Skip to main content
Úrskurðarnefnd umhverfis- og auðlindamála
des 22
Love0

18/2010 Austurgata

Með

Ár 2010, mánudaginn 14. júní, kom úrskurðarnefnd skipulags- og byggingarmála saman til fundar í húsnæði nefndarinnar að Skúlagötu 21 í Reykjavík.  Mætt voru Hjalti Steinþórsson forstöðumaður, Ásgeir Magnússon héraðsdómari og Hildigunnur Haraldsdóttir arkitekt. 

Fyrir var tekið mál nr. 18/2010, kæra á ákvörðun skipulags- og byggingarfulltrúa Hafnarfjarðar um að veita byggingarleyfi fyrir viðbyggingu við norðausturhlið hússins að Austurgötu 25 í Hafnarfirði. 

Í málinu er nú kveðinn upp svofelldur

úrskurður: 

Með bréf til úrskurðarnefndar skipulags- og byggingarmála, dags. 31. mars 2010, er barst nefndinni sama dag, kærir K, Gunnarssundi 5, Hafnarfirði, þá ákvörðun skipulags- og byggingarfulltrúa Hafnarfjarðar að veita byggingarleyfi fyrir viðbyggingu við norðausturhlið hússins að Austurgötu 25 í Hafnarfirði.  Skilja verður málskot kæranda svo að krafist sé ógildingar hins kærða byggingarleyfis.

Kærandi hefur jafnframt krafist bráðabirgðaúrskurðar um stöðvun framkvæmda á meðan málið er til meðferðar hjá úrskurðarnefndinni.  Þykir málið nú nægjanlega upplýst til að taka það til efnismeðferðar, en framkvæmdir vegna hins kærða byggingarleyfis hafa nú þegar verið bannaðar af hálfu byggingaryfirvalda í Hafnarfirði.  Er því ekki ástæða til að taka afstöðu til stöðvunarkröfu kæranda í máli þessu.

Málsatvik og rök:  Hinn 18. apríl 2007 var tekin fyrir umsókn eiganda fasteignarinnar að Austurgötu 25 í Hafnarfirði um breytingar á nefndri fasteign og var erindið afgreitt með svofelldri bókun:  „L… sækir um að byggja viðbyggingu við norðurhlið hússins að Austurgötu 25, Hafnarfirði skv. teikningum Byggingar- og skipulagshönnunar ehf. dags. 21.3. Nýjar teikningar bárust 18.04.2007 með nýjum rýmisnúmerum.  Skipulags- og byggingarfulltrúi samþykkir erindið. Umsóknin samræmist lögum nr. 73/1997.“  Fundargerðin var lögð fram á fundi skipulags- og byggingarráðs 24. apríl 2007 og staðfest í bæjarstjórn 2. maí sama ár.

Kærandi bendir á að samþykktar teikningar að fyrirhuguðum breytingum feli í sér viðbyggingu við norðvesturhlið hússins að Austurgötu 25 auk glugga sem til standi að bæta við á suðausturhlið hússins, en hún snúi að garði kæranda.  Grenndarkynna hefði átt fyrirhugaðar breytingar en viðbyggingin kalli á breytingu á deiliskipulagi þar sem um stækkun á byggingarreit sé að ræða og útliti húss breytt með fyrrgreindum glugga.  Kæranda hafi fyrir tilviljun fengið vitneskju um umdeilt byggingarleyfi sumarið 2009 og hefði þá verið tjáð af bæjaryfirvöldum að mistök hefðu átt sér stað.  Leyfið væri hins vegar fallið niður þar sem framkvæmdir hefðu ekki hafist innan tilskilins frests og yrði það ekki veitt að nýju nema að undangenginni réttri málsmeðferð.  Í byrjun mars 2010 hafi byggingarleyfishafi hins vegar tjáð kæranda að fyrirhugað væri að saga gat fyrir áðurgreindum glugga í samræmi við veitt byggingarleyfi.  Bæjaryfirvöld hafi nú upplýst að vafi leiki á um hvort umdeilt leyfi sé fallið niður en kærandi hafi gert kröfu til bæjaryfirvalda um að leyfið verði fellt úr gildi og framkvæmdir stöðvaðar.

Fram hefur komið af hálfu Hafnarfjarðarbæjar að veitt leyfi fyrir viðbyggingu að Austurgötu 25 rúmist innan skilmála gildandi deiliskipulags.  Hafi því ekki komið til grenndarkynningar á breytingu skipulagsins en í umsókn hafi þess ekki verið getið að sótt væri um að fjölga gluggum hússins.  Vafi leiki á um hvort framkvæmdir samkvæmt hinu kærða byggingaleyfi hafi byrjað innan 12 mánaða lögmælts frests svo það haldi gildi sínu.  Leitað hafi verið upplýsinga hjá byggingarleyfishafa í því efni en engar úttektir hafi átt sér stað af hálfu byggingaryfirvalda á heimiluðum framkvæmdum.

Af hálfu byggingarleyfishafa er skírskotað til þess að hann hafi fengið umrætt byggingarleyfi að undangenginni umsögn húsafriðunarnefndar.  Hann sé smiður að mennt og hafi sjálfur unnið að endurbótum að Austurgötu 25 og m.a. smíðað gluggana sjálfur.  Framkvæmdir samkvæmt byggingarleyfinu hafi verið byrjaðar innan árs frá veitingu þess og beri tiltækar ljósmyndir með sér að búið hafi verið að setja alla glugga á framhlið fyrstu hæðar hússins í febrúar 2008.  Framkvæmdir hafi staðið yfir frá árinu 2007 og standi enn yfir.  Nýtt gluggaop á fyrstu hæð hússins, sem snúi að fasteign kæranda og samþykkt hafi verið af byggingaryfirvöldum hinn 18. apríl 2007, sé eldhúsgluggi og hafi mikið notagildi vegna birtu og loftræstingar.  Þegar séu fyrir tveir gluggar á annarri hæð og einn gluggi á fyrstu hæð sem snúi að fasteign kæranda og ekki verði séð hvaða óhagræði fylgi einu glugga til viðbótar.

Niðurstaða:  Í máli þessu er deilt um samþykkt skipulags- og byggingarfulltrúans í Hafnarfirði frá 18, apríl 2007, sem staðfest var í bæjarstjórn Hafnarfjarðar 2. maí sama ár.  Í samþykktinni felst að heimilað er að reisa viðbyggingu við norðausturhlið hússins að  Austurgötu 25.  Af samþykkum uppdráttum má ráða að einnig felist í hinni umdeildu samþykkt leyfi til að beyta innra skipulagi á 1. hæð, setja nýjan glugga á suðausturhlið hússins og loka dyragati og setja glugga í þess stað á suðvesturhlið, en þessara breytinga á innra skipulagi og á gluggum er hvorki sérstaklega getið í bókun um samþykkt leyfisins né í byggingarlýsingu á aðaluppdráttum.

Kærandi vísar til þess að hann hafi verið búinn að skipta um glugga á framhlið (suðurvesturhlið) hússins í febrúar 2008 og því hafi framkvæmdir hafist innan árs frá útgáfu byggingarleyfisins.  Við þessa staðhæfingu er það að athuga að ekki var í hinu kærða leyfi fjallað um endurnýjun glugga á framhlið hússins, ef frá er talin heimildin til að setja glugga í dyraop, sem ekki hefur verið hafist handa við.  Engin úttekt hefur farið fram í tengslum við verkið og ekki hefur veri skráður byggingarstjóri á það.  Hefur byggingarleyfishafi ekki sýnt fram á að hann hafi, enn sem komið er, hafið neinar framkvæmdir samkvæmt hinu umdeilda byggingarleyfi, sbr. 14. gr. byggingar¬reglugerðar nr. 441/1998, og skipta framkvæmdir hans við endurbætur á húsinu að öðru leyti engu máli í því sambandi.
 
Samkvæmt 1. tl. 1. mgr. 44. gr. skipulags- og byggingarlaga nr. 73/1997 má gefa út byggingar¬leyfi þegar sveitarstjórn hefur staðfest samþykkt um veitingu leyfisins og byggingarleyfisgjöld og önnur tilskilin gjöld hafa verið greidd.  Í 4. mgr. sömu greinar segir að staðfesting sveitarstjórnar falli úr gildi hafi byggingarleyfi ekki verið gefið út innan 12 mánaða.  Þá segir í 1. mgr. 45. gr. laganna að byggingarleyfi falli úr gildi hafi byggingarframkvæmdir ekki hafist innan 12 mánaða frá útgáfu þess.

Eins og að framan greinir hafa engar framkvæmdir enn hafist á grundvelli hins kærða byggingarleyfis, en rúm tvö ár eru nú liðin frá staðfestingu sveitarstjórnar á leyfinu.  Er sú staðfesting því úr gildi fallin.  

Byggingarleyfishafi mun hafa greitt tilskilin byggingarleyfisgjöld í kjölfar afgreiðslu bæjaryfirvalda á umsókn hans. Væri litið svo á að með því hafi honum verið veitt byggingaleyfi skv. 44. gr. skipulags- og byggingarlaga þá er það leyfi einnig úr gildi fallið, sbr. 1. mgr. 45. gr. laganna.  Eru því úr gildi fallnar allar heimildir til þeirra framkvæmda sem leyfðar voru með hinni kærðu samþykkt og verður hér eftir ekki í þær ráðist nema að undangenginni nýrri samþykkt sveitarstjórnar.  Hefur kærandi af þessum sökum ekki lengur lögvarða hagsmuni af því að fá skorið úr um lögmæti hins kærða byggingarleyfis, sbr. 5. mgr. 8. gr. skipulags- og byggingarlaga, og verður málinu því vísað frá úrskurðar¬nefndinni.

Úrskurðarorð:

Kærumáli þessu er vísað frá úrskurðarnefndinni. 

___________________________
Hjalti Steinþórsson

______________________________                ________________________
Ásgeir Magnússon                                                    Hildigunnar Haraldsdóttir 

des 22
Love0

28/2010 Fannafold

Með

Ár 2010, fimmtudaginn 10. júní, kom úrskurðarnefnd skipulags- og byggingarmála saman til fundar í húsnæði nefndarinnar að Skúlagötu 21 í Reykjavík.  Mætt voru Hjalti Steinþórsson forstöðumaður, Ásgeir Magnússon héraðsdómari og Hildigunnur Haraldsdóttir arkitekt. 

Fyrir var tekið mál nr. 28/2010, kæra á ákvörðun byggingarfulltrúans í Reykjavík frá 3. júní 2003 um að veita byggingarleyfi fyrir bílgeymslu á lóðinni að Fannafold 31 í Reykjavík.

Í málinu er nú kveðinn upp svofelldur

úrskurður: 

Með bréfi til úrskurðarnefndar skipulags- og byggingarmála, dags. 10. maí 2010, er barst nefndinni hinn 12. sama mánaðar, kæra L og J, Fannafold 29, Reykjavík, þá ákvörðun byggingarfulltrúans í Reykjavík frá 3. júní 2003 að veita byggingarleyfi fyrir bílgeymslu á lóðinni að Fannafold 31.  Borgarstjórn staðfesti þá ákvörðun á fundi sínum hinn 16. júní 2003.  Gera kærendur þá kröfu að hin kærða ákvörðun verði felld úr gildi.

Málsatvik og rök:  Á afgreiðslufundi byggingarfulltrúans í Reykjavík 3. júní 2003 var samþykkt byggingarleyfi fyrir bílgeymslu á lóðinni nr. 31 við Fannafold.  Fundargerð þess fundar var lögð fram á fundi skipulags- og byggingarnefndar 4. júní 2003 og staðfesti borgarstjórn nefnda afgreiðslu byggingarfulltrúa hinn 16. júní sama ár.  Mun bílgeymslan hafa verið reist á árunum 2004 til 2005.

Kærendur benda á að umrædd bílgeymsla, sem standi um einum metra frá mörkum lóðar kærenda og byggingarleyfishafa, sé ekki í samræmi við gildandi deiliskipulag hverfisins og hefði því borið að grenndarkynna leyfisumsóknina.  Byggingin valdi skuggavarpi og skerði útsýni gagnvart fasteign kærenda, langt umfram það sem við hefði mátt búast en breidd, lengd og hæð bílgeymslunnar eigi sér ekki hliðstæðu í hverfinu.

Niðurstaða:  Frestur til að kæra ákvörðun til úrskurðarnefndarinnar er einn mánuður frá því að aðila var eða mátti vera kunnugt um hana, sbr. 5. mgr. 8. gr. skipulags- og byggingarlaga nr. 73/1997.  Berist kæra að liðnum kærufresti ber að vísa henni frá samkvæmt 1. mgr. 28. gr. stjórnsýslulaga nr. 37/1993 nema afsakanlegt verði talið að kæran hafi ekki borist fyrr eða að veigamiklar ástæður mæli með því að taka hana til efnismeðferðar.  Kæra verður þó ekki tekin til efnismeðferðar ef ár er liðið frá upphafi kærufrests, sbr. 2. mgr. ákvæðisins.

Hin kærða ákvörðun um veitingu byggingarleyfis var tekin og staðfest í júní 2003 og mun framkvæmdum við umdeilda bílgeymslu hafa verið lokið á árinu 2005.  Með vísan til nefndrar 28. gr. stjórnsýslulaga verður kærumáli þessu því vísað frá úrskurðarnefndinni.

Úrskurðarorð:

Máli þessu er vísað frá úrskurðarnefndinni.

____________________________
Hjalti Steinþórsson

_______________________________       _____________________________
Ásgeir Magnússon                                             Hildigunnur Haraldsdóttir

des 22
Love0

17/2010 Bjarnarflag

Með

Ár 2010, fimmtudaginn 3. júní, kom úrskurðarnefnd skipulags- og byggingarmála saman til fundar í húsnæði nefndarinnar að Skúlagötu 21, Reykjavík.  Mættir voru Hjalti Steinþórsson forstöðumaður, Ásgeir Magnússon héraðsdómari og Þorsteinn Þorsteinsson byggingarverkfræðingur. 

Fyrir var tekið mál nr. 17/2010, málaleitan Landsvirkjunar um að skorið verði úr um leyfisskyldu framkvæmdar við lagningu vatns- og raflagna í jörðu frá niðurrennslisholu í landi Voga að borsvæðum í landi Reykjahlíðar í Skútustaðahreppi. 

Í málinu er kveðinn upp svofelldur

úrskurður: 

Með bréfi til úrskurðarnefndar skipulags- og byggingarmála, dags. 26. mars 2010, er barst nefndinni samdægurs, fer Landsvirkjun þess á leit við úrskurðarnefndina að skorið verði úr því álitaefni hvort framkvæmdir við lagningu vatns- og raflagna í jörðu frá niðurrennslisholu í landi Voga að borsvæðum í landi Reykjahlíðar séu háðar framkvæmdaleyfi samkvæmt 27. gr. skipulags- og byggingarlaga nr. 73/1997. 

Málsatvik og rök:  Af hálfu Landsvirkjunar er greint frá því að framkvæmd sú er um ræði sé tilkomin vegna borvatnsveitu í Bjarnarflagi, sem verði starfrækt meðan á borunum standi hverju sinni. 

Landsvirkjun lýsir málavöxtum svo að undanfarin ár hafi skolvatns fyrir borframkvæmdir á svæðinu verið aflað með því að sækja það með yfirborðslögnum í Mývatn en áður hafi það verið gert með því að dæla því sem leið liggi frá Bjarnaflagslóni.  Þessum aðgerðum hafi fylgt að allar lagnir hafi legið á yfirborði jarðar auk þess sem háværar dísilknúnar vatnsdælur hafi verið notaðar til að dæla vatninu frá vatnstökustað.  Auk hávaða og sjónrænna áhrifa hafi kostnaður við rekstur slíks búnaðar verið umtalsverður.  Vegna þessa óhagræðis hafi sú ákvörðun verið tekin að í stað þess að sækja skolvatn í Bjarnaflagslón eða Mývatn yrði vatn sótt tímabundið í niðurrennslisborholu GR-10, sem boruð hafi verið haustið 2008.  Holan hafi verið boruð í þeim tilgangi að rannsaka grunnvatnskerfið og möguleika á að losa frárennslisvatn fyrirhugaðar virkjunar, djúpt niður í grunnvatnsgeyminn.  Rannsókn á holunni hafi leitt í ljós að vatn í henni henti vel til reksturs borvatnsveitu. 

Í hinni umdeildu framkvæmd felist að lögð verði vatnslögn og jarðstrengur að borholunni.  Sérstaklega sé áréttað að ekki sé um að ræða borun á niðurrennslisholu heldur eingöngu að lagnir verði lagðar að henni.  Yfirborðslögnum frá niðurrennslisholu GR-10 sé komið í jörðu ásamt tilheyrandi rafstreng til að knýja borholudælu. 

Nánari lýsing sé eftirfarandi: 

Lagning vatnslagnar:  Lögð verði 280 mm plastlögn frá borholu GR-10 til norðurs að vatnstæmingu, austan borholu BJ-12.  Þaðan verði lögð 225 mm plastlögn að enda veitunnar, norðan þjóðvegar 1.  Heildarlengd lagnar sé 1800 m. 

Lagning jarðstrengs:  Til þess að knýja borholudælu sé samhliða vatnslögn lagður 12 kV jarðstrengur frá Léttsteypunni, þaðan sem rafmagnið sé sótt, að dreifistöð sem sé 760 m frá borholu GR-10.  Þar sé rafmagnið spennt niður í 400 V og flutt eftir jarðstreng að borholu.  Heildarlengd jarðstrengs sé 1917 m. 

Framkvæmdin sé tímabundið úrræði og hafi í raun hvorki verið gert ráð fyrir henni við undirbúning né við mat á umhverfisáhrifum fyrirhugaðrar virkjunar.  Í stuttu máli tengist framkvæmdin því að niðurrennslishola, sem boruð hafi verið árið 2008, sé tímabundið nýtt til vatnstöku.  Til bráðabirgða sé borhola GR-10 notuð til vatnstöku á rannsóknar- og framkvæmdartíma, en á endanum verði borholan nýtt sem niðurrennslishola fyrir losun á frárennsli virkjunarinnar, þ.e. þegar hún verði gangsett.  Ekki liggi fyrir áætlun um hvernig borvatnsveita verði tengd vatnsveitu virkjunarinnar þegar rekstur hennar hefjist. 

Grafið hafi verið fyrir umræddum lögnum en hingað til hafi þær legið á yfirborði jarðar.  Ákveðið hafi verið að fara út í framkvæmdina fyrst og fremst til að bæta umgengni á svæðinu og losna við lagnir og háværar dísilknúnar dælurafstöðvar af yfirborði jarðar.  Auk þessa hafi kostnaður við rekstur slíks búnaðar verið umtalsverður. 

Til þess að jarðrask verði sem minnst séu vatns- og raflagnir að stórum hluta lagðar meðfram núverandi vegslóðum.  Skurður fyrir lögnum sé grafinn í gróðursnauðu landi þannig að auðvelt sé að afmá jarðrask að verki loknu.  Framkvæmdin hafi því ekki varanleg áhrif á umhverfið enda séu lagnir lagðar í jörðu og rask afmáð. 

Með erindi landeigenda til Skipulagsstofnunar, dags. 20. janúar 2010, hafi verið lögð fram fyrirspurn um hvort hin umdeilda framkvæmd væri framkvæmdaleyfisskyld.  Í svari Skipulagsstofnunar, dags. 29. s.m., hafi komið fram það mat stofnunarinnar að framkvæmdin væri leyfisskyld skv. 27. gr. skipulags- og byggingarlaga. 

Bent sé á að 18. mars og 5. maí 1971 hafi Ríkissjóður Íslands gert samninga við eigendur jarðanna Reykjahlíðar og Voga.  Með samningunum hafi ríkissjóður yfirtekið jarðhitaréttindi í landi jarðanna á ákveðnu afmörkuðu jarðhitasvæði samkvæmt uppdrætti Orkustofnunar, dags. 18. mars 1971.  Í 1. gr. samninganna sé að finna svohljóðandi ákvæði:  „Jarðhitaréttindi í landi Reykjahlíðar á jarðhitasvæði því, sem afmarkað er á viðfestum uppdrætti og landamerkjalýsingu, ásamt jarðhita þeim, sem þar er að finna, og aðstaða til mannvirkjagerðar til nýtingar hans, eru héðan í frá ríkissjóði til frjálsra umráða og ráðstöfunar.“  Landsvirkjun hafi yfirtekið réttindi ríkisins með samningi, dags. 17. september 1986.  Þær framkvæmdir sem fjallað sé um í máli þessu séu innan þess svæðis sem afmarkað sé í framangreindum samningum.  Samkvæmt samningunum sé réttur Landsvirkjunar til aðstöðu og framkvæmda í landi jarðanna til nýtingar jarðhitaréttinda ótakmarkaður og ótímabundinn.  Landsvirkjun byggi rétt sinn til framkvæmda í landi Reykjahlíðar og Voga á framangreindum samningum. 

Samkvæmt 27. gr. skipulags- og byggingarlaga nr. 73/1997 séu þær framkvæmdir leyfisskyldar sem séu meiriháttar og hafi áhrif á umhverfið og breyti ásýnd þess.  Í hinni umdeildu framkvæmd felist að vatns- og raflagnir séu grafnar í jörðu.  Grafinn sé skurður sem lagnir séu lagðar í og svo sé fyllt yfir.  Framkvæmdirnar komi því ekki til með að hafa áhrif á umhverfið eða breyta ásýnd þess að þeim loknum.  Eftir framkvæmdina verði gengið frá yfirborði og allt jarðrask afmáð.  Til þess að jarðrask verði sem minnst verði vatns- og raflagnir að mestu leyti lagðar meðfram núverandi vegi.  Að mati Landsvirkjunar séu skilyrði 27. gr. ekki fyrir hendi. 

Í 9. kafla skipulagsreglugerðar nr. 400/1998 sé fjallað nánar um framkvæmdaleyfi, en þar komi fram að háðar framkvæmdaleyfi séu meiriháttar framkvæmdir við götur, holræsi, vegi og brýr, aðrar en göngubrýr í þéttbýli, jarðgöng, flugbrautir, dreifi- og flutningskerfi rafveitna, hitaveitna, vatnsveitna og fjarskipta, hafnir, virkjanir, efnistöku, sorpförgun og aðrar meiriháttar framkvæmdir sem áhrif hafa á umhverfið og breyta ásýnd þess.  Með meiriháttar framkvæmdum sé átt við framkvæmdir sem vegna eðlis eða umfangs hafi veruleg áhrif á umhverfið.  Það eigi t.d. við um framkvæmdir sem farið hafi í mat á umhverfisáhrifum samkvæmt lögum um mat á umhverfisáhrifum, en einnig skuli höfð hliðsjón af framkvæmdum tilgreindum í viðauka II með reglugerð um mat á umhverfisáhrifum.  Sú framkvæmd sem hér um ræði sé ekki hluti af framkvæmdum vegna virkjunar sem farið hafi í mat á umhverfisáhrifum.  Framkvæmdin sé ekki hluti af virkjunarframkvæmdum í mati.  Þá samræmist hún Aðalskipulagi Skútustaðahrepps 1996-2015.  

Í 3. mgr. gr. 9.1 í skipulagsreglugerð segi að við mat á því hvort framkvæmdir séu meiriháttar skuli höfð hliðsjón af framkvæmdum tilgreindum í viðauka II með reglugerð um mat á umhverfisáhrifum.  Í b- lið 3. tl. og h- lið 10. tl. viðauka II við reglugerð um mat á umhverfisáhrifum nr. 1123/2005 sé fjallað um framkvæmdir við flutningskerfi.  Þar segi að framkvæmdir við jarðstrengi til flutning rafmagns og vatnsleiðslur utan þéttbýlis, sem séu niðurgrafin, séu aðeins tilkynningaskyldar séu þær 10 km eða lengri.  Þær framkvæmdir sem hér um ræði séu aðeins um 1800 m að lengd.  Þar sem framkvæmdin nái ekki þeirri lengd sem tilkynningaskyld sé samkvæmt viðauka II verði að gagnálykta að framkvæmdin teljist ekki meiriháttar í skilningi laganna og því ekki framkvæmdaleyfisskyld, skv. 3. mgr. 9. gr. skipulagsreglugerðar. 

Af hálfu landeigenda Reykjahlíðar er vísað til þess að upphaflega hafi þeir staðið í þeirri trú að um bráðabirgðalögn væri að ræða, aðeins til skamms tíma, en ekki að lagður yrði 400 V kapall og vatnslögn, 9-11 tommur að sverleika.  Um sé að ræða stórframkvæmd sem hugsuð sé til lengri tíma.  Greinilegt sé að slíkur kapall geti varla verið til bráðabirgða, þ.e. kapall sem geti fullnægt uppbyggingu á heilli virkjun, auk vinnubúða.  Í dag sé ekki fyrirséð að virkjun sé á borðinu og því sé varla hægt að tala um bráðabirgðaframkvæmdir í þessu máli. 

Hér vanti að gera samninga við landeigendur, bæði varðandi tímalengd og umfang, sem og önnur mikilvæg atriði er varði skurðinn og það sem í honum verði.  Nauðsynlegt sé að árétta að umrætt land, norðan lands Voga, sé í eigu landeigenda Reykjahlíðar og um það sé ekki deilt.  Í framhaldi af niðurstöðu Óbyggðanefndar sé skylt að gera samninga um slíkar framkvæmdir í ljósi hins beina eignarréttar.  Um þetta megi lesa í fjölda úrskurða nefndarinnar varðandi lagalegt gildi hins beina eignarréttar aftur í aldir.  Landeigendum beri að vernda hinn beina eignarrétt til framtíðar á sínu eigin landi.  Eftir þessu vinni landeigendur og í landi Reykjahlíðar verði ekki leyfðar neinar framkvæmdir nema um það verði samið og farið að þeim lögum sem í landinu gildi á hverjum tíma. 

Þá hafi Landsvirkjun ekki óskað eftir leyfi landeigenda fyrir rafstreng frá Léttsteypunni að dreifistöð, en um það þurfi að semja eins og annað varðandi þetta mál. 

Svæðið sé ekki deiliskipulagt og því ekki útilokað að lögnin, þar sem hún sé teiknuð, stangist á við væntanlegar deiliskipulagshugmyndir á svæðinu. 

Landsvirkjun nefni ekki þá staðreynd að fyrirtækið ætli að leggja, og hafi þegar lagt, rör fyrir væntanlegan ljósleiðara í sama skurð.  Slík rör hafa þegar verið lögð í skurðinn í landi Voga.  Slíkt sé gert með það í huga að í gegnum þetta fari ljósleiðari Landsnets í hina væntanlegu virkjun.  Hér geti varla verið um tímabundna framkvæmd að ræða.  Þetta sé gert án leyfis landeigenda.  Slíkt verði ekki leyft í landi Reykjahlíðar nema um það verði samið eins og annað er varði þetta mál. 

Til upplýsingar sé bent á að Baðfélag Mývatnssveitar hf. hafi á sínum tíma þurft að afla tilskilinna opinberra leyfa og gera samning við landeigendur þegar lagður hafi verið svipaður skurður með 12 tommu vatnslögn, nálægt sama svæði, í gegnum land Reykjahlíðar.  Landeigendur trúi því varla að einhver önnur lög eða reglur gildi um Landsvirkjun þegar um slíkar framkvæmdir sé að ræða á þessu svæði.  Ef eitthvað sé gildi strangari reglur í dag en þá. 

Samkvæmt öllu framansögðu geti landeigendur ekki skilið hvers vegna Landsvirkjun hafi ekki farið hina réttu og löglegu leið þegar um svo mikla varanlega framkvæmd sé að ræða.  Það sé álit landeigenda að Landsvirkjun beri að sækja um framkvæmdaleyfi fyrir þessari framkvæmd. 

Sveitarstjórn Skútustaðahrepps var veitt færi á að tjá sig um úrlausnarefni máls þessa en sjónarmið hennar hafa ekki borist.

——-

Aðilar hafa fært fram frekari rök fyrir máli sínu, sem ekki verða rakin hér, en úrskurðarnefndin hefur haft þau öll til hliðsjónar við úrlausn málsins. 

Niðurstaða:  Í máli þessu er leitað úrlausnar um hvort tilteknar framkvæmdir séu háðar ákvæðum skipulags- og byggingarlaga um framkvæmdaleyfi.  Er það meðal lögbundinna verkefna úrskurðarnefndarinnar samkvæmt 2. mgr. 27. gr. skipulags- og byggingarlaga nr. 73/1997 að skera úr um vafa af þessum toga, óháð því hvort fyrir liggi formleg ákvörðun sveitarstjórnar í málinu.  Segir í 8. mgr. 27. gr. að umsækjanda um framkvæmdaleyfi og hlutaðeigandi sveitarstjórn sé heimilt að skjóta slíkum vafa til úrskurðarnefndarinnar og verður að skilja ákvæðið svo að aðili sem hyggur á framkvæmdir eigi þennan málskotsrétt án þess að koma þurfi til umsókn um framkvæmdaleyfi.  Var Landsvirkjun því rétt að leita úrlausnar um þann vafa sem uppi er um það hvort tilgreindar framkvæmdir séu háðar framkvæmdaleyfi og verður erindið því tekið til efnislegrar úrlausnar. 

Samkvæmt 1. mgr. 27. gr. skipulags- og byggingarlaga skal afla framkvæmdaleyfis sveitarstjórnar vegna meiriháttar framkvæmda sem áhrif hafa á umhverfið og breyta ásýnd þess, svo sem breytingar lands með jarðvegi eða efnistöku, og annarra framkvæmda sem falla undir lög um mat á umhverfisáhrifum.  Þó þarf ekki að afla slíks leyfis vegna framkvæmda sem háðar eru byggingarleyfi skv. IV. kafla laganna. 

Ákvæði um framkvæmdaleyfi var ekki að finna í frumvarpi því sem síðar varð að skipulags- og byggingarlögum nr. 73/1997, en því var bætt inn í frumvarpið í meðförum Alþingis.  Sagði þar að allar framkvæmdir, sem áhrif hefðu á umhverfið og breyttu ásýnd þess, svo sem skógrækt og landgræðsla eða breyting lands með jarðvegi eða efnistöku, skyldu vera í samræmi við skipulagsáætlanir og úrskurð um mat á umhverfisáhrifum þar sem það ætti við.  Óheimilt væri að hefja slíkar framkvæmdir sem ekki væru háðar byggingarleyfi skv. IV. kafla laganna fyrr en að fengnu framkvæmdaleyfi viðkomandi sveitarstjórnar. 

Verulegar breytingar voru gerðar á ákvæði laganna um framkvæmdaleyfi með lögum nr. 135/1997, sem sett voru fyrir gildistöku laga nr. 73/1997 hinn 1. janúar 1998.  Var m.a. dregið úr vægi ákvæðisins á þann veg að framkvæmdaleyfi var nú einungis áskilið til meiriháttar framkvæmda sem áhrif hefðu á umhverfið og breyttu ásýnd þess í stað þess að taka til allra slíkra framkvæmda.  Þá var fellt út úr 1. mgr. að telja skógrækt og landgræðslu sérstaklega til leyfisskyldra framkvæmda.  Loks var bætt við ákvæðið nýjum málsgreinum þar sem m.a. segir að ráðherra skuli kveða nánar á um útgáfu framkvæmdaleyfa í reglugerð. 

Í 9. kafla skipulagsreglugerðar nr. 400/1998 er nánar kveðið á um framkvæmdaleyfi.  Segir þar í 2. mgr. gr. 9.1 að háðar framkvæmdaleyfi séu meiriháttar framkvæmdir við götur, holræsi, vegi og brýr, aðrar en göngubrýr í þéttbýli, jarðgöng, flugbrautir, dreifi- og flutningskerfi rafveitna, hitaveitna, vatnsveitna og fjarskipta, hafnir, virkjanir, efnistöku, sorpförgun og aðrar meiriháttar framkvæmdir sem áhrif hafi á umhverfið og breyti ásýnd þess. 

Þá segir í 3. mgr. gr. 9.1 að með meiriháttar framkvæmdum í 2. mgr. sé átt við framkvæmdir sem vegna eðlis eða umfangs hafi veruleg áhrif á umhverfið.  Það eigi t.d. við um framkvæmdir sem farið hafi í mat á umhverfisáhrifum samkvæmt lögum um mat á umhverfisáhrifum, en einnig skuli höfð hliðsjón af framkvæmdum tilgreindum í viðauka II með reglugerð um mat á umhverfisáhrifum. 

Einsýnt þykir að eftir þá breytingu sem gerð var á ákvæðinu með lögum nr. 135/1997 falla einungis undir ákvæðið framkvæmdir sem vegna eðlis og umfangs hafa veruleg áhrif á umhverfið og breyta ásýnd þess.  Við mat á umfangi framkvæmda í þessu samhengi ber að líta til viðauka II með reglugerð nr. 1123/2005 um mat á umhverfisáhrifum, en þar eru taldar þær framkvæmdir sem tilkynna ber um til Skipulagsstofnunar til ákvörðunar um matsskyldu, sbr. 10. gr. reglugerðarinnar. 

Samkvæmt ákvæði í nefndum viðauka II, lið 3 b, fellur undir viðaukann flutningur á raforku með jarðstrengjum utan þéttbýlis sem eru 10 km eða lengri og eru grafnir niður eða lagðir í stokk.  Undir viðaukann falla einnig vatnsleiðslur utan þéttbýlis 10 km eða lengri, sem grafnar eru niður, sbr. lið 10 h.  Ekki eru ákvæði um fjarskiptalagnir í viðaukanum. 

Framkvæmdir þær sem um ræðir í máli þessu felast í lagningu vatnsleiðslu, rafstrengs og rörs fyrir fjarskiptalögn, innan við tveggja kílómetra leið, og eru þar af leiðandi fjarri því að vera tilkynningarskyldar skv. tilvitnuðum ákvæðum.  Lagnirnar verða settar í skurð sem að mestu liggur meðfram vegslóðum um lítt gróið og þegar raskað svæði.  Eru þar fyrir lagnir sem liggja óvarðar en verða lagðar í jörðu.  Verður ekki talið að framkvæmd þessi hafi svo veruleg áhrif á umhverfið og ásýnd þess að skylt sé að afla framkvæmdaleyfis fyrir henni og breytir engu um þá niðurstöðu þótt framkvæmdin yrði talin varanleg. 

Af hálfu landeigenda Reykjahlíðar er því haldið fram að leyfi þeirra þurfi til framkvæmdanna, en af hálfu Landsvirkjunar er vísað til samningsbundinna heimilda til framkvæmda á umræddu svæði.  Tekur úrskurðanefndin enga afstöðu til þessa ágreinings, enda er í máli þessu einungis til úrlausnar hvort umræddar framkvæmdir teljist háðar framkvæmdaleyfi sveitarstjórnar skv. 27. gr. skipulags- og byggingarlaga. 

Samkvæmt framansögðu er það niðurstaða úrskurðarnefndarinnar að framkvæmdir þær sem um er fjallað í máli þessu séu ekki háðar framkvæmdaleyfi. 

Úrskurðarorð: 

Ekki er skylt að afla framkvæmdaleyfis skv. 27. gr. laga nr. 73/1997 til eftirtalinna framkvæmda við borvatnsveitu í Bjarnarflagi samkvæmt lýsingu Landsvirkjunar:

Lagningar vatnslagnar:  Lögð verði 280 mm plastlögn frá borholu GR-10 til norðurs að vatnstæmingu austan borholu BJ-12.  Þaðan verði lögð 225 mm plastlögn að enda veitunnar norðan þjóðvegar 1.  Heildarlengd lagnar sé 1800 m. 

Lagningar jarðstrengs:  Til þess að knýja borholudælu sé samhliða vatnslögn lagður 12 kV jarðstrengur frá Léttsteypunni, þaðan sem rafmagnið sé sótt, að dreifistöð sem sé 760 m frá borholu GR-10.  Þar sé rafmagnið spennt niður í 400 V og flutt eftir jarðstreng að borholu.  Heildarlengd jarðstrengs sé 1917 metrar. 

Lagningar fjarskiptalagnar:  Lagt verði ídráttarrör fyrir ljósleiðara meðfram vatnslögn. 

___________________________
Hjalti Steinþórsson

__________________________                __________________________
Ásgeir Magnússon                                           Þorsteinn Þorsteinsson

des 22
Love0

39/2009 Hrefnugata

Með

Ár 2010, fimmtudaginn 3. júní, kom úrskurðarnefnd skipulags- og byggingarmála saman til fundar í húsnæði nefndarinnar að Skúlagötu 21 í Reykjavík.  Mættir voru Hjalti Steinþórsson forstöðumaður, Ásgeir Magnússon héraðsdómari og Þorsteinn Þorsteinsson byggingarverkfræðingur. 

Fyrir var tekið mál nr. 39/2009, kæra á ákvörðun skipulagsráðs Reykjavíkur frá 22. apríl 2009 um að veita byggingarleyfi fyrir bílskúr og stækkun rishæðar ásamt breytingum innan annarrar hæðar fjölbýlishúss á lóð nr. 3 við Hrefnugötu. 

Í málinu er nú kveðinn upp svofelldur

úrskurður:

Með bréfi til úrskurðarnefndar skipulags- og byggingarmála, dags. 28. maí 2009, er barst nefndinni 29. sama mánaðar, kæra K og R, Flókagötu 14, Reykjavík, þá ákvörðun skipulagsráðs Reykjavíkur frá 22. apríl 2009 að veita byggingarleyfi fyrir bílskúr og stækkun rishæðar ásamt breytingum innan annarrar hæðar fjölbýlishúss á lóð nr. 3 við Hrefnugötu.  Borgarráð staðfesti ákvörðunina hinn 24. apríl 2009.  Gera kærendur þá kröfu að hin kærða veiting byggingarleyfis verði felld úr gildi. 

Með bréfi til úrskurðarnefndarinnar, dags. 4. júní 2009, er barst nefndinni sama dag, kærir jafnframt Guðfinna Jóhanna Guðmundsdóttir hdl., f.h. E, Flókagötu 14, nefnda ákvörðun um veitingu byggingarleyfis vegna Hrefnugötu 3 og er gerð krafa um ógildingu ákvörðunarinnar.  Með hliðsjón af málatilbúnaði kærenda þykir ekkert standa því í vegi að sameina málin og verður því kærumálið, sem er nr. 41/2009, sameinað hinu fyrra. 

Málsatvik og rök:  Hinn 22. apríl 2009 samþykkti skipulagsráð Reykjavíkur, í kjölfar grenndarkynningar, umsókn um byggingu bílskúrs og stækkun rishæðar ásamt breytingum innan annarrar hæðar fjölbýlishúss á lóð nr. 3 við Hrefnugötu.  Við grenndarkynninguna komu fram athugasemdir, m.a. frá kærendum.  Borgarráð staðfesti ákvörðun skipulagsráðs hinn 24. apríl 2009.  Skutu kærendur ákvörðun um veitingu byggingarleyfisins til úrskurðarnefndarinnar eins og að framan greinir. 

Kærendur benda á að óskiljanlegt sé að fyrirhugaður bílskúr verði staðsettur í línu aftan við húsið að Hrefnugötu 3, að suðurmörkum lóðar kærenda að Flókagötu 14.  Stór hluti bílgeymslunnar verði fyrir aftan húsið að Flókagötu 3 og geti sá hluti ekki nýst fyrir bifreið, enda ekki unnt að aka inn í þann hluta byggingarinnar.  Í raun sé um að ræða viðbyggingu við íbúðarhús það sem fyrir sé á lóðinni, sem hljóti að vera ætluð til annarra nota en geymslu bifreiðar, enda muni verða innangengt úr einni geymslu íbúðarhússins í nýbygginguna.  Þá sé hækkun á þaki íbúðarhússins mótmælt.  Sú hækkun muni valda verulegu skuggavarpi og raska lögvörðum hagsmunum íbúa í kjallaraíbúð að Flókagötu 14 og fari breytingin gegn sjónarmiðum sem fram komi í gildandi aðalskipulagi Reykjavíkur. 

Niðurstaða:  Með bréfi til úrskurðarnefndarinnar, dags. 26. maí 2010, upplýsti byggingarfulltrúinn í Reykjavík að samþykkt skipulagsráðs fyrir veitingu umdeilds byggingarleyfis hefði verið til umfjöllunar á afgreiðslufundi byggingarfulltrúa 25. maí 2010.  Fram kemur í bókun þess fundar að byggingarleyfi hafi ekki verið gefið út innan tilskilins frests skv. byggingarreglugerð nr. 441/1998 og sé því úr gildi fallið.  Óheimilt sé að endurnýja byggingarleyfið óbreytt.  Borgarráð staðfesti umrædda fundargerð byggingarfulltrúa hinn 27. maí 2010. 

Samkvæmt 5. mgr. 44. gr. skipulags- og byggingarlaga nr. 73/1997, sbr. og gr. 13.3 í byggingarreglugerð nr. 441/1998, fellur staðfesting sveitarstjórnar á ákvörðun um veitingu byggingarleyfis úr gildi hafi byggingarleyfi skv. nefndri 44. gr. ekki verið gefið út innan 12 mánaða frá staðfestingunni.  Samkvæmt áðurgreindum upplýsingum embættis byggingarfulltrúa liggur fyrir að byggingarleyfi hafi ekki verið gefið út eftir staðfestingu borgarráðs á veitingu þess frá 24. apríl 2009.  Hefur hin kærða ákvörðun því fallið úr gildi samkvæmt tilvitnuðum ákvæðum skipulags- og byggingarlaga og byggingarreglugerðar vegna þess að meira en tólf mánuðir eru liðnir frá staðfestingu borgarráðs á umdeildu byggingarleyfi. 

Af framangreindum sökum hafa kærendur ekki lengur lögvarða hagsmuni af því að fá skorið úr um gildi hinnar kærðu ákvörðunar og verður kærumáli þessu því vísað frá úrskurðarnefndinni. 

Uppkvaðning úrskurðar í máli þessu hefur dregist verulega vegna mikils fjölda mála sem skotið hefur verið til úrskurðarnefndarinnar. 

Úrskurðarorð:

Kærumáli þessu er vísað frá úrskurðarnefndinni. 

____________________________
Hjalti Steinþórsson

_______________________________          _____________________________
Ásgeir Magnússon                                                 Þorsteinn Þorsteinsson

des 22
Love0

11/2010 Lofnarbrunnur

Með

Ár 2010, miðvikudaginn 26. maí, kom úrskurðarnefnd skipulags- og byggingarmála saman til fundar í húsnæði nefndarinnar að Skúlagötu 21 í Reykjavík.  Mættir voru Hjalti Steinþórsson forstöðumaður, Ásgeir Magnússon héraðsdómari og Þorsteinn Þorsteinsson byggingarverkfræðingur. 

Fyrir var tekið mál nr. 11/2010, kæra á ákvörðun skipulagsráðs Reykjavíkur frá 9. desember 2009, er borgarráð staðfesti hinn 14. sama mánaðar, um að krefja lóðarhafa Lofnarbrunns 6-8 í Reykjavík um tilteknar úrbætur á byggingarstað innan 30 daga frests en að öðrum kosti að verkið verði unnið á vegum borgaryfirvalda á kostnað lóðarhafa. 

Í málinu er nú kveðinn upp svofelldur

úrskurður: 

Með bréfi til úrskurðarnefndar skipulags- og byggingarmála, dags. 20. febrúar 2010, er barst nefndinni 4. mars sama ár, kæra A og B, lóðarhafar Lofnarbrunns 6-8 í Reykjavík, þá ákvörðun skipulagsráðs Reykjavíkur frá 9. desember 2009, er borgarráð staðfesti hinn 14. sama mánaðar, að krefja kærendur um tilteknar úrbætur á byggingarstað á lóðinni að Lofnarbrunni 6-8 innan 30 daga frests, en að öðrum kosti að verkið verði unnið á vegum borgaryfirvalda á kostnað lóðarhafa.  Gera kærendur þá kröfu að hin kærða ákvörðun verði felld úr gildi. 

Málsatvik og rök:  Með bréfi byggingarfulltrúa til kærenda, dags. 18. ágúst 2009, voru gerðar kröfur um hreinsun og frágang á lóðinni að Lofnarbrunni 6-8 í Reykjavík, nánar tiltekið að hreinsa og flytja brott til förgunar innan 14 daga allt ónýtanlegt byggingarefni, flytja brott uppgrafið efni meðfram Úlfarsbraut eða jafna það út, koma fyrir grjóthleðslu við lóðarmörk Lofnarbrunns 2-4 þannig að unnt væri að ganga frá þeirri lóð og koma fyrir aksturshindrunum á lóðarmörkum við Lofnarbrunn.  Þá var í bréfinu farið fram á að gerð yrði grein fyrir gámi á staðnum.  Tók byggingarfulltrúi fram að ef ekki yrði brugðist við áskorun um úrbætur myndi hann leita atbeina skipulagsráðs til að knýja þær fram.  Var kærendum gefinn kostur á að koma á framfæri athugasemdum vegna krafna byggingarfulltrúa.  Kærendur svöruðu með bréfi, dags. 12. september 2009, og komu á framfæri rökum sínum og sjónarmiðum fyrir því að þeim bæri ekki að verða við kröfum byggingarfulltrúa að öðru leyti en því að koma fyrir umkrafinni aksturshindrun.  Var jafnframt upplýst að 20 feta gámur sem stæði ofan við lóð kærenda væri á þeirra vegum. 

Skipulagsráð samþykkti á fundi sínum 9. desember 2009 að veita kærendum 30 daga frest til að verða við kröfu byggingarfulltrúa um áðurgreindar úrbætur og staðfesti borgarráð þá ákvörðun hinn 14. desember 2009.  Kærendum var síðan tilkynnt um málalyktir með bréfi byggingarfulltrúa, dags. 19. janúar 2010. 

Kærendur benda á að á þeirra vegum sé ekkert ónýtanlegt byggingarefni á umræddri lóð.  Á því hafi hins vegar borið að húsgrunnar á svæðinu hafi verið nýttir sem urðunarstaðir fyrir rusl af þeim sem leið hafi átt um.  Það efni sem grafið hafi verið upp á lóð kærenda muni nýtast til uppfyllingar að sökklum eftir að þeir hafi verið steyptir upp.  Mikill kostnaður myndi fylgja því að fjarlægja uppgröftinn og kaupa síðar í hans stað fyllingarefni þegar sökklar væru tilbúnir.  Ekki sé fallist á að ganga nú frá grjóthleðslu við lóðarmörk Lofnarbrunns 2-4, þar sem það myndi hamla framkvæmdum svo sem við mótauppslátt og uppsteypu sökkla á lóð kærenda vegna plássleysis.  Borgaryfirvöld hafi lengt alla framkvæmdafresti og því hafi öllum mátt vera ljóst að framkvæmdir í hverfinu stæðu lengur en ella. 

Af hálfu Reykjavíkurborgar er farið fram á að kröfu kærenda í málinu verði vísað frá úrskurðarnefndinni þar sem kæran sé of seint fram komin.  Kærendum hafi verið tilkynnt skriflega um ákvörðun skipulagsráðs með bréfi, dags. 19. janúar 2010, sem birt hafi verið kærendum hinn 25. sama mánaðar skv. birtingarvottorði dagsettu sama dag.  Kæra í máli þessu sé stimpluð móttekin hjá úrskurðarnefndinni 4. mars 2010, eða réttum 5 vikum eftir birtingu ákvörðunarinnar fyrir kærendum.  Samkvæmt 5. mgr. 8. gr. skipulags- og byggingarlaga nr. 73/1997 teljist kærufrestur vera einn mánuður frá því að kæranda varð eða mátti vera kunnugt um ákvörðun þá sem kæra eigi.  Frestur til að kæra umdeilda ákvörðun í máli þessu hafi því runnið út 25. febrúar 2010. 

Niðurstaða:  Fyrir liggur í málinu birtingarvottorð er ber með sér að hin kærða ákvörðun hafi verið birt á heimili kærenda fyrir öðrum þeirra hinn 25. janúar 2010, kl. 20:20.  Komu fram í tilkynningunni upplýsingar um kæruheimild, kærustjórnvald og kærufrest.  Kærendum var gefinn kostur á að tjá sig um frávísunarkröfu Reykjavíkurborgar en engar athugasemdir hafa borist úrskurðarnefndinni af því tilefni.  Verður því í máli þessu lagt til grundvallar að birting hinnar kærðu ákvörðunar hafi verið með þeim hætti sem birtingarvottorðið ber með sér. 

Frestur til að kæra ákvörðun til úrskurðarnefndarinnar er einn mánuður frá því að aðila var eða mátti vera kunnugt um hana, sbr. 5. mgr. 8. gr. skipulags- og byggingarlaga nr. 73/1997.  Miðað við nefnt birtingarvottorð og skv. 8. gr. stjórnsýslulaga nr. 37/1993 rann kærufrestur út í máli þessu hinn 26. febrúar 2010.  Úrskurðarnefndinni barst málskot kærenda hinn 4. mars sama ár, eða sex dögum eftir lok kærufrests. 

Berist kæra að liðnum kærufresti ber að vísa henni frá samkvæmt 28. gr. stjórnsýslulaga, nema afsakanlegt verði talið að kæran hafi ekki borist fyrr eða að veigamiklar ástæður mæli með því að taka hana til efnismeðferðar. 

Þar sem engar upplýsingar liggja fyrir um atvik sem geta réttlætt að vikið sé frá kærufresti samkvæmt greindum undantekningarákvæðum, verður máli þessu vísað frá úrskurðarnefndinni. 

Úrskurðarorð:

Máli þessu er vísað frá úrskurðarnefndinni.

____________________________
Hjalti Steinþórsson

_______________________________            _____________________________
Ásgeir Magnússon                                                   Þorsteinn Þorsteinsson

des 22
Love0

36/2008 Fagurhóll

Með

Ár 2010, miðvikudaginn 26. maí, kom úrskurðarnefnd skipulags- og byggingarmála saman til fundar í húsnæði nefndarinnar að Skúlagötu 21 í Reykjavík.  Mættir voru Hjalti Steinþórsson forstöðumaður, Ásgeir Magnússon héraðsdómari og Þorsteinn Þorsteinsson byggingarverkfræðingur. 

Fyrir var tekið mál nr. 36/2008, kæra á synjun umhverfisnefndar Grundarfjarðarbæjar frá 4. mars 2008 á beiðni um endurskoðun á lögmæti sólpallabyggingar að Fagurhóli 8a, Grundarfirði.

Í málinu er nú kveðinn upp svofelldur

úrskurður: 

Með bréfi til úrskurðarnefndar skipulags- og byggingarmála, dags. 26. maí 2008, er barst nefndinni 28. sama mánaðar, kæra K og K, Fagurhólstúni 9, Grundarfirði, synjun umhverfisnefndar Grundarfjarðarbæjar frá 4. mars 2008 á beiðni kærenda um endurskoðun á lögmæti sólpallabyggingar að Fagurhóli 8a, Grundarfirði.  Bæjarstjórn Grundarfjarðar staðfesti þá afgreiðslu hinn 13. mars sama ár.  Skilja verður málskot kærenda svo að krafist sé ógildingar á hinn kærðu ákvörðun.

Málsatvik og rök málsaðila:  Hinn 6. nóvember 2006 samþykkti umhverfisnefnd Grundarfjarðarbæjar umsókn um leyfi fyrir lóðarframkvæmdum að Fagurhóli 8a.  Var um að ræða pallagerð og skjólveggi auk jöfnunar og frágangs yfirborðs á baklóð og voru framkvæmdir þá þegar hafnar samkvæmt bókun nefndarinnar.  Bæjarstjórn staðfesti afgreiðslu nefndarinnar hinn 9. nóvember sama ár.  Með bréfi, dags. 11. desember 2007, fóru kærendur fram á það við umhverfisnefnd að kannað yrði lögmæti byggingar sólpalls að Fagurhóli 8a.  Var erindið tekið fyrir á fundi nefndarinnar 4. mars 2008 og sú afstaða nefndarinnar bókuð að áður veitt leyfi fyrir byggingu sólpalls að Fagurhóli 8a væri í samræmi við ákvæði skipulags- og byggingarlaga og byggingarreglugerðar.  Að öðru leyti var vísað til fyrri afgreiðslu og 67. gr. byggingarreglugerðar um girðingu lóða.  Var kærendum tilkynnt um þessa afgreiðslu með bréfi skipulags- og byggingarfulltrúa, dags. 19. maí 2008.

Kærendur benda á þeir eigi töluverðra hagsmuna að gæta varðandi umdeilt leyfi fyrir gerð sólpalls að Fagurhóli 8a, sem liggi að lóð kærenda, og standi að miklum mun hærra.  Þrátt fyrir það hafi grenndarkynning ekki farið fram.  Kærendur geti ekki fallist á að umræddar framkvæmdir og málsmeðferð geti verið lögum samkvæmt og hafi því vísað málinu til úrskurðarnefndarinnar.

Af hálfu Grundafjarðarbæjar er vísað til þess að á sínum tíma hafi byggingaryfirvöld farið á vettvang og metið það svo að umræddar framkvæmdir gengju ekki á hagsmuni nágranna.  Fjarlægð umdeilds hringlaga palls frá girðingu á lóðamörkum Fagurhóls 8a og Fagurhólstúns 9 sé 2,2 metrar.  Pallurinn sé tengdur aðalsólpalli með brú og sé aðeins ætlaður fyrir blóm og styttur og standi pallurinn 36 sentimetrum lægra en aðalpallurinn.

Niðurstaða:  Hin kærða afgreiðsla umhverfisnefndar Grundarfjarðarbæjar fól í sér synjun á erindi kærenda frá 11. desember 2007 um endurskoðun á fyrri ákvörðun um veitingu leyfis fyrir tilteknum framkvæmdum á lóðinni að Fagurhóli 8a, sem bæjarstjórn staðfesti  hinn 9. nóvember 2006. 

Aðili máls getur ekki gert kröfu um að stjórnvald, sem tekið hefur ákvörðun og birt hana, endurskoði hana nema að skilyrði um endurupptöku máls séu fyrir hendi.  Ekki er til að dreifa lagaákvæðum á sviði skipulags- og byggingarmála sem veita rýmri rétt til endurupptöku máls en kveðið er á um í 24. gr. stjórnsýslulaga nr. 37/1993, en hún hefur að geyma almenna reglu um endurupptöku stjórnvaldsákvarðana.  Samkvæmt nefndri 24. gr. er endurupptaka máls háð þeim skilyrðum að ákvörðun hafi byggst á ófullnægjandi eða röngum upplýsingum eða að íþyngjandi ákvörðun um boð eða bann hafi byggst á atvikum sem breyst hafi verulega frá því að ákvörðun var tekin.  Mál verður þó ekki endurupptekið eftir að þrír mánuðir eru liðnir frá tilkynningu ákvörðunar eða því að aðila var kunnugt eða mátti vera kunnugt um breytingar á atvikum nema með samþykki annarra málsaðila.  Eftir að ár er liðið frá því að aðila varð eða mátti vera kunnugt um ákvörðun eða breyttar forsendur verður mál ekki endurupptekið nema veigamiklar ástæður mæli með því.

Þegar kærendur óskuðu endurskoðunar á veitingu umþrætts byggingarleyfis var liðið meira en ár frá veitingu þess og byrjun framkvæmda.  Þar sem samþykki byggingarleyfishafa skortir fyrir endurupptöku málsins og ekki liggja fyrir veigamiklar ástæður fyrir henni verður ekki haggað við hinni kærðu afgreiðslu umhverfisnefndar á erindi kærenda.

Uppkvaðning úrskurðar í máli þessu hefur dregist verulega sökum mikils fjölda mála sem skotið hefur verið til úrskurðarnefndarinnar.          

Úrskurðarorð:

Hafnað er kröfu kærenda um ógildingu á synjun umhverfisnefndar Grundarfjarðarbæjar frá 4. mars 2008 á beiðni kærenda um endurskoðun á lögmæti sólpallabyggingar að Fagurhóli 8a, Grundarfirði. 

 

__________________________
Hjalti Steinþórsson

 

__________________________             __________________________
Ásgeir Magnússon                                       Þorsteinn Þorsteinsson

des 22
Love0

70/2009 Barðastaðir

Með

Ár 2010, miðvikudaginn 26. maí, kom úrskurðarnefnd skipulags- og byggingarmála saman til fundar í húsnæði nefndarinnar að Skúlagötu 21, Reykjavík.  Mættir voru Hjalti Steinþórsson forstöðumaður, Ásgeir Magnússon héraðsdómari og Þorsteinn Þorsteinsson byggingarverkfræðingur. 

Fyrir var tekið mál nr. 70/2009, kæra á gróðursetningu í landi Reykjavíkurborgar, norðan og vestan við hús nr. 61 við Barðastaði, breytingar á borgarlandi næst lóðum við hús nr. 61 og 63 við Barðastaði og hækkun lands. 

Í málinu er nú kveðinn upp svofelldur 

úrskurður: 

Með bréfi til úrskurðarnefndar skipulags- og byggingarmála, dags. 8. október 2009, er barst nefndinni hinn 12. sama mánaðar, kærir Jóhannes Albert Sævarsson hrl., f.h. J og K, Barðastöðum 63, Reykjavík gróðursetningu í landi Reykjavíkurborgar, norðan og vestan við hús nr. 61 við Barðastaði, breytingar á borgarlandi næst lóðum við hús nr. 61 og 63 við Barðastaði og hækkun lands. 

Gera kærendur þá kröfu að Reykjavíkurborg verði gert skylt að færa allt land utan lóðarmarka Barðastaða 61 til upprunalegs horfs, að allur gróður verði fjarlægður og allt rask þar lagfært til samræmis við skipulag og skilmála fyrir Staðahverfi.  Þá er gerð krafa um að kærendum verði ákvarðaður málskostnaður. 

Málavextir og rök:  Af hálfu kærenda er því haldið fram að nágrannar þeirra að Barðastöðum 61 hafi sett niður hávaxinn trjágróður utan marka lóðarinnar og byrgi gróðurinn fyrir útsýni og frá húsi kærenda og kvöldsól.  Hafi kærendur allar götur frá árinu 2002 kvartað yfir þessu við borgaryfirvöld án árangurs. 

Kærendur vísi til þess að þeim hafi borist bréf frá skipulags- og byggingarsviði, dags. 13. maí 2009, þar sem fram komi að embætti byggingarfulltrúa hafi ekki haft neina aðkomu að málinu og hafi ekki heimild til að taka ákvörðun í ágreiningi vegna gróðursetningar íbúa að Barðastöðum 61 og helgunar þeirra á landi borgarinnar fyrir utan lóðarmörk.  Því hafi erindið verið áframsent til skrifstofu náttúru og útivistar til þóknanlegrar meðferðar.  Þar hafi hvorki ákvörðun né afstaða verið tekin til kvörtunar kærenda. 

Af hálfu Reykjavíkurborgar er krafist frávísunar málsins þar sem ekki liggi fyrir kæranleg ákvörðun skv. 5. mgr. 8. gr. skipulags- og byggingarlaga nr. 73/1997, sbr. og 2. mgr. 26. gr. stjórnsýslulaga nr. 37/1993. 

Bent sé á að eigendur hússins að Barðastöðum 61 hafi fengið leyfi hjá garðyrkjustjóra borgarinnar á árinu 2002 til að planta plöntum í borgarlandið utan við lóð sína og fengið til þess plöntur hjá borginni. 

Niðurstaða:  Í máli þessu er kærð gróðursetning í landi Reykjavíkurborgar, norðan og vestan við hús nr. 61 við Barðastaði, breytingar á borgarlandi næst lóðum við hús nr. 61 og 63 við Barðastaði og hækkun lands.  Hafa kærendur um nokkurra ára skeið komið á framfæri kvörtunum sínum vegna þessa við borgaryfirvöld.  Gera kærendur þá kröfu að borginni verði gert skylt að færa allt land utan lóðarmarka Barðastaða 61 til upprunalegs horfs, að allur gróður verði fjarlægður og allt rask þar lagfært til samræmis við skipulag og skilmála fyrir Staðahverfi. 

Samkvæmt 1. mgr. 8. gr. skipulags- og byggingarlaga nr. 73/1997 kveður úrskurðarnefnd skipulags- og byggingarmála upp úrskurði um ágreiningsmál um skipulags- og byggingarmál samkvæmt lögunum og reglugerðum settum samkvæmt þeim.  Er kærufrestur einn mánuður frá því að kæranda varð kunnugt, eða mátti vera kunnugt um ákvörðun þá sem kæra á, sbr. 5. mgr. fyrrnefnds ákvæðis.  Í sömu málsgrein er áréttað að stjórnvaldsákvarðanir stjórnsýslu sveitarfélaga sæti kæru til nefndarinnar. 

Í máli þessu liggur ekki fyrir nein ákvörðun borgaryfirvalda á grundvelli skipulags- og byggingarlaga er sætt geti kæru til úrskurðarnefndarinnar.  Verður málinu af þeim sökum vísað frá úrskurðarnefndinni, sbr. 2. mgr. 26. stjórnsýslulaga nr. 37/1993. 

Lagaheimild skortir til að ákvarða kærumálskostnað í málum sem rekin eru fyrir úrskurðarnefndinni og kemur krafa kærenda um málskostnað því ekki til álita. 

Uppkvaðning úrskurðar í máli þessu hefur dregist sökum mikils málafjölda sem skotið hefur verið til úrskurðarnefndarinnar. 

Úrskurðarorð: 

Máli þessu er vísað frá úrskurðarnefndinni.

___________________________
Hjalti Steinþórsson

______________________________                 ______________________________
Ásgeir Magnússon                                                    Þorsteinn Þorsteinsson

des 22
Love0

119/2008 Tunguheiði

Með

Ár 2010, fimmtudaginn 20. maí, kom úrskurðarnefnd skipulags- og byggingarmála saman til fundar í húsnæði nefndarinnar að Skúlagötu 21, Reykjavík.  Mættir voru Hjalti Steinþórsson forstöðumaður, Ásgeir Magnússon héraðsdómari og Þorsteinn Þorsteinsson byggingarverkfræðingur. 

Fyrir var tekið mál nr. 119/2008, kæra á afgreiðslu skipulagsnefndar Kópavogsbæjar frá 21. október 2008 um deiliskipulag vegna lóðarinnar að Tunguheiði 8. 

Í málinu er nú kveðinn upp svofelldur

úrskurður: 

Með bréfi til úrskurðarnefndar skipulags- og byggingarmála, dags. 29. desember 2008, er barst nefndinni hinn 30. sama mánaðar, kæra S og S, til heimils að Tunguheiði 8 í Kópavogi, afgreiðslu skipulagsnefndar Kópavogsbæjar frá 21. október 2008 er varðar deiliskipulag vegna lóðarinnar nr. 8 við Tunguheiði. 

Gera kærendur þá kröfu að hin kærða afgreiðsla verði felld úr gildi. 

Málavextir og rök:  Frá árinu 2001 hafa kærendur, sem búsettir eru að Tunguheiði 8 í Kópavogi, óskað eftir heimild skipulags- og byggingaryfirvalda í Kópavogi til byggingar þakhýsis á hluta húseignarinnar, án þess að við henni hafi orðið.  Með bréfi kærenda til bæjarskipulags, dags. 12. febrúar 2007, lögðu þau enn fram beiðni þessa efnis ásamt samþykki meðeigenda.  Samþykkti skipulagsnefnd á fundi 6. maí 2008 að kærendur myndu vinna deiliskipulagstillögu fyrir lóðina.  Þá var samþykkt á fundi nefndarinar 20. maí 2008 að hönnuður myndi gera húsakönnun og tillagan í kjölfarið auglýst, sbr. 25. gr. skipulags- og byggingarlaga nr. 73/1997.  Var tillagan auglýst og bárust athugasemdir vegna hennar.  Á fundi skipulagsnefndar 21. október 2008 var tillögunni hafnað á grundvelli innsendra athugasemda.  Var fundargerð skipulagsnefndar afgreidd án umræðu á fundi bæjarstjórnar 28. s.m.  Með bréfi arkitekts kærenda til bæjarskipulags, dags. 6. nóvember s.á., var farið fram á rökstuðning skipulagsnefndar og óskað eftir heimild til að vinna tillögu með tilliti til athugasemda nágranna.  Á fundi nefndarinnar 18. nóvember 2008 var bréf þetta lagt fram og var formanni hennar falið að rökstyðja synjunina.  Með bréfi formanns skipulagsnefndar til kærenda, dags. 2. desember 2008, var rökstuðningur nefndarinnar settur fram. 

Hafa kærendur kært framangreint til úrskurðarnefndarinnar svo sem áður getur. 

Af hálfu kærenda er m.a. vísað til þess að í nágrenni við þau hafi bæjaryfirvöld veitt heimild til byggingar þakhýsa á tveimur húsum og séu þau þess fullviss að unnt sé að hanna þakhýsi á húsið að Tunguheiði 8 þar sem tekið væri tillit til athugasemda nágranna. 

Af hálfu Kópavogsbæjar er m.a. bent á að erindi kærenda um byggingu þakhýsis hafi verið hafnað í skipulagsnefnd á árinu 2001 sem og deiliskipulagstillögu á árinu 2005 er laut að aukinni hæð húsa á svæðinu. 

Niðurstaða:  Skipulagsnefnd Kópavogs hafnaði á fundi sínum hinn 21. október 2008 tillögu að deiliskipulagi vegna lóðarinnar nr. 8 við Tunguheiði.  Fundargerð skipulagsnefndar frá þeim fundi var til umfjöllunar á fundi bæjarráðs hinn 23. s.m., þar sem afstaða var tekin til tiltekinna liða hennar.  Þar er þó ekki að finna bókun ráðsins varðandi afstöðu þess til áðurnefndrar afgreiðslu skipulagsnefndar.  Þá var og fyrrgreind fundargerð skipulagsnefndar á dagskrá fundar bæjarstjórnar hinn 28. október 2008, þar sem bókað var eftirfarandi:  „Fundargerðin afgreidd án umræðu.“ 

Samkvæmt 23. gr. skipulags- og byggingarlaga nr. 73/1997 tekur sveitarstjórn ákvarðanir um deiliskipulag.  Þeir annmarkar eru á meðferð málsins að ekki kemur fram í bókunum viljaafstaða bæjarráðs eða bæjarstjórnar til þess.  Verður framangreind afgreiðsla ekki talin fela í sér ákvörðun er bindi endi á meðferð máls og ber því, skv. 2. mgr. 26. gr. stjórnsýslulaga nr. 37/1993, að vísa málinu frá nefndinni. 

Uppkvaðning úrskurðar í máli þessu hefur dregist verulega sökum mikils málafjölda sem skotið hefur verið til úrskurðarnefndarinnar. 

Úrskurðarorð: 

Máli þessu er vísað frá úrskurðarnefndinni. 

___________________________
Hjalti Steinþórsson

______________________________             ______________________________
Ásgeir Magnússon                                                  Þorsteinn Þorsteinsson

des 22
Love0

73/2008 Sörlaskjól

Með

Ár 2010, fimmtudaginn 20. maí, kom úrskurðarnefnd skipulags- og byggingarmála saman til fundar í húsnæði nefndarinnar að Skúlagötu 21 í Reykjavík.  Mættir voru Hjalti Steinþórsson forstöðumaður, Ásgeir Magnússon héraðsdómari og Þorsteinn Þorsteinsson byggingarverkfræðingur. 

Fyrir var tekið mál nr. 73/2008, kæra á ákvörðun byggingarfulltrúans í Reykjavík frá 24. júní 2008 um veitingu byggingarleyfis fyrir hækkun húss, gerð tveggja nýrra kvista, breytingu eldri kvists og glugga, greftri frá kjallara og breytinga á innra skipulagi einbýlishússins að Sörlaskjóli 24 í Reykjavík. 

Í málinu er nú kveðinn upp svofelldur

úrskurður:

Með bréfi til úrskurðarnefndar skipulags- og byggingarmála, dags. 25. júlí 2008, er barst úrskurðarnefndinni 7. ágúst sama ár, kærir K, íbúðareigandi að Sörlaskjóli 26, persónulega og fyrir hönd T, íbúðareiganda að Ægissíðu 117 í Reykjavík, þá ákvörðun byggingarfulltrúans í Reykjavík frá 24. júní 2008 að veita byggingarleyfi fyrir hækkun húss, gerð tveggja nýrra kvista, breytingu á eldri kvisti og glugga, greftri frá kjallara og breytingu á innra skipulagi einbýlishússins að Sörlaskjóli 24 í Reykjavík.  Borgarráð staðfesti hina kærðu ákvörðun hinn 26. júní 2008.  Gera kærendur þá kröfu að hin kærða ákvörðun verði felld úr gildi. 

Málavextir:  Á afgreiðslufundi byggingarfulltrúa 4. mars 2008 var tekin fyrir leyfisumsókn fyrir áður gerðri stækkun bílskúrs og hækkun húss, byggingu tveggja nýrra kvista, breytingu á kvisti og gluggum sem fyrir voru, stækkun svala, greftri frá kjallara og breytingu á innra skipulagi einbýlishússins að Sörlaskjóli 24.  Málinu var vísað til umsagnar skipulagsstjóra sem afgreiddi erindið neikvætt á embættisafgreiðslufundi sínum 7. mars 2008 með vísan til umsagnar sinnar, dags. sama dag.

Erindið var síðan til meðferðar hjá byggingarfulltrúa sem ákvað á fundi sínum hinn 22. apríl 2008 að vísa því til skipulagsstjóra til ákvörðunar um grenndarkynningu.  Á embættisafgreiðslufundi skipulagsstjóra 25. apríl 2008 var samþykkt að grenndarkynna framlagða umsókn fyrir hagsmunaaðilum að Sörlaskjóli nr. 22 og 26 ásamt Ægissíðu nr. 115 og 117 og bárust athugasemdir frá kærendum.  Ákvað skipulagstjóri að vísa málinu til skipulagsráðs sem afgreiddi það á fundi sínum 11. júní 2008 með svofelldri bókun:  ,,Ráðið gerir ekki athugasemdir við að byggingarleyfi verði gefið út þegar uppdrættir hafa verið lagfærðir.  Vísað til fullnaðarafgreiðslu byggingarfulltrúa.“  Byggingarfulltrúi samþykkti síðan umsóknina á fundi hinn 24. júní 2008 og staðfesti borgarráð þá afgreiðslu hinn 26. sama mánaðar.  Felur hið kærða byggingarleyfi m.a. í sér heimild til hækkunar útveggja hússins að Sörlaskjóli 24 um einn metra og samsvarandi hækkunar á þaki auk tveggja nýrra kvista á norðurfleti þaks.  Á samþykktum byggingarteikningum er stækkun húss sögð vera 47 m2 og hækkun nýtingarhlutfalls úr 0,55 í 0,64. 

Skutu kærendur veitingu byggingarleyfisins til úrskurðarnefndarinnar eins og að framan greinir. 

Málsrök kærenda:  Kærendur benda á að þeim hafi verið gefinn kostur á að gera athugasemdir við fyrirhugaðar framkvæmdir að Sörlaskjóli 24 og fá nánari upplýsingar hjá skipulags- og byggingarsviði borgarinar.  Kærendur hafi leitað nánari upplýsinga um áhrif fyrirhugaðra framkvæmda á skuggavarp og útsýni gagnvart fasteignum sínum.  Engin svör hafi hins vegar borist við athugasemdum kærenda en aðeins tilkynning um að umræddar framkvæmdir hafi verið samþykktar.  Ætla megi að það stafi af því að upplýsingar um áðurgreind grenndaráhrif hafi ekki legið fyrir hjá borgaryfirvöldum en það hljóti að vera lágmarksréttur íbúa að fá slíkar upplýsingar um áhrif framkvæmda á eignir þeirra svo unnt sé að taka upplýsta ákvörðun. 

Málsrök Reykjavíkurborgar:  Af hálfu boraryfirvalda er farið fram á að hin kærða ákvörðun um veitingu byggingarleyfis standi óhögguð. 

Við grenndarkynningu umsóttra breytinga á fasteigninni að Sörlaskjóli 24 hafi athugasemdir borist frá báðum kærendum sem að mestu hafi lotið að áhrifum á útsýni og skuggavarp á fasteignir þeirra að Sörlaskjóli nr. 26 og Ægissíðu nr. 117.  Í skjalasafni skipulags- og byggingasviðs liggi fyrir svör við þeim athugasemdum, dags. 6. júní 2008.  Þar komi eftirfarandi fram:  ,,Hækkun hússins mun lengja skugga frá því sem nú er um 1-2 metra.  Skipulagsstjóri tekur ekki undir þær athugasemdir sem borist hafa, enda ljóst að um óveruleg áhrif á nálæga byggð er að ræða.  Yfir sumartímann nær skuggi hússins fyrir breytingu ekki yfir á lóð nr. 117 við Ægissíðu, en mun lítillega fara yfir þau eftir breytinguna.  Ekki fæst séð að skugginn skerði nýtingu á garðinum yfir sumartímann.“

Kærendum hafi verið sent bréf, dags. 25. júní 2008, þar sem þeim hafi verið greint frá endanlegri afgreiðslu umdeildrar byggingarleyfisumsóknar en þau mistök virðist hafa orðið að láðst hafi að láta svör við athugasemdum kærenda fylgja.  Þessi mistök beri að harma en þó verði ekki talið að þau eigi að leiða til ógildingar hinnar kærðu ákvörðunar.  Meðferð málsins hafi að öðru leyti verið lögum samkvæmt, afstaða tekin til athugasemda og þeim svarað með vönduðum hætti þótt farist hafi fyrir að senda þeim þau svör sem athugasemdir gerðu. 

Niðurstaða:  Af málatilbúnaði kærenda verður ráðið að þeir óttist skuggavarp og útsýnisskerðingu gagnvart fasteignum sínum vegna heimilaðrar hækkunar hússins að Sörlaskjóli 24 og að málsmeðferð hafi verið ábótavant þar sem nefnd grenndaráhrif hafi ekki verið könnuð og athugasemdum þeirra við grenndarkynningu ekki verið svarað.

Í 7. mgr. 43. gr. skipulags- og byggingarlaga nr. 73/1997 er fjallað m.a. um grenndarkynningu byggingarleyfisumsóknar í þegar byggðum hverfum sem ekki hafa verið deiliskipulögð.  Annast skipulagsnefnd grenndarkynninguna áður en málið er afgreitt af hálfu byggingaryfirvalda og tekur afstöðu til framkominna athugasemda í niðurstöðu sinni í málinu með sama hætti og þegar um er að ræða kynningu skipulags skv. 1. mgr. 25. gr. laganna.  Tekið er fram að þeir sem tjáð hafi sig um málið skuli tilkynnt um niðurstöðu skipulagsnefndar auk niðurstöðu byggingarnefndar. 

Óumdeilt er í málinu að láðst hafi að senda kærendum niðurstöðu skipulagsráðs Reykjavíkur í kjölfar grenndarkynningar hinnar umdeildu byggingarleyfisumsóknar þegar þeim var tilkynnt um samþykkt hennar.  Hins vegar liggur fyrir að hugað var að grenndaráhrifum vegna kynntra breytinga á fasteigninni að Sörlaskjóli 24 í tilefni af athugasemdabréfum kærenda áður en skipulagsráð tók afstöðu í málinu.  Í ljósi þess verður umræddur annmarki ekki talinn leiða til ógildingar ákvörðunarinnar. 

Hús kærenda standa norðan og austan við húsið að Sörlaskjóli 24 í um 12-15 metra fjarlægð.  Samkvæmt samþykktum teikningum fer nýtingarhlutfall lóðarinnar að Sörlaskjóli 24 úr 0,55 í 0,64 við hina umdeildu breytingu en samkvæmt upplýsingum úr fasteignaskrá er nýtingarhlutfall nágrannalóða eftirfarandi:  0,64 að Sörlaskjóli 22, 0,74 að Sörlaskjóli 26, 0,85 að Ægisíðu 115 og 0,57 að Ægisíðu 117.  Hæðir húsa á svæðinu eru áþekkar og sker húsið að Sörlaskjóli 24 sig ekki úr að því leyti eftir heimilaða hækkun. 

Með hliðsjón af framangreindum aðstæðum og þar sem hækkun hússins að Sörlaskjóli 24 um einn metra og aðrar breytingar verða ekki taldar hafa umtalsverð grenndaráhrif gagnvart nágrannafasteignum þykja ekki efni til að raska gildi umdeildrar ákvörðunar. 

Uppkvaðning úrskurðar í máli þessu hefur dregist verulega sökum mikils fjölda mála sem skotið hefur verið til úrskurðarnefndarinnar. 

Úrskurðarorð: 

Hafnað er kröfu kærenda um ógildingu ákvörðunar byggingarfulltrúans í Reykjavík frá 24. júní 2008, er borgarráð staðfesti 26. sama mánaðar, um að veita byggingarleyfi fyrir hækkun húss og fleiri breytingum á fasteigninni að Sörlaskjóli 24 í Reykjavík. 

___________________________
Hjalti Steinþórsson

__________________________             __________________________
Ásgeir Magnússon                                        Þorsteinn Þorsteinsson

des 22
Love0

86/2009 Miðskógar

Með

Ár 2010, miðvikudaginn 5. maí, kom úrskurðarnefnd skipulags- og byggingarmála saman til fundar í húsnæði nefndarinnar að Skúlagötu 21 í Reykjavík.  Mættir voru Hjalti Steinþórsson forstöðumaður, Ásgeir Magnússon héraðsdómari og Þorsteinn Þorsteinsson byggingarverkfræðingur. 

Fyrir var tekið mál nr. 86/2009, kæra á ákvörðun skipulags- og byggingarnefndar Álftaness frá 16. nóvember 2009 um að veita leyfi til byggingar einbýlishúss á lóðinni nr. 8 við Miðskóga. 

Í málinu er nú kveðinn upp svofelldur

úrskurður: 

Með bréfi til úrskurðarnefndar skipulags- og byggingarmála, dags. 19. desember 2009, er barst nefndinni hinn 21. sama mánaðar, kæra K og K S, til heimilis að Miðskógum 6, Álftanesi, þá ákvörðun skipulags- og byggingarnefndar Álftaness frá 16. nóvember 2009 að veita leyfi til byggingar einbýlishúss á lóðinni nr. 8 við Miðskóga.  Hin kærða ákvörðun var staðfest á fundi bæjarstjórnar 19. nóvember 2009. 

Gera kærendur þá kröfu að hin kærða ákvörðun verði felld úr gildi ásamt því að kveðinn verði upp úrskurður til bráðabirgða um stöðvun framkvæmda á meðan málið er til meðferðar hjá úrskurðarnefndinni.  Engar framkvæmdir hafa átt sér stað á grundvelli hins kærða leyfis.  Þykir málið nú vera tækt til efnisúrskurðar og verður því ekki fjallað sérstaklega um kröfu kærenda um stöðvun framkvæmda. 

Mál þetta á sér nokkra forsögu og hefur úrskurðarnefndin áður fjallað um deilumál er varða lóðina að Miðskógum 8.  Gera kærendur kröfu til þess að þeir nefndarmenn í úrskurðarnefndinni sem áður hafi fjallað um mál tengd lóðinni og deiliskipulagi svæðisins taki ekki þátt í afgreiðslu málsins.  Á þetta verður ekki fallist enda veldur það ekki vanhæfi þótt nefndarmenn hafi áður, á sama stjórnsýslustigi, leitt til lykta mál tengd úrlausnarefni máls. 

Jafnframt gera kærendur kröfu til þess að nefndin vinni að úrlausn málsins „óháð fyrri úrskurðum eða hugsanlegum dómum“.  Verður ekki fallist á þessa kröfu kærenda um meðferð máls enda væri hún andstæð eðli máls og meginreglu 10. gr. stjórnsýslulaga nr. 37/1993 um rannsókn máls.  Verður nefndin þvert á móti að líta til fyrri úrlausna, hvort sem er eigin úrskurða eða niðurstöður dómstóla er varða sakarefni málsins, enda er hún bundin af þessum niðurstöðum. 

Kærendur rekja í löngu máli aðdraganda málsins sem þau telja leiða til þess að fyrri niðurstaða úrskurðarnefndarinnar um gildi deiliskipulags á svæðinu fái ekki staðist.  Þykir ekki ástæða til að reifa hér málatilbúnað kærenda hvað þetta varðar, þar sem í úrskurði nefndarinnar frá 21. október 2009 er þegar fengin sú niðurstaða að í gildi sé deiliskipulag fyrir umrætt svæði frá árinu 1981 þar sem gert er ráð fyrir byggingarlóð að Miðskógum 8.  Kemur sú niðurstaða hvorki til endurskoðunar í máli þessu né í sérstöku máli fyrir úrskurðarnefndinni enda hefur ekki komið fram formleg beiðni um endurupptöku þess máls.  Verður tilvitnaður úrskurður því lagður til grundvallar við úrlausn máls þessa eftir því sem við á. 

Þar sem fyrir liggur sú niðurstaða að í gildi sé deiliskipulag fyrir svæði það sem hér um ræðir, sem fullnægi skilyrðum laga um samræmi við aðalskipulag, kemur það eitt til skoðunar í máli þessu hvort hið kærða byggingarleyfi samræmist gildandi deiliskipulagi. 

Málavextir:  Samkvæmt Aðalskipulagi Sveitarfélagsins Álftaness 2005-2024 stendur lóðin að Miðskógum 8 á íbúðarsvæði.  Á deiliskipulagsuppdrætti fyrir svæðið frá árinu 1981 eru sýndar lóðir og byggingarreitir, auk götu og aðkomu að lóðum.  Á uppdrættinum er m.a. sýnd lóðin að Miðskógum 8.  Í skilmálum deiliskipulagsins er meðal annars að finna ákvæði um að á skipulagssvæðinu megi reisa einnar hæðar íbúðarhús og skuli ris á þaki ekki vera meira en 20°.  Hæð útveggja frá gólfplötu að þakrennukanti megi ekki vera meira 2,6 m, en um hæðarafsetningu íbúðargólfs er vísað til hæðarblaðs með nánar tilteknum skýringum.  Bifreiðageymsla skuli að jafnaði vera í húsinu og minnst tvö bílastæði á hverri lóð. 

Á fundi skipulags- og byggingarnefndar 16. nóvember 2009 var samþykkt að veita leyfi til byggingar 284,1 m² einbýlishúss auk 39,9 m² bílskúrs á lóðinni nr. 8 við Miðskóga.  Var afgreiðslan staðfest á fundi bæjarstjórnar 19. sama mánaðar og er það sú ákvörðun sem kærð er. 

Málsrök kærenda:  Kærendur kveða deilur hafa staðið um veitingu byggingarleyfis vegna Miðskóga 8 frá árinu 2005.  Þá fyrst hafi komið opinberlega fram hugmynd um að byggja á lóðarskika sem fram að því hafi verið talinn óhæfur til byggingar.  Það ár hafi tekið til starfa nýr bæjarstjóri sem lagt hafi ofuráherslu á að þarna skyldi byggt íbúðarhús og síðan þá hafi skipulagsnefnd og sveitarstjórn margsinnis fjallað um málið.  Með fulltingi fjölmiðla hafi málinu verið stillt upp í pólitísku samhengi og sú staðreynd að heimili fyrrverandi forseta bæjarstjórnar, annar kærenda máls þessa, sé á aðliggjandi lóð og hafi það verið gert að höfuðatriði.  Kærendur hafi ekki haft nein stjórnsýslutengd afskipti af umfjöllun eða afgreiðslum í máli þessu.  Þau hafi hins vegar, með fullum rétti, tjáð afstöðu sína á forsendum leikmanna sem búi á aðliggjandi lóð.  Frá árinu 2005 hafi þrír meirihlutar starfað í sveitarfélaginu og mismunandi stefna ríkt hjá hverjum þeirra.  Deilt hafi verið um afgreiðslur fyrri sveitarstjórna og skipulagsnefnda á stöðu og gildi deiliskipulags á svæðinu.  Stjórnsýslu sveitarfélagsins hafi ekki borið gæfa til þess í upphafi að skoða og skrásetja sögu málsins samkvæmt fundargerðum og fyrirliggjandi skjalasafni. 

Byggingarleyfi hafi nú verið samþykkt á umræddri lóðarspildu.  Í ljósi þess sé ekki hægt að líta framhjá annmörkum sem augljóslega séu á byggingarhæfi lóðarinnar, annmörkum sem samrýmist hvorki lögum og reglugerðum um byggingar- og skipulagslagsmál né tengdum lögum og reglugerðum hvað umhverfismál varði. 

Hverjum þeim sem skoði svæðið verði ljóst á staðnum að lóðarspildan sé að þriðjungi neðan grjótgarðs er umlyki Skógtjörn.  Samkvæmt aðalskipulagi Sveitarfélagsins Álftaness falli verulegur hluti spildunnar utan íbúðarbyggðar og ofan í fjöru, sem sé hverfisvernduð.  Frá upphafi skipulags þessa svæðis hafi aðalskipulag gert ráð fyrir göngustíg meðfram Skógtjörninni.  Við raunverulegar aðstæður megi sjá að lega göngustígsins yrði að hluta í gegnum byggingarreitinn eða í fjöruborðinu þrátt fyrir að augljóst sé að göngustígur verði aðeins byggður á þurru landi.  Landfyllingar hafi ekki verið á döfinni enda illframkvæmanlegar og hvergi getið á skipulagsuppdráttum.  Engin fordæmi séu fyrir sambærilegri staðsetningu lóðar á Álftanesi og tæplega þótt víðar væri leitað.  Hið kærða byggingarleyfi heimili byggingu íbúðarhúss á fjörukambi, ofan á grjótgarði sem þar hafi staðið svo lengi sem elstu menn muni, sjór muni flæða fast að húsinu tvisvar á sólarhring.  Sé í þessu sambandi vísað til gr. 4.15.2 í skipulagsreglugerð nr. 400/1998  þar sem segi að í svæðis- og aðalskipulagi skuli auðkenna núverandi og fyrirhugaða vatnsfleti vatna, fallvatna og sjávar og greina frá ef fyrirhugaðar séu breytingar á legu þeirra vegna stífla, breytinga á árfarvegum eða landfyllinga. 

Samkvæmt hinu kærða byggingarleyfi virðist nær engar takmarkanir vera eða fyrirvarar gerðir við framkvæmdir á spildunni.  Þó komi fram að umhverfisnefnd þurfi að samþykkja landfyllingar innan lóðar.  Sú túlkun hafi komið fram að þessi fyrirvari muni ekki halda þar sem um eignarlóð sé að ræða, nema að fyrirvaranum verði þinglýst á lóðina.  Eigenda sé þannig heimilað að nýta lóðina á þann hátt sem almennt megi ætla að byggingarlóðir séu nýttar.  Því megi ætla að byggingarleyfishafi hafi fengið heimild til að fylla upp í Skógtjörnina og fjöruna að því leyti sem sú landfylling sé innan lóðarmarka.  Vakin sé athygli á að uppfyllingin þurfi að vera allt að 15 m út í fjöru, um 3-5 m á hæð og úr stórgrýti til öldubrots.  Hér virðist því heimild gefin til stórfelldra jarðvegsframkvæmda og landfyllingar án þess að hugað sé að lögum og reglum sem gildi þar um.  Byggingarleyfið sé ekki í samræmi við aðalskipulag Álftaness sem gefi ekki heimild til uppfyllinga, landmótunar neðan fjöru eða jarðrasks af þessari stærðargráðu á hverfisverndarsvæði. 

Þá hafi útfærsla á fyrirhuguðum göngustíg meðfram Skógtjörninni hvergi verið sýnd en samkvæmt aðalskipulagi eigi hann að vera neðan við íbúðarsvæðið.  Ekki verði annað séð en að það verði að koma honum fyrir á lóðinni Miðskógum 8 eða með frekari landfyllingum út í tjörnina. 

Athygli sé vakin á að fjara Skógtjarnar sé hverfisvernduð og á náttúruminjaskrá.  Umhverfisstofnun þurfi lögum samkvæmt að gefa umsögn um fyrirhugað jarðrask og breytingar á svæðum sem þannig séu friðuð.  Umhverfisstofnun hafi ekki gefið umsögn um óumflýjanlegar og nauðsynlegar breytingar á fjörunni eftir að byggingarleyfið hafi verið samþykkt.  Byggingaleyfið sé því ekki í samræmi við umhverfislög. 

Málsrök Sveitarfélagsins Álftaness:  Af hálfu sveitarfélagsins er vísað til þess að með úrskurði úrskurðarnefndarinnar í máli nr. 109/2008 hafi nefndin komist að þeirri niðurstöðu að sveitarfélaginu hafi verið óheimilt að synja umsókn um byggingarleyfi fyrir Miðskóga 8.  Niðurstaða málsins hafi verið byggð á því að í gildi hafi verið deiliskipulag fyrir umrætt svæði frá 1981.  Þeirri málsástæðu sveitarfélagsins að á svæðinu hafi gilt annað deiliskipulag, m.a. á þeim grundvelli að tillagan frá 1981 hafi aldrei verið samþykkt af bæjarstjórn, hafi verið hafnað af hálfu úrskurðarnefndarinnar.  Þá hafi ekki verið fallist á önnur rök sveitarfélagsins fyrir synjuninni.  Í kjölfar þessarar niðurstöðu úrskurðarnefndarinnar hafi sveitarfélaginu borist ný umsókn um byggingarleyfi á lóðinni að Miðskógum 8.  Á grundvelli ofangreinds úrskurðar hafi umsóknin verið samþykkt. 

Kærendur séu lóðarhafar á lóðinni Miðskógum 6 sem liggi við hlið Miðskóga 8.  Í kæru sinni reki kærendur ítarlega skipulagslega sögu svæðisins.  Í öllum aðalatriðum sé þarna um að ræða sambærilegar röksemdir og gögn og sveitarfélagið hafi áður vísað til, undir rekstri málsins sem lokið hafi með úrskurði nefndarinnar í fyrrgreindu kærumáli nr. 109/2008. 

Sveitarfélagið telji að úrskurðarnefndin hafi nú þegar tekið afstöðu til þeirra röksemda og gagna sem kærendur byggi á. Lögskylt hafi verið að veita hið umrædda byggingarleyfi, enda hafi umsóknin verið að öllu leyti í samræmi við skipulag á svæðinu eins og skipulaginu sé háttað samkvæmt úrskurðum úrskurðarnefndarinnar. 

Þar sem engin ný gögn, röksemdir eða sjónarmið hafi komið fram sem réttlæti að úrskurðarnefndin komist að annarri niðurstöðu nú en þeirri sem nefndin hafi komst að í máli nr. 109/2008 um skipulag á svæðinu sé óhjákvæmilegt að hafna öllum kröfum kærenda. 

Málsrök byggingarleyfishafa:  Af hálfu byggingarleyfishafa er vísað til þess að mál þetta hafi verið hjá sveitarfélaginu frá því að hann hafi fyrst lagt fram umsókn sína um byggingarleyfi nærri áramótum 2005-2006.  Málið hafi frá þessum tíma verið skoðað mjög gaumgæfilega af Skipulagsstofnun, Hæstarétti (dómur 444/2007) og úrskurðarnefnd skipulags- og byggingarmála.  Niðurstöður þessara aðila liggi fyrir.  Ekki sé unnt að álykta annað en kæran sé til þess ætluð að valda lóðareiganda enn frekara tjóni en orðið sé. 

Göngustígur, eða stiklur eins og sveitarfélagið vilji nefna það samkvæmt nýjustu áformum, liggi meðfram fjölda lóða á svæðinu.  Forsenda slíkrar framkvæmdar sé sú að hún sé unnin í samráði við eigendur allra lóða.  Fjallað hafi verið ítarlega um legu göngustígs meðfram lóðinni, m.a. af arkitekt sveitarfélagsins, úrskurðarnefndinni og sveitarfélaginu.  Niðurstaðan hafi verið sú að áform sveitarfélagsins hefðu ekki áhrif á útgáfu hins kærða byggingarleyfis.  Tvívegis hafi verið kallað eftir áliti Siglingamálastofnunar varðandi byggingu húss á lóðinni með tilliti til sjávarfalla.  Ekki hafi verið lögð fram nein sjónarmið er styðji fullyrðingu kærenda þess efnis að lóðin að Miðskógum 8 sé ekki byggingarhæf vegna ágangs sjávar. 

Með vísan kærenda til gr. 4.15.2 í skipulagsreglugerð nr. 400/1998 virðist sem þeir deili á skipulagsgerð sveitarfélagsins þar sem reglugerðin gildi um gerð skipulagsáætlana, meðferð og framsetningu þeirra.  Kærendur haldi því fram að samkvæmt samþykktu byggingarleyfi séu engar takmarkanir eða fyrirvarar gerðir við framkvæmdir byggingarleyfishafa á lóðinni neðan sjávargarðs og í fjörunni og að leyfið sé í andstöðu við umhverfislög.  Þessu sé hafnað og þurfi ekki annað en að lesa bókun skipulags- og byggingarnefndar á fundi nefndarinnar 8. nóvember 2009 þar sem segi:  „Samþykktin nær til framkvæmda á lóðinni ofan núverandi sjávargarðs.  Framkvæmdir á lóðinni neðan núverandi sjávargarðs, þar sem gert er ráð fyrir göngustíg skv. Aðalskipulagi Álftaness 2005-2024 og fráveitu, eru ekki heimilaðar án samráðs við umhverfisnefnd Álftaness.“ 

Þá bendi byggingarleyfishafi á að lóðin sé skilgreind sem íbúðarsvæði samkvæmt aðalskipulagi og að strandlengjan sé á náttúruminjaskrá sem og strandlengjan frá Hafnarfirði og vestur í Skerjafjörð.  Lóðin sé hvorki friðlýst né séu á lóðinni friðlýstar minjar. 

Andsvör kærenda við málsrökum Sveitarfélagsins Álftaness og byggingarleyfishafa:  Við skoðun á athugasemdum sveitarfélagsins vegna máls Miðskóga 8 veki athygli sú grundvallarbreyting sem orðin sé á afstöðu þess.  Greinargerðina undirriti sami lögmaður og undirritað hafi fyrri greinargerð sveitarfélagsins þegar kærð hafi verið synjun á byggingarleyfi.  Lögmaður sveitarfélagsins ómerki þar með faglegt álit sitt í fyrri greinargerð án þess að nokkur faglegur rökstuðningur skýri þau óvæntu sinnaskipti. 

Mótmælt sé fullyrðingu byggingarleyfishafa þess efnis að kæran sé sett fram í þeim tilgangi að valda honum enn frekara tjóni en þegar sé orðið.  Þessi fullyrðing sé röng.  Kærendur hafi aldrei haft í hyggju að valda byggingarleyfishafa tjóni af neinu tagi heldur krefjist þeir þess einungis að rétt sé rétt. 

Því sé mótmælt að lóðir hafi verið skilgreindar á aðalskipulagi.  Strandlengja Skógtjarnarfjöru sé vernduð og sérstök vernd sé á sjávarfitjum sem séu á stórum hluta lóðarinnar.  Rangt sé að gert sé ráð fyrir göngustíg og fráveitu neðan sjóvarnargarðs samkvæmt aðalskipulagi, ekki sé sérstakur sjóvarnargarður við fjöruna, aðeins gamall grjótgarður.  Þurfi vart að árétta að göngustígur geti aldrei verið annars staðar en ofan fjörunnar. 

Hús það sem nú hafi verið heimilað að byggja með hinu kærða leyfi sé mun stærra en falist hafi í fyrri áformum byggingarleyfishafa en samkvæmt samþykktum teikningum fylli húsið nær allan byggingarreitinn.  Það útiloki möguleika á að setja göngustíg meðfram húsinu en minnka þurfi byggingarreitinn til að koma göngustígnum fyrir. 

——-

Aðilar hafa fært fram frekari rök fyrir máli sínu, sem ekki verða rakin hér, en úrskurðarnefndin hefur haft þau öll til hliðsjónar við úrlausn málsins. 

Vettvangsganga:  Úrskurðarnefndin kynnti sér aðstæður á vettvangi 1. febrúar 2010. 

Niðurstaða:  Eins og að framan greinir er í máli þessu deilt um gildi leyfis skipulags- og byggingarnefndar Álftaness frá 16. nóvember 2009 til byggingar einbýlishúss á lóðinni nr. 8 við Miðskóga. 

Hið kærða leyfi heimilar byggingu 284,1 m² einbýlishúss auk 39,9 m² bílskúrs.  Samkvæmt skilmálum deiliskipulags svæðisins frá 1981 er heimilt að reisa þar einnar hæðar íbúðarhús og skal ris á þaki ekki vera meira en 20°.  Þá má hæð útveggja frá gólfplötu að þakrennukanti ekki vera meira en 2,6 m.  Bifreiðageymsla skal að jafnaði vera í húsum og minnst tvö bílastæði á hverri lóð.  Við samanburð á hinu kærða leyfi og skilmálum deiliskipulags svæðisins verður ekki annað séð en að byggingarleyfið rúmist að fullu innan heimilda deiliskipulagsins og sé í samræmi við það. 

Samkvæmt Aðalskipulagi Sveitarfélagsins Álftaness 2005-2024 er gert ráð fyrir göngustíg neðan lóðarinnar nr. 8 við Miðskóga.  Á aðaluppdráttum hússins er gerð grein fyrir þessari gönguleið og verður af þeim ráðið að með tæknilegri útfærslu hafi tekist að fullnægja skilmálum skipulags um mannvirki á lóðinni og umferð um hana. 

Með vísan til framanritaðs verður ekki fallist á kröfur kærenda um ógildingu hins kærða byggingarleyfis. 

Uppkvaðning úrskurðar í máli þessu hefur dregist vegna mikils fjölda mála sem skotið hefur verið til úrskurðarnefndarinnar. 

Úrskurðarorð:

Hafnað er kröfum kærenda um ógildingu ákvörðunar skipulags- og byggingarnefndar Álftaness frá 16. nóvember 2009 um að veita leyfi til byggingar einbýlishúss á lóðinni nr. 8 við Miðskóga. 

_____________________________
Hjalti Steinþórsson

_____________________________      _____________________________                 Ásgeir Magnússon                            Þorsteinn Þorsteinsson