því að á einstökum svæðum verði unnið deiliskipulag þar sem mörkuð verði stefna varðandi þéttingu byggðar.

Hvað varðar tilvísun byggingarleyfishafa til niðurstöðu úrskurðarnefndarinnar í máli nr. 80/2005 tekur nefndin fram að í því máli var deilt um breytingu á deiliskipulagi sem gerð var að undangenginni auglýsingu samkvæmt 25. gr. skipulags- og byggingarlaga og því ekki um sambærilegt úrlausnarefni að ræða við það sem hér er til meðferðar.

Uppkvaðning úrskurðar í máli þessu hefur dregist vegna mikils fjölda mála sem skotið hefur verið til úrskurðarnefndarinnar.

Úrskurðarorð:

Felld er úr gildi ákvörðun skipulags- og mannvirkjanefndar Seltjarnarness frá 31. ágúst 2006, sem staðfest var á fundi bæjarstjórnar hinn 11. september 2006, um að veita leyfi til að byggja við húsið á lóðinni nr. 15 að Unnarbraut á Seltjarnarnesi. 

     

_________________________________          
        Hjalti Steinþórsson                          

 

_____________________________                  ____________________________
            Þorsteinn Þorsteinsson                                     Aðalheiður Jóhannsdóttir

des 22
Love0

64/2006 Þvervegur

Með

Ár 2007, fimmtudaginn 6. september, kom úrskurðarnefnd skipulags- og byggingarmála saman til fundar í húsnæði nefndarinnar að Skúlagötu 21 í Reykjavík.  Mættir voru Hjalti Steinþórsson forstöðumaður, Ásgeir Magnússon héraðsdómari og Þorsteinn Þorsteinsson byggingarverkfræðingur. 

Fyrir var tekið mál nr. 64/2006, kæra eiganda fasteignar að Vesturhúsum 2, Reykjavík, á ákvörðun byggingarfulltrúans í Reykjavík frá 28. febrúar 2006 um að veita byggingarleyfi fyrir þjónustubyggingu við Gufuneskirkjugarð með kirkju, kapellu, bænahúsi, bálstofu, líkhúsi og starfsmannaaðstöðu, að hluta til á tveimur hæðum, ásamt einnar hæðar erfidrykkjuhúsi á lóðinni nr. 1-7 við Þverveg.

Í málinu er nú kveðinn upp svofelldur

úrskurður: 

Með bréfi til úrskurðarnefndar skipulags- og byggingarmála, dags. 2. ágúst 2006, er barst nefndinni hinn 10. sama mánaðar, kærir S, eigandi fasteignar að Vesturhúsum 2, Reykjavík þá ákvörðun byggingarfulltrúans í Reykjavík frá 28. febrúar 2006 að veita byggingarleyfi fyrir þjónustubyggingu við Gufuneskirkjugarð með kirkju, kapellu, bænahúsi, bálstofu, líkhúsi og starfsmannaaðstöðu, að hluta til á tveimur hæðum, ásamt einnar hæðar erfidrykkjuhúsi á lóðinni nr. 1-7 við Þverveg. 

Skilja verður málskot kæranda svo að krafist sé ógildingar hinnar kærðu ákvörðunar og var jafnframt krafist bráðabirgðaúrskurðar um stöðvun framkvæmda.  Ekki þótti tilefni til að taka stöðvunarkröfu kæranda til úrskurðar þar sem ekki var fyrirhugað að hefja framkvæmdir við heimilaða bálstofu sem kærandi setur einkum fyrir sig.

Málsatvik og rök:  Byggingarfulltrúinn í Reykjavík veitti byggingarleyfi fyrir umdeildum mannvirkjum hinn 28. febrúar 2006 að undangenginni umsókn Kirkjugarða Reykjavíkur.   Borgarráð staðfesti þá afgreiðslu byggingarfulltrúa hinn 2. mars 2006.  Hinn 11. júlí 2006 samþykkti byggingarfulltrúi umsókn byggingarleyfishafa um að skipta byggingu umræddrar þjónustubyggingar Gufuneskirkjugarðs í áfanga þannig að fyrsti áfangi yrði bygging starfsmannahúss með sorpgeymslu og rafmagnsbílageymslu.  Var byggingarleyfi skv. 44. gr. skipulags- og byggingarlaga nr. 73/1997 síðan gefið út hinn 20. júlí 2006 fyrir framkvæmdum skv. fyrsta áfanga verksins.

Kærandi bendir á að ekki hafi farið fram grenndarkynning eða umhverfismat á líkbrennslu þeirri sem fyrirhuguð sé inni í miðri íbúðarbyggð, innan við 800 metra frá grunnskóla, tveimur barnaheimilum, opinni sundlaug, keppnis- og æfingavöllum fyrir knattspyrnu, íþróttahúsi og elli- og hjúkrunarheimili.  Veruleg sjónmengun verði af fyrirhuguðum byggingum sem muni blasa við úr stofugluggum nágranna.  Þá muni fylgja starfseminni reyk- og lyktarmengun.  Furðu veki staðsetning duftgarðs á dýrustu byggingarlóð Reykjavíkur og að flytja eigi lík til brennslu í Grafarvog og síðan til baka, í stað þess að finna hvoru tveggja stað í útjaðri byggðar og spara útfararkostnað.  Jafnframt megi benda á tækniframfarir í nágrannalöndum þar sem lík séu frostþurrkuð og síðan duftuð.

Af hálfu byggingarleyfishafa er á það bent að umdeildar framkvæmdir eigi stoð í deiliskipulagi Gufuneskirkjugarðs sem öðlast hafi gildi á árinu 2000.  Fullyrðingum um sjón-, lyktar- og reykmengun sé vísað á bug en bálstofur séu algengar í þéttbýli erlendis og mengun frá þeim sé hverfandi.  Raunar leiki vafi á um það hvort kærandi eigi lögvarinna hagsmuna að gæta í máli þessu enda sé fasteign hans í nokkurri fjarlægð frá fyrirhuguðum mannvirkjum.

Af hálfu Reykjavíkurborgar er gerð krafa um frávísun málsins en ella að ákvarðanir Reykjavíkurborgar varðandi umdeild mannvirki standi óraskaðar.  Kæran sé of seint fram kominn en kærufrestur til úrskurðarnefndarinnar sé einn mánuður skv. 5. mgr. 8. gr. skipulags- og byggingarlaga.  Breyting á deiliskipulagi Grafarvogskirkjugarðs hafi tekið gildi með auglýsingu í B-deild Stjórnartíðinda hinn 26. janúar 2006 og byggingarleyfi fyrir umdeildum mannvirkjum hafi verið samþykkt af byggingarfulltrúa hinn 28. febrúar sama ár.  Að öðru leyti sé vísað til þess að kærandi hafi ekki fært fram efnisleg rök fyrir ógildingarkröfu sinni.

Niðurstaða:  Byggingarleyfi samkvæmt 44. gr. skipulags- og byggingarlaga nr. 73/1997 fyrir starfsmannahúsi með sorpgeymslu og bílgeymslu var gefið út hinn 20. júlí 2006 og hafa framkvæmdir því ekki hafist fyrr en eftir þann tíma.  Eins mánaðar kærufrestur samkvæmt 5. mgr. 8. gr. skipulags- og byggingarlaga reiknast frá þeim tíma sem aðila var eða mátti vera ljóst að hin kærða ákvörðun var tekin.  Ekki liggur fyrir að kæranda hafi verið tilkynnt um veitingu umdeilds byggingarleyfis á sínum tíma og gat honum því ekki verið kunnugt um hina kærðu ákvörðun fyrr en framkvæmdir hófust eftir 20. júlí 2006.  Verður af þessum sökum ekki fallist á að kæra í máli þessu, sem barst úrskurðarnefndinni hinn 10. ágúst 2006, hafi borist að liðnum kærufresti.

Með hinni kærðu ákvörðun frá 28. febrúar 2006 var veitt leyfi fyrir tilteknum mannvirkjum við Gufuneskirkjugarð.  Síðar var samþykkt umsókn byggingarleyfishafa um að skipta framkvæmdum upp í áfanga og með útgáfu byggingarleyfisins hinn 20. júlí 2006 mátti hefja byggingu fyrrgreinds starfsmannahúss.  Þessi bygging, sem mun vera á einni hæð, verður í töluverðri fjarlægð frá fasteign kæranda sem stendur mun hærra í landi en hún. Eins og aðstæður eru getur umrædd bygging ekki skert útsýni frá fasteign kæranda eða snert grenndarhagsmuni hans með öðrum hætti.  Verður kærandi því ekki talinn eiga lögvarinna hagsmuna að gæta vegna byggingarleyfis nefndrar byggingar.

Samkvæmt 1. tl. 1. mgr. 44. gr. skipulags- og byggingarlaga má gefa út byggingarleyfi þegar sveitarstjórn hefur staðfest samþykkt um veitingu leyfisins að öðrum skilyrðum uppfylltum.  Í 2. mgr. ákvæðisins er heimilað að veita leyfi til einstakra þátta byggingarframkvæmda þegar sérstaklega stendur á en leyfið takmarkast þá hverju sinni við samþykkt hönnunargögn.  Eins og áður er að vikið takmarkaðist hið útgefna byggingarleyfi við þann hluta heimilaðra mannvirkja sem þar eru tilgreind. 

Hafi byggingarleyfi ekki verið gefið út innan árs frá staðfestingu sveitarstjórnar fellur staðfestingin úr gildi samkvæmt 5. mgr. 44. gr. laganna.  Staðfesting borgarráðs hinn 2. mars 2006 á afgreiðslu byggingarfulltrúa um veitingu byggingarleyfis fyrir mannvirkjum við Gufuneskirkjugarð er því brott fallin að öðru leyti en því sem útgefið byggingaleyfi frá 20. júlí 2006 tekur til.  Hefur kærandi af þeim sökum ekki lengur hagsmuni af því að fá skorið úr um lögmæti þess hluta byggingarleyfisákvörðunarinnar.

Með vísan til þess sem rakið hefur verið verður máli þessu í heild vísað frá úrskurðarnefndinni.

Uppkvaðning úrskurðar í máli þessu hefur dregist verulega sökum mikils málafjölda sem skotið hefur verið til úrskurðarnefndarinnar.

Úrskurðarorð:

Kærumáli þessu er vísað frá úrskurðarnefndinni. 

 

 

___________________________
Hjalti Steinþórsson

 

 

_____________________________                  ______________________________
            Ásgeir Magnússon                                                  Þorsteinn Þorsteinsson

 
 

 

des 22
Love0

96/2006 Vatnsmýri

Með

Ár 2007, þriðjudaginn 4. september, kom úrskurðarnefnd skipulags- og byggingarmála saman til fundar í húsnæði nefndarinnar að Skúlagötu 21 í Reykjavík.  Mætt voru Hjalti Steinþórsson forstöðumaður, Þorsteinn Þorsteinsson byggingarverkfræðingur og Aðalheiður Jóhannsdóttir dósent. 

Fyrir var tekið mál nr. 96/2006, kæra á afgreiðslu skipulagsráðs Reykjavíkur frá 27. september 2006 á tillögu að breytingu á Aðalskipulagi Reykjavíkur 2001-2024 varðandi austursvæði Vatnsmýrar í Reykjavík.

Í málinu er nú kveðinn upp svofelldur

úrskurður: 

Með bréfi til úrskurðarnefndar skipulags- og byggingarmála, dags. 20. desember 2006, er barst nefndinni hinn 21. sama mánaðar, kærir A, f.h. stjórnar ByggáBIRK, Skýli 21, Fluggörðum, Reykjavíkurflugvelli, afgreiðslu skipulagsráðs Reykjavíkur frá 27. september 2006 á tillögu að breytingu á Aðalskipulagi Reykjavíkur 2001-2024 varðandi austursvæði Vatnsmýrar í Reykjavík.  Skilja verður málskot kæranda svo að krafist sé ógildingar á hinni kærðu afgreiðslu.

Málsatvik og rök:  Hin kærða aðalskipulagstillaga fólst meðal annars í því að landnotkun á hluta austursvæðis Vatnsmýrarinnar var breytt og byggingarsvæði milli flugvallar og Öskjuhlíðar stækkað til suðurs um 20 hektara.  Þá var gert ráð fyrir samgöngumiðstöð og lóð fyrir Háskólann í Reykjavík á svæðinu.  Skipulagsráð samþykkti tillöguna hinn 27. september 2006 og staðfesti borgarráð þá afgreiðslu hinn 5. október sama ár.  Umhverfisráðherra staðfesti aðalskipulagsbreytinguna hinn 18. maí 2007 og tók breytingin gildi með auglýsingu í B-deild Stjórnartíðinda hinn 22. maí 2007.

Skírskotar kærandi til þess að fjöldi mótmæla við umdeilda skipulagstillögu, sem hafi byggst á framtíðarhorfum Reykjavíkurflugvallar og flugstarfsemi þar, hafi verið virtur að vettugi.  Telja verði að niðurstaða í málinu hafi verið fyrirfram gefin í samræmi við pólitíska stefnu um brotthvarf flugvallarins úr Vatnsmýrinni.     

Niðurstaða:  Samkvæmt 1. mgr. 19. gr. skipulags- og byggingarlaga nr. 73/1997 er kveðið á um að aðalskipulag eða breyting á því sé háð staðfestingu ráðherra.  Verður ákvörðunum samkvæmt skipulags- og byggingarlögum, sem sæta skulu slíkri staðfestingu, ekki skotið til úrskurðarnefndarinnar, sbr. 5. mgr. 8. gr. skipulags- og byggingarlaga svo sem henni var breytt með 21. gr. laga nr. 74/2005. 

Samkvæmt framansögðu á mál þetta ekki undir úrskurðarnefndina.  Verður málinu því vísað frá.

Uppkvaðning úrskurðar í máli þessu hefur dregist vegna anna hjá úrskurðarnefndinni. 

Úrskurðarorð:

Máli þessu er vísað frá úrskurðarnefndinni.

 

 

___________________________
                              Hjalti Steinþórsson                          

 

_____________________________          ___________________________          Þorsteinn Þorsteinsson                               Aðalheiður Jóhannsdóttir
                                      

 

des 22
Love0

43/2005 Kirkjustétt

Með

Ár 2007, fimmtudaginn 30. ágúst, kom úrskurðarnefnd skipulags- og byggingarmála saman til fundar í húsnæði nefndarinnar að Skúlagötu 21 í Reykjavík.  Mættir voru Hjalti Steinþórsson forstöðumaður, Ásgeir Magnússon héraðsdómari og Þorsteinn Þorsteinsson byggingarverkfræðingur. 

Fyrir var tekið mál nr. 43/2005, kæra eiganda fasteignarinnar að Kirkjustétt 36, Reykjavík, á ákvörðun byggingarfulltrúans í Reykjavík frá 1. mars 2005, um að veita byggingarleyfi fyrir breytingum á gluggum, klæðningu útveggja og þaks raðhúsanna að Kirkjustétt 36-40 og breytingu á innra skipulagi húsanna að Kirkjustétt 38 og 40. 

Í málinu er nú kveðinn upp svofelldur

úrskurður: 

Með símbréfi til úrskurðarnefndar skipulags- og byggingarmála, dags. 26. maí 2005, kærir J, eigandi fasteignarinnar að Kirkjustétt 36 í Reykjavík, þá ákvörðun byggingarfulltrúans í Reykjavík frá 1. mars 2005, að veita byggingarleyfi fyrir breytingum á gluggum, klæðningu útveggja og þaks raðhúsanna að Kirkjustétt 36-40 og breytingu á innra skipulagi húsanna að Kirkjustétt 38 og 40.  Borgarráð staðfesti ákvörðunina hinn 19. maí 2005.  Verður að skilja erindi kæranda svo að hann geri þá kröfu að hin kærða ákvörðun verði felld úr gildi. 

Málsatvik og rök:  Af fyrirliggjandi gögnum verður ráðið að kærandi, ásamt þáverandi eiginkonu sinni, hafi eignast raðhúsið að Kirkjustétt 36 með kaupsamningi, dags. 2. september 2002, en fyrr á því ári hafði farið fram fokheldisúttekt á húsnæðinu.  Húsnæðinu átti að skila fullfrágengnu að utan en rúmlega fokheldu að innan og átti afhendingardagur að vera hinn 15. september 2002 en frágangi átti að vera lokið vorið 2003.  Deilur komu upp milli kæranda og verktakans sem byggði og seldi umrædda fasteign vegna meintra galla á hinni seldu eign og frávika varðandi  frágang fasteignarinnar frá skilalýsingu og samþykktum teikningum húss og lóðar.  Eigandi byggingarfyrirtækisins og byggingarstjóri raðhúsanna er eigandi raðhússins að Kirkjustétt 40. 

Í júní 2003 var dómkvaddur matsmaður til þess að meta meinta galla á fasteigninni að Kirkjustétt 36.  Kærandi mun hafa kvartað við byggingarfulltrúa vegna galla og vanefnda byggingaraðila hússins og var framkvæmd stöðuúttekt á raðhúsunum að Kirkjustétt 36-40 í júnímánuði árið 2004.  Í kjölfar hennar var byggingaraðila gert að sækja um byggingarleyfi fyrir breytingum frá samþykktum teikningum sem gerðar höfðu verið á byggingartíma raðhúsanna.  Var sótt um þær breytingar ásamt færslu sorpgeymslna á lóð og gerð garðtækjaskúrs og skjólveggja milli raðhúsanna í ágústmánuði 2004 að undangenginni kynningu á umsókninni fyrir eigendum raðhússins að Kirkjustétt 36 sem lögðust gegn henni.  Veitti byggingarfulltrúi leyfi fyrir þegar gerðum breytingum hinn 1. mars 2005 og hefur kærandi skotið þeirri ákvörðun til úrskurðarnefndarinnar eins og fyrr greinir. 

Aflað hefur verið gagna í málinu sem leiða í ljós að kærandi gerði samkomulag við ábyrgðartryggjanda byggingarstjóra við byggingu raðhúss hans um bætur að fjárhæð kr. 3.613.146,- í desember 2005 vegna annmarka á hinni seldu eign.  Þá var með dómi héraðsdóms Reykjavíkur í máli nr. E-243/2006, uppkveðnum 29. desember 2006, fyrrum eiginkonu kæranda tildæmdar bætur að fjárhæð kr. 1.816.091,- vegna galla og vanefnda seljanda gagnvart kaupendum fasteignarinnar að Kirkjustétt 36. 

Kærandi hefur ekki rökstutt kæru sína en gögn málsins bera með sér að hann telji hið kærða byggingarleyfi ólögmætt, þar sem nauðsynlegt samþykki sameigenda samkvæmt fjöleignarhúsalögum hafi ekki legið fyrir þegar umdeildar breytingar hafi verið samþykktar.  Eigandi Kirkjustéttar 40 sem annast hafi byggingu raðhúsanna verði að teljast vanhæfur við ákvarðanatöku í því efni. 

Af hálfu Reykjavíkurborgar er gerð krafa um frávísun málsins, enda sé kæran án kröfugerðar og alls rökstuðnings.  Til vara sé þess krafist að hið kærða byggingarleyfi standi óraskað.  Þær breytingar, er varði sameign umræddra raðhúsa, séu óverulegar og þurfi því aðeins samþykki 2/3 hluta sameigenda fyrir þeim.  Breytingarnar séu í samræmi við gildandi byggingarreglugerð og ósannað sé að kæranda hafi verið ókunnugt um þær við afhendingu hússins.  Breytingar á innra fyrirkomulagi húsanna að Kirkjustétt 38 og 40 séu ekki háðar samþykki kæranda. 

Niðurstaða:  Eins og frá hefur verið greint var gert samkomulag við ábyrgðartryggjanda byggingarstjóra fasteignarinnar að Kirkjustétt 36 um greiðslu bóta vegna galla á umræddri fasteign, sem fallist var á að væru á ábyrgð hans.  Samkvæmt 4. mgr. 51. gr. skipulags- og byggingarlaga nr. 73/1997 ber byggingarstjóri ábyrgð á að byggt sé í samræmi við samþykkta uppdrætti, lög og reglugerðir.  Þá hefur fallið dómur þar sem meðal annars voru tildæmdar bætur vegna galla á umræddri eign er seljandi var talinn bera ábyrgð á. 

Með greindu samkomulagi og dómi, sem kærandi átti aðild að, verður ekki annað ráðið en að ágreiningsefni, er vörðuðu frávik við frágang fasteignarinnar frá upphaflega samþykktum teikningum, hafi endanlega verið til lykta leidd gagnvart kæranda.  Verður því ekki talið að kærandi eigi nú lögvarða hagsmuni af því að fá skorið úr um lögmæti hins kærða byggingarleyfis, sem einungis fól í sér samþykki á fyrrgreindum frávikum er orðið höfðu á byggingartíma hússins. 

Með vísan til þess sem rakið hefur verið verður kærumáli þessu vísað frá sökum aðildarskorts. 

Uppkvaðning úrskurðar í máli þessu hefur dregist verulega vegna mikils málafjölda sem skotið hefur verið til úrskurðarnefndarinnar. 

Úrskurðarorð:

Kærumáli þessu er vísað frá úrskurðarnefndinni. 

 

 

___________________________
Hjalti Steinþórsson

 

 

_____________________________                  ______________________________
            Ásgeir Magnússon                                          Þorsteinn Þorsteinsson

des 22
Love0

42/2006 Vesturgata

Með

Ár 2007, fimmtudaginn 30. ágúst, kom úrskurðarnefnd skipulags- og byggingarmála saman til fundar í húsnæði nefndarinnar að Skúlagötu 21 í Reykjavík.  Mættir voru Hjalti Steinþórsson forstöðumaður, Ásgeir Magnússon héraðsdómari og Þorsteinn Þorsteinsson byggingarverkfræðingur.

Fyrir var tekið mál nr. 42/2006, kæra á afgreiðslu skipulagsráðs Reykjavíkur frá 12. apríl 2006 vegna framkvæmda við húsið að Vesturgötu 3 í Reykjavík. 

 Í málinu er nú kveðinn upp svofelldur

úrskurður:

Með bréfi til úrskurðarnefndar skipulags- og byggingarmála, dags. 30. maí 2006, er barst nefndinni hinn 1. júní sama ár, kærir S, Fischersundi 3, Reykjavík, afgreiðslu skipulagsráðs Reykjavíkur frá 12. apríl 2006 vegna framkvæmda við húsið að Vesturgötu 3 í Reykjavík. 

Gerir kærandi þá kröfu að hin kærða ákvörðun verði felld úr gildi. 

Málavextir og rök:  Á fundi skipulagsráðs hinn 22. mars 2006 var lagt fram bréf byggingarfulltrúa, dags. 10. mars 2006, og bréf Steins Öfjörðs, dags. 15. mars 2006, vegna hæðarmælinga hússins að Vesturgötu 3.  Jafnframt var lagt fram minnisblað byggingarfulltrúa, dags. 22. mars 2006.  Var eftirfarandi fært til bókar:  „Frestað.  Skipulagsráð fer fram á að aðalhönnuður afhendi skriflegar útskýringar á rangri hæðarmælingu hússins innan 10 daga frá móttöku bréfs þar um.“  Á fundi skipulagsráðs hinn 12. apríl 2006 var málið tekið fyrir að nýju og var þá eftirfarfandi fært til bókar:  „Lagt fram bréf byggingarfulltrúa frá 10. mars s.l., og bréf Steins Öfjörðs dags. 15. mars s.l., vegna hæðarmælinga í húsinu.  Jafnframt lagt fram minnisblað byggingarfulltrúa dags. 22. mars 2006 og minnisblað skipulags- og byggingarsviðs dags. 7. apríl 2006.

Skipulagsráð samþykkti minnisblað skipulags- og byggingarsviðs og bókaði:  Fyrir liggur að þak hússins nr. 3 við Vesturgötu er um það bil 30 cm. hærra en deiliskipulagsáætlun gerði ráð fyrir. Fram kemur í minnisblaði skipulags- og byggingarsviðs frá 7. apríl s.l., að aukin skuggi vegna hækkunarinnar er óverulegur og nánast ómælanlegur. Sama á við um yfirbragð hússins á nágrennið. Í því ljósi og með vísan til meginreglna meðalhófsreglu stjórnsýslulaga gerir skipulagsráð Reykjavíkur ekki kröfu til þess á þessari stundu að þak hússins skuli lækkað. Jafnframt felur ráðið byggingarfulltrúa að leggja fram greinargerð um ábyrgð aðalhönnuðar og byggingarstjóra á þeim mistökum sem augljóslega eru á verkinu þannig að ráðið geti tekið ákvörðun um hvort beita eigi þá viðeigandi viðurlögum sbr. ákvæði í gr. 211 og 212 í byggingarreglugerð nr. 441/1998.“  Var kæranda tilkynnt um bókun skipulagsráðs með bréfi byggingarfulltrúa, dags. 2. maí 2006, ásamt uppplýsingum um kærustjórnvald og kærufrest.  Hefur kærandi kært framangreint til úrskurðarnefndarinnar svo sem að ofan greinir. 

Af hálfu kæranda er því haldið fram að hin raunverulega hækkun hússins að Vesturgötu 3 sé 60 cm en ekki 30 cm líkt og haldið sé fram af hálfu byggingarfulltrúa.  Þá skipti ekki máli hvort skuggavarp vegna hækkunarinnar sé verulegt eða óverulegt eins og haldið sé fram heldur það að um sé að ræða verulega hækkun á friðuðu húsi umfram heimildir.  Hið sama eigi við um fullyrðingar embættisins um að yfirbragð hússins.  Flokki byggingarfulltrúi það undir íþyngjandi aðgerðir að sjá til þess að byggt sé samkvæmt samþykktum teikningum og útgefnum leyfum sé vandséð að hann uppfylli þær skyldur sem á embætti hans hvíli.  Varðandi viðurlög vegna brota þeirra sem um sé að ræða sé vísað til ákvæða 56. gr. skipulags- og byggingarlaga nr. 73/1997 sem og 60. gr. sömu laga. 

Niðurstaða:  Í máli þessu er kærð bókun skipulagsráðs Reykjavíkur frá 12. apríl 2006 í tilefni framkvæmda við húsið að Vestugötu 3, m.a. ranga þakhæð þess.  Umrædd bókun felur ekki í sér ákvörðun sem bindur enda á meðferð máls, þvert á móti var tekið fram að  skipulagsráð gerði ekki kröfu til þess þá að þak hússins að Vesturgötu 3 skyldi lækkað og var byggingarfulltrúa falin áframhaldandi vinna vegna málsins.  Meint ákvörðun sem kærð er í máli þessu sætir því ekki kæru samkvæmt 5. mgr. 8. gr. skipulags- og byggingarlaga nr. 73/1997, sbr. 2. mgr. 26. gr. stjórnsýslulaga nr. 37/1993, og ber af þeim sökum að vísa kæru þessari frá úrskurðarnefndinni.  

Uppkvaðning úrskurðar í máli þessu hefur dregist verulega vegna anna hjá úrskurðarnefndinni. 

Úrskurðarorð:

Kærumáli þessu er vísað frá úrskurðarnefndinni. 

 

____________________________________
Hjalti Steinþórsson

 

 _____________________________                   ______________________________
 Ásgeir Magnússon                                                Þorsteinn Þorsteinsson