Skip to main content
Úrskurðarnefnd umhverfis- og auðlindamála
des 22
Love0

70/2005 Steinasel

Með

Ár 2007, fimmtudaginn 4. október, kom úrskurðarnefnd skipulags- og byggingarmála saman til fundar í húsnæði nefndarinnar að Skúlagötu 21 í Reykjavík.  Mættir voru Hjalti Steinþórsson forstöðumaður, Ásgeir Magnússon héraðsdómari og Þorsteinn Þorsteinsson byggingarverkfræðingur. 

Fyrir var tekið mál nr. 70/2005, kæra á ákvörðun byggingarfulltrúans í Reykjavík frá 30. ágúst 2005 um samþykki fyrir áður gerðri stækkun aukaíbúðar og bílgeymslu í óuppfylltu sökkulrými ásamt leyfi til að byggja við austurhlið fyrstu og annarrar hæðar, reisa þak yfir verönd við suðurhlið annarrar hæðar með hálflokaðri glerhlið að garði og breyta gluggum fyrstu hæðar íbúðarhússins á lóðinni nr. 8 við Steinasel í Reykjavík.

Í málinu er nú kveðinn upp svofelldur

úrskurður:

Með bréfi til úrskurðarnefndar skipulags- og byggingarmála, dags. 16. september 2005, er barst úrskurðarnefndinni hinn 21. sama mánaðar, kærir S, Skagaseli 11, Reykjavík, ákvörðun byggingarfulltrúans í Reykjavík frá 30. ágúst 2005 um að samþykkja áður gerða stækkun aukaíbúðar og bílgeymslu í óuppfylltu sökkulrými og að veita leyfi til að byggja við austurhlið fyrstu og annarrar hæðar, reisa þak yfir verönd við suðurhlið annarrar hæðar með hálflokaðri glerhlið að garði og breyta gluggum fyrstu hæðar íbúðarhússins á lóðinni nr. 8 við Steinasel í Reykjavík.  Borgarráð staðfesti fyrrgreinda ákvörðun hinn 1. september 2005.  Hinn 10. október 2006 samþykkti byggingarfulltrúi beiðni um endurnýjun hinnar kærðu ákvörðunar og var sú samþykkt staðfest í borgarráði hinn 12. október 2006. 

Málsatvik:  Á afgreiðslufundi byggingarfulltrúa hinn 12. ágúst 2003 var lögð fram umsókn eiganda hússins að Steinaseli 8 í Reykjavík um leyfi til að til að breyta útliti og innra fyrirkomulagi hússins, stækka aukaíbúð og bílgeymslu og taka í notkun óuppfyllt rými á fyrstu hæð.  Jafnframt var sótt um leyfi til að byggja við suður- og norðurhlið hússins.  Var málinu vísað til umsagnar skipulagsfulltrúa sem samþykkti að grenndarkynna umsóknina og bárust athugasemdir, m.a. frá kæranda.  Á fundi skipulags- og byggingarnefndar hinn 15. október 2003 var umsókninni synjað með vísan til umsagnar skipulagsfulltrúa.  Þar sagði m.a. að í húsinu að Steinaseli 8 væru tvær samþykktar íbúðir, samtals 400 fermetrar að flatarmáli, og væri nýtingarhlutfall 0,47.  Deiliskipulag svæðisins, er samþykkt hefði verið á árinu 1974, tæki til 114 einbýlishúsalóða þar sem í tíu húsum væru leyfðar aukaíbúðir, allt að 60 fermetra að stærð.  Hámarksnýtingarhlutfall væri miðað við 0,4 en á nokkrum lóðum hefðu verið samþykkt stærri hús en miðað væri við í skilmálum með nýtingu allt að 0,49.  Ef umsókn um stækkun hússins að Steinaseli 8 yrði samþykkt yrði nýtingarhlutfall lóðar þess 0,546.  Var niðurstaða skipulagsfulltrúa sú að í ljósi mótmæla íbúa og þar sem um væri að ræða stórt hús miðað við önnur hús í hverfinu væri ekki hægt að verða við erindinu eins og það lægi fyrir. 

Á afgreiðslufundi skipulagsfulltrúa hinn 11. júní 2004 var lögð fram tillaga að breyttu deiliskipulagi lóðarinnar nr. 8 við Steinasel, sem fól í sér að byggt yrði yfir og undir svalir að norðanverðu og byggt yfir verönd sem gengi inn í efri hæð hússins að sunnanverðu.  Við breytinguna myndi byggingarreitur stækka um 0,61 fermetra til norðurs og nýtingarhlutfall lóðarinnar yrði 0,54 í stað 0,39.  Var tillagan grenndarkynnt samkvæmt 2. mgr. 26. gr. sbr. ákvæði 7. mgr. 43. gr. skipulags- og byggingarlaga nr. 73/1997.  Kom kærandi máls þessa athugasemdum sínum á framfæri til skipulagsyfirvalda vegna tillögunnar.  Í umsögn skipulagsfulltrúa um málið, dags. 13. ágúst 2004, kom fram að samkvæmt tillögunni hafi þakhæð fyrirhugaðrar yfirbyggingar yfir suðursvalir á lægri hluta hússins verið lækkuð frá því sem áður hefði verði sótt um, til samræmis við leyfilegar húshæðir í gildandi deiliskipulagi.  Að öðru leyti væri tillagan óbreytt.  Væri því komið til móts við athugasemdir er borist hefðu.  Í umsögninni sagði að lokum: „Hæð á þaki hússins samræmist deiliskipulagi en nýtingarhlutfall er nokkuð hærra eða 0,54 í stað 0,4.  Fordæmi eru víða í hverfinu fyrir hærri nýtingu en deiliskipulag leyfir eða allt að 0,49.  Með tilliti til athugasemda og nýtingarhlutfalls er ekki hægt að fallast á erindið“.  Á fundi skipulags- og byggingarnefndar hinn 18. ágúst 2004 var erindinu synjað með vísan til umsagnar skipulagsfulltrúa.  

Á fundi skipulagsfulltrúa í janúar árið 2005 var lagt fram bréf f.h. eiganda hússins að Steinaseli 8, þar sem þess var óskað að fyrrgreind synjun á beiðni um breytingar á húsinu yrði afturkölluð og var málinu vísað til skipulagsráðs sem á fundi hinn 2. febrúar s.á. frestaði erindinu.  

Á afgreiðslufundi byggingarfulltrúa hinn 12. apríl 2005 var tekin fyrir umsókn um byggingarleyfi til breytinga á fasteigninni að Steinaseli 8.  Var óskað eftir því að veitt yrði leyfi fyrir áður gerðri stækkun aukaíbúðar og bílgeymslu í áður óuppfylltu sökkulrými.  Jafnframt að heimilað yrði að byggja við austurhlið fyrstu og annarrar hæðar, og að þak yrði reist yfir verönd við suðurhlið annarrar hæðar með hálflokaðri glerhlið að garði.  Þá var óskað eftir því að veitt yrði leyfi til að breyta gluggum á fyrstu hæð hússins.  Var málinu vísað til umsagnar skipulagsfulltrúa sem vísaði því til umsagnar hverfisarkitekts auk lögfræði og stjórnsýslu.  Hinn 13. maí 2005 var málið tekið fyrir á embættisafgreiðslufundi skipulagsfulltrúa sem féllst á framkomið erindi með vísan til umsagnar skipulagsfulltrúa.  Umsóknin var tekin fyrir á ný á afgreiðslufundi byggingarfulltrúa hinn 17. maí 2005 og frestað en bókað að ekki væru gerðar athugasemdir við málið vegna skipulags.  Hinn 9. ágúst 2005 var málið tekið fyrir á afgreiðslufundi byggingarfulltrúa og því enn frestað.  Á fundi byggingarfulltrúa hinn 30. ágúst 2005 var eftirfarandi fært til bókar:  „Stærð:  Áður gerð stækkun 70,2 ferm., viðbygging 6,8 ferm., samtals 77 ferm., 329.4 rúmm.  Útigeymslur og skýli yfir verönd (B-rými) samtals 56.8 ferm., 150.4 rúmm … Samþykkt.“ 

Hefur kærandi skotið fyrrgreindri ákvörðun byggingarfulltrúa til úrskurðarnefndarinnar svo sem að framan greinir.  

Málsrök kæranda:  Kærandi telur að verði þak hússins að Steinaseli 8 hækkað muni útsýni úr húsi hans yfir Kópavog, Reykjavík og Snæfellsjökul hverfa en húsið hafi verið hannað með það í huga að útsýnis mætti sem best njóta.  Um augljósa verðmætaskerðingu á húseign kæranda sé að ræða.  Hæð og stærð húsa í umræddu hverfi hafi verið ákveðin með byggingarskilmálum þegar hverfið hafi verið hannað og skjóti það skökku við að breyta einbýlishúsi í einbýlishúsahverfi í þríbýlishús.  Hækkun á þaki viðbyggingar og svölum sé hafnað algjörlega en hús kæranda hafi verið hannað þannig þegar það hafi verið byggt um 1980 að hann gæti notið þess útsýnis sem lóðin bjóði uppá.

Málsrök Reykjavíkurborgar:  Borgaryfirvöld halda því fram að hin kærða samþykkt byggingarfulltrúa byggist á því að viðbygging í suður sé ekki lengur inni á uppdráttum sem lokuð bygging heldur hálfopið rými (B-rými) sem ekki sé nú hluti af fermetratölu húss, en hafi verið það áður.  Viðbygging í norður, sem sé útbyggður gluggi og sorpgeymsla, teljist svo óveruleg að hún hafi ekki verið talin skipta máli í þessu sambandi.  Sýnt hafi verið fram á að hús í nágrenninu væru öll álíka stór og umfram hámarksstærðir samkvæmt deiliskipulagi.  Af hálfu borgaryfirvalda sé vísað til umsagnar skipulagsfulltrúa, dags. 11. maí 2005.  Þar segi að svo virðist sem stærð hússins hjá fasteignamati sé röng þar sem samþykktar teikningar sýni hús sem sé u.þ.b. 320 fermetrar að flatarmáli en 392,2 fermetrar samkvæmt umsókn. Aukning byggingarmagns komi fyrst og fremst til af því að verið sé að gera grein fyrir rými sem áður hafi verið skilgreint sem uppfyllt rými og breytingin hafi því óveruleg umhverfisleg áhrif.  Aðrar viðbætur séu smávægilegar og innan byggingarreits.  Heildarbyggingarmagn á lóðinni sé orðið nokkuð mikið en þar sem húsið sé tvær hæðir verði ásættanlegur hluti lóðarinnar eftir til útivistar.  Þá segi í umsögn skipulagsfulltrúa að þróun byggðar í eldri einbýlishúsahverfum borgarinnar hafi víða orðið þannig að byggingarmagn á lóðum sé meira en deiliskipulag hafi reiknað með, fordæmi fyrir slíku séu því mörg og í mörgum tilvikum hafi húsin í upphafi verið samþykkt stærri en heimilt hafi verið.  Niðurstaða skipulagsfulltrúa hafi því, með vísan til þess sem að ofan greini og þess að breytingar séu innan byggingarreits, verið sú að ekki hafi verið gerð athugasemd við erindið.

Borgaryfirvöld vísi jafnframt í umsögn skipulagsfulltrúa frá 25. ágúst 2005 vegna nýtingarhlutfalls lóðarinnar.  Þar segi að komið hafi í ljós að brúttóflatarmál að viðbættum B-rýmum sé nokkru hærra en umsögn skipulagsfulltrúa frá 11. sama mánaðar byggi á.  Tilgreint sé að stærð lóðarinnar sé 847 fermetrar að flatarmáli, uppgefin núverandi heildarstærð hússins sé 327,1 fermetri og nýtingarhlutfall 0,39.  Heildarstærð eftir breytingu við gerð umsagnar hinn 11. maí 2005 hafi verið 393,2 fermetrar og nýtingarhlutfall 0,46.  Heildarstærð með B-rýmum sé 462,5 fermetrar og nýtingarhlutfall 0,55 en samkvæmt deiliskipulaginu sé stærð hússins 339 fermetrar og nýtingarhlutfall 0,4.  Byggingarmagnsaukningin á lóðinni sé til komin að mestu vegna þess að verið sé að gera grein fyrir rými sem áður hafi verið skilgreint sem uppfyllt rými í kjallara og því að verið sé að loka af rými inni í miðju húsi og hafi breytingin því óveruleg umhverfisáhrif í för með sér.  Málið eigi sér nokkuð langa forsögu og hafi umsóknin þróast þannig að breytingarnar séu nú innan ramma deiliskipulagsins og byggingarreits hvað aðra þætti varði en það að nýtingarhlutfallið sé hærra en leyfilegt sé.  Þá sé ennfremur bent á að þróun byggðar í hverfum frá þessum tíma hafi orðið þannig að vegna framkvæmda hafi orðið til rými sem ekki séu hluti af samþykktum aðaluppdráttum og liggi því oft ekki fyrir í raun upplýsingar um byggingarmagn á lóðum.  Ef til staðar ætti að vera greinargóð mynd af nýtingu lóða á svæðum frá þessum tíma, miðað við gildandi skilgreiningu reglugerðar á útreikningi nýtingarhlutfalls, þar sem kveðið sé á um að B-rými skuli reikna með til nýtingarhlutfalls á lóð, þyrfti að fara í veigamikla rannsóknarvinnu.  Niðurstaða skipulagsfulltrúa sé sú að umsóknin víki lítillega frá ákvæðum deiliskipulags um nýtingarhlutfall en í ljósi þess sem áður sé rakið sé mælt með því að ekki verði gerð athugasemd við erindið.

Samkvæmt öllu fyrrgreindu telji Reykjavíkurborg að réttilega hafi verið staðið að samþykkt byggingarleyfis og að meðferð þess hafi verið í samræmi við ákvæði skipulags- og byggingarlaga.  Minnt sé á að eigendur fasteigna í þéttbýli geti ávallt vænst þess að breytingar verði gerðar á skipulagi sem haft geti í för með sér breytt útlit götumyndar, aukið skuggavarp og aðrar breytingar enda sé beinlínis gert ráð fyrir því í tilgreindum lögum að deiliskipulag geti tekið breytingum.  Verði menn almennt að sæta því að með almennum takmörkunum geti hagsmunir þeirra í einhverju verið skertir með slíkum breytingum.
 
Málsrök byggingarleyfishafa:  Af hálfu byggingarleyfishafa er því haldið fram að tilgangur þess að ráðist hafi verið í framkvæmdir sé þríþættur.  Í fyrsta lagi þurfi að lagfæra steypuskemmdir á húsinu og stækka borðstofu.  Í öðru lagi að stækka eldhúsið sem sé of lítið en svalir, sem séu fyrir enda þess, séu litlar, gagnslausar og safni aðeins óhreinindum.  Í þriðja lagi að auka geymslupláss.  Byggingarleyfishafi telji að ofangreindar framkvæmdir auki verðgildi eignarinnar sem hafi jákvæð áhrif á sölu húsa í næsta nágrenni.

Þá sé því haldið fram að kærandi máls þessa hafi farið með rangfærslur í bréfum sínum til byggingarfulltrúa.  Ekki sé unnt að fallast á að með breytingum á húsinu verði það að fjölbýlishúsi.  Húsið að Steinaseli 8 sé tvær einingar og með framkvæmdunum sé verið að gera húsið að betri íverustað. 

Ekki sé farið fram á hækkun hússins heldur muni tillögurnar fela það í sér að þaklínu verði fylgt.  Þak hússins hafi verið lækkað enn frekar frá því að fyrst hafi verið lögð inn umsókn um breytingu á húsinu þrátt fyrir að breytingar hafi aldrei valdið auknu skuggavarpi gagnvart íbúum Skagasels 8.  Málið hafi tekið langan tíma, eða um tvö og hálft ár, og valdið byggingarleyfishafa fjárhagslegu tjóni þar sem til hafi staðið að selja húsið en ekki hafi getað orðið úr því vegna þessa seinagangs. 

Á það sé bent að þegar húsið að Steinaseli 8 hafi verið byggt hafi verið algengt að ekki hafi verið fyllt upp í rými sem mynduðust í sökklum.  Þannig hafi málum verið háttað í húsinu að Steinaseli 8 og hafi lega klappar verið látin ráða gólfhæð í einstökum rýmum.  Því hafi húsið í upphafi verið skráð minna hjá embætti byggingarfulltrúa en hjá Fasteignamati ríkisins. 

Þegar unnið hafi verið að breytingum á húsinu hafi komið í ljós að helsta vandamálið yrði að nýtingarhlutfall lóðarinnar yrði of hátt.  Í útreikningum frá skipulagsfulltrúa hafi komið fram að Staðarsel 8 og Steinasel 8 væru stærstu húsin í hverfinu.  Samkvæmt útreikningunum sé nýtingarhlutfall Staðarsels 8 0,49 og við það hafi verið miðað sem hámark fyrir Steinasel 8. 

Eftir synjun borgaryfirvalda á beiðnum um stækkun hússins hafi verið farin vettvangsskoðun og þá komið í ljós að aðferð við útreikning á brúttóstærð hafi verið röng.  Hafi hönnuður breytinganna ákveðið að kanna útreikninga brúttóflatarmáls og breytingu á skipulags- og byggingarlögum.  Samkvæmt frumvarpi til laga um breytingu á skipulags- og byggingarlögum, þingskjali 199, 190. mál á 126. löggjafarþingi og athugasemdum með frumvarpinu, beri að reikna A- og B-rými, að undanskildum svölum, til brúttóflatarmáls við útreikning á nýtingarhlutfalli.  Sé því haldið fram að fram til þessa hafi verið miðað við brúttóflöt, birt flatarmál, samkvæmt skráningartöflu.  Gerðar hafi verið leiðréttingar á brúttóflatarmáli samkvæmt þessu. 

Einnig hafi komið í ljós að upplýsingar um stærð hússins að Staðarseli 8 hafi verið rangar.  Samkvæmt upplýsingum frá Fasteignamati ríkisins sé það hús 421,1 fermetri, birt stærð, og lóðin 710 fermetrar sem geri 0,594 í nýtingarhlutfall.  Óljóst sé hvernig standi á því að gamlar fermetratölur hafi verið notaðar í tilfelli Staðarsels 8 til að finna áður samþykkt nýtingarhlutfall.  Brúttóflatarmál samkvæmt skipulags- og byggingarlögum fyrir Staðarsel 8 sé það sama og birta flatarmálið.  Séu teikningar að Staðarseli 8 skoðaðar komi í ljós að þær hafi verið samþykkar hinn 1. október 2002 eða rúmu ári áður en fundið hafi verið út að hámarkið fyrir hverfið skyldi vera 0,49.  Ekki sé hönnuðinum kunnugt um að þær teikningar hafi verið grenndarkynntar eða að gerð hafi verið deiliskipulagsbreyting. 

Niðurstaða:  Í máli þessu er deilt um samþykki byggingarfulltrúans í Reykjavík fyrir áður gerðri stækkun aukaíbúðar og bílgeymslu í óuppfylltu sökkulrými hússins að Steinaseli 8 í Reykjavík ásamt leyfi til þess að byggja við austurhlið fyrstu og annarrar hæðar hússins, reisa þak yfir verönd við suðurhlið annarrar hæðar með hálflokaðri glerhlið að garði og breyta gluggum fyrstu hæðar þess.  Fram kemur í bókun byggingarfulltrúa að áður gerð stækkun hússins sé 70,2 fermetrar, viðbygging 6,8 fermetrar, eða samtals 77 fermetrar.  Þá segir einnig að útigeymslur og skýli yfir verönd, eða svokölluð B-rými, séu samtals 56,8 fermetrar.

Í gildi er deiliskipulag fyrir Seljahverfi, Selhrygg, samþykkt í borgarráði hinn 17. desember 1974, sbr. 11. tl. ákvæðis til bráðabirgða með skipulags- og byggingarlögum nr. 73/1997.  Samkvæmt því deiliskipulagi er leyfilegt nýtingarhlutfall lóða á svæðinu allt að 0,4.  Húsið að Steinaseli 8 er samkvæmt eldri samþykktum teikningum 327,1 fermetri að stærð, lóð þess 847 fermetrar og nýtingarhlutfall 0,39.  Eins og áður segir felst í hinni kærðu samþykkt m.a. heimild til að byggja við fyrstu og aðra hæð á austurhlið hússins og reisa þak yfir verönd við suðurhlið annarrar hæðar þess.  Að loknum þessum breytingum á húsinu, ásamt þeim er áður hafa verið gerðar, verður fermetrafjöldi þess rúmlega 460 og nýtingarhlutfall um 0,5.  Er því ljóst að hið umdeilda byggingarleyfi fer talsvert út fyrir nýtingarheimildir þær er á svæðinu gilda.

Samkvæmt deiliskipulagsskilmálum er heimilt að hafa tvær íbúðir í húsinu að Steinaseli 8 og í sérákvæði þeirra nr. 1.1 segir að önnur íbúðin megi þó aldrei vera stærri en 70 fermetrar.  Í húsinu eru tvær íbúðir sem eftir breytingar samkvæmt hinni kærðu samþykkt yrðu báðar talsvert umfram greind stærðarmörk.  Samkvæmt þessu brýtur hið kærða byggingarleyfi einnig í bága við deiliskipulagsskilmála þá er á svæðinu gilda hvað þetta varðar.   

Er borgaryfirvöldum barst fyrst beiðni um breytingar á húsinu að Steinaseli 8 var erindið grenndarkynnt og síðan hafnað.  Síðar var lögð fram umsókn um breytt deiliskipulag vegna lóðarinnar og var sú umsókn grenndarkynnt samkvæmt 2. mgr. 26. gr., sbr. 7. mgr. 43. gr. skipulags- og byggingarlaga nr. 73/1997.  Var henni einnig hafnað og kom því aldrei til þess að deiliskipulagi væri breytt vegna umræddrar lóðar.

Með hinni kærðu ákvörðun var veitt byggingarleyfi til breytinga og stækkunar hússins.  Var leyfið veitt þrátt fyrir að í umsögn skipulagsfulltrúa um málið kæmi fram að umsóknin viki lítillega frá ákvæðum deiliskipulags þar sem nýtingarhlutfall væri hærra en þar væri gert ráð fyrir. 

Í 2. mgr. 43. gr. skipulags- og byggingarlaga segir að byggingarframkvæmdir skuli vera í samræmi við samþykkt deiliskipulag en eins og að framan er rakið brýtur hið kærða byggingarleyfi gegn heimildum skipulags eins og að framan er lýst og verður af þeim sökum fellt úr gildi.  Breytir það ekki þeirri niðurstöðu þótt það kunni að hafi verið látið átölulaust að vikið væri frá gildandi skipulagi við byggingu einstakra húsa á svæðinu á áttunda og níunda áratug síðustu aldar, löngu fyrir tíð núgildandi laga og reglugerða um skipulags- og byggingarmál.

Uppkvaðning úrskurðar í máli þessu hefur dregist verulega sökum mikils málafjölda sem skotið hefur verið til úrskurðarnefndarinnar.

Úrskurðarorð:

Felld er úr gildi samþykkt byggingarfulltrúans í Reykjavík frá 30. ágúst 2005, sem endurnýjuð var 10. október 2006, fyrir áður gerðri stækkun aukaíbúðar og bílgeymslu í óuppfylltu sökkulrými hússins að Steinaseli 8 í Reykjavík ásamt leyfi til þess að byggja við austurhlið fyrstu og annarrar hæðar hússins, reisa þak yfir verönd við suðurhlið annarrar hæðar með hálflokaðri glerhlið að garði og breyta gluggum fyrstu hæðar þess, er felld úr gildi. 

 

 

_____________________________
Hjalti Steinþórsson

 

___________________________                           _____________________________
     Ásgeir Magnússon                                      Þorsteinn Þorsteinsson

 

des 22
Love0

75/2005 Laufbrekka

Með

Ár 2007, fimmtudaginn 27. september, kom úrskurðarnefnd skipulags- og byggingarmála saman til fundar í húsnæði nefndarinnar að Skúlagötu 21 í Reykjavík.  Mættir voru Hjalti Steinþórsson forstöðumaður, Ásgeir Magnússon héraðsdómari og Þorsteinn Þorsteinsson byggingarverkfræðingur. 

Fyrir var tekið mál nr. 75/2005, kæra á samþykkt skipulagsráðs Reykjavíkurborgar frá 31. ágúst 2005 um deiliskipulag Laufbrekku á Kjalarnesi.    

Í málinu er nú kveðinn upp svofelldur

úrskurður:

Með bréfi til úrskurðarnefndar skipulags- og byggingarmála, dags. 14. október 2005, er barst úrskurðarnefndinni sama dag, kærir Ólafur Kristinsson hdl., f.h. S ehf., samþykkt skipulagsráðs Reykjavíkurborgar frá 31. ágúst 2005 um deiliskipulag Laufbrekku á Kjalarnesi.  Auglýsing um gildistöku deiliskipulagsins var birt í B-deild Stjórnartíðinda hinn 22. september 2005 að undangenginni lögboðinni afgreiðslu Skipulagsstofnunar.

Gerir kærandi þá kröfu að hin kærða ákvörðun verði felld úr gildi.  

Málsatvik:  Með bréfi landbúnaðarráðherra, dags. 10. desember 2004, var veitt leyfi til að stofna lögbýli til ferðaþjónustu á einum hektara lands úr jörðinni Norðurkoti, Kjalarnesi, nú nefnt Laufbrekka.  

Á embættisafgreiðslufundi skipulagsfulltrúa hinn 4. mars 2005 var lögð fram tillaga að deiliskipulagi Laufbrekku á Kjalarnesi sem vísað var til umsagnar hverfisarkitekts.  Á fundi skipulagsráðs hinn 6. apríl 2005 var samþykkt að auglýsa framlagða tillögu og var málinu vísað til borgarráðs sem samþykkti bókun skipulagsráðs á fundi hinn 14. apríl 2005.  Á embættisafgreiðslufundi skipulagsfulltrúa hinn 10. júní 2005 voru lagðar fram athugasemdir er borist höfðu, m.a. frá kæranda, og var málinu vísað til umsagnar lögfræði og stjórnsýslu.  Málið var tekið fyrir að nýju á fundi skipulagsráðs hinn 31. ágúst 2005 og var tillaga að deiliskipulagi samþykkt með vísan til umsagnarinnar.  Staðfesti borgarráð fyrrgreinda samþykkt á fundi hinn 8. september 2005 og birtist auglýsing um gildistöku deiliskipulagsins í B-deild Stjórnartíðinda hinn 22. sama mánaðar.  
 
Hin kærða ákvörðun fól m.a. í sér heimild til byggja upp aðstöðu fyrir tamningar á svæðinu auk minniháttar aðstöðu fyrir ferðaþjónustu. 

Hefur kærandi kært áðurnefnda samþykkt skipulagsráðs eins og að framan greinir. 

Röksemdir kæranda:  Kærandi kveðst vera landeigandi við Norðurkot en honum hafi verið ókunnugt um að búið væri að samþykkja spilduna sem sérstaka jörð án þess að það hafi verið kynnt sérstaklega.

Að mati kæranda hefði ítarlegri kynning átt að fara fram á deiliskipulaginu og telji kærandi að auglýsing í blöðum stangist á við ákvæði 10. og 15. gr. stjórnsýslulaga nr. 37/1993 og gr. 3.2 reglugerðar nr. 400/1998 þar sem um verulega hagsmuni hans sé að ræða.

Byggt sé á því að verið sé að skerða réttindi, hagsmuni og möguleika kæranda á að nýta sér land sitt við malarnám og fleira í þágu atvinnustarfsemi hans verði nýting Laufbrekku á þann hátt sem skipulagið heimili.  Ekki verði séð hvernig slíkur ferðamannaiðnaður fari saman við þá atvinnustarfsemi sem kærandi hafi með höndum og verði að telja mjög líklegt að hagsmunir aðila á þessu svæði muni skarast.  Megi leiða líkum að því að með breytingu þeirri sem hér liggi fyrir sé í raun og veru smátt og smátt verið að bola kæranda burt af svæðinu þar sem ekki verði séð að ferðamenn eða dýr muni una sér við hlið malarnáms. 

Þá sé verið að brjóta gegn ákvæði 12. gr. stjórnsýslulaga þar sem verið sé að taka íþyngjandi ákvörðun sem skerða muni atvinnumöguleika kæranda á svæðinu, sbr. einnig ákvæði gr. 2.9.1 fyrrgreindrar reglugerðar þar sem um verulega hagsmunaárekstra geti orðið að ræða verði skipulagið samþykkt svo óbreytt. 

Telur kærandi að skipulagið gangi í berhögg við ákvæði 2. mgr. gr. 3.1.1 tilvitnaðrar reglugerðar en þar segi að við forsendur og stefnumörkun skipulagsáætlunar skuli stefnt að því að ná samræmi við aðrar áætlunargerðir, svo sem skipulagsáætlanir aðliggjandi svæða.  Sé að mati kæranda hróplegt ósamræmi í því að hafa aðstöðu fyrir ferðaþjónustu aðliggjandi landi þar sem malarnám fari fram. 

Að lokum bendir kærandi á að ekki hafi fengist upplýst um stærð umræddrar spildu né hvort hún sé innan lóðarmarka sem kærandi hafi nýtingarrétt á samkvæmt þinglýstum gögnum.  Hafi ekki verið upplýst með óyggjandi hætti að spildan liggi ekki innan marka þess svæðis sem kærandi hafi afnotarétt af enda telji hann að vafi leiki á því.  Telur kærandi að með því hafi verið brotið gegn rannsóknarreglu stjórnsýslulaga og óskar eftir því, með vísan til 15. gr. stjórnsýslulaga, að fá úr því skorið. 

Röksemdir Reykjavíkurborgar:  Þess er krafist að ákvörðun skipulagsráðs verði staðfest og kröfum kæranda um ógildingu hennar hafnað.

Telur Reykjavíkurborg að meðferð málsins hafi að öllu leyti verið í samræmi við ákvæði skipulags- og byggingarlaga nr. 73/1997.  Tillagan hafi verið auglýst samkvæmt 25. gr. laganna og kæranda hafi gefist rúmur tími til að koma að athugasemdum sínum sem hann hafi og gert. 

Þá sé því einnig haldið fram að fyrirhuguð notkun umrædds svæðis samkvæmt hinu kærða deiliskipulagi sé í samræmi við ákvæði aðalskipulags Reykjavíkur og leyfi landbúnaðarráðuneytisins.  Ekki sé fallist á að fyrirhuguð notkun hafi í för með sér neina skerðingu á nýtingarmöguleikum né hagsmunum aðlægra landspilda.  Verði að telja að kærandi hafi ekki gert neina tilraun til að sýna fram á eða sanna í hverju meint hagsmunaskerðing hans felist. 

Þá sé ekki fallist á að brotið hafi verið gegn ákvæðum 2. mgr. 3.1.1 reglugerðar nr. 400/1998, enda sé fyrirhuguð notkun svæðisins í samræmi við ákvæði aðalskipulags Reykjavíkur og með leyfi landbúnaðarráðuneytisins.

Stærð spildunnar sé 10.000 fermetrar samkvæmt hinu samþykkta deiliskipulagi. Telji kærandi að spildan sé innan lóðarmarka sem hann telji til réttinda yfir verði hann að sýna fram á að svo sé en einungis hafi verið vísað til ótiltekinna þinglýstra skjala en engum þeirra framvísað í málinu.

Menn geti ávallt vænst þess að breytingar verði gerðar á skipulagi sem haft geti áhrif á nánasta umhverfi þeirra.  Verði menn almennt að sæta því að með almennum takmörkunum geti hagsmunir þeirra verið skertir með slíkum breytingum.  Kæranda hafi ekki tekist að sýna fram á hvaða hagsmunir hans séu skertir.  Þá hafi kærandi ekki sýnt fram á hvaða réttindi hann kunni að eiga gagnvart þinglýstum eiganda spildunnar.  Telji Reykjavíkurborg að hagsmunir lóðarhafa af því að geta nýtt lóð sína á þann hátt sem samræmist landnotkun svæðisins séu mun meiri en einhver ótiltekin grenndaráhrif á starfsemi kæranda.

Að lokum er áréttað að Reykjavíkurborg sé kunnugt um að lóðarspildan sem hafi verið deiliskipulögð sé í eigu tiltekins aðila og afmörkuð í þinglýsingarbókum.  Reykjavíkurborg sé hins vegar ekki kunnugt um á hvaða grunni starfsemi kæranda byggi né heldur á hvaða eignaréttarheimildum hann byggi starfsemi sína. 

Niðurstaða:  Spilda sú er hið umdeilda deiliskipulag tekur til er sérgreind lóð úr landi jarðarinnar Norðurkots, einn hektari að stærð, nefnd Laufbrekka og hefur lögbýlisrétt.  Er landið nánast allt gróinn melur og töluverður landhalli er til vesturs.  Á landinu var fyrir íbúðarhús á einni hæð auk bílskúrs.  Ekki verður séð að nein áhöld séu um afmörkun spildunnar eða legu.

Ekki verður ráðið af fyrirliggjandi gögnum hvernig réttindum kæranda í landi Norðurkots var háttað er tillaga að umræddu deiliskipulagi var auglýst, en af hans hálfu er ýmist vísað til þess að hann eigi beinan eignarrétt eða rétt til efnistöku úr landi Norðurkots.  Hefur kærandi ekki lagt fram önnur gögn um meint réttindi sín en ljósrit af blaði úr veðmálabókum um leiguréttindi Vinnuvéla ehf. að lóð til malarnáms úr landi Esjubergs sem ekki verður séð að hafi þýðingu við úrlausn máls þessa.  Þá hafa gögn, sem úrskurðarnefndin hefur aflað af sjálfsdáðum um þinglesnar heimildir um land Norðurkots, ekki tekið af tvímæli um réttindi kæranda.  Þykir kærandi ekki hafa sýnt fram á að réttur hans til malarnáms á svæðinu hafi verið skertur með deiliskipulagi þeirrar spildu sem um er deilt í málinu, enda var fyrir á spildunni íbúðarhús sem ætla verður að sett hefði starfsemi kæranda svipaðar skorður og skepnuhald og ferðaþjónusta sú sem skipulagið heimilar. 

Kærandi vísar til þess að ekki hafi verið gætt viðeigandi ákvæða stjórnsýslulaga og skipulagsreglugerðar við undirbúning hinnar kærðu ákvörðunar og beri að ógilda hana af þeim sökum.  Má fallast á að nokkuð hafi skort á um samráð við hagsmunaaðila við undirbúning skipulagstillögunnar en þegar til þess er litið að kærandi gerði athugasemdir við tillöguna og kom sjónarmiðum sínum að áður en meðferð málsins lauk hjá skipulagsyfirvöldum verður ekki fallist á að þessi annmarki eigi að leiða til ógildingar.

Telja verður að undirbúningur og meðferð hinnar kærðu samþykktar hafi að öðru leyti verið í samræmi við ákvæði skipulags- og byggingarlaga nr. 73/1997 og að skipulagstillagan hafi verið í samræmi við gildandi aðalskipulag.  Þá þykir kærandi ekki hafa sýnt fram á að hin kærða ákvörðun sé haldin neinum öðrum annmörkum er leiða ættu til ógildingar hennar og verður kröfu hans í málinu því hafnað.

Uppkvaðning úrskurðar í máli þessu hefur dregist verulega vegna málafjölda sem skotið hefur verið til úrskurðarnefndarinnar. 

Úrskurðarorð:

Kröfu kæranda, um ógildingu á samþykkt skipulagsráðs Reykjavíkurborgar frá 31. ágúst 2005 um deiliskipulag Laufbrekku, Kjalarnesi, er hafnað.

 

         ___________________________         
Hjalti Steinþórsson

 

 

 

_________________________         ___________________________
   Ásgeir Magnússon                                Þorsteinn Þorsteinsson

des 22
Love0

118/2007 Fífuhvammur

Með

Ár 2007, mánudaginn 24. september, kom úrskurðarnefnd skipulags- og byggingarmála saman til fundar í húsnæði nefndarinnar að Skúlagötu 21 í Reykjavík.  Mættir voru Hjalti Steinþórsson forstöðumaður, Ásgeir Magnússon héraðsdómari og Þorsteinn Þorsteinsson byggingarverkfræðingur.

Fyrir var tekið mál nr. 118/2007, kæra á ákvörðun byggingarnefndar  Kópavogs frá 22. ágúst 2007 um að veita leyfi til að byggja 62,5 m² bílskúr ásamt skyggni yfir innkeyrslu á lóðinni nr. 25 við Fífuhvamm í Kópavogi.

Í málinu er nú kveðinn upp til bráðabirgða svofelldur

úrskurður
um kröfu kæranda um stöðvun framkvæmda:

Með bréfi til úrskurðarnefndar skipulags- og byggingarmála, dags. 3. september 2007, er barst úrskurðarnefndinni 13. sama mánaðar, kærir Guðmundur Ágústsson hdl., f.h. eigenda fasteignarinnar nr. 27 við Fífuhvamm í Kópavogi þá ákvörðun byggingarnefndar  Kópavogs frá 22. ágúst 2007 að veita leyfi til að byggja 62,5 m² bílskúr ásamt skyggni yfir innkeyrslu á lóðinni nr. 25 við Fífuhvamm.  Hin kærða ákvörðun var staðfest á fundi bæjarstjórnar Kópavogs hinn 11. september 2007.

Kærendur krefjast þess að hin kærða samþykkt verði felld úr gildi.  Þá krefjast þeir þess að framkvæmdir samkvæmt hinu kærða byggingarleyfi verði stöðvaðar meðan málið er til meðferðar fyrir úrskurðarnefndinni. 

Úrskurðarnefndinni hafa borist andmæli Kópavogsbæjar og byggingarleyfishafa og er málið nú tekið til úrskurðar um kröfu kærenda um stöðvun framkvæmda.

Málsatvik og rök:  Á fundi skipulagsnefndar þann 3. apríl 2007 var tekið fyrir erindi frá lóðarhafa að Fífuhvammi 25 þar sem óskað var eftir leyfi til að byggja 62,5 m² bílskúr austan við húsið að Fífuhvammi 25.  Í samræmi við 7. mgr. 43. gr. skipulags og byggingarlaga nr. 73/1997 samþykkti skipulagsnefnd að senda málið í kynningu til lóðarhafa Fífuhvammi 23 og 27 og Víðihvammi 16, 18 og 20.  Kynningartíma lauk 15. maí 2007 og bárust athugasemdir frá lóðarhafa að Fífuhvammi 27.  Á fundi skipulagsnefndar þann 19. júní 2007 var erindið lagt fram að nýju ásamt umsögn bæjarskipulags.  Skipulagsnefnd ákvað á þeim fundi að fela skipulagsstjóra að ræða við aðila máls. 

Á fundi skipulagsnefndar þann 3. júlí var erindið tekið fyrir að nýju og samþykkt með nokkrum breytingum.

Þann 23. júlí barst erindi til skipulagsnefndar þar sem gerðar voru athugasemdir við afgreiðslu nefndarinnar en á fundi bæjarráðs þann 16. ágúst 2007 var ákvörðun skipulagsnefndar samþykkt.

Þessa málsmeðferð skipulagsnefndar kærðu kærendur til úrskurðarnefndarinnar með bréfi, dags. 3. september 2007, sem barst nefndinni hinn 7. september og er það kærumál jafnframt til meðferðar hjá nefndinni.

Umsókn byggingarleyfishafa var tekin fyrir í byggingarnefnd Kópavogs hinn 22. ágúst 2007 og afgreidd með svofelldri bókun: „Samþykkt, þar sem teikningar eru í samræmi við byggingar- og skipulagslög nr. 73/1997, með síðari breytingum. Nefndin leggur til að bæjarstjórn samþykki afgreiðslu byggingarnefndar.“  Var afgreiðsla byggingarnefndar staðfest á fundi bæjarstjórnar hinn  11. september 2007.

Skutu kærendur þessari ákvörðun byggignarnefndar til úrskurðarnefndarinnar með bréfi sem móttekið var hinn 13. september 2007 svo sem að framan greinir.

Af hálfu Kópavogsbæjar er á því byggt að málsmeðferð hafi verið í samræmi við skipulags- og byggingarlög nr. 73/1997.  Grenndaráhrif hinnar umdeildu byggingar séu óveruleg þagar tillit sé tekið til hávaxinna trjáa á lóðamörkum.  Engin efni séu því til þess að fallast á kröfur kærenda, þvert á móti beri að hafna þeim.

Af hálfu byggingarleyfishafa er kröfu kærenda um stöðvun framkvæmda mótmælt.  Mótmælir hann, sem röngum og órökstuddum, staðhæfingum kærenda um að framkvæmdir muni hafa í för með sér  mikla röskun á svæðinu. Þá mótmælir hann þeirri fullyrðingu kærenda að fyrirhuguð bygging sé veruleg breyting á þegar staðfestu skipulagi svæðisins. Á þessu svæði séu bílskúrar nánast við hvert hús, nema hús byggingarleyfishafa.  Þá muni magn bygginga á lóð hans ekki verða meira eftir byggingu greinds bílskúrs en á öðrum lóðum á svæðinu.

Aðilar hafa fært fram frekari rök fyrir máli sínu sem ekki verða rakin í úrskurði þessum en nefndin hefur haft þau öll til hliðsjónar við úrlausn þessa þáttar málsins.

Niðurstaða:  Hin kærða ákvörðun byggingarnefndar er ekki tekin með tilvísun til þeirrar grenndarkynningar sem skipulagsnefnd hafði staðið fyrir, en ætla verður að niðurstaða grenndarkynningarinnar hafi átt að verða grundvöllur ákvörðunar um byggingarleyfi.  Ekki er heldur neitt að því vikið í hinni kærðu ákvörðun hvernig staðið skuli að framkvæmdum með tilliti til þeirra trjáa sem eru á lóð kærenda, nærri mörkum hennar gagnvart lóð byggingarleyfishafa.  Kemur þó fram í endurskoðaðri umsögn bæjarskipulags um framkomnar athugasemdir að umrædd tré verði væntanlega til trafala við byggingu bílgeymslunnar.  Er rökstuðningi byggingarnefndar hvað þetta varðar stórlega áfátt og fer það í bága við ákvæði 2. mgr. 39. gr. skipulags- og byggingarlaga nr. 73/1997.

Af málsgögnum verður einnig ráðið að skipulagsyfirvöld hafi talið að samkomulag væri komið á milli kærenda og byggingarleyfishafa um hinar umdeildu framkvæmdir, en þeirri staðhæfingu hefur verið mótmælt af hálfu kærenda og hefur ekkert undirritað samkomulag verið lagt fram í málinu.  Þá þykja áhöld um það hvort hið kærða byggingarleyfi rúmist innan heimildar 3. mgr. 23. gr. skipulags- og byggingarlaga nr. 73/1997 eins og það ákvæði hefur verið skýrt, en ekki mun vera í gildi deiliskipulag fyrir umrætt svæði.

Þegar litið er til þess sem að framan er rakið þykir svo veruleg óvissa ríkja um lögmæti hinnar kærðu ákvörðunar að fallast beri á kröfu kærenda um að framkvæmdir verði stöðvaðar meðan málið er til meðferðar fyrir úrskurðarnefndinni.  Ber bæjarstjórn að framfylgja úrskurði þessum, sbr. 6. mgr. 8. gr. l. nr. 73/1997.  Jafnframt er lagt fyrir bæjaryfirvöld að hlutast til um að öryggi á verkstað verði tryggt meðan stöðvun framkvæmda varir.

Úrskurðarorð:

Framkvæmdir, sem hafnar eru samkvæmt hinu kærða byggingarleyfi við byggingu bílskúrs á lóðinni nr. 25 við Fífuhvamm í Kópavogi, skulu stöðvaðar meðan mál þetta er til meðferðar fyrir úrskurðarnefndinni.  Jafnframt er lagt fyrir bæjaryfirvöld í Kópavogi að hlutast til um að öryggi á verkstað verði tryggt meðan stöðvun framkvæmda varir.

 

    
__________________________ 
                           Hjalti Steinþórsson                          

 

_____________________________         ____________________________              
      Ásgeir Magnússon                                     Þorsteinn Þorsteinsson                                

des 22
Love0

96/2007 Heiðaþing

Með

Ár 2007, fimmtudaginn 20. september, kom úrskurðarnefnd skipulags- og byggingarmála saman til fundar í húsnæði nefndarinnar að Skúlagötu 21 í Reykjavík.  Mættir voru Hjalti Steinþórsson forstöðumaður, Ásgeir Magnússon héraðsdómari og Þorsteinn Þorsteinsson byggingarverkfræðingur.

Fyrir var tekið mál nr. 96/2007, kæra á ákvörðunum byggingarnefndar  Kópavogs frá 4. apríl 2007 um að veita byggingarleyfi fyrir húsunum að Heiðaþingi 2 og 4, Kópavogi

Í málinu er nú kveðinn upp svofelldur

úrskurður:

Með bréfi til úrskurðarnefndar skipulags- og byggingarmála, dags. 6. september 2007, er barst nefndinni sama dag, kærir Guðjón Ólafur Jónsson hrl., f.h. Ö og S, lóðarhafa Heiðaþings 6, Kópavogi, þær ákvarðanir byggingarnefndar Kópavogs frá 4. apríl 2007 að veita byggingarleyfi fyrir húsunum að Heiðaþingi 2 og 4, Kópavogi. Bæjarstjórn staðfesti hinar kærðu ákvarðanir á fundi sínum hinn 10 apríl 2007.

Gera kærendur þá kröfu að fyrrgreind byggingarleyfi verði felld úr gildi.  Jafnframt hefur verið gerð krafa um bráðabirgðaúrskurð um stöðvun framkvæmda á meðan málið er til meðferðar hjá úrskurðarnefndinni en eftir atvikum þykir nú rétt að taka málið til endanlegrar úrlausnar og verður því ekki tekin afstaða til stöðvunarkröfunnar.

Málavextir:  Á árinu 2005 tók gildi deiliskipulag fyrir suðursvæði Vatnsenda er tekur m.a. til umræddra lóða við Heiðaþing í Kópavogi.  Samkvæmt deiliskipulagsskilmálum skyldu fyrirhuguð hús á lóðunum vera einnar hæðar parhús með innbyggðum bílageymslum, en heimilt var að hafa kjallara fyrir geymslur undir húsunum að hluta.

Á fundi skipulagsnefndar Kópavogs hinn 6. júní 2006 var lagt fram erindi lóðarhafa Heiðaþings 2-4 er fól í sér frávik frá gildandi skipulagi að því leyti að heimilað yrði að nýta kjallararými sem íbúðarherbergi og að svalir næðu út fyrir byggingarreit.  Var samþykkt að kynna tillöguna fyrir lóðarhöfum Heiðaþings 6 og 8 og að Gulaþingi 1 og 3.

Að lokinni grenndarkynningu var málið tekið fyrir á fundi skipulagsnefndar 8. ágúst 2006 þar sem lá fyrir umsögn bæjarskipulags um fram komnar athugasemdir frá lóðarhöfum Heiðaþings 6 og 8 varðandi skuggavarp og frágang á lóðamörkum.  Skipulagsnefnd fjallaði um erindið á fundi 22. ágúst 2006 ásamt tillögum um útfærslu og frágang á lóðamörkum vegna athugasemda kærenda.  Var skipulagsstjóra falið að kynna tillöguna fyrir lóðarhöfum og í kjölfarið gáfu lóðarhafar Heiðaþings 2 og 4 út yfirlýsingu þar sem samþykkt var að reistur yrði skjólveggur á lóðamörkum Heiðaþings 4 og 6 og því lýst yfir að lóðarhafar Heiðaþings 4 myndu setja upp stoðvegg á lóð sinni.

Skipulagsnefnd samþykkti síðan tillögu um útfærslu deiliskipulags varðandi Heiðaþing 2 og 4 og vísaði málinu til bæjarráðs sem samþykkti tillöguna á fundi hinn 7. september 2006.   Var þeirri ákvörðun skotið til úrskurðarnefndarinnar af hálfu kærenda í máli þessu.

Hinn 4. apríl 2007 voru umsóknir lóðarhafa að Heiðaþingi 2 og 4 teknar fyrir á fundi byggingarnefndar sem samþykkti byggingarleyfi fyrir Heiðaþing 2 og 4 með vísan til þess að erindin hefðu hlotið afgreiðslu skipulagsnefndar og bæjarráðs í samræmi við 26. gr. skipulags- og byggingarlaga nr. 73/1997.  Byggingarfulltrúi gaf síðan út umrædd leyfi hinn 3. maí 2007.

Málsrök kærenda:  Kærendur vísa til þess að hin kærðu byggingarleyfi eigi ekki stoð í gildandi skipulagi umrædds svæðis en kærendur hafi efnislegar athugasemdir við greind byggingarleyfi. 

Kærendum hafi ekki verið kunnugt um útgefin byggingarleyfi eða efni þeirra fyrr en með bréfi byggingarfulltrúa, dags. 6. september 2007.   Þeir hafi enga ástæðu haft til að ætla að byggingarfulltrúi myndi gefa út byggingarleyfi í andstöðu við gildandi deiliskipulag og hafi í raun mátt treysta að svo yrði ekki.

Málsrök Kópavogsbæjar:  Af hálfu Kópavogsbæjar er gerð krafa um frávísun málsins en að öðrum kosti að umdeild byggingarleyfi standi óröskuð.

Kærendur eigi ekki lögvarinna hagsmuna að gæta í máli þessu en þar að auki sé kæran of seint fram komin.  Kærendum hafi mátt vera ljóst að leyfi hafi verið gefið út þar sem framkvæmdir hafi byrjað í kjölfar útgáfu byggingarleyfis.  Samkvæmt byggingarsögu hafi úttektir farið fram á jarðvegsgrunni 4. júní 2007 og úttekt á sökklum þann 17. júlí sama ár.

Andmæli byggingarleyfishafa:  Haldið er fram af hálfu byggingarleyfishafa að kæra kærenda hafi borist að liðnum kærufresti og komi kröfur þeirra því ekki til álita.    Þar að auki verði ekki séð að kærendur eigi lögvarinna hagsmuna að gæta varðandi umdeild leyfi þar sem heimilaðar byggingar raski í engu grenndarhagsmunum þeirra enda hafi ekki verið sýnt fram á það og málið sé vanreifað.  Því sé mótmælt að leyfin eigi ekki stoð í gildandi skipulagi.  Hvað sem líði skipulagsbreytingunni frá september 2006 eigi leyfin stoð í eldra skipulagi þar sem einungis hafi verið um að ræða breytingar á nýtingu kjallara umræddra húsa.

Niðurstaða:  Lóð kærenda liggur að lóðarmörkum Heiðaþings 4.  Ákvörðun um nýtingu húsanna að Heiðarþingi 2 og 4 eða nærliggjandi húsa getur snert lögvarða hagsmuni kærenda enda voru þeim grenndarkynntar fyrirhugaðar breytinga á deiliskipulagi vegna lóðanna að Heiðaþingi 2 og 4.  Verður máli þessu því ekki vísað frá sökum aðildarskorts.  Þá liggur ekki fyrir í málinu að kærendum hafi verið kunnugt um efni umdeildra byggingarleyfa fyrir þann tíma er þeir sjálfir halda fram enda varð ekki ráðið framkvæmdum þeim sem hafnar voru hvort byggingarleyfin væru í samræmi við gildandi skipulag.  Má og fallast á með kærendum að þeir hafi mátt treysta því að svo væri.  Eins og atvikum er háttað verður því ekki talið að kæra í máli þessu hafi borist að liðnum kærufresti og verður frávísunarkröfu af þeim sökum einnig hafnað.

Úrskurðarnefndin kvað upp úrskurð fyrr í dag í kærumáli vegna deiliskipulagsbreytingar er m.a. heimilaði breytta notkun kjallararýma húsanna að Heiðaþingi 2 og 4.  Var því kærumáli vísað frá úrskurðarnefndinni þar sem meðferð skipulagsbreytingarinnar samkvæmt skipulags- og byggingarlögum nr. 73/1997 var ekki talið lokið.

Í hinum umþrættu byggingarleyfum er heimilað að hafa íbúðarherbergi í kjallara umræddra húsa en gildandi skipulag heimilar slíkt ekki.  Liggur því fyrir að hin kærðu byggingarleyfi víkja frá gildandi deiliskipulagi sem fer í bága við 2. mgr. 43. gr. skipulags- og byggingarlaga.  Verða hin kærðu byggingarleyfi því felld úr gildi.  

Úrskurðarorð:

Ákvarðanir byggingarnefndar Kópavogs frá 4. apríl 2007, um að veita byggingarleyfi fyrir húsum að Heiðaþingi 2 og 4, eru felldar úr gildi.

 

___________________________
Hjalti Steinþórsson

 

_____________________________                             __________________________
         Ásgeir Magnússon                                        Þorsteinn Þorsteinsson

 

 

 

 

 

 

 

des 22
Love0

52/2007 Heiðaþing

Með

Ár 2007, fimmtudaginn 20. september, kom úrskurðarnefnd skipulags- og byggingarmála saman til fundar í húsnæði nefndarinnar að Skúlagötu 21 í Reykjavík.  Mættir voru Hjalti Steinþórsson forstöðumaður, Ásgeir Magnússon héraðsdómari og Þorsteinn Þorsteinsson byggingarverkfræðingur. 

Fyrir var tekið mál nr. 52/2007, kæra á samþykkt skipulagsnefndar Kópavogs frá 5. september 2006, er bæjarráð Kópavogs staðfesti hinn 7. sama mánaðar, um breytingu á deiliskipulagi vegna lóðanna að Heiðaþingi 2-4, Kópavogi, er fól m.a. í sér breytta notkun kjallararýmis í íbúðarherbergi.

Í málinu er nú kveðinn upp svofelldur

úrskurður:

Með bréfi til úrskurðarnefndar skipulags- og byggingarmála, dags. 4. júní 2007, er barst nefndinni hinn 5. sama mánaðar, framsendi Skipulagsstofnun kæru, dags. 29. maí 2007, er móttekin var hinn 30. sama mánaðar, þar sem A og S, lóðarhafar Heiðaþings 6, Kópavogi, kæra samþykkt skipulagsnefndar Kópavogs frá 5. september 2006, er bæjarráð Kópavogs staðfesti hinn 7. sama mánaðar, um breytingu á deiliskipulagi vegna lóðanna að Heiðaþingi 2-4, Kópavogi, er fól m.a. í sér breytta notkun kjallararýmis í íbúðarherbergi.  Skilja verður málskot kærenda svo að krafist sé ógildingar á hinni kærðu ákvörðun.

Málsatvik og rök:  Á árinu 2005 tók gildi deiliskipulag fyrir suðursvæði Vatnsenda er tekur m.a. til umræddra lóða við Heiðaþing í Kópavogi.  Samkvæmt deiliskipulagsskilmálum skyldu fyrirhuguð hús á lóðunum vera einnar hæðar parhús með innbyggðum bílageymslum, en heimilt var að hafa kjallara fyrir geymslur undir húsunum að hluta.

Á fundi skipulagsnefndar Kópavogs hinn 6. júní 2006 var lagt fram erindi lóðarhafa Heiðaþings 2-4 er fól í sér frávik frá gildandi skipulagi að því leyti að heimilað yrði að nýta kjallararými sem íbúðarherbergi og að svalir næðu út fyrir byggingarreit. Var samþykkt að kynna tillöguna fyrir lóðarhöfum Heiðaþings 6-8 og Gulaþings 1 og 3.

Að lokinni grenndarkynningu var málið tekið fyrir á fundi skipulagsnefndar 8. ágúst þar sem lá fyrir umsögn bæjarskipulags um fram komnar athugasemdir frá lóðarhöfum Heiðaþings 6-8 varðandi skuggavarp og frágang á lóðarmörkum.  Skipulagsnefnd fjallaði um erindið á fundi 22. ágúst 2006 ásamt tillögum um útfærslu og frágang á lóðarmörkum vegna athugasemda kærenda.  Var skipulagsstjóra falið að kynna tillöguna fyrir lóðarhöfum og í kjölfarið gáfu lóðarhafar Heiðaþings 2-4 út yfirlýsingu þar sem samþykkt var að reistur yrði skjólveggur á lóðamörkum Heiðaþings 4 og 6 og því lýst yfir að lóðarhafar Heiðaþings 4 myndu setja upp stoðvegg á lóð sinni.

Skipulagsnefnd samþykkti síðan tillögu um útfærslu deiliskipulags varðandi Heiðaþing 2-4 og vísaði málinu til bæjarráðs sem samþykkti tillöguna á fundi hinn 7. september 2006.   Kærendur skutu nefndri ákvörðun til Skipulagsstofnunar með bréfi, dags. 29. maí 2007, og framsendi stofnunin erindið til úrskurðarnefndarinnar með bréfi, dags. 4. júní sama ár, eins og að framan greinir.

Vísa kærendur til þess að ekki hafi verið tekið tillit til athugasemda þeirra við hina kærðu ákvörðun varðandi stoðmúr á lóðamörkum Heiðaþings 4 og 6 og á það bent að breyting umræddra parhúsa úr einni í tvær hæðir geti ekki talist útfærsla á skipulagi og hefði grenndarkynning átt að vera víðtækari.  Kærendum hafi ekki verið gerð grein fyrir kærurétti sínum og sé kæran því svo seint fram komin sem raunin sé.

Kópavogsbær gerir kröfu um frávísun málsins en ella að kröfu kærenda verði hafnað.  Er á því byggt að kærendur eigi ekki lögvarinna hagsmuna að gæta vegna hinnar umdeildu deiliskipulagsbreytingar sem einungis lúti að innra fyrirkomulagi parhúsanna að Heiðaþingi 2-4.  Þá hafi kæra í máli þessu borist að liðnum kærufresti.

Niðurstaða:  Þegar um óverulega deiliskipulagsbreytingu er að ræða er heimilt samkvæmt 2. mgr. 26. gr. skipulags- og byggingarlaga nr. 73/1997 að falla frá auglýsingu tillögunnar en hún skal þess í stað grenndarkynnt samkvæmt 7. mgr. 43. gr. laganna.  Var farið með hina kærðu deiliskipulagsbreytingu samkvæmt nefndu ákvæði.  Þá skal sveitarstjórn senda Skipulagsstofnun ákvörðun um óverulega deiliskipulagsbreytingu sem samþykkt hefur verið ásamt yfirlýsingu um að sveitarstjórn taki að sér að bæta það tjón er einstakir aðilar kunni að verða fyrir við breytinguna.  Í 3. mgr. 26. gr. sömu laga er síðan kveðið á um að birta skuli auglýsingu um samþykkt deiliskipulag í B-deild Stjórnartíðinda.

Fyrir liggur að hin samþykkta deiliskipulagsbreyting var ekki send Skipulagsstofnun til yfirferðar ásamt fyrrnefndri yfirlýsingu sveitarstjórnar og að auglýsing um gildistöku hennar hefur ekki verið birt í B-deild Stjórnartíðinda. 

Samkvæmt framansögðu er lögboðinni meðferð hinnar kærðu deiliskipulagsbreytingar ekki lokið og hefur hún ekki tekið gildi.  Ber því að vísa kæru vegna hennar frá úrskurðarnefndinni samkvæmt 2. mgr. 26. gr. stjórnsýslulaga nr. 37/1993. 

Úrskurðarorð:

Kærumáli þessu er vísað frá úrskurðarnefndinni.

___________________________
Hjalti Steinþórsson

_____________________________                  ______________________________
            Ásgeir Magnússon                                          Þorsteinn Þorsteinsson

des 22
Love0

7/2006 Öldutúnsskóli

Með

Ár 2007, fimmtudaginn 20. september, kom úrskurðarnefnd skipulags- og byggingarmála saman til fundar í húsnæði nefndarinnar að Skúlagötu 21 í Reykjavík.  Mættir voru Hjalti Steinþórsson forstöðumaður, Ásgeir Magnússon héraðsdómari og Þorsteinn Þorsteinsson byggingarverkfræðingur.

Fyrir var tekið mál nr. 7/2006, kæra á afgreiðslu skipulags- og byggingarráðs Hafnarfjarðar frá 6. janúar 2006 vegna framkvæmda við Öldutúnsskóla í Hafnarfirði.    

 Í málinu er nú kveðinn upp svofelldur

úrskurður:

Með bréfi til úrskurðarnefndar skipulags- og byggingarmála, dags. 8. febrúar 2006, er barst nefndinni hinn 10. sama mánaðar, kærir Ívar Pálsson hdl., f.h. eigenda íbúða að Víðihvammi 1 í Hafnarfirði, afgreiðslu skipulags- og byggingarráðs Hafnarfjarðar frá 6. janúar 2006 vegna framkvæmda við Öldutúnsskóla í Hafnarfirði.   

Gera kærendur þá kröfu að hin kærða ákvörðun verði felld úr gildi.  Þá er þess óskað, telji úrskurðarnefndin að hin kærða ákvörðun sé ekki kæranleg, að nefndin láti í ljós álit sitt á því hvort umrædd framkvæmd sé byggingarleyfisskyld.   

Málavextir og rök:    Hinn 25. október 2005 ritaði lögmaður kærenda bréf til Hafnarfjarðarbæjar vegna framkvæmda við gerð sparkvallar á lóð Öldutúnsskóla en skólinn er í næsta nágrenni við hús kærenda.  Í bréfinu var því haldið fram að framkvæmdin væri ekki í samræmi við deiliskipulag svæðisins og að kærendum hafi hvorki verið kynnt breyting á deiliskipulagi né byggingarleyfisumsókn.  Þá var þess óskað að framkvæmdin yrði stöðvuð.  Í svarbréfi bæjaryfirvalda, dags. 7. nóvember s.á., var greint frá því að á árinu 1997 hafi íbúum á svæðinu verið kynnt áform um viðbyggingu við skólann og frágangi lóðar og að hin umdeilda framkvæmd væri í samræmi við skipulag svæðisins.  Í kjölfar þessa ritaði lögmaður kærenda bæjaryfirvöldum bréf á ný þar sem framangreindu var mótmælt og því haldið fram að bæði hafi átt að sækja um leyfi til stækkunar skólalóðarinnar og byggingarleyfi vegna framkvæmdarinnar.  Þá var þess krafist að byggingarfulltrúi stöðvaði framkvæmdina og að mannvirkin yrðu fjarlægð.  Á fundi skipulags- og byggingarráðs hinn 6. janúar 2006 var samþykkt svarbréf til lögmanns kæranda þar sem ítrekað var að framkvæmdin væri í samræmi við skipulag.  Var lögmanni kærenda tilkynnt framangreint ásamt upplýsingum um kærustjórnvald.  Hafa kærendur kært þá afgreiðslu til úrskurðarnefndarinnar svo sem að ofan greinir. 

Af hálfu kærenda er því haldið fram að grenndaráhrif sparkvalla séu umtalsverð og af þeim stafi hávaði og ónæði. 

Af hálfu Hafnarfjarðarbæjar er krafist frávísunar málsins þar sem ekki verði talið að kærendur eigi lögvarða hagsmuni því tengda að fá hinni kærðu ákvörðun hnekkt. 

Niðurstaða:  Í máli þessu er kært svar skipulags- og byggingarráðs Hafnarfjarðar frá 6. janúar 2006 við bréfi lögmanns kærenda, dags. 12. desember 2005, í tilefni framkvæmda við gerð sparkvallar við Öldutúnsskóla.  Umrætt svar felur ekki í sér ákvörðun sem bindur enda á meðferð máls.  Meint ákvörðun sem kærð er í máli þessu sætir því ekki kæru skv. 5. mgr. 8. gr. skipulags- og byggingarlaga nr. 73/1997, sbr. 2. mgr. 26. gr. stjórnsýslulaga nr. 37/1993, og ber af þeim sökum að vísa kæru þessari frá úrskurðarnefndinni.  

Framkvæmd þeirri sem um er deilt í málinu er lokið og verður því ekki séð að kærendur eigi hagsmuni því tengda að fá álit úrskurðarnefndarinnar á því hvort byggingarleyfis hafi verið  þörf vegna framkvæmdarinnar og er beiðni um úrlausn um það álitaefni því einnig vísað frá nefndinni. 

Uppkvaðning úrskurðar í máli þessu hefur dregist verulega vegna anna hjá úrskurðarnefndinni. 

Úrskurðarorð:

Kærumáli þessu er vísað frá úrskurðarnefndinni.  Beiðni um álit er vísað frá úrskurðarnefndinni. 

 

     ____________________________________
             Hjalti Steinþórsson            

 

 _____________________________                   ______________________________
      Ásgeir Magnússon                                 Þorsteinn Þorsteinsson

des 22
Love0

37/2005 Ólafsgeisli

Með

Ár 2007, fimmtudaginn 20. september, kom úrskurðarnefnd skipulags- og byggingarmála saman til fundar í húsnæði nefndarinnar að Skúlagötu 21 í Reykjavík.  Mættir voru Hjalti Steinþórsson forstöðumaður, Ásgeir Magnússon héraðsdómari og Þorsteinn Þorsteinsson byggingarverkfræðingur.

Fyrir var tekið mál nr. 37/2005, kæra á ákvörðun byggingarfulltrúans í Reykjavík frá 5. apríl 2005 um að heimila breytt útlit og innra fyrirkomulag hússins nr. 24 við Ólafsgeisla.

Í málinu er nú kveðinn upp svofelldur

úrskurður:

Með bréfi til úrskurðarnefndar skipulags- og byggingarmála, dags. 9. maí 2005, er barst nefndinni samdægurs, kæra Þórður Þórðarson, Ólafgeisla 22, Björn Zoëga, Ólafsgeisla 26, Kamilla Sveinsdóttir, Ólafsgeisla 26, Ágúst Gunnlaugsson, Ólafsgeisla 28 og Rebekka Guðmundsdóttir, Ólafsgeisla 28, Reykjavík, þá ákvörðun byggingarfulltrúans í  Reykjavík frá 5. apríl 2005 að heimila breytt útlit og innra fyrirkomulag hússins nr. 24 við Ólafsgeisla.  Var hin kærða ákvörðun lögð fram á fundi skipulagsráðs hinn 6. sama mánaðar og staðfest á fundi borgarráðs hinn 14. apríl 2005. 

Gera kærendur þá kröfu að hin kærða ákvörðun verði felld úr gildi ásamt því að eigendum hússins nr. 24 við Ólafsgeisla verði gert að halda sig við upprunalegar teikningar og koma sameiginlegri lóð í fyrra horf. 

Málavextir:  Húsið að Ólafsgeisla 24 er eitt fjögurra húsa á lóðinni nr. 22-28 við Ólafsgeisla.  Á afgreiðslufundi byggingarfulltrúa hinn 27. apríl 2004 var lögð fram umsókn um leyfi m.a. til að loka stigaopi milli 1. og 2. hæðar hússins og fjölga gluggum og setja nýjan inngang á austurhlið 1. hæðar þess.  Var erindinu synjað.  Hinn 3. maí 2004 ritaði embætti byggingarfulltrúa umsækjanda bréf og stöðvaði framkvæmdir við byggingu hússins.  Eigi að síður héldu byggingarframkvæmdir áfram og í kjölfarið var lögð fram fyrirspurn til skipulags- og byggingarnefndar um hvort unnt væri að breyta deiliskipulagi lóðarinnar þannig að gera mætti ráð fyrir þremur íbúðum í húsunum á lóðinni.  Á fundi hinn 29. september 2004 hafnaði nefndin breytingum á deiliskipulagi.

Á afgreiðslufundi byggingarfulltrúa hinn 18. janúar 2005 var sótt um leyfi fyrir breyttri aðkomu og breyttum útitröppum við húsið nr. 24 við Ólafsgeisla.  Þá var og sótt um leyfi fyrir breyttu útliti og innra fyrirkomulagi.  Var erindinu frestað en á fundi embættisins hinn 8. febrúar s.á. var samþykkt að kynna málið meðlóðarhöfum.  Bárust tvö mótmælabréf.   Á fundi skipulagsráðs hinn 9. mars 2005 var eftirfarandi fært til bókar varðandi umsóknina:  „Ráðið gerir ekki athugasemd við að veitt verði byggingarleyfi þegar teikningar hafa verið lagfærðar í samræmi við athugasemdir á umsóknareyðublaði og í samræmi við tillögu byggingarfulltrúa. Málinu vísað til afgreiðslu byggingarfulltrúa.“  Í kjölfarið var á afgreiðslufundi byggingarfulltrúa hinn 5. apríl 2005 samþykkt byggingarleyfi vegna umrædds húss.  Fól leyfið í sér heimild til að breyta útliti og innra fyrirkomulagi hússins, nánar tiltekið að settur yrði nýr gluggi á vesturhlið þess, tveir nýir gluggar á austurhlið ásamt útidyrum á fyrstu hæð, svalir við suðurhlið annarrar hæðar stækkaðar, minnkun á opi milli fyrstu og annarrar hæðar ásamt breyttu innra fyrirkomulagi á öllum hæðum.  Í fundargerð afgreiðslufundarins var bókað að breytingar utanhúss væru flestar þegar framkvæmdar.  Jafnframt var bókað að erindinu fylgdi ódagsett bréf meðlóðarhafa, móttekið 7. mars 2005, og bréf eins meðlóðarhafa, dags. 16. febrúar 2005.  Að lokum var eftirfarandi fært til bókar:  „Áður en samþykkt öðlast gildi skal rífa þær óleyfisframkvæmdir á lóð sem ekki eru sýndar á þeim uppdrætti sem fylgdi umsókn.“  Var afgreiðsla byggingarfulltrúa staðfest í borgarráði þann 14. apríl 2005.

Framangreindri ákvörðun byggingarfulltrúa hafa kærendur skotið til úrskurðanefndarinnar svo sem fyrr greinir. 

Málsrök kærenda:  Af hálfu kærenda er vísað til þess að með bréfi byggingarfulltrúa, dags. 18. júní 2004, hafi framkvæmdum þeim er um ræði í máli þessu verið hafnað.  Í bréfinu komi einnig fram að byggingarfulltrúi hafi synjað breytingum hinn 27. apríl 2004 og hótað þvingunarúrræðum ef húsið yrði ekki fært til fyrra horfs.  Það hafi aldrei verið gert.  Þrátt fyrir þennan aðdraganda hafi framkvæmdirnar verið samþykktar og mótmæli nágranna að engu höfð. 

Þá sé á það bent að hin kærða breyting á húsinu nr. 24 við Ólafsgeisla samræmist ekki samþykktu skipulagi, þ.e. að þrír inngangar séu á húsinu í stað tveggja.  Þetta fyrirkomulag hafi það í för með sér að eiganda hússins sé veitt færi á að koma aukaíbúð fyrir í húsinu.  

Með þriðja innganginum í húsið hafi lóðarlínan verið lækkuð um a.m.k. þrjá metra sem geri það að verkum að lóðinni halli frá Ólafsgeisla 26 niður á við og að Ólafgeisla 24.  Þessar framkvæmdir hafi verið gerðar á sameiginlegri lóð og án nokkurs samráðs við meðlóðarhafa og þeim haldið áfram þrátt fyrir mótmæli þeirra. 

Að mati kærenda sé það óforsvaranlegt að aðilar geti hafið framkvæmdir án tilskilinna leyfa og í trássi við gildandi skipulag og leyfi, séð hvað þeir komist langt og fengið svo leyfi með lítilsháttar breytingum á þeim óleyfisframkvæmdum sem þegar sé lokið.     

Málsrök Reykjavíkurborgar:  Af hálfu borgaryfirvalda er vísað til þess að óleyfisframkvæmdum vegna byggingarinnar að Ólafsgeisla 24 hafi verið hafnað hinn 27. apríl 2004 og hafi sú ákvörðun verið kæranleg.  Því hafi verið eðlilegt að beðið hafi verið með frekari aðgerðir í málinu af hálfu embættis byggingarfulltrúa fram yfir kærufrest en hann hafi runnið út í byrjun júní s.á.  Tilkynning byggingarfulltrúa um synjunina hafi verið dagsett 28. apríl 2004 og hafi í henni verið leiðbeint um kæruleið og kærufrest.

Venja sé að embætti byggingarfulltrúa geri ekki tillögu um beitingu þvingunarúrræða fyrr en sýnt sé að málsaðilar láti undir höfuð leggjast að framfylgja tilmælum byggingaryfirvalda, sbr. ákvæði 12. gr. stjórnsýslulaga nr. 37/1993.  Um miðjan júní 2004 hafi þótt sýnt að fyrrnefnd synjun um byggingarleyfi yrði virt að vettugi og hafi óleyfisframkvæmdir haldið áfram á lóðinni þar til þær hafi verið stöðvaðar og þvingunarúrræði boðuð.  Í kjölfarið hafi verið óskað eftir breytingu á deiliskipulagi lóðarinnar.  Því hafi verið hafnað af skipulags- og byggingarnefnd hinn 29. september 2004.  Eðlilega hafi frekari aðgerðum verið frestað af hálfu embættis byggingarfulltrúa meðan ósk um breytingu á deiliskipulagi hafi verið til umfjöllunar, sbr. 12. gr. stjórnsýslulaga nr. 37/1993.

Fullyrðing kærenda um að byggingarfulltrúi hafi samþykkt óleyfisframkvæmdir nánast óbreyttar sé röng.  Hið rétta sé að með samþykkt umsóknarinnar hafi útitröppum milli 1. og 2. hæðar að austan verið synjað sem og inngangi í þvottahús á 3. hæð að austan og svölum á vesturhlið á 2. og 3. hæð.  Umsækjanda hafi verið gert að hafa stiga milli 1. og 2. hæðar innanhúss sem og að setja hindranir á flöt vestan við tvö bílastæði við bílgeymslur hússins til að hindra að hún yrði notuð sem tvö viðbótarbílastæði á sameiginlegri lóð.  Í samþykktinni hafi falist að heimilt yrði að setja einn glugga á vesturhlið 1. hæðar ásamt breytingu á jarðvegsfyllingu, inngang og tvo glugga á 1. hæð austurhliðar ásamt stækkun á svölum 2. hæðar.  Við afgreiðslu málsins hafi verið tekið tillit til mótmæla meðlóðarhafa.

Bent sé á að við afgreiðslu málsins hafi verið leitað venjubundins álits skipulagsfulltrúa sem hafi staðfest að umrædd umsókn félli að skipulagsskilmálum.  Í þeim sé ekki kveðið á um fjölda innganga en sagt að möguleiki sé á inngangi íbúða eftir hvorri langhlið.  Það séu getsakir að tveir inngangar í íbúð á 1. og 2. hæð leiði til þess að gerð verði þriðja íbúðin í húsinu enda slík framkvæmd byggingarleyfisskyld.  Á það sé bent að unnt sé að komast út á lóð allra húsanna af 1. hæð.  Hvað fjölgun glugga varði séu engin ákvæði um slíkt í skipulagsskilmálum.  Stækkun á svölum 2. hæðar sé í samræmi við áður samþykktar svalir á 3. hæð, sem ekki hafi verið gerð athugasemd við af skipulagsyfirvöldum við upphaflegt samþykki á húsinu.

Fullyrðing um að með samþykkt á nýjum inngangi á austurhlið hafi lóðarlína verið lækkuð um a.m.k. 3 metra sé algerlega röng.  Landhæð við innganginn á 1. hæð sé u.þ.b. 1,1 metra lægri en fram komi á uppdrætti frá 20. nóvember 2001.  Mjög líklegt sé að lækkun frá óhreyfðu landi sé um 0,50 metrar og sé þá miðað við þann halla sem sýnilegur sé á lóðinni, þ.e. óhreyft land.  Ekki sé annað að sjá á staðnum en breytt hæðarlega falli betur að landi en áður hafi verið áformað.  Hæðaraðlögun sé auðvelt að taka upp á því svæði sem hreyft hafi verið og hafi ekki nokkur áhrif á frágang heildarlóðar.  Endanlegur frágangur lóðarinnar innan lóðarmarka sé á forræði allra lóðarhafanna en frágangur á lóðarmörkum skuli unninn í samráði við lóðarhafa aðliggjandi lóða.

Tekið sé undir með kærendum að illþolanlegt sé að lóðarhafar ráðist í byggingarframkvæmdir án tilskilinna leyfa, en því mótmælt að í samþykkt frá 5. apríl 2005 hafi byggjandi fengið vilja sínum framgengt.

Með vísan til framangreinds ítreki Reykjavíkurborg þá kröfu sína að úrskurðarnefndin staðfesti samþykkt byggingarfulltrúa frá 5. apríl 2005 með því skilyrði sem þar sé sett, enda hafi kærendur ekki á nokkurn hátt sýnt fram á að lögvörðum hagsmunum eða væntingum þeirra hafi verið raskað.

Byggingarleyfishafa var tilkynnt um framkomna kæru með bréfi, dags. 26. júlí 2005, og honum gefin kostur á að tjá sig um efni hennar, sbr. 13. gr. stjórnsýslulaga nr. 37/1993, en það hefur hann ekki gert.

Vettvangsskoðun:  Úrskurðarnefndin kynnti sér með óformlegum hætti aðstæður á vettvangi fimmtudaginn 6. september 2007.
  
Niðurstaða:  Í máli þessu er deilt um þá ákvörðun byggingarfulltrúans í Reykjavík að heimila breytt útlit og innra fyrirkomulag hússins nr. 24 við Ólafsgeisla.  Nánar fólst í hinu kærða byggingarleyfi m.a. heimild til að koma fyrir dyrum og tveimur gluggum á austurhlið neðstu hæðar hússins ásamt einum glugga á vesturhlið sömu hæðar.  Til þess að framkvæma framangreint varð að fjarlægja jarðveg af lóðinni næst húsinu og varð yfirbragð hennar þar með nokkuð öðrum hætti en fyrirhugað var samkvæmt eldra byggingarleyfi hússins.    

Húsið að Ólafsgeisla 24 er á sameiginlegri lóð húsanna nr. 22-28 við Ólafsgeisla.  Mikill landhalli er undan húsunum og standa þau í jaðri íbúðarsvæðis næst borgarlandi.  Í gildi er deiliskipulag svæðisins, Grafarholt svæði 2, frá árinu 2000, og samkvæmt því er ætlast til þess að land umræddra lóða sé svo ósnortið sem kostur er og yfirbragð náttúrulegt.  Verður að telja að enda þótt yfirborð lóðar hafi verið lækkað nokkuð meðfram sunnaverðum langhliðum hússins frá því sem upphaflega var áformað sé hæðarsetning og frágangur lóðar í samræmi við skipulag og að hin umdeilda breyting hafi verið innan þeirra marka sem búast megi við að gerðar kunni að vera á meðan á byggingu húss stendur.

Af hálfu kærenda er því haldið fram að hið kærða byggingarleyfi sé andstætt deiliskipulagi svæðisins þar sem heimilað hafi verið að setja nýjan inngang á austurhlið 1. hæðar hússins að Ólafsgeisla 24.  Á þetta verður ekki fallist enda engar skorður reistar við slíku fyrirkomulagi í deiliskipulagi svæðisins.  Verður og til þess að líta að inngangur  var fyrir á 1. hæð að sunnanverðu samkvæmt upphaflegu byggingarleyfi hússins.  

Kærendur krefjast einnig ógildingar hinnar kærðu ákvörðunar með vísan til þess að með þriðja innganginum hafi eiganda hússins verið veitt færi á að hafa aukaíbúð á neðstu hæð hússins.  Á þetta verður heldur ekki fallist.  Í hinu kærða leyfi er aðeins veitt heimild fyrir tveimur íbúðum í húsinu líkt og áður hafði verið og er fermetrafjöldi þess nánast sá hinn sami eftir breytinguna.  Sé húsrými aftur móti hagnýtt með öðrum hætti en leyfi standa til er það hlutverk byggingarfulltrúa að bregðast við slíku.  

Uppkvaðning úrskurðar í máli þessu hefur dregist verulega vegna málafjölda sem skotið hefur verið til úrskurðarnefndarinnar. 

Úrskurðarorð:

Hafnað er kröfu kærenda um að ákvörðun byggingarfulltrúans í Reykjavík frá 5. apríl 2005 um að heimila breytt útlit og innra fyrirkomulag hússins nr. 24 við Ólafsgeisla verði felld úr gildi.

 

____________________________________
Hjalti Steinþórsson

 

______________________________               _______________________________
Ásgeir Magnússon                                                           Þorsteinn Þorsteinsson 

 

des 22
Love0

54/2005 Ytri-Hólmur

Með

Ár 2007, þriðjudaginn 18. september, kom úrskurðarnefnd skipulags- og byggingarmála saman til fundar í húsnæði nefndarinnar að Skúlagötu 21 í Reykjavík.  Mætt voru Hjalti Steinþórsson forstöðumaður, Þorsteinn Þorsteinsson byggingarverkfræðingur og Aðalheiður Jóhannsdóttir dósent. 

Fyrir var tekið mál nr. 54/2005, kæra á synjun hreppsnefndar Innri- Akraneshrepps frá 9. júní 2005 um að taka fyrir að nýju ósk um að setja inn í aðalskipulagstillögu fyrirhugaða 18 húsa byggð í landi Ytra-Hólms I, Innri-Akraneshreppi.

Í málinu er nú kveðinn upp svofelldur

úrskurður: 

Með bréfi til úrskurðarnefndar skipulags- og byggingarmála, dags. 14. júlí 2005, er barst nefndinni hinn 18. sama mánaðar, kærir K, Ytra-Hólmi I, Hvalfjarðarsveit, áður Innri-Akraneshreppi, synjun hreppsnefndar Innri- Akraneshrepps frá 9. júní 2005 um að taka fyrir að nýju ósk um að setja inn í aðalskipulagstillögu fyrirhugaða 18 húsa byggð í landi Ytra-Hólms I, Innri-Akraneshreppi. 

Málsatvik og rök:  Með bréfi, dags. 27. apríl 2003, sendu eigendur jarðarinnar Ytra-Hólms I hreppsnefnd Innri-Akraneshrepps erindi þar sem m.a. var óskað eftir áliti sveitarstjórnar á skipulagningu fjögurra hektara svæðis í landi nefndrar jarðar undir 18 húsa íbúðarbyggð.  Var erindið útlistað nánar í bréfi til hreppsnefndar, dags. 11. maí sama ár.  Hreppsnefndin tilkynnti með bréfi, dags. 20. maí 2003, að samþykkt hefði verið að taka erindið til skoðunar við gerð aðalskipulagstillögu fyrir hreppinn sem þá var hafin vinna við.  Landeigendum Ytra-Hólms I var hins vegar tilkynnt í bréfi, dags. 24. september 2003, að fyrirhuguð 18 húsa íbúðarbyggð félli ekki að hugmyndum hreppsnefndar um þróun íbúðarbyggðar í hreppnum og því ekki fallist á að auglýsa tillögu að aðalskipulagi þar sem gert væri ráð fyrir umsóttri byggð.  Eigendur jarðarinnar lýstu vonbrigðum sínum með afstöðu hreppsnefndar til málsins og gerðu ítarlega grein fyrir sjónarmiðum sínum og athugasemdum í bréfi til hennar, dags. 21. október 2003.  Þar var farið fram á að sveitarstjórn endurskoðaði afstöðu sína og tæki upp í aðalskipulagstillögu hugmyndir um íbúðarsvæði austast í landi Ytra-Hólms I.  Með bréfi til hreppsnefndar Innri-Akraneshrepps, dags. 24. maí 2005, fór kærandi máls þessa síðan fram á með skírskotun til erindisins frá 27. apríl 2003 að hugmyndir um fyrrgreinda íbúðarbyggð yrðu teknar fyrir að nýju og settar á aðalskipulagstillögu.  Erindið var tekið fyrir á fundi hreppsnefndar hinn 9. júní 2005 þar sem fyrri afstaða hennar var áréttuð og vísað til þess að engar forsendur hafi breyst frá því að fyrri ákvörðun hafi verið tekin.

Kærandi vísar til þess að með hinni kærðu afgreiðslu sé atvinnufrelsi hennar og réttur til frjálsrar nýtingar á eign hennar skert.  Ákvörðunin sé ekki í samræmi við stjórnsýslulög og gangi gegn markmiðum skipulags- og byggingarlaga.  Hún styðjist ekki við almannahagsmuni og sé í raun órökstudd.  Farið sé fram á að hreppsnefnd breyti svæðisskipulagi eða felli inn á aðalskipulagstillögu greinda íbúðarbyggð í landi Ytra-Hólms I og auglýsi deiliskipulag fyrir þá byggð.

Hreppsnefnd bendir á að umbeðin íbúðabyggð hafi verið í andstöðu við þágildandi svæðisskipulag og hafi hreppsnefnd, sem handhafi skipulagsvalds, ekki talið rétt að taka umrædda spildu úr landbúnaðarnotum.  Engin fullmótuð deiliskipulagstillaga hafi verið lögð fram  til kynningar vegna umdeildra hugmynda að íbúðarbyggð.  Kröfugerð kæranda sé misvísandi og ekki verði talið að úrskurðarnefndin geti tekið afstöðu til krafna um að hreppsnefnd samþykki deiliskipulag fyrir umrædda byggð, sem yrði í andstöðu við svæðisskipulag og aðalskipulagstillögu hreppsins.  Jafnframt  verði að telja að báðir eigendur umræddrar jarðar, þyrftu að standa að kærumáli því sem hér sé til meðferðar.

Kærandi og hreppsnefnd Innri-Akraneshrepps hafa fært fram frekari rök og gert ítarlegri grein fyrir sjónarmiðum sínum sem ekki verða rakin hér en úrskurðarnefndin hefur haft þau öll til hliðsjónar við úrlausn málsins.

Innri-Akraneshreppur hefur sameinast þremur öðrum sveitarfélögum og tók sameiningin gildi í kjölfar sveitarstjórnarkosninga árið 2006.  Hið sameinaða sveitarfélag nefndist Hvalfjarðarsveit.  Svæðisskipulag sveitarfélaga sunnan Skarðsheiðar féll úr gildi með auglýsingu í B-deild Stjórnartíðinda nr. 939/2005 en gildistökuauglýsing vegna Aðalskipulags Innri-Akraneshrepps 2002-2014 birtist hinn 2. júní 2006 í sama riti.

Niðurstaða:  Með hinni kærðu ákvörðun var hafnað beiðni um endurupptöku á erindi kæranda og eiginmanns hennar frá árinu 2003 um að tekin yrði upp í aðalskipulagstillögu Innri-Akraneshrepps ráðagerð um 18 lóðir undir íbúðarhús á svæði í landi jarðarinnar Ytri-Hólms I. 

Samkvæmt 13. og 19. gr. laga nr. 73/1997 staðfestir ráðherra svæðis- og aðalskipulag, eða breytingar á því og taka slíkar skipulagsákvarðanir gildi þegar staðfestingin hefur verið birt í B-deild Stjórnartíðinda.  Af þessu leiðir að það er á valdsviði ráðherra að taka afstöðu til lögmætis svæðis- og aðalskipulags eða breytinga á þeim áætlunum. 

Umræddar ákvarðanir ráðherra eru lokaákvarðanir æðra stjórnvalds og hefur úrskurðarnefndin í fyrri úrskurðum talið að hana bresti vald að stjórnsýslurétti til þess að endurskoða þær.  Hefur þessi túlkun nú fengið stoð í 5. mgr. 8. gr. skipulags- og byggingarlaga svo sem henni var breytt með 21. gr. laga nr. 74/2005.

Verður kærumáli þessu af framangreindum ástæðum vísað frá úrskurðarnefndinni.

Uppkvaðning úrskurðar í máli þessu hefur dregist verulega sökum mikils málafjölda sem skotið hefur verið til úrskurðarnefndarinnar.

Úrskurðarorð:

Kærumáli þessu er vísað frá úrskurðarnefndinni.

 

 

                                                   __________________
                                                        Hjalti Steinþórsson

 

 

_____________________________                  ______________________________
            Þorsteinn Þorsteinsson                                           Aðalheiður Jóhannsdóttir

 

 

 

 

 

 

 

 

des 22
Love0

32/2006 Jöklasel

Með

Ár 2007, þriðjudaginn 18. september, kom úrskurðarnefnd skipulags- og byggingarmála saman til fundar í húsnæði nefndarinnar að Skúlagötu 21 í Reykjavík.  Mætt voru Hjalti Steinþórsson forstöðumaður, Þorsteinn Þorsteinsson byggingarverkfræðingur og Aðalheiður Jóhannsdóttir dósent. 

Fyrir var tekið mál nr. 32/2006, kæra á ákvörðun byggingarfulltrúans í Reykjavík frá 11. apríl 2006 um að veita leyfi til að byggja steinsteypta bílskúra fyrir fjóra bíla norðaustanvert við lóð nr. 21-23 við Jöklasel í Reykjavík. 

Í málinu er nú kveðinn upp svofelldur

úrskurður:

Með bréfi til úrskurðarnefndar skipulags- og byggingarmála, dags. 5. maí 2006, er barst nefndinni sama dag, kæra G og Í, Fjarðarseli 31, Reykjavík þá ákvörðun byggingarfulltrúans í Reykjavík frá 11. apríl 2006 að veita leyfi til að byggja steinsteypta bílskúra fyrir fjóra bíla norðaustanvert við lóð nr. 21-23 við Jöklasel í Reykjavík.  Hin kærða ákvörðun var staðfest á fundi borgarráðs hinn 16. apríl 2006. 

Kærendur krefjast þess að hin kærða ákvörðun verði felld úr gildi.  Jafnframt var þess krafist að framkvæmdir, sem hafnar voru samkvæmt hinu kærða byggingarleyfi, yrðu stöðvaðar.  Með úrskurði uppkveðnum hinn 18. maí 2006 var kröfu kærenda um stöðvun framkvæmda hafnað. 

Málsatvik:  Ráðið verður af málsgögnum að snemma árs 2004 hafi komið fram ósk frá eigendum íbúða að Jöklaseli 21-23 um að fá að byggja fjóra bílskúra á landspildu í eigu Reykjavíkurborgar norðaustan við lóð umræddra húsa.  Var erindið tekið til athugunar hjá embætti skipulagsfulltrúa og hlaut jákvæðar undirtektir.  Var því beint til umsækjenda að láta vinna tillögu að breyttu skipulagi svæðisins þar sem gert væri ráð fyrir byggingu umræddra skúra.  Létu umsækjendur vinna tillögu að breyttu skipulagi og var samþykkt á fundi skipulagsráðs hinn 8. júní 2005 að grenndarkynna tillöguna fyrir hagsmunaaðilum að Jöklaseli 1-19 (oddatölur). 

Að lokinni grenndarkynningu var málið tekið fyrir að nýju í skipulagsráði og tillagan samþykkt á fundi ráðsins hinn 20. júlí 2005, með vísan til 12. gr. samþykkta fyrir skipulagsráð, en engar athugasemdir höfðu borist við tillöguna.  Var tillagan send Skipulagsstofnun til afgreiðslu með bréfi, dags. 22. júlí 2005.  Með bréfi, dags. 28. júlí 2005, lýsti Skipulagsstofnun þeirri afstöðu sinni að ekki væri gerð athugasemd við að birt yrði auglýsing um samþykkt deiliskipulagsbreytingarinnar í B-deild Stjórnartíðinda og var sú auglýsing birt hinn 17. ágúst 2005. 

Hinn 16. ágúst 2005 sóttu húsfélögin að Jöklaseli 21 og 23 um byggingarleyfi fyrir fjórum bílskúrum í samræmi við hið breytta skipulag.  Endanlegir uppdrættir, dags. 3. febrúar 2006, voru samþykktir af byggingarfulltrúanum í Reykjavík hinn 14. febrúar s.á. og var sú ákvörðun staðfest á fundi borgarráðs hinn 16. sama mánaðar. 

Málsrök kærenda:  Af hálfu kærenda er því haldið fram að bygging bílskúra suðaustan við eign þeirra að Fjarðarseli 31 muni skerða útsýni frá eigninni og skyggja verulega á sól í garði.  Þarna hafi áður verði grænt svæði samkvæmt deiliskipulagi sem í gildi hafi verið allt frá árinu 1978.  Engin grenndarkynning hafi farið fram gagnvart hagsmunaaðilum við Fjarðarsel og hafi því ekki verið farið að lögum við undirbúning málsins.  Þá sé stærð og hæð fyrirhugaðra bílskúra meiri en eðlilegt geti talist og bent sé á að byggingarfulltrúi hafi gert athugasemd vegna þessa.  Verulega hafi skort á að rök byggingarleyfishafa, sem færð hafi verið fram vegna framkominna athugasemda byggingarfulltrúa, hafi verið fullnægjandi og ekki hafi verið tekið tillit til næsta umhverfis.

Málsrök Reykjavíkurborgar:  Borgaryfirvöld hafa lagt fram gögn í máli þessu og vísa til þeirra máli sínu til stuðnings en ekki hefur verið lögð fram sérstök greinagerð af þeirra hálfu í málinu.

Uppkvaðning úrskurðar í máli þessu hefur dregist vegna mikilla anna hjá nefndinni.

Niðurstaða:  Eins og að framan er rakið var gerð breyting á deiliskipulagi umrædds svæðis haustið 2005 þar sem gert var ráð fyrir byggingu bílskúra þeirra sem um er deilt í málinu.  Var auglýsing um skipulagsbreytinguna birt í B-deild Stjórnartíðinda hinn 17. ágúst 2005 og verður að líta svo á að hún teljist almenningi kunn frá þeim tíma.  Skipulagsákvörðun þessi var ekki kærð til úrskurðarnefndarinnar og hefur henni ekki verið hnekkt.  Er hún því bindandi fyrir stjórnvöld og borgara, sbr. 2. mgr. greinar 6.4 í skipulagsreglugerð nr. 400/1998.  Af málsgögnum verður ekki annað ráðið en að hið kærða byggingarleyfi sé í samræmi við fyrrgreint deiliskipulag.  Verða íbúar skipulagssvæðis að sætta sig við framkvæmdir sem stoð eiga í gildandi skipulagi, en geta eftir atvikum átt bótarétt skv. 33. gr. skipulags- og byggingarlaga nr. 73/1997 hafi gildistaka skipulagsins valdið þeim tjóni. 

Með vísan til þess sem að ofan greinir er ekki fallist á að hin kærða ákvörðun verði felld úr gildi. 

Úrskurðarorð:

Hafnað er kröfum kærenda um að ákvörðun byggingarfulltrúans í Reykjavík frá 11. apríl 2006 um að veita leyfi til að byggja steinsteypta bílskúra fyrir fjóra bíla norðaustanvert við lóð nr. 21-23 við Jöklasel í Reykjavík verði felld úr gildi.

 

___________________________
Hjalti Steinþórsson

 

_____________________________                  ____________________________
   Þorsteinn Þorsteinsson                                       Aðalheiður Jóhannsdóttir

des 22
Love0

59/2007 Hólmsheiði

Með

Ár 2007, þriðjudaginn 18. september, kom úrskurðarnefnd skipulags- og byggingarmála saman til fundar í húsnæði nefndarinnar að Skúlagötu 21 í Reykjavík.  Mætt voru Hjalti Steinþórsson forstöðumaður, Þorsteinn Þorsteinsson byggingarverkfræðingur og Aðalheiður Jóhannsdóttir dósent.

Fyrir voru tekin mál nr. 59/2007 og 60/2007, kærur á afgreiðslu skipulagsráðs Reykjavíkur frá 16. maí 2007 um afmörkun lands á Hólmsheiði fyrir tímabundna aðstöðu Fisfélags Reykjavíkur. 

Í málinu er nú kveðinn upp svofelldur

úrskurður:

Með bréfi til úrskurðarnefndar skipulags- og byggingarmála, dags. 28. júní 2007, er barst nefndinni samdægurs, kærir Magnús Guðlaugsson hrl., f.h. Græðis, félags landeigenda í Óskoti og Reynisvatnslandi, afgreiðslu skipulagsráðs Reykjavíkur frá 16. maí 2007 um afmörkun lands á Hólmsheiði fyrir tímabundna aðstöðu Fisfélags Reykjavíkur.  Með bréfi til úrskurðarnefndarinnar, dags. 28. júní 2007, er barst nefndinni sama dag, kærir Árni Ingason, formaður Fjáreigendafélags Reykjavíkur, f.h. félagsins, einnig fyrrgreinda afgreiðslu skipulagsráðs frá 16. maí 2007.  Hagsmunir kærenda fara saman og ákvað úrskurðarnefndin því að sameina síðara kærumálið hinu fyrra, sem er númer 59/2007. 

Gera kærendur þá kröfu að hin kærða afgreiðsla verði felld úr gildi ásamt því að kveðinn verði upp til bráðabirgða úrskurður um stöðvun framkvæmda þar til endanleg niðurstaða liggi fyrir í kærumálinu.   Af hálfu Reykjavíkurborgar er þess krafist að málinu verði vísað frá úrskurðarnefndinni.  Engar framkvæmdir eru hafnar á svæðinu og verður því ekki fjallað sérstaklega um kröfu kærenda um stöðvun framkvæmda en málið er nú tekið til úrlausnar um framkomna frávísunarkröfu.

Málsatvik og rök:  Á fundi skipulagsráðs hinn 6. september 2006 var lagt fram bréf Fisfélags Reykjavíkur varðandi aðstöðu fyrir félagið á Hólmsheiði og var eftirfarandi fært til bókar:  „Ráðið gerir ekki athugasemd við tillögu skipulagsfulltrúa um tímabundna aðstöðu fyrir Fisfélagið.  Tillögunni er vísað til umsagnar Flugmálastjórnar, umhverfisráðs, Hestamannafélagsins Fáks og hagsmunafélags sumarhúsaeigenda á svæðinu.“  Á fundi skipulagsráðs hinn 16. maí 2007 var erindið tekið fyrir að nýju ásamt athugasemdum og var eftirfarandi fært til bókar:  „Tillaga að tímabundinni afmörkun svæðis samþykkt.  Vísað til borgarráðs.“  Var framangreint staðfest á fundi borgarráðs hinn 31. maí 2007. 

Af hálfu kærenda er m.a. vísað til þess að svæði það er um ræði sé skilgreint samkvæmt aðalskipulagi sem opið svæði til sérstakra nota.  Það að úthluta því undir flugvöll og flugskýli án þess að breyta áður gildandi aðalskipulagi sé óheimilt samkvæmt skipulags- og byggingarlögum nr. 73/1997.  Þá sé svæðið í aðeins 400 metra fjarlægð frá sumarbústöðum þeim er næstir séu og yrði hávaðinn af farartækjunum slíkur að á góðviðrisdögum yrðu bústaðirnir ónothæfir. 

Þá sé bent á að Fjáreigendafélag Reykjavíkur hafi haft hluta svæðisins til afnota allt frá árinu 1970 samkvæmt samkomulagi við þáverandi borgarstjóra um notkun á Hólmsheiði.  Ljóst sé að staðsetning fisflugvallar í næsta nágrenni muni valda verulegu ónæði ásamt því að geta valdið hestamönnum miska eða jafnvel lífsháska. 

Af hálfu Reykjavíkurborgar er þess krafist að máli þessu verði vísað frá úrskurðarnefndinni þar sem ekki sé um kæranlega ákvörðun að ræða samkvæmt skipulags- og byggingarlögum.  Hin kærða afgreiðsla feli í sér leyfi fyrir tímabundnum afnotum af landi.  Hvorki liggi fyrir kæranleg skipulagsákvörðun né kæranlegt byggingarleyfi vegna þessara tímabundnu afnota. 

Kærendur mótmæla framkominni frávísunarkröfu Reykjavíkurborgar og halda því fram að búið sé að veita Fisfélaginu framkvæmdaleyfi þrátt fyrir að málið sé til meðferðar hjá úrskurðarnefndinni. 

Niðurstaða:  Í máli þessu er kærð afgreiðsla skipulagsráðs Reykjavíkur þar sem samþykkt var tillaga að afmörkun landspildu fyrir tímabundna starfsemi Fisfélags Reykjavíkur á Hólmsheiði.  Umrædd spilda er á svæði sem skilgreint er í Aðalskipulagi Reykjavíkur 2001-2024 sem opið svæði til sérstakra nota, en helst verður ráðið af uppdrætti þess að áformað hafi verið að nýta svæðið til skógræktar. 

Í grein 4.12.1 í skipulagsreglugerð nr. 400/1998 eru opin svæði til sérstakra nota skilgreind sem svæði með útivistargildi þar sem gert er ráð fyrir mannvirkjagerð í tengslum við þá starfsemi sem þar er stunduð og eru í ákvæðinu tilfærð dæmi um ýmis konar starfsemi sem talin er geta fallið undir umrædda landnotkun.  Í 2. mgr. gr. 4.12.2 sömu reglugerðar segir að í deiliskipulagi skuli gera grein fyrir mannvirkjagerð, efnisnotkun og litavali, gróðri og girðingum, bílastæðum og frárennsli o.fl. 

Samkvæmt framangreindu ákvæði þarf að gera deiliskipulag að þeim mannvirkjum sem áformuð eru á umræddri spildu áður en til mannvirkjagerðar getur komið á svæðinu.  Jafnframt þarf, á grundvelli þess skipulags, að veita framkvæmda- og byggingarleyfi fyrir einstökum framkvæmdum og mannvirkjum eftir því sem við á.  Hin kærða ákvörðun felur einungis í sér ráðstöfun á landi í eigu Reykjavíkurborgar til tímabundinna afnota fyrir umsækjanda.  Er hún fyrst og fremst einkaréttarlegs eðlis en felur hvorki í sér lokaákvörðun um skipulag né heimild til framkvæmda sem sætt gætu kæru til úrskurðarnefndarinnar.  Verður málinu því vísað frá úrskurðarnefndinni. 

Úrskurðarorð:

Máli þessu er vísað frá úrskurðarnefndinni.

_____________________________
Hjalti Steinþórsson

 

_____________________________                  ____________________________
         Þorsteinn Þorsteinsson                                     Aðalheiður Jóhannsdóttir