Skip to main content
Úrskurðarnefnd umhverfis- og auðlindamála

15/2022 Völuskarð

Með

Árið 2022, fimmtudaginn 31. mars, fundaði úrskurðarnefnd umhverfis- og auðlindamála í gegnum fjarfundabúnað. Þátt tóku Ómar Stefánsson, starfandi formaður, Aðalheiður Jóhannsdóttir prófessor og Þorsteinn Þorsteinsson byggingarverkfræðingur.

Fyrir var tekið mál nr. 15/2022, kæra á afgreiðslu skipulags- og byggingarráðs Hafnarfjarðar frá 18. janúar 2022 um að synja umsókn um breytingu á deiliskipulagi vegna lóðarinnar Völuskarðs 32.

 Í málinu er nú kveðinn upp svofelldur

úrskurður:

Með kæru til úrskurðarnefndar umhverfis- og auðlindamála, er barst nefndinni 20. janúar 2022, kærir eigandi fasteignarinnar að Völuskarði 32, Hafnarfirði, þá afgreiðslu skipulags- og byggingarráðs Hafnarfjarðar frá 18. janúar 2022 að synja umsókn hans um breytingu á deiliskipulagi vegna lóðarinnar Völuskarðs 32. Er þess krafist að ákvörðunin verði felld úr gildi.

Gögn málsins bárust úrskurðarnefndinni frá Hafnarfirði 17. febrúar 2022.

Málsatvik og rök: Á fundi skipulags- og byggingarráðs Hafnarfjarðar 19. október 2021 var samþykkt að grenndarkynna umsókn kæranda um breytingu á deiliskipulagi varðandi lóðina Völuskarð 32, en hún fól í sér að fyrirhugað einbýlishús á lóðinni yrði tvíbýlishús, bílastæðum yrði fjölgað um tvö og að gert yrði ráð fyrir opnu bílskýli. Með bréfum, dags. 7. desember s.á., var umsóknin grenndar­kynnt, sbr. 2. mgr. 43. gr. skipulagslaga nr. 123/2010, með athugasemdafresti til 7. janúar 2022. Á kynningartímanum bárust tvær athugasemdir. Á fundi skipulags- og byggingarráðs 18. janúar 2022 var tekið undir framkomnar athugasemdir og umsókn um breytingu á deiliskipulagi Völuskarðs 32 hafnað.

Kærandi vísar til þess að í því skyni að auðvelda fjármögnun eignarinnar hafi verið ætlunin að skipta henni upp í tvo hluta og að foreldrar hans yrðu eigendur íbúðar á jarðhæð. Lóðin sé tiltölulega nálægt gatnamótum og því muni akstur inn botngötu, sem fasteignin standi við, ekki aukast mikið við fjölgun íbúða. Ef litið sé til Völuskarðs 28 megi álykta að sú fasteign hefði fordæmisgildi fyrir umsókn kæranda en þar sé einbýli með þremur íbúðareiningum.

Af hálfu Hafnarfjarðarbæjar er m.a. vísað til þess að meðferð sveitarfélagsins hafi verið samkvæmt lögum og reglum og erindi kæranda hafi verið grenndarkynnt áður en endanleg ákvörðun hafi verið tekin. Deiliskipulagið geri ráð fyrir einbýlishúsalóð og aðrir íbúar í götunni hafi keypt lóðir sínar í góðri trú um að það haldi. Með því að breyta einbýlishúsi í tvíbýlishús fjölgi íbúum og bílum sem þeim fylgi. Umferð um götuna muni óhjákvæmilega aukast með slíkri breytingu.

Niðurstaða: ­­­­Samkvæmt 3. mgr. 3. gr. skipulagslaga nr. 123/2010 annast sveitarstjórnir m.a. gerð svæðis-, aðal- og deiliskipulagsáætlana og fara skipulags­nefndir með skipulagsmál undir yfirstjórn sveitarstjórna, sbr. 2. mgr. 6. gr. laganna. Sveitarstjórn er heimilt í sam­þykkt sveitar­félagsins að fela skipulagsnefnd eða öðrum aðilum innan stjórnsýslu þess heimild til fullnaðarafgreiðslu mála samkvæmt lögunum, svo sem afgreiðslu deili­skipulags­­áætlana. Í 1. mgr. 9. gr. sveitarstjórnarlaga nr. 138/2011 kemur fram að sveitar­stjórnir skuli gera sérstaka samþykkt um stjórn og stjórnsýslu sveitarfélagsins og um meðferð þeirra málefna sem sveitar­félagið annist. Ákveður sveitarstjórn valdsvið nefnda, ráða og stjórna sem hún kýs nema slíkt sé ákveðið í lögum, sbr. 1. mgr. 40. gr. sömu laga. Hafi nefnd ekki verið falin fullnaðar­afgreiðsla máls samkvæmt lögum eða samþykkt um stjórn sveitarfélagsins teljast ályktanir hennar tillögur til sveitarstjórnar enda þótt þær séu orðaðar sem ákvarðanir eða samþykktir nefndar, sbr. 2. mgr. 40. gr. Í 1. mgr. 42. gr. sömu laga er kveðið á um að í því skyni að stuðla að hagræðingu, skilvirkni og hraðari málsmeðferð geti sveitarstjórn ákveðið í samþykkt um stjórn sveitarfélagsins að fela fastanefnd fullnaðarafgreiðslu einstakra mála sem ekki varða verulega fjárhag sveitarfélagsins nema lög eða eðli máls mæli sérstaklega gegn því.

 Samþykkt um stjórn Hafnarfjarðarkaupstaðar og fundarsköp bæjarstjórnar var birt í B-deild Stjórnar­tíðinda 3. mars 2021. Í 71. gr. samþykktarinnar kemur m.a. fram að skipulags- og byggingarráð fari með mál sem heyra undir skipulagslög og geri tillögur til bæjarstjórnar um afgreiðslu einstakra mála sem það fái til meðferðar. Þá geti bæjarstjórn falið skipulags- og byggingar­ráði og einstökum starfsmönnum fullnaðarafgreiðslu mála nema lög mæli á annan veg, sbr. 41. og 42. gr. samþykktarinnar. Samþykktinni fylgja fimm viðaukar um fullnaðar­afgreiðslur ráða, nefnda og starfsmanna í stjórnsýslu Hafnarfjarðarkaupstaðar án staðfestingar bæjar­stjórnar eða bæjarráðs. Í viðauka 1.1 er nánar mælt fyrir um skipulags- og byggingarráð. Í 1. mgr. 2. gr. viðaukans er að finna upptalningu í liðum a-d á þeim verkefnum sem ráðið afgreiðir án staðfestingar bæjarstjórnar og er þar vísað til þess að um sé að ræða verkefni skipulagslaga, sbr. 2. mgr. 6. gr. þeirra laga. Í a-lið kemur fram að ráðið afgreiði án stað­festingar bæjarstjórnar öll mál sem skuli hljóta afgreiðslu sveitarstjórnar samkvæmt skipulags­lögum, sbr. 6. gr. laganna, samkvæmt heimild í 1. mgr. 42. gr. sveitar­stjórnarlaga, svo sem afgreiðslu skipulagslýsinga og deiliskipulagsáætlana samkvæmt 1. mgr. 44. gr. skipulagslaga. Undanskildar séu ákvarðanir um auglýsingu og afgreiðslu á svæðis-, aðal-, deili- og hverfis­skipulagi en þær ákvarðanir séu ávallt háðar samþykki bæjarstjórnar. Hið sama gildi um auglýsingu og afgreiðslu á tillögum að breytingum á slíkum áætlunum. Í c-lið sama ákvæðis kemur fram að ráðið afgreiði án staðfestingar bæjarstjórnar ákvörðun um afgreiðslu deili­skipulags samkvæmt 1. mgr. 43. gr. skipulagslaga ef engar athugasemdir berist á auglýsinga­tíma. Samkvæmt framansögðu hefur bæjarstjórn Hafnarfjarðarkaupstaðar falið skipulags- og byggingarráði að fara með verkefni skipulagsnefndar samkvæmt 6. gr. skipulagslaga og jafn­framt framselt vald sitt til fullnaðarafgreiðslu ákveðinna skipulagsmála til ráðsins, þ. á m. varðandi ákvörðun um afgreiðslu á deiliskipulagi samkvæmt 1. mgr. 43. gr. skipulagslaga ef engar athugasemdir berast.

Tillaga að hinni kærðu deiliskipulagsbreytingu var grenndarkynnt sem óveruleg breyting á deiliskipulagi samkvæmt 2. mgr. 43. gr. skipulagslaga og bárust athugasemdir á kynningartíma tillögunnar. Brast skipulags- og byggingarráði samkvæmt framansögðu því vald til að afgreiða með endanlegum hætti hina umþrættu deiliskipulagsbreytingu. Verður að líta svo á að í synjun ráðsins á umsókn kæranda um deiliskipulagsbreytinguna hafi falist tillaga til sveitarstjórnar um afgreiðslu málsins, sbr. 2. mgr. 40. gr. sveitar­stjórnar­laga. Ekki liggur fyrir að bæjarstjórn hafi með lögformlegum hætti tekið umsóknir vegna umræddrar lóðar til umfjöllunar í kjölfar hinnar kærðu afgreiðslu nefndarinnar.

 Með vísan til þess sem að framan er rakið liggur ekki fyrir í máli þessu ákvörðun sem bindur enda á mál í skilningi 26. gr. stjórnsýslulaga nr. 37/1993 og verður kærumáli þessu af þeim sökum vísað frá úrskurðarnefndinni.

 Úrskurðarorð:

Kærumáli þessu er vísað frá úrskurðarnefndinni.

123/2021 Valhúsabraut og 124/2021 Melabraut

Með

Árið 2021, fimmtudaginn 25. nóvember, fundaði úrskurðarnefnd umhverfis- og auðlindamála í gegnum fjarfundabúnað. Þátt tóku Ómar Stefánsson varaformaður, Aðalheiður Jóhannsdóttir prófessor og Þorsteinn Þorsteinsson byggingarverkfræðingur.

Fyrir var tekið mál nr. 123/2021, kæra á afgreiðslu skipulags- og umferðarnefndar Seltjarnarnesbæjar frá 10. júní 2021 að synja umsókn um breytingu á deiliskipulagi Bakkahverfis vegna lóðarinnar Valhúsabrautar 19.

 Í málinu er nú kveðinn upp svofelldur

úrskurður:

Með bréfi til úrskurðarnefndar umhverfis- og auðlindamála, dags. 14. júlí 2021, er barst nefndinni 20. s.m., kærir eigandi lóðarinnar Valhúsabrautar 19, þá afgreiðslu skipulags- og umferðarnefndar Seltjarnarnesbæjar frá 10. júní 2021 að synja umsókn hans um breytingu á deiliskipulagi Bakkahverfis vegna lóðarinnar Valhúsabrautar 19. Þá er kærð sú afgreiðsla að fara með umsókn kæranda vegna umræddrar lóðar og lóðarinnar Melabrautar 20 sem eina umsókn. Auk þess er kærð sú afgreiðsla að fjalla ekki um eða taka afstöðu til athugasemda sem bárust innan auglýsts frests. Skilja verður málskot kæranda svo að þess sé krafist að afgreiðsla um synjun umsóknar hans um breytingu á deiliskipulagi verði felld úr gildi. Þá krefst kærandi þess að farið verði með umsóknina sem sjálfstæða umsókn og að sveitarfélaginu verði gert að haga máls­meðferð skv. 2. mgr. 43. gr. skipulagslaga nr. 123/2010 um óverulega breytingu á deili­skipulagi.

Með bréfi til úrskurðarnefndarinnar, dags. 14. júlí 2021, er barst nefndinni 20. s.m., kæra  sameigendur lóðarinnar Melabrautar 20, sömu ákvörðun vegna þeirrar lóðar og gera sömu kröfur að breyttu breytanda. Verður það kærumál, sem er nr. 124/2021, sameinað máli þessu þar sem um samofin mál er að ræða enda þykja hagsmunir kærenda ekki standa því í vegi.

Gögn málsins bárust úrskurðarnefndinni frá Seltjarnarnesbæ 13. október 2021.

Málsatvik og rök: Lóðirnar Valhúsabraut 19 og Melabraut 20 eru innan Bakkahverfis á Seltjarnarnesi. Deiliskipulag fyrir svæðið var birt í B-deild Stjórnartíðinda 21. desember 2010. Lóðirnar liggja samsíða Hæðarbraut, eiga sameiginleg lóðamörk og eru hornlóðir við gatna­mót Val­húsa­brautar og Hæðarbrautar annars vegar og Melabrautar og Hæðarbrautar hins vegar. Umsóknir um breytingu á deiliskipulagi Bakka­­hverfis vegna lóðanna voru gerðar vegna hvorrar lóðar um sig. Á fundi bæjarstjórnar Seltjarnarnes­bæjar 24. mars 2021 var samþykkt að auglýsa tillögu umsækjanda að breytingu á deiliskipulagi Bakka­hverfis vegna lóðanna í samræmi við 1. mgr. 43. gr. skipulags­laga nr. 123/2010. Tillagan var auglýst í Fréttablaðinu 17. apríl s.á. og í Lögbirtingablaðinu 19. s.m., frestur til að koma að athugasemdum var veittur til 7. júní 2021 og komu íbúar Melabrautar 18 og 22 og Val­húsabrautar 17 og 21 að athugasemdum sínum við tillöguna innan þess tíma. Skipulags- og umferðarnefnd hafnaði hinn 10. júní s.á. umsókn um breytingu á deiliskipulagi Bakkahverfis vegna lóðanna Mela­brautar 20 og Valhúsabrautar 19 með vísan til þeirra athugasemda sem höfðu borist.

Kærendur telja að með því að skeyta umsóknum þeirra saman hafi sveitarfélagið látið málið líta út fyrir að vera umfangsmeira en hvor umsókn um sig hafi gefið tilefni til. Með hliðsjón af leiðbeininga­blaði Skipulagsstofnunar frá því í mars 2015 megi ráða að þær breytingar á deili­skipulagi sem sótt var um séu í reynd óverulegar og fara hefði átt með skv. 2. mgr. 43. gr. skipulags­laga. Þá hafi skipulags- og umferðarnefnd ekki kynnt sér efni fram­kominna athuga­­semda til hlítar enda hefðu aðeins tveir virkir dagar liðið frá því að athugasemda­fresti hafi lokið og þar til málið hafi verið tekið fyrir hjá nefndinni. Athuga­semdirnar varði í reynd gildandi deiliskipulag en ekki tillögu að breytingu á því. Sveitarfélagið hafi ekki fullnægt skyldu sinni samkvæmt 10. gr. stjórnsýslu­laga nr. 37/1993 sem mæli fyrir um að stjórnvald skuli sjá til þess að mál sé nægjanlega upplýst áður en ákvörðun sé tekin. Þá orki það tvímælis að formaður skipulags- og umferðarnefndar hafi fengið embætti byggingarfulltrúa til að rökstyðja niðurstöðu nefndarinnar og hafi tölvupóstur embættisins 7. júlí s.á. sem ætlað hafi verið að skýra málið þess í stað búið til frekari spurningar.

Af hálfu Seltjarnarnesbæjar er bent á að tillögur að breyttu deiliskipulagi hafi verið kynntar sem tvær breytingar en hafi hins vegar verið auglýstar og kynntar samtímis enda liggi lóðirnar saman, um sé að ræða sama eiganda, tillögurnar tengdar og samkynja. Skýringarmyndir hafi t.d. verið sameiginlegar vegna beggja umsóknanna. Auglýsing tillagna að breytingu deiliskipulags sé vandaðri málsmeðferð en grenndarkynning og breyti því ekki lög­mæti endanlegrar afgreiðslu málsins. Þá séu breytingarnar þess eðlis að rétt hafi verið með tilliti til aðstæðna að þær fengju meðferð skv. 1. mgr. 43. gr. skipulagslaga. Því sé mótmælt að sveitarfélagið hafi ekki kynnt sér efni athugasemdanna. Ekki hafi verið þörf á að gera umsögn um athugasemdirnar þar sem þær hafi leitt til þeirrar niðurstöðu að breytingunum var hafnað, en sú krafa hafi komið fram í öllum athugasemdunum.

Niðurstaða: Samkvæmt 1. gr. laga nr. 130/2011 um úrskurðarnefnd umhverfis- og auðlinda­mála er það hlutverk nefndarinnar að úrskurða í kærumálum vegna stjórnvaldsákvarðana og í ágreinings­málum vegna annarra úrlausnaratriða á sviði umhverfis- og auðlindamála eftir því sem mælt er fyrir um í lögum á því sviði. Í samræmi við þetta tekur úrskurðarnefndin lögmæti kærðrar ákvörðunar til endurskoðunar en tekur ekki nýja ákvörðun í málinu eða leggur fyrir stjórnvald að haga málsmeðferð stjórnsýslumáls með tilteknum hætti. Verður því ekki tekin afstaða til krafna kærenda þar að lútandi.­­

 Samkvæmt 3. mgr. 3. gr. skipulagslaga nr. 123/2010 annast sveitarstjórnir m.a. gerð svæðis-, aðal- og deiliskipulagsáætlana. Samkvæmt 2. mgr. 6. gr. sömu laga fara skipulagsnefndir með skipulags­­­mál undir yfirstjórn sveitarstjórna og er sveitarstjórn heimilt í samþykkt sveitar­félagsins að fela skipulagsnefnd eða öðrum aðilum innan stjórnsýslu sveitar­félagsins heimild til fullnaðarafgreiðslu mála samkvæmt lögunum, svo sem afgreiðslu deili­skipulags­áætlana. Í 1. mgr. 9. gr. sveitarstjórnarlaga nr. 138/2011 kemur fram að sveitar­stjórnir skuli gera sérstaka sam­þykkt um stjórn og stjórnsýslu sveitarfélagsins og um meðferð þeirra málefna sem sveitar­félagið annist. Ákveður sveitarstjórn vald­svið nefnda, ráða og stjórna sem hún kýs nema slíkt sé ákveðið í lögum, sbr. 1. mgr. 40. gr. sömu laga. Hafi nefnd ekki verið falin fullnaðar­afgreiðsla máls samkvæmt lögum eða samþykkt um stjórn sveitarfélagsins teljast ályktanir hennar tillögur til sveitarstjórnar enda þótt þær séu orðaðar sem ákvarðanir eða sam­þykktir nefndar, sbr. 2. mgr. 40. gr. laganna. Í 1. mgr. 42. gr. sömu laga er kveðið á um að í því skyni að stuðla að hagræðingu, skilvirkni og hraðari máls­­­meðferð geti sveitarstjórn ákveðið í sam­þykkt um stjórn sveitar­félagsins að fela fastanefnd fullnaðar­­­afgreiðslu einstakra mála sem ekki varða verulega fjárhag sveitarfélagsins, nema lög eða eðli máls mæli sérstaklega gegn því.

Samþykkt um stjórn Seltjarnarnesbæjar nr. 831/2013 var birt í B-deild Stjórnartíðinda 17. september 2013. Á vef sveitarfélagsins er að finna tvo viðauka við samþykktina. Annars vegar viðauka 1 um fullnaðarafgreiðslur fastanefnda án staðfestingar bæjarráðs eða bæjarstjórnar sem tekur til íþrótta- og tómstundaráðs og menningar- og safnanefndar. Hins vegar viðauka 2 um embættisafgreiðslur skipulagsstjóra. Samkvæmt efni þeirra er ljóst að þeir taka ekki til skipulags- og umferðarnefndar. Þá verður ennfremur ekki ráðið að viðaukarnir hafi verið birtir í B-deild Stjórnar­tíðinda.

Í VI. kafla samþykktarinnar nr. 831/2013 er fjallað um fastanefndir, ráð og stjórnir, aðrar en bæjarráð. Í 45. gr. hennar er tekið fram að bæjarstjórn geti ákveðið með viðauka við sam­þykktina, sbr. 10. tölul. 5. gr. hennar, að fela nefnd, ráði eða stjórn á vegum Seltjarnarnes­bæjar fullnaðar­afgreiðslu mála og eru sett við því sömu skilyrði og er að finna í 1. mgr. 42. gr. sveitarstjórnar­laga. ­­Í 56. gr. samþykktarinnar er að finna upptalningu á þeim nefndum, ráðum og stjórnum sem bæjarstjórn kjósi í til að fara með tiltekin málefni eftir því sem lög eða reglur mæli fyrir um og eru fastanefndir taldar upp í C-lið. Í 6. tl. hans segir að í skipulags- og umferðarnefnd séu skipaðir fimm aðalmenn og jafn margir til vara skv. samþykkt bæjarstjórnar frá 26. júní 2013 og skv. 6. gr. skipulagslaga nr. 123/2010. Ekki eru frekari upplýsingar um hlutverk og heimildir skipulags- og umferðar­nefndar í samþykktinni.

­Samkvæmt framansögðu hefur bæjarstjórn Seltjarnarnesbæjar ekki framselt vald sitt til fullnaðarafgreiðslu skipulagsmála til skipulags- og umferðarnefndar. Brast nefndina því vald til að ljúka endanlega afgreiðslu umsókna um umþrætta breytingu á deili­skipulagi og verður að líta svo á að í synjun hennar hafi falist tillaga til sveitarstjórnar til afgreiðslu, sbr. 2. mgr. 40. gr. sveitarstjórnarlaga. Ekki liggur fyrir að bæjarstjórn hafi með lögformlegum hætti tekið umsóknir vegna umræddra lóða til umfjöllunar í kjölfar hinnar kærðu afgreiðslu nefndarinnar.

Með vísan til þess sem að framan er rakið liggur ekki fyrir í máli þessu ákvörðun sem bindur enda á mál í skilningi 26. gr. stjórnsýslulaga nr. 37/1993 og verður kærumáli þessu af þeim sökum vísað frá úrskurðarnefndinni.

Uppkvaðning úrskurðar í máli þessu hefur dregist vegna tafa við gagnaöflun frá sveitar­félaginu.

Úrskurðarorð:

Kærumáli þessu er vísað frá úrskurðarnefndinni.

91/2021 Kiðjaberg

Með

Árið 2021, föstudaginn 22. október, kom úrskurðarnefnd umhverfis- og auðlindamála saman til fundar í húsnæði nefndarinnar að Borgartúni 21, Reykjavík. Mættir voru Ómar Stefánsson varaformaður, Ásgeir Magnússon, fyrrverandi dómstjóri, og Þorsteinn Þorsteinsson byggingar­verkfræðingur.

Fyrir var tekið mál nr. 91/2021, kæra á ákvörðun sveitarstjórnar Grímsnes- og Grafningshrepps frá 21. apríl 2021 um að samþykkja breytingu á deiliskipulagi Kiðjabergs.

 Í málinu er nú kveðinn upp svofelldur

úrskurður:

Með bréfi til úrskurðarnefndar umhverfis- og auðlindamála, dags. 21. júní 2021, er barst nefndinni sama dag, kærir eigandi lóðar nr. 111 í Kiðjabergi þá ákvörðun sveitarstjórnar Grímsnes- og Grafningshrepps frá 21. apríl 2021 að samþykkja breytingu á deiliskipulagi Kiðjabergs. Er þess krafist að ákvörðunin verði felld úr gildi. Þess var jafnframt krafist að réttaráhrifum deiliskipulagsbreytingarinnar yrði frestað á meðan málið væri til meðferðar hjá úrskurðarnefndinni. Þeirri kröfu var hafnað með úrskurði nefndarinnar uppkveðnum 21. júní 2021.

Gögn málsins bárust úrskurðarnefndinni frá Grímsnes- og Grafningshreppi 13. september 2021.

Málavextir: Á fundi skipulagsnefndar umhverfis- og tæknisviðs uppsveita 9. september 2020 var fjallað um fyrirspurn eiganda frístundalóðar nr. 110 í Kiðjabergi varðandi stækkun byggingar­­reits lóðarinnar. Með bókun nefndarinnar var mælst til þess að sveitarstjórn Grímsnes- og Grafningshrepps samþykkti breytingar á deiliskipulagi lóðarinnar með fyrirvara um uppfærð gögn. Sveitarstjórn staðfesti bókun nefndarinnar á fundi sínum 16. s.m. og samþykkti að málið skyldi fá meðferð á grundvelli 2. mgr. 43. gr. skipulagslaga nr. 123/2010 um óverulega breytingu á deiliskipulagi og að grenndarkynningin skyldi ná til næstu nágranna og landeigenda. Í kjölfar grenndarkynningar kom í ljós misræmi milli deiliskipulags og þinglýstra heimilda lóðarhafa á svæðinu. Á fundi skipulagsnefndar 10. febrúar 2021 var lögð fram umsókn frá Kiðjabergsfélaginu um leiðréttingu á deiliskipulagi Kiðjabergs. Í umsókninni kom fram að þegar deiliskipulag Kiðjabergs hefði verið uppfært frá handteiknuðu í stafrænt form hefðu orðið þau mistök að ein lóðin hefði verið teiknuð 4 m of breið. Það hefði orðið til þess að hliðrun hefði orðið á teiknigrunni fleiri lóða. Var þess farið á leit að stærðir lóða nr. 108, 109, 110 og 111 yrðu leiðréttar í samræmi við þinglýst skjöl og núverandi kvaðir deiliskipulags. Samhliða yrði byggingarreitur á lóð nr. 110 stækkaður í takt við umsókn þess efnis. Mæltist skipulagsnefnd til þess við sveitarstjórn að hún samþykkti viðkomandi breytingar á deiliskipulagi svæðisins. Á fundi sveitarstjórnar 17. s.m. var niðurstaða skipulagsnefndar samþykkt með bókun um að málið fengi málsmeðferð á grundvelli 2. mgr. 43. gr. skipulagslaga um óverulega breytingu á deiliskipulagi og yrði grenndarkynnt hlutað­eigandi lóðarhöfum. Var breytingar­tillaga deiliskipulagsins grenndarkynnt með athugasemda­fresti frá 23. febrúar til 25. mars s.á. og bárust athugasemdir frá kæranda 29. mars s.á. Málið var tekið fyrir í skipulagsnefnd 15. apríl s.á. þar sem tekin var afstaða til fram­kominna athuga­semda með bókun og var hún staðfest í sveitarstjórn 21. apríl s.á. Kæranda var kynnt niður­staða sveitarstjórnar með tölvupósti 4. maí 2021, auk þess sem samhliða var send tilkynning í bréf­pósti. Deiliskipulagsbreytingin öðlaðist gildi með birtingu auglýsingar í B-deild Stjórnartíðinda 21. maí 2021.

Málsrök kæranda: Kærandi bendir á að mál þetta eigi sér nokkra forsögu, en deilur hafi verið um deiliskipulagsákvarðanir sveitarstjórnar Grímsnes- og Grafningshrepps er varði frístunda­svæði í landi Kiðjabergs. Mikið og freklega hafi verið þrengt að lóð kæranda í gegnum árin með breytingum á skipulagi og framkvæmdum og ekkert tillit hafi verið tekið til athugasemda og mótmæla. Kærandi hefði óskað eftir frekari gögnum í kjölfar grenndarkynningar í október 2020, s.s. gögn um hnitsetningu lóða nr. 108-112, uppdráttum þar sem lóð nr. 112 sæist, hnit­setningu húsa á lóðum nr. 109, 110 og 112 og mælistikum á lóðamörk. Aðeins hnitsetningar lóða nr. 109-111 hefðu borist við grenndarkynningu deiliskipulagsins. Skipulagsfulltrúi hafi upplýst á kynningartíma að skekkjur hefðu komið í ljós við nánari skoðun og verið væri að útbúa ný gögn. Gögnin hefðu ekki borist fyrir lok athugasemdarfrests kynningar og aðeins að hluta fyrir samþykkt deiliskipulags. Mælistikur sem sýndu lóðamörk greinilega hafi ekki verið settar út. Þá hafi byggingarreitur á lóð nr. 110 verið stækkaður um fimm metra í átt að lóðar­mörkum. Ekki séu fordæmi fyrir því að byggingarreitir séu færðir þetta nálægt öðrum lóðum og verið sé að ganga á réttindi kæranda enn einu sinni. Komið hafi verið til móts við óskir annarra lóðareigenda hvað eftir annað en brotið gegn grenndarrétti og friðhelgi eignarréttar kæranda.

Málsrök Grímsnes- og Grafningshrepps: Sveitarfélagið bendir á að málsrök kæranda taki fyrst og síðast til eldri mála sem ekki falli undir hina kærðu ákvörðun. Fyrir liggi hverjar þinglýstar eignarheimildir lóða á svæðinu séu og þar á meðal sé lóðarleigu­samningur á milli kæranda og Kiðjabergsfélagsins ehf. sem sé eigandi upprunalandsins. Af þeim gögnum megi ætla að málsettar stærðir lóða á svæðinu liggi fyrir og að breidd lóðar nr. 111 eigi að vera 50 m en ekki 54 m, eins og tilgreint hafi verið í deiliskipulagi. Ekkert liggi fyrir um að breytingar hafi verið gerðar á stærðarmörkum lóðanna sem skýri eða réttlæti þá stærð sem tilgreind hafi verið í deiliskipulaginu. Misræmið kunni að hafa áhrif á byggingar­heimildir aðliggjandi lóða þar sem byggingarreitir skerðist í samræmi við skilgreind lóða­mörk sam­kvæmt deiliskipulagi.

Bent sé á að deiliskipulagsákvarðanir geti ekki falið í sér ráðstöfun eignarréttinda að íslenskum rétti. Þannig geti deiliskipulag eitt og sér ekki markað stærð lóða sem séu í einkaeigu heldur verði deiliskipulagið að endurspegla þinglýstar eignarheimildir. Ef misræmi sé á milli til­greindrar stærðar lóðar í deiliskipulagi annars vegar og þinglýstra eignar­heimilda hins vegar gildi hinar þinglýstu eignarheimildir. Hin kærða deiliskipulagsbreyting hafi fyrst og fremst snúist um að lagfæra þau mörk sem birst hafi í deiliskipulagi svæðisins í takt við þinglýstar eignarheimildir og lóðarleigusamning sem taki til lóðar nr. 111. Mælingar sem gerðar hafi verið hafi staðfest að skekkja væri á milli raunverulegra lóðamarka og marka samkvæmt deili­skipulagi. Ekki sé verið að skerða eignarréttindi kæranda með hinni kærðu ákvörðun. Úrskurðar­nefndin sé ekki til þess bær að lögum að skera úr um ágreining um bein eða óbein eignar­réttindi, svo sem um stærð lóða eða eignarlanda, en slíkan ágreining verði eftir atvikum að leiða til lykta fyrir dómstólum.

Breytingar á byggingarreit lóðar nr. 110 hafi engin grenndaráhrif gagnvart lóð nr. 111 enda séu byggingar­reitir lóðanna ekki samliggjandi auk þess sem hús kæranda standi í 115 m fjarlægð frá umræddum byggingarreit.

 Athugasemdir leyfishafa: Eigandi lóðar nr. 110 í Kiðjabergi vísar til þess að það sem kærandi hafi ekki borið fram athugasemdir við skipulagsnefnd og sveitarstjórn fyrr en að liðnum athugasemda­­fresti eigi að vísa kærunni frá úrskurðarnefndinni án frekari umfjöllunar.

 Viðbótarathugasemdir kæranda: Kærandi vísar til þess að sveitarfélagið haldi því ranglega fram að kæran snúi einungis að eldra skipulagi. Nýja skipulagið byggi á breytingum sem gerðar hafi verið með skipulagi árið 2015 og felli úr gildi breytingar á stærð lóðar kæranda. Enn sé óljóst hvaða breytingar sé verið að gera í Kiðjabergi og að sveitarfélagið hafi ekki sent gögn sem skýri málið. Það hafi ekki orðið við beiðnum um frekari gögn en svo virðist sem verið sé að færa lóð nr. 111 í norðaustur inn á aðra lóð og færa tvær aðlægar lóðir inn á lóð nr. 111. Stikur hafi ekki verið settar út til afmörkunar lóða fyrr en 28. september 2021 eftir ítrekaðar beiðnir. Þá hafi einungis verið settar út fjórar stikur við horn lóðar nr. 111 en engar til að afmarka aðlægar lóðir. Samkvæmt myndum af stikunum sé lóð nr. 111 komin langt inn á lóð nr. 112. Telur kærandi jafnvel að rangir hnitpunktar hafi verið settir út en skipulagsfulltrúi hafi hvorki svarað fyrirspurn um það né beiðni um frekari gögn. Myndir virðist ekki samræmast hnitunum á loftmynd. Lóð kæranda hafi allt frá upphafi mælst 50 m breið og sé hún með gróðurbeltum á langhliðum. Því sé mótmælt að sveitarfélaginu hafi ekki borist umsóknir um lóðar­­stækkun, en margar beiðnir og umræður um lóðarstækkun hafi verið til umfjöllunar af fulltrúum sveitarfélagsins. Lóðin hafi svo verið stækkuð í 7.561 m2 með deiliskipulagi árið 2015.

—–

Færð hafa verið fram ítarlegri rök í máli þessu sem ekki verða rakin nánar en úrskurðarnefndin hefur haft þau til hliðsjónar við úrlausn málsins.

Niðurstaða: Í máli þessu er deilt um lögmæti ákvörðunar sveitarstjórnar Grímsnes- og Grafningshrepps um breytingu á deiliskipulagi Kiðjabergs er lýtur m.a. að því að tilgreindri stærð leigulóðar kæranda sé breytt úr 7.561 m2 í 6.150 m2.

Árið 2015 var gildandi deiliskipulag Kiðjabergs tekið til endurskoðunar og tók breytt deili­skipulag svæðisins gildi með auglýsingu í B-deild Stjórnartíðinda 25. september 2015. Með deili­skipulags­breytingunni var lóð nr. 111 í Kiðjabergi stækkuð úr 6.762 m2 í 7.561 m2 til að koma til móts við óskir kæranda þar um. Í úrskurði úrskurðarnefndarinnar frá 29. september 2017, er varðaði hið endurskoðaða deiliskipulag frá 2015, sagði svo um stækkun lóðar kæranda: „Tilkall kæranda til stærri lóðar ræðst af samningi hans við land­eiganda, en hvorki beinum né óbeinum eignarréttindum verður ráðstafað með deili­skipulagi.“

Í hinni umdeildu deiliskipulagsbreytingu kemur fram að markalínur lóða nr. 108, 109, 110 og 111 hafi ekki verið réttar á teiknigrunni miðað við þinglýst skjöl. Hafi lóðirnar því verið mældar upp á staðnum og hnitsettar á uppdrætti til samræmis við skjölin. Með skipulags­breytingunni sé verið að leiðrétta framangreint misræmi. Um lóð nr. 111 segir enn fremur „Lóðin er á teikningu 7561 m2 en er skv. þinglýstum skjölum 6150 m2. Um 4 metra hliðrun er á teiknigrunni sem er leiðrétt, en lóðin var teiknuð á teiknigrunni 64 metrar á breidd en áttu að vera 60 metrar sbr. þinglýst gögn. Lóðin er leiðrétt í 6150 m2.“

Samkvæmt þinglýstum heimildum um umrædda lóð, þ.e. lóðaleigusamningi, dags. 19. júlí 1990, og stofnskjali lóðarinnar, dags. 21. júní 2005, er stærð hennar 6.150 m2 og liggja engar þinglýstar heimildir fyrir sem skýra stækkun lóðarinnar við deiliskipulagsbreytinguna árið 2015. Deiliskipulag getur hvorki myndað né fellt niður bein eða óbein eignarréttindi, svo sem lóðarréttindi, sem byggjast á einkaréttarlegum samningum, ýmist um kaup á eignarlandi eða um leigu lóðarréttinda. Þinglýstar heimildir um lóðarréttindi, hvort sem um eignarland eða leigulóð er að ræða, eru stofnskjöl slíkra réttinda. Stækkun lóðar nr. 111 samkvæmt deili­skipulagi getur því ekki skapað eignarréttindi umfram þinglýstar heimildir.

Úrskurðarnefnd umhverfis- og auðlindamála starfar samkvæmt lögum nr. 130/2011 og hefur það hlutverk að úrskurða í kærumálum vegna stjórnvaldsákvarðana og ágreiningsmálum vegna annarra úrlausnaratriða á sviði umhverfis- og auðlindamála eftir því sem mælt er fyrir um í lögum á því sviði. ­Er það því ekki á færi nefndarinnar að taka til úrlausnar álitamál er snúa að beinum eða óbeinum eignarréttindum og gildi þinglýstra heimilda í því sambandi.

Með hinni kærðu deiliskipulagsbreytingu var byggingarreitur á lóð nr. 110 stækkaður. Sú breyting verður ekki talin hafa áhrif á grenndarhagsmuni kæranda enda mun hús kæranda vera í um 115 m fjarlægð frá umræddum byggingarreit.

Með vísan til þess sem að framan er rakið liggja ekki fyrir þeir annmarkar á hinni kærðu ákvörðun sem leitt geta til ógildingar hennar.

Úrskurðarorð:

Hafnað er kröfu kæranda um ógildingu ákvörðunar sveitarstjórnar Grímsnes- og Grafnings­hrepps frá 21. apríl 2021 um að samþykkja breytingu á deiliskipulagi Kiðjabergs í nefndum hreppi.

72 og 100/2021 Lyngás

Með

Árið 2021, föstudaginn 22. október, kom úrskurðarnefnd umhverfis- og auðlindamála saman til fundar í húsnæði nefndarinnar að Borgartúni 21, Reykjavík. Mættir voru Ómar Stefánsson varaformaður, Ásgeir Magnússon, fyrrverandi dómstjóri, og Þorsteinn Þorsteinsson byggingar­verkfræðingur.

Fyrir var tekið mál nr. 72/2021, kæra á ákvörðun bæjarstjórnar Garðabæjar frá 2. apríl 2020 um veitingu framkvæmdaleyfis fyrir gatnagerð í götunni Eskiási, á málsmeðferð við breytingar á deiliskipulagi Ása og Grunda og á drætti á afgreiðslu erindis kærenda frá 10. janúar 2021.

Í málinu er nú kveðinn upp svofelldur

úrskurður:

Með bréfi til úrskurðarnefndar umhverfis- og auðlindamála, dags. 27. maí 2021, er barst nefndinni 1. júní s.á., kæra Lyngás 13 ehf., eigandi fasteignar á lóð með sama heiti, og Akralind ehf., eigandi Lyngáss 15, Garðabæ, framkvæmdir við gatnagerð og gerð veitumannvirkja í götunni Eskiási samkvæmt framkvæmda­leyfi sem sam­þykkt var í bæjarstjórn Garðabæjar 2. apríl 2020. Þá er kærð málsmeðferð sveitar­félagsins við breytingu á deiliskipulagi Ása og Grunda. Auk þess er kærður óhæfilegur dráttur á afgreiðslu erindis kærenda frá 10. janúar 2021.­ Skilja verður málskot kærenda svo að krafist sé ógildingar umræddrar deiliskipulags­breytingar og hins kærða framkvæmdaleyfis, að fram­kvæmdir sam­kvæmt leyfinu verði stöðvaðar til bráða­birgða og jafnframt að sveitarfélaginu verði gert að svara erindi kærenda frá 10. janúar 2021.

Með bréfi til úrskurðarnefndar umhverfis- og auðlindamála, dags. 24. júní 2021, er barst nefndinni 28. s.m., kæra sömu kærendur þá ákvörðun skipulagsnefndar Garðabæjar frá 27. maí s.á. að vísa erindi þeirra frá 10. janúar og ítrekun þess 6. apríl s.á. til úrvinnslu við mótun tillögu um rammahluta aðalskipulags fyrir Lyngássvæði og Hafnarfjarðar­veg. Verður það kærumál, sem er nr. 100/2021, sameinað máli þessu þar sem um samofin mál er að ræða sem sömu aðilar standa að, enda þykja hagsmunir kærenda ekki standa því í vegi. Þykir málið nægilega upplýst til að það verði tekið til endanlegs úrskurðar og verður því ekki tekin afstaða til stöðvunarkröfu kærenda.

Gögn málsins bárust úrskurðarnefndinni frá Garðabæ 5. júlí 2021.

Málavextir: Auglýsing vegna samþykktar bæjarstjórnar Garðabæjar á tillögu að breytingu á deiliskipulagi Ása og Grunda, að því er varðar Lyngás og Stórás, var birt í B-deild Stjórnartíðinda 14. október 2019. Þar kom m.a. fram að breytingin tæki til svæðis sem afmarkaðist af Lyngási til norðurs, Ásabraut til vesturs og suðurs og Stórási til austurs og að gert væri ráð fyrir nýrri götu sem myndi bera heitið Eskiás. Á fundi bæjarstjórnar Garðabæjar 2. apríl 2020 var samþykkt að veita leyfi til framkvæmda fyrir gatnagerð ásamt lagningu veitumannvirkja í Eskiás og tiltekið að fram­kvæmdin væri í samræmi við fyrrgreint deiliskipulag svæðisins. Var leyfið síðan gefið út daginn eftir.

Á fundi bæjarstjórnar Garðabæjar 18. febrúar 2021 var samþykkt að auglýsa tillögu að breyt­ingu á deiliskipulagi Ása og Grunda skv. 1. mgr. 31. gr. skipulagslaga nr. 123/2010, sbr. 1. mgr. 41. gr. sömu laga. Fól breytingartillagan í sér að hæðir húsa við Eskiás 2, 4 og 6 yrðu lækkaðar um eina hæð og heimilað að fjölga íbúðum í öðrum húsum sem næmi fækkun íbúða vegna lækkunarinnar. Hámarkshæðir annarra húsa yrðu óbreyttar en byggingarreitir lóða nr. 8 og 10 breyttust þannig að þar yrðu lokaðir innigarðar. Heildarfjöldi íbúða yrði óbreyttur, eða 276 íbúðir. Tillagan var auglýst í Lögbirtinga­blað­inu og Fréttablaðinu 10. mars s.á. með athuga­semda­fresti til 21. apríl s.á. og bárust athuga­semdir frá kærendum.

Erindi kærenda frá 10. janúar 2021, sem fól í sér fyrirspurn um hugmyndir þeirra að breytingu á deiliskipulagi Ása og Grunda vegna lóðanna Lyngáss 13 og 15, var lagt fram á fundi skipulags­nefndar 14. janúar s.á. og vísað til skoðunar hjá tækni- og umhverfissviði bæjarins. Í erindinu kom m.a. fram vilji kærenda til að bæta við hæðum, minnka íbúðir og fjölga þeim í fyrir­huguðum húsum á lóðum þeirra. Kærendur ítrekuðu erindi sitt 6. apríl s.á. Var það tekið fyrir að nýju á fundi skipulagsnefndar 27. maí s.á. og þá vísað til úr­vinnslu við mótun tillögu að ramma­hluta aðal­skipulags fyrir Lyngássvæði og Hafnarfjarðar­veg.

Málsrök kærenda: Kærendur telja málsmeðferð sveitarfélagsins á erindi þeirra um deili­­skipulags­­breytingu brjóta í bága við ákvæði stjórn­­sýslu­­­­laga nr. 37/1993. Garðabær hafi hvorki svarað erindinu sem tekið hafi verið fyrir á skipulagsnefndarfundi 14. janúar 2021 né gætt að málshraðareglu stjórnsýslu­réttarins, sbr. 9. gr. stjórnsýslulaga. Ekki hafi verið gætt að rann­sóknar­reglunni, sbr. 10. gr. sömu laga, og sveitar­­félagið hafi ekki kynnt sér gildandi deili­skipu­lag nægilega vel. Ekki hafi verið gætt samræmis og jafnræðis í lagalegu tilliti, sbr. ákvæði 1. mgr. 11. gr. sömu laga. Eigendur aðliggjandi lóða við Lyngás, sitt hvoru megin við lóðir kærenda nr. 7, 9, 11 og 17, hafi ekki þurft að sæta viðlíka kvöðum og kærendur, en þær fólust í því að byggingar­reitir á samliggjandi lóðum þeirra væru tengdir saman, en áður hafi reitirnir verið aðskildir. Þá hafi verið brotið gegn meðalhófsreglu 12. gr. stjórn­sýslu­­laga. Kærendum hafi ekkert orðið ágengt hvað hagsmuni sína varði gagnvart sveitar­félaginu en fyrir liggi að ítrekað hafi verið sam­þykktar deili­skipulags­breytingar er stafi frá öðrum einka­aðila sem hafi þar hagsmuna að gæta.

Hin kærða deiliskipulagsbreyting hafi verið unnin af sveitar­félaginu í kjölfar þess að erindi kærenda frá 10. janúar 2021 hafi borist sveitarfélaginu. Sé henni ætlað að aðlaga eldra deili­skipulag yfirstandandi óleyfisframkvæmdum, sniðganga áðurnefnt erindi kærenda og setja kvaðir á nýtingu þeirra á lóðum sínum. Kærendur krefjast þess að framkvæmdum verði hagað í samræmi við gildandi deiliskipulag. Synja hefði átt um útgáfu framkvæmdaleyfis þar sem áformin samræmist ekki skipulagsáætlunum, sbr. 4. mgr. 13. gr. skipulagslaga nr. 123/2010. Þá hafi sveitar­félaginu borið að hafa eftirlit með því að framkvæmdir væru í sam­ræmi við fram­kvæmda­leyfi, sbr. 1. mgr. 16. gr. skipulagslaga.

Ákvörðun skipulagsnefndar Garðabæjar um að vísa erindi kærenda frá 10. janúar 2021 til úr­vinnslu tengdri rammahluta aðalskipulags sé röng og rakalaus enda sé sveitarfélagið með því móti að hengja afgreiðslu erindis kærenda á óljósan hátt við framtíðaráform sveitarfélagsins varðandi önnur svæði en lóðir þeirra tilheyri en þær heyri undir deiliskipulagið frá 14. október 2019.

Málsrök Garðabæjar: Af hálfu sveitarfélagsins er vísað til þess að endanleg ákvörðun bæjar­stjórnar um tillögu að breytingu á skipulagi Ása og Grunda, sem auglýst var til kynningar 10. mars 2021, liggi ekki fyrir og því geti ekki talist vera fyrir hendi kæranleg ákvörðun hvað varði þá deiliskipulagsbreytingu.

Á svæðinu standi yfir tvenns konar framkvæmdir. Undanfarið hafi verið unnið að fram­kvæmdum við gatnagerð í Eskiási á grundvelli framkvæmdaleyfis sem samþykkt hafi verið á fundi bæjar­stjórnar 2. apríl 2020. Þeim framkvæmdum sé að mestu lokið og kærufrestur vegna framkvæmdaleyfisins löngu liðinn. Einnig sé hafin bygging fjölbýlishúss að Eskiási 1. Byggingar­­áform hafi verið sam­þykkt á fundi bæjarráðs Garðabæjar 25. maí 2021 og byggingarleyfi gefið út af byggingar­fulltrúa 16. júní s.á. Ekki verði ráðið af kæru að verið sé að kæra það byggingarleyfi.

Lóðir kærenda séu á svæði sem samkvæmt Aðalskipulagi Garðabæjar 2016-2030 sé skilgreint sem þróunarsvæði. Í undirbúningi sé að hefja vinnu við mótun tillagna að rammahluta aðal­skipulags fyrir svæðið sem unnið verði m.a. með hliðsjón af legu Borgarlínu. Eðlilegt sé að tillögur um breytingar á deiliskipulagi er varði lóðir kærenda verði teknar til skoðunar samhliða því sem mótaðar verði tillögur fyrir allt svæðið við Lyngás og Skeiðarás.

—–

Kærendur hafa gert ítarlegri grein fyrir máli sínu sem verður ekki rakið nánar hér, en úrskurðar­nefndin hefur haft það til hliðsjónar við úrlausn málsins.

Niðurstaða: Í máli þessu deilt um lögmæti gatnaframkvæmda á umræddu svæði sem kennt er við götuna Eskiás og um breytingar á deiliskipulagi Ása og Grunda. Þá er kærður óhæfilegur dráttur á afgreiðslu erindis kærenda til Garðabæjar frá 10. janúar og ítrekun þess frá 6. apríl 2021 er fól í sér fyrirspurn um tillögu kærenda að breyt­ingu á deiliskipulagi vegna lóðanna Lyngáss 13 og 15.

­­­­Fyrir liggur að á þeim tíma er kæra vegna deiliskipulagsbreytingarinnar barst úrskurðar­nefndinni hinn 1. júní 2021 hafði bæjarstjórn Garðabæjar ekki samþykkt breytinguna, en fyrir liggur að hún var sam­þykkt í bæjarstjórn hinn 2. september s.á. Auglýsing um gildistöku skipulags­breytingarinnar­ hefur hins vegar ekki enn verið birt í B-deild Stjórnartíðinda, sbr. 2. mgr. 42. gr. skipulagslaga, en kærufrestur ákvarðana sem sæta opinberri birtingu telst frá birtingu ákvörðunar, sbr. 2. mgr. 4. gr. laga nr. 130/2011. Hefur deiliskipulagsbreytingin því ekki öðlast gildi og liggur því ekki fyrir ákvörðun sem bindur enda á mál í skilningi 2. mgr. 26. gr. stjórn­sýslu­­laga nr. 37/1993.

Bæjarstjórn Garðabæjar samþykkti umsókn um framkvæmdaleyfi fyrir gatnagerð ásamt gerð veitumannvirkja í götunni Eskiási hinn 2. apríl 2020. Samkvæmt verksamningi á milli verk­kaupa, þ. á m. Garðabæjar, og verktaka hófust framkvæmdir 14. maí s.á. og bar að ljúka þeim í september s.á. Hefur sveitarfélagið upplýst að framkvæmdum sé nú að mestu lokið og að í september 2020 hafi verkið verið vel á veg komið. Í erindi kærenda til Garðabæjar frá 10. janúar 2021 er vikið að umræddum framkvæmdum. Samkvæmt framansögðu mátti kærendum vera ljóst þegar í september 2020 að leyfi hefði verið veitt fyrir framkvæmdum á svæðinu og í síðasta lagi við ritun fyrrnefnds erindis kærenda. Þegar kæra vegna framkvæmdaleyfisins barst úrskurðarnefndinni hinn 1. júní 2021 var því liðinn eins mánaðar kærufrestur til nefndarinnar skv. 2. mgr. 4. gr. laga nr. 130/2011.

Fram kemur í athugasemdum með 2. mgr. 4. gr. í frumvarpi því sem varð að lögum nr. 130/2011 að kærufrestur til úrskurðarnefndarinnar sé styttri en almennur kærufrestur stjórn­sýslulaga. Brýnt sé að ágreiningur um form eða efni ákvörðunar verði staðreyndur sem fyrst og áréttað í því samhengi að eftir því sem framkvæmdir séu komnar lengra áður en ágreiningur um þær verði ljós skapist meiri hætta á óafturkræfu tjóni af bæði umhverfislegum og fjár­hags­leg­um toga. Í 28. gr. stjórnsýslulaga er fjallað um áhrif þess að kæra berst að liðnum kærufresti. Ber þá samkvæmt 1. mgr. ákvæðisins að vísa kæru frá nema afsakanlegt verði talið að kæran hafi ekki borist fyrr eða veigamiklar ástæður mæli með því að kæran verði tekin til efnis­meðferðar. Tiltekið er í athugasemdum með 28. gr. í frumvarpi því sem varð að stjórn­sýslu­lögum að við mat á því hvort skilyrði séu til að taka mál til meðferðar að loknum kærufresti þurfi að líta til þess hvort aðilar að málinu séu fleiri en einn og með andstæða hagsmuni. Sé svo sé rétt að taka mál einungis til kærumeðferðar að liðnum kærufresti í algjörum undan­tekningartilvikum.

Með vísan til þess sem að framan er rakið, og þar sem ekki verður talið að hin kærða ákvörðun raski veigamiklum hagsmunum kærenda, verður krafa um ógildingu framkvæmda­leyfisins ekki tekin til efnismeðferðar að liðnum kærufresti á grundvelli undan­tekningarákvæða 28. gr. stjórnsýslu­laga þar sem ekki þykja liggja fyrir þær ástæður sem geri það afsakanlegt að kæra vegna fram­kvæmda­leyfisins barst svo seint sem raun ber vitni.

­­­­Í erindi kærenda til skipulagssviðs Garðabæjar frá 10. janúar 2021 fólst fyrirspurn varðandi tillögu þeirra að breytingu á deili­skipu­lagi vegna lóða þeirra Lyngáss 13 og 15 ­og var þar m.a. nánar tiltekið að „nánari gögn varðandi breytingu á deiliskipulagi, verði unnin og lögð inn til sveitar­félagsins í formlegt ferli, þegar niðurstaða á vettvangi sveitarfélagsins er varði fyrirspurn þessa liggi fyrir.“ Kærendur halda því fram að þrátt fyrir að erindið hafi verið tekið fyrir á fundi skipulags­­nefndar í janúar s.á. hafi ekki borist svar frá sveitarfélaginu. Þá hafi erindið verið ítrekað 6. apríl s.á. og ekki hafi heldur borist svar vegna þess. Samkvæmt gögnum málsins hefur erindi kærenda frá 10. janúar 2021, sem ítrekað var 6. apríl s.á., verið svarað af sveitarfélaginu með bréfum, dags. 15. janúar og 31. maí 2021. Í fyrra svari bæjarins kom fram að fyrir­spurninni væri vísað til skoðunar hjá tækni- og umhverfissviði. Í því síðara kom fram að erindi lóðarhafa væri vísað til úrvinnslu við mótun tillögu að rammahluta aðalskipulags fyrir Lyngás­svæði og Hafnarfjarðarveg, sem væri í undirbúningi, og myndi kalla á tillögu að breytingu á deiliskipulagi Ása og Grunda. Var því brugðist við fyrirspurn kærenda með tilteknum hætti en þau viðbrögð geta eðli máls samkvæmt ekki verið undanfari eða falið í sér stjórn­valdsákvörðun sem borin verður undir úrskurðarnefndina og þ.a.l. er ekki unnt að kæra óhæfilegan drátt á afgreiðslu fyrirspurnarinnar til úrskurðarnefndarinnar samkvæmt 4. mgr. 9. gr. stjórn­sýslulaga.

Með vísan til þess sem að framan er rakið liggur ekki fyrir í máli þessu ákvörðun, athöfn eða athafnaleysi, sem sætt getur lög­mætis­­athugun úrskurðar­­nefndarinnar. Verður kröfum kærenda af þeim sökum vísað frá nefndinni.

 Úrskurðarorð:

 Kærumáli þessu er vísað frá úrskurðarnefndinni.­

152/2021 Kotra í landi Syðri-Varðgjár

Með

Árið 2021, fimmtudaginn 21. október, tók Nanna Magnadóttir, formaður úrskurðarnefndar umhverfis- og auðlindamála, með heimild í 3. mgr. 3. gr. laga nr. 130/2011, fyrir:

Mál nr. 152/2021, kæra á ákvörðun sveitarstjórnar Eyjafjarðarsveitar frá 3. júní 2021 um að samþykkja deiliskipulag fyrir þriðja áfanga íbúðarsvæðis landi Kotru.

 Í málinu er nú kveðinn upp til bráðabirgða svofelldur

úrskurður

um kröfu kæranda um frestun réttaráhrifa:

 Með bréfi til úrskurðarnefndar umhverfis- og auðlindamála, dags. 1. október 2021, er barst nefndinni sama dag, kærir Neringa ehf., þá ákvörðun sveitarstjórnar Eyjafjarðarsveitar frá 3. júní 2021 að samþykkja deiliskipulag fyrir þriðja áfanga íbúðarsvæðis í landi Kotru. Er þess krafist að ákvörðunin verði felld úr gildi. Þess er þar að auki krafist að framkvæmdir við gatnagerð verði stöðvaðar á meðan málið er til meðferðar hjá úrskurðarnefndinni og að réttaráhrifum deiliskipulagsbreytingarinnar verði frestað.

Gögn málsins bárust úrskurðarnefndinni frá Eyjafjarðasveit 8. október 2021.

Málsatvik og rök: Á fundi sveitarstjórnar Eyjafjarðarsveitar 14. janúar 2021 var samþykkt að auglýsa tillögu að deiliskipulagi fyrir þriðja áfanga íbúðarsvæðisins í landi Kotru í Eyjafjarðarsveit. Skipulagstillagan tók til sex nýrra íbúðarlóða, auk þess sem fyrri áfangar íbúðabyggðar í Kotru voru felldir undir hið nyja skipulag. Tillagan var auglýst 4. febrúar 2021 í samræmi við 1. mgr. 41. gr. skipulagslaga nr. 123/2010 með fresti til að skila athugasemdum til 18. mars s.á. Á fundi skipulagsnefndar 31. maí 2021 var fjallað um innsendar athugasemdir vegna deiliskipulagstillögunnar og á fundi sveitastjórnar 3. júní s.á. var tillaga að deiliskipulagi fyrir Kotru samþykkt. Öðlaðist skipulagið gildi með auglýsingu þar um í B-deild Stjórnartíðinda 6. september 2021.

Kærandi krefst þess að framkvæmdir við gatnagerð verði stöðvaðar og að réttaráhrifum deiliskipulagsins skuli frestað þar til leyst hefur verið efnislega úr hinni kærðu ákvörðun. Staðsetning vegar samkvæmt umræddu deiliskipulagi muni skerða notagildi fasteigna hans og valda hávaða og óþægindum. Vegtenging sé ekki í samræmi við skilyrði í greinargerð deiliskipulagsins þar sem fram komi að allur frágangur lóða eigi að vera í samræmi við ákvæði gildandi byggingarreglugerðar og að landhæð á lóðamörkum skuli vera skv. náttúrulegri landhæð. Jafnframt komi fram að sú landhæð skuli ná að lágmarki 1m inn á hvora lóð samliggjandi lóða nema um annað sé samið. Þá hafi deiliskipulagið ekki verið kynnt kæranda líkt og kveðið sé um í 3. mgr. gr. 5.2.1. skipulagsreglugerðar nr. 90/2013.

Af hálfu sveitarfélagsins er farið fram á að kröfu kæranda um stöðvun réttaráhrifa verði vísað frá en til vara að öllum kröfum kæranda í málinu verði hafnað. Ekki hafi verið gefið út leyfi til gatnagerðar eða annarra framkvæmda á grundvelli hins kærða deiliskipulags. Skipulags- og byggingarfulltrúi hafi haft samband við landeigenda vegna upplýsinga frá kæranda um framkvæmdir á svæðinu og lagt fyrir hann að aðhafast ekki frekar. Þar sem ekki hafi verið tekin ákvörðun um framkvæmd eða gefið út byggingaleyfi hafi kærandi ekki lögvarða hagsuni af kæru sinni gagnvart sveitarfélaginu og beri því að vísa málinu frá. Verði kærunni ekki vísað frá þá verði að hafna kærunni þar sem engin stjórnvaldsákvörðun sé í gildi sem úrskurðarnefndin geti tekið afstöðu til.

Niðurstaða: Í 1. mgr. 5. gr. laga nr. 130/2011 um úrskurðarnefnd umhverfis- og auðlindamála er tekið fram að kæra til úrskurðarnefndarinnar fresti ekki réttaráhrifum kærðrar ákvörðunar, en jafnframt er kæranda þar heimilað að krefjast stöðvunar framkvæmda til bráðabirgða séu þær hafnar eða yfirvofandi. Þá getur úrskurðarnefndin að sama skapi frestað réttaráhrifum ákvörðunar sem felur ekki í sér heimild til framkvæmda, komi fram krafa um það af hálfu kæranda, sbr. 3. mgr. nefndrar 5. gr. Með sama hætti er kveðið á um það í 29. gr. stjórnsýslulaga nr. 37/1993 að kæra til æðra stjórnvalds fresti ekki réttaráhrifum ákvörðunar, en þó sé heimilt að fresta réttaráhrifum hinnar kærðu ákvörðunar til bráðabirgða meðan málið sé til meðferðar hjá kærustjórnvaldi þar sem ástæður mæli með því. Tilvitnuð lagaákvæði bera með sér að meginreglan er sú að kæra til æðra stjórnvalds frestar ekki réttaráhrifum kærðrar ákvörðunar og eru heimildarákvæði fyrir stöðvun framkvæmda eða frestun réttaráhrifa kærðrar ákvörðunar undantekning frá nefndri meginreglu sem skýra ber þröngt. Verða því að vera ríkar ástæður eða veigamikil rök fyrir ákvörðun um frestun réttaráhrifa og stöðvun framkvæmda.

Mál þetta snýst um gildi deiliskipulagsákvörðunar. Gildistaka deiliskipulags felur ekki í sér heimildir til að hefja framkvæmdir heldur þarf til að koma sérstök stjórnvaldsákvörðun sem kæranleg er til úrskurðarnefndarinnar, s.s. veiting byggingar- eða framkvæmdaleyfis, sbr. 11. gr. og 13. gr. laga nr. 160/2010 um mannvirki og 13., 14. og 15. gr. skipulagslaga nr. 123/2010. Í kærumáli vegna greindra stjórnvaldsákvarðana er eftir atvikum unnt að gera kröfu um stöðvun framkvæmda eða frestun réttaráhrifa til bráðabirgða skv. 5. gr. laga nr. 130/2011. Af þessu leiðir að jafnaði er ekki tilefni til að beita heimild til stöðvunar framkvæmda eða frestunar réttaráhrifa í kærumálum er varða gildi deiliskipulagsákvarðana.

Þegar litið er til fyrrgreindra lagaákvæða og eðlis deiliskipulagsákvarðana, verður ekki séð að knýjandi nauðsyn sé á að fallast á kröfu kæranda um frestun réttaráhrifa hinnar kærðu deiliskipulagsbreytingar. Komi til þess að byggingaráform eða leyfi til framkvæmda verði samþykkt á grundvelli hinnar kærðu skipulagsákvörðunar getur kærandi hins vegar komið að kröfu um stöðvun framkvæmda, svo sem áður er rakið. Í ljósi atvika málsins er og rétt að benda á að telji kærandi framkvæmdir eiga sér stað án tilskilinna getur hann eftir avikum beint því til byggingarfulltrúa að beita þvingunarúrræðum skv. mannvirkjalögum.

Úrskurðarorð:

 Kröfu kæranda um stöðvun framkvæmda og frestun réttaráhrifa hinnar kærðu deiliskipulagsákvörðunar er hafnað.

25/2021 Efsti Dalur

Með

Árið 2021, miðvikudaginn 15. september, kom úrskurðarnefnd umhverfis- og auðlindamála saman til fundar í húsnæði nefndarinnar að Borgartúni 21, Reykjavík. Mættir voru Ómar Stefánsson varaformaður, Ásgeir Magnússon, fyrrverandi dómstjóri, og Þorsteinn Þorsteinsson byggingar­­verkfræðingur.

Fyrir var tekið mál nr. 25/2021, kæra á ákvörðun sveitarstjórnar Bláskógabyggðar frá 4. febrúar 2021 um að samþykkja breytingu á deiliskipulagi í landi Efsta-Dals 2.

Í málinu er nú kveðinn upp svofelldur

úrskurður:

Með bréfi til úrskurðarnefndar umhverfis- og auðlindamála, dags. 2. mars 2021, er barst nefndinni 5. s.m., kærir A, þá ákvörðun sveitarstjórnar Bláskógabyggðar frá 4. febrúar s.á. að samþykkja breytingu á deiliskipulagi í landi jarðarinnar Efsta-Dals 2 í Laugardal, sem fól í sér stofnun lóðar þar sem vélaskemma stendur. Er þess krafist að ákvörðunin verði felld úr gildi.

Gögn málsins bárust úrskurðarnefndinni frá Bláskógabyggð 14. apríl 2021.

Málavextir: Með kaupsamningi, dags. 19. apríl 1991, seldi þáverandi eigandi jarðarinnar Efsta-Dals 2 hluta jarðarinnar til sonar síns.­ Ber hinn seldi jarðarpartur heitið Efsti-Dalur 2, land­númer 167631, fnr. 2205918. Að fyrri eiganda látnum var bú hans tekið til opinberra skipta og samkvæmt fyrirliggjandi skiptayfirlýsingu lauk skiptum í dánarbúinu 17. janúar 2019. Þar kemur fram að í hlut sonarins sem áður hafði keypt fyrrnefndan jarðarpart hafi m.a. komið véla- og verkfæra­geymsla.­

Á fundi sveitarstjórnar Bláskógabyggðar 11. desember 2020 var samþykkt að grenndarkynna sem óverulega breytingu á deiliskipulagi Efsta-Dals umsókn um stofnun lóðar samkvæmt 2. mgr. 43. gr. skipulagslaga nr. 123/2010. Var um að ræða lóð undir fyrrnefnda véla- og verkfæra­geymslu sem fyrir var á svæðinu. Tillagan var grenndarkynnt fyrir eigendum aðliggjandi jarða, þ. á m. kæranda með bréfi, dags. 17. desember 2020. Athugasemd barst frá kæranda á kynningartíma tillögunnar um að umrædd véla- og verkærageymsla tilheyrði jörðinni Efsta-Dal 3, sem væri í eigu dánarbús föður kæranda. Sveitarfélagið svaraði þeirri athugasemd kæranda með tölvupósti 25. janúar 2021, þar sem skírskotað var til þess að samkvæmt skipta­yfirlýsingu hefði eignarhald þriggja fasteigna, þ. á m. véla- og verkfærageymslunnar, færst á hendur eiganda Efsta-Dals 2 við skipti dánarbúsins. ­­Á fundi sveitarstjórnar 4. febrúar 2021 var hin kærða deili­skipulagsbreyting samþykkt og tók hún gildi með auglýsingu þar um í B-deild Stjórnartíðinda 11. mars s.á.

Málsrök kæranda: Af hálfu kæranda er bent á að véla- og verkfærageymslan sem um ræði sé án sérstakra lóðaréttinda og kveðið hafi verið á um það í kaupsamningi frá 1991 um hluta jarðarinnar Efsta-Dals 2 að seljandi, faðir kæranda, hefði umferðarrétt um hlaðið í kringum skemmuna enda hún í hans eigu. Samkvæmt skiptayfirlýsingu sé kaupandi fyrrnefnds jarðar­parts Efsta-Dals 2 á árinu 1991 nú eigandi véla­skemmunnar, en hann, kærandi og tvö systkini þeirra séu hins vegar sameigendur jarðarinnar Efsta-Dals 3. Jörðin Efsti-Dalur 3 og véla­skemman séu skráð með landnúmerið 199008 og séu hluti af einni og sömu fasteign. Kærandi sé á meðal eigenda fasteignarinnar og telji ekki unnt að gera breytingar á deiliskipulagi gegn vilja hans.

Málsrök Bláskógarbyggðar: Af hálfu sveitarfélagsins er gerð athugasemd við lýsingu kæranda á málavöxtum og telur sveitarfélagið málatilbúnað hans á misskilningi byggðan. Skemman standi í reynd innan Efsta-Dals 2 en hafi tilheyrt Efsta-Dal 3 þar til eigandi Efsta-Dals 2 hafi keypt hana við dánarbússkipti foreldra þeirra í samræmi við kaupréttarákvæði áður­nefnds kaupsamnings. Vegna kaupanna hafi þurft að stofna lóð vegna skemmunnar og því orðið að breyta deiliskipulagi. Skipulagsskilmálar fyrir svæðið hafi haldist óbreyttir og breytingin hafi ekki áhrif á núgildandi skipulag að öðru leyti en því að stofnuð sé lóð fyrir vélaskemmu sem standi á landi Efsta-Dals 2, landnúmer 167631, en fyrir deiliskipulagsbreytinguna hafi skemman verið skráð á Efsta-Dal 3, landnúmer 199008, fnr. 2274314.

Niðurstaða: Í máli þessu er deilt um lögmæti deiliskipulagsbreytingar sem fól í sér stofnun lóðar þar sem fyrrgreind véla- og verkfæraskemma stendur, en af fyrirliggjandi uppdráttum og landeignaskrá Þjóðskrár af svæðinu má ráða að skemman standi innan marka jarðarinnar Efsta-Dals 2. Byggir kærandi málatilbúnað sinn á því að nefnd skemma tilheyri jörðinni Efsta-Dal 3 og sé skráð sem slík í fasteignaskrá, en sú jörð sé eign dánarbús sem kærandi eigi aðild að sem eitt barna arfláta. Ekki hafi verið aflað samþykkis kæranda sem eins erfingja dánar­búsins fyrir stofnun umræddrar lóðar við samþykkt hinnar kærðu deiliskipulags­breytingar.

Um kæruaðild í þeim málum sem undir úrskurðarnefndina heyra er fjallað í 3. mgr. 4. gr. laga nr. 130/2011 um úrskurðarnefnd umhverfis- og auðlindamála. Þar er kveðið á um að þeir einir geti kært stjórnvaldsákvarðanir til úrskurðarnefndarinnar sem eigi lögvarða hagsmuni tengda þeirri ákvörðun sem kæra eigi. Verður að skýra þetta ákvæði í samræmi við almennar reglur stjórnsýsluréttarins um aðild að kærumálum þar sem áskilið er að kærandi eigi einstaklings­bundinna hagsmuna að gæta af úrlausn máls umfram aðra og jafnframt að þeir hagsmunir séu verulegir. Almennt ber að gæta varfærni við að vísa málum frá á þeim grunni að kærendur skorti lögvarða hagsmuni tengda kærðri ákvörðun nema augljóst sé að það hafi ekki raunhæfa þýðingu fyrir lögverndaða hagsmuni þeirra að fá leyst úr ágreiningi þeim sem stendur að baki kæru­málinu. Verður því að meta í hverju tilviki hagsmuni og tengsl kæranda við úrlausn málsins til að komast að niðurstöðu um hvort þeir eigi verulegra, sérstakra og lögvarinna hagsmuna að gæta.

Eins og fram er komið fól hin kærða deiliskipulagsbreyting einungis í sér stofnun lóðar innan marka jarðarinnar Efsta-Dals 2. Mun lóðin hafa verið stofnuð að beiðni eiganda jarðarinnar. Hefur sú breyting engin grenndaráhrif gagnvart mögulegum eignum kæranda sem til hans féllu við skipti dánarbús þess sem fyrr var getið. Þá getur skipulag eða breyting á skipulagi ekki falið í sér ráðstöfun á eða afstöðu til beinna eða óbeinna eignarréttinda.

Með hliðsjón af því sem að framan er rakið verður ekki séð að hin kærða ákvörðun geti raskað lög­­vörðum hagsmunum kæranda með þeim hætti að honum verði játuð kæruaðild í máli þessu samkvæmt 3. mgr. 4. gr. laga nr. 130/2011. Verður máli þessu af þeim sökum vísað frá úrskurðar­nefndinni.

Úrskurðarorð:

Kærumáli þessu er vísað frá úrskurðarnefndinni.

134/2021 Skerjafjörður

Með

Árið 2021, föstudaginn 3. september, tók Nanna Magnadóttir, formaður úrskurðarnefndar umhverfis- og auðlindamála, með heimild í 3. mgr. 3. gr. laga nr. 130/2011, fyrir:

Mál nr. 134/2021, kæra á ákvörðun Reykjavíkurborgar frá 20. apríl 2021 um að samþykkja nýtt deiliskipulag fyrir Skerjafjörð.

Í málinu er nú kveðinn upp til bráðabirgða svofelldur

úrskurður

um kröfu kærenda um frestun réttaráhrifa:

Með bréfi til úrskurðarnefndar umhverfis- og auðlindamála, dags. 8. ágúst 2021, er barst nefndinni 9. ágúst s.á., kæra nánar tilgreindir eigendur og íbúar alls 12 eigna við Einarsnes og Gnitanes, þá ákvörðun Reykjavíkurborgar frá 20. apríl 2021 að samþykkja nýtt deiliskipulag fyrir Skerjafjörð. Er þess krafist að ákvörðunin verði felld úr gildi. Einnig er þess krafist að réttaráhrifum deiliskipulagsins verði frestað.

Gögn málsins bárust úrskurðarnefndinni frá Reykjavíkurborg 17. ágúst 2021.

Málsatvik og rök: Á afgreiðslufundi skipulagsfulltrúa Reykjavíkurborgar 10. nóvember 2017 var forsögn fyrir rammaskipulag fyrir Nýja Skerjafjörð vísað til umhverfis- og skipulagsráðs. Á fundi umhverfis- og skipulagsráðs 1. júlí 2020 var lögð fram tillaga að nýju deiliskipulagi fyrir Nýja Skerjafjörð. Tillagan gerði ráð fyrir uppbyggingu um 700 íbúða, leikskóla, grunnskóla, bílageymsluhúsi, verslun, þjónustu og útivistarsvæðum. Tillagan gerði einnig ráð fyrir nýjum vegtengingum til austurs, suður fyrir Reykjavíkurflugvöll, þar sem eingöngu væri gert ráð fyrir almenningssamgöngum, auk gangandi og hjólandi vegfarenda. Tillögunni að hinu nýja skipulagi var ætlað að fella úr gildi eldra deiliskipulag sem er að stofni til frá 16. janúar 1986. Tillaga til nýs deiliskipulags fyrir Nýja Skerjafjörð var auglýst 16. september 2020 í samræmi við 1. mgr. 41. gr. skipulagslaga nr. 123/2010 með fresti til að skila athugasemdum til 28. október s.á. Á fundi skipulagsfulltrúa 23. október s.á. var samþykkt að framlengja frest til athugasemda til 9. nóvember s.á. Á fundi umhverfis- og skipulagsráðs 10. mars 2021 voru kynnt helstu efnisatriði innsendra athugasemda vegna deiliskipulagstillögunnar. Á fundi borgarstjórnar 20. apríl 2021 var tillaga að nýju deiliskipulagi fyrir Nýja Skerjafjörð samþykkt og öðlaðist hún gildi með auglýsingu þar um í B-deild Stjórnartíðinda 9. júlí 2021.

Kærendur krefjast stöðvunar réttaráhrifa skipulagsins þar til leyst hefur verið efnislega úr hinni kærðu ákvörðun. Umrætt deiliskipulag hafi veruleg áhrif á íbúa Einarsness í Skerjafirði vegna aukins umferðarþunga sem uppbygging nýs hverfis leiði til. Þessi aukni umferðarþungi leiði af sér skert umferðaröryggi og hávaðamengun sem fari yfir lögmælt viðmið. Hvorki hafi verið gætt að því að greina áhrifin til hlítar né verið ákveðnar viðeigandi mótvægisaðgerðir. Þá hafi skort á valkostagreiningu á mögulegum samgöngutengingum við hið nýja hverfi. Þá hafi ekki verið tekið tillit til þess að í hverfinu sé miðstöð innanlandsflugs sem valdi töluverðu ónæði. Deiliskipulagið hafi þannig ekki verið unnið í samræmi við ákvæði laga og reglugerða og því haldið slíkum ágöllum að óhjákvæmilegt sé að ógilda það.

Af hálfu borgaryfirvalda er farið fram á að kröfum kærenda í málinu verði hafnað. Unnið hafi verið samgöngumat fyrir hverfið sem fylgt hafi deiliskipulaginu. Mótvægsaðgerðir í tengslum við hljóðvist íbúa Einarsness felist einkum í að götur séu hannaðar fyrir hæga bílaumferð og í að halda vexti bílaumferðar í skefjum. Gert sé ráð fyrir nýrri samgöngutengingu austan megin við nýju byggðina, eflingu almenningssamgangna og takmörkuðum fjölda bílastæða í skipulaginu. Nákvæm útfærsla mótvægisaðgerða fari svo fram á seinni stigum í samræmi við kvaðir í deiliskipulaginu. Hvað varði hávaða vegna flugumferðar þá sé um tvo ólíka hávaðavísa að ræða sem reikna þurfi í sitthvoru lagi. Ekki sé um sammögnunaráhrif að ræða. Borgaryfirvöld telji að deiliskipulagið uppfylli öll skilyrði um fyrirhugaðar mótvægisaðgerðir vegna hávaða. Gildistaka deiliskipulags feli ekki í sér heimildir til að hefja framkvæmdir, heldur þurfi að koma til sérstök stjórnvaldsákvörðun sem sé svo kæranleg til úrskurðarnefndarinnar. Ljóst sé að hagsmunir kærenda knýi ekki á um frestun réttaráhrifa og sé farið fram á að kröfum kærenda hvað þetta varði verði hafnað.

Niðurstaða: Í 1. mgr. 5. gr. laga nr. 130/2011 um úrskurðarnefnd umhverfis- og auðlindamála er tekið fram að kæra til úrskurðarnefndarinnar fresti ekki réttaráhrifum kærðrar ákvörðunar, en jafnframt er kæranda þar heimilað að krefjast stöðvunar framkvæmda til bráðabirgða séu þær hafnar eða yfirvofandi. Þá getur úrskurðarnefndin að sama skapi frestað réttaráhrifum ákvörðunar sem felur ekki í sér heimild til framkvæmda, komi fram krafa um það af hálfu kæranda, sbr. 3. mgr. nefndrar 5. gr. Með sama hætti er kveðið á um það í 29. gr. stjórnsýslulaga nr. 37/1993 að kæra til æðra stjórnvalds fresti ekki réttaráhrifum ákvörðunar, en þó sé heimilt að fresta réttaráhrifum hinnar kærðu ákvörðunar til bráðabirgða meðan málið sé til meðferðar hjá kærustjórnvaldi þar sem ástæður mæli með því. Tilvitnuð lagaákvæði bera með sér að meginreglan er sú að kæra til æðra stjórnvalds frestar ekki réttaráhrifum kærðrar ákvörðunar og eru heimildarákvæði fyrir stöðvun framkvæmda eða frestun réttaráhrifa kærðrar ákvörðunar undantekning frá nefndri meginreglu sem skýra ber þröngt. Verða því að vera ríkar ástæður eða veigamikil rök fyrir ákvörðun um frestun réttaráhrifa og stöðvun framkvæmda.

Mál þetta snýst um gildi deiliskipulagsákvörðunar. Gildistaka deiliskipulags felur ekki í sér heimildir til að hefja framkvæmdir heldur þarf til að koma sérstök stjórnvaldsákvörðun sem kæranleg er til úrskurðarnefndarinnar, s.s. veiting byggingar- eða framkvæmdaleyfis, sbr. 11. gr. og 13. gr. laga nr. 160/2010 um mannvirki og 13., 14. og 15. gr. skipulagslaga nr. 123/2010. Í kærumáli vegna greindra stjórnvaldsákvarðana er eftir atvikum unnt að gera kröfu um stöðvun framkvæmda eða frestun réttaráhrifa til bráðabirgða skv. 5. gr. laga nr. 130/2011. Af þessu leiðir að jafnaði er ekki tilefni til að beita heimild til stöðvunar framkvæmda eða frestunar réttaráhrifa í kærumálum er varða gildi deiliskipulagsákvarðana.

Þegar litið er til fyrrgreindra lagaákvæða og eðlis deiliskipulagsákvarðana, verður ekki séð að knýjandi nauðsyn sé á að fallast á kröfu kæranda um frestun réttaráhrifa hinnar kærðu deiliskipulagsbreytingar. Komi til þess að byggingaráform eða leyfi til framkvæmda verði samþykkt á grundvelli hinnar kærðu skipulagsákvörðunar geta kærendur hins vegar komið að kröfu um stöðvun framkvæmda, svo sem áður er rakið.

Úrskurðarorð:

Kröfu kærenda um frestun réttaráhrifa hinnar kærðu deiliskipulagsákvörðunar er hafnað.

20/2021 Frakkastígur

Með

Árið 2021, fimmtudaginn 2. september kom úrskurðarnefnd umhverfis- og auðlindamála saman til fundar í húsnæði nefndarinnar að Borgartúni 21, Reykjavík. Mættir voru Ómar Stefánsson varaformaður, Ásgeir Magnússon fyrrverandi dómstjóri og Þorsteinn Þorsteinsson byggingarverkfræðingur.

Fyrir var tekið mál nr. 20/2021, kæra á ákvörðun borgarráðs Reykjavíkur frá 10. desember 2020 um að samþykkja breytingu á deiliskipulagi fyrir Skúlagötusvæði, Skúlagötu/Frakkastíg.

Í málinu er nú kveðinn upp svofelldur

úrskurður:

Með bréfi til úrskurðarnefndar umhverfis- og auðlindamála, dags. 26. febrúar 2021, er barst nefndinni sama dag, kærir húsfélagið Skúlagötu 20 þá ákvörðun borgarráðs Reykjavíkur frá 10. desember 2020 að samþykkja breytingu á deiliskipulagi fyrir Skúlagötusvæði, Skúlagötu/Frakkastíg. Er þess krafist að ákvörðunin verði felld úr gildi, en að öðrum kosti verði áform um 4-7 hæða byggingu verði felld úr gildi.

Gögn málsins bárust úrskurðarnefndinni frá Reykjavíkurborg 10. maí 2021.

Málavextir: Mál þetta á sér nokkra forsögu. Á fundi borgarráðs Reykjavíkur 19. október 2017 var samþykkt að auglýsa tillögu að breytingu á deiliskipulagi fyrir hluta Skúlagötusvæðis. Var um að ræða tæplega eins hektara svæði sem nær yfir óbyggða lóð á horni Skúlagötu og Frakkastígs og óbyggt borgarland á milli Skúlagötu og Sæbrautar. Á lóðinni á horni Skúlagötu og Frakkastígs var gert ráð fyrir að byggt yrði átta hæða hús og að afmarkaðar yrðu þrjár lóðir norðanvert við Skúlagötu milli lóðanna Skúlagötu 9 og 13. Tillagan var auglýst til kynningar frá 1. nóvember  til og með 13. desember 2017. Bárust athugasemdir á kynningartíma, þ. á m. var undirskriftarlisti frá íbúum Skúlagötu 20 og athugasemdir frá lögmanni sem kom fram fyrir hönd kæranda. Hinni auglýstu tillögu var breytt lítillega í kjölfar athugasemda. Lagt var til að vindáhrif yrðu skoðuð frekar við hönnun nýbyggingar við Frakkastíg 1 og að „útfærsla grenndarstöðvar“ á ræmunni milli Sæbrautar og Skúlagötu yrði þannig að aðgengi fyrir gangandi að henni yrði norðanmegin. Uppdrættir voru uppfærðir í samræmi við framangreinda niðurstöðu 15. febrúar 2018. Var tillagan svo breytt samþykkt í borgarráði 20. mars 2018.

Skipulagsstofnun gerði athugasemd við birtingu auglýsingar í B-deild Stjórnartíðinda með bréfi, dags. 16. apríl 2018. Gerði stofnunin athugasemd við að í Aðalskipulagi Reykjavíkur 2010-2030 kæmi fram að innan Hringbrautar væri ekki gert ráð fyrir húsum hærri en fimm hæða nema á skilgreindum þróunarsvæðum. Umræddur götureitur væri hins vegar ekki skil­greindur sem þróunarreitur. Þá kæmi fram á fleiri en einum stað í aðalskipulaginu að Esjan sé eitt helsta kennileiti borgarinnar og að mikilvægt sé að rjúfa ekki sjónása að henni frá fjölförnum stöðum við frekari þróun og uppbyggingu borgarinnar. Stofnunin benti einnig á að samkvæmt aðalskipulagi yrðu nýbyggingar í grónum hverfum aðeins heimilaðar þegar sýnt væri fram á að það væri til bóta fyrir heildarsvip byggðar.  Einnig var á það bent að húsið að Lindargötu 51 á aðliggjandi lóð væri friðlýst og að leita ætti umsagnar Minjastofnunar um skipulagsáformin. Að lokum tók stofnunin fram að svör Reykjavíkurborgar vegna athuga­semda um heildarsvip byggðar væru ekki trúverðug og hvorki útsýnisskerðing né vindáhrif hefðu verið metin með fullnægjandi hætti, auk þess sem ekki hefði verið fjallað sérstaklega um sjónásinn niður Frakkastíg í umræddri deiliskipulagstillögu.

Skipulagsfulltrúi svaraði athugasemdum Skipulagsstofnunar með bréfi, dags. 25. maí 2018. Brugðist var við athugasemdum stofnunarinnar með því að leggja til við borgaryfirvöld að fyrirhuguð bygging að Frakkastíg 1 yrði lækkuð um eina hæð og yrði þ.a.l. sjö hæðir. Töflu sem tiltekur áhrif umhverfisþátta var bætt við á skipulagsuppdrátt til að skerpa á umhverfismati tillögunnar. Umhverfis- og skipulagsráð samþykkti svarbréf skipulagsfulltrúa á fundi sínum 6. júní s.á. og borgarráð staðfesti þá afgreiðslu 7. s.m. Auglýsing um gildistöku deiliskipulags­breytingarinnar birtist síðan í B-deild Stjórnartíðinda 15. s.m.

Framangreind deiliskipulagsbreyting var kærð til úrskurðarnefndar umhverfis- og auðlinda­mála, sem  felldi skipulagsbreytinguna úr gildi að hluta, með úrskurði uppkveðnum 19. júlí 2019, að því er varðaði fyrirhugaða byggingu að Frakkastíg 1. Byggðist ógildingin á því að heimiluð hæð hússins að Frakkastíg 1 samkvæmt aðalskipulagi væri 2-5 hæðir með mögulegum frávikum sem næmu -1/+2 hæðum, einkum inndregnum hæðum, væru slík frávik rökstudd sérstaklega. Tvær efstu hæðir byggingarinnar ættu hins vegar ekki  að vera inndregnar og engin rök eða umfjöllun fylgdu deiliskipulagsbreytingunni um ástæðu þessara frávika. Væri ákvörðun borgarráðs því ógilt með vísan til 7. mgr. 12. gr. skipulagslaga nr. 123/2010.

Á fundi samgöngu- og skipulagsráðs 29. apríl 2020 var samþykkt að auglýsa tillögu að breytingu á deiliskipulagi fyrir Frakkastíg – Skúlagötu varðandi fyrirhugaða nýbyggingu að Frakkastíg 1. Samþykkt þessi var staðfest í borgarráði 7. maí s.á. Tillagan var auglýst frá 20. maí til og með 1. júlí 2020. Í auglýsingunni kom fram að um væri að ræða endurskoðun gildandi deiliskipulags og með breytingunni félli úr gildi eldra skipulag sem samþykkt hefði verið í borgarráði 7. júní 2018. Athugasemdir bárust á kynningartíma tillögunnar, m.a. frá kæranda. Athugasemdirnar voru að stórum hluta efnislega samhljóða fyrri athugasemdum. Þó var að auki bent á að skipulagsgögn væru ófullnægjandi og að engu máli skipti þótt efstu tvær hæðir væru inndregnar hvað neikvæð áhrif fyrirhugaðrar byggingar varðaði. Athugasemdum kæranda og annarra var svarað með bréfi, dags. 13. nóvember 2020. Smávægilegar breytingar voru gerðar á skilmálum deiliskipulagsbreytingarinnar eftir að athugasemdir bárust en þó ekki þær breytingar sem kærandi fór fram á. Deiliskipulagsbreytingin var samþykkt í samgöngu- og skipulagsráði 2. desember 2020, í borgarráði 10. s.m. og birt í B-deild Stjórnartíðinda 2. febrúar 2021.

Í deiliskipulagsbreytingunni fólst að formi nýbyggingarinnar á lóðinni Frakkastíg 1, „lóðréttum byggingarreit“, yrði breytt þannig að efstu tvær hæðir hennar yrðu inndregnar og var rökstuðningur færður fyrir því í skilmálum skipulagsins. Jafnframt voru aðrar tengdar upplýsingar uppfærðar, t.a.m. byggingarmagn, sniðmyndir, skuggavarp o.fl. sem við átti. Er það sú breyting sem er til umfjöllunar í máli þessu.

Málsrök kæranda: Kærandi telur að hið breytta deiliskipulag, sem heimili byggingu húss í þröngu skarði milli tveggja heildstæðra húsaþyrpinga við Skúlagötu, muni ganga freklega á hagsmuni hans og hafa stórfelld áhrif á búsetuskilyrði á svæðinu með skuggavarpi og skerða útsýni. Í viðbótargögnum sem fylgt hafi auglýsingu á hinu breyttu deiliskipulagi sé skuggavarp í júní sýnt á þeim tíma sem skuggar af nýbyggingu og háhýsi vestan hennar falli saman, þ.e. ekki aðeins á þeim tíma ársins þegar sól sé hæst á lofti heldur einnig  á þeim tíma dags þegar þessi tvö hús séu í línu við sólina. Hugsanlegt sé að afstaðan hálfum eða einum tíma síðar hefði sýnt aðra mynd auk þess sem sýna hefði mátt skuggavarp um miðjan maí og í lok júlí.

Ráða megi af hinu kærðu deiliskipulagi að lífsskilyrði íbúa að Skúlagötu 20 muni skerðast vegna skuggavarps og yfirþyrmandi ásýndar fyrirhugaðrar byggingar að Frakkastíg 1. Skúlagata 20 verði ekki eftirsóknarvert hús að búa í, útsýni þaðan verði óaðlaðandi og sólskin muni ekki ná inn í tilteknar íbúðir, sem aftur muni leiða til skerðingar á bæði líkamlegri og andlegri heilsu þeirra sem þar búi. Þá muni fyrirhugaðar framkvæmdir við hina nýju byggingu kalla á mikið rask og truflun fyrir fólkið sem búi að Skúlagötu 20. Útsýni til norðurs og vesturs frá Skúlagötu 20 sé einstakt með sýn út á Faxaflóa og yfir Snæfellsnes, kvöldsól og miðnætursól að sumri. Útsýnið gefi íbúðum á svæðinu einstaka og verðmæta eiginleika. Hagsmunaskerðing vegna nýbyggingarinnar verði einna mest gagnvart íbúðum á vesturhlið turnsins svokallaða að Skúlagötu 20, en tvær íbúðir snúi til vesturs á hverri hæð. Í turninum séu 12 íbúðarhæðir, þannig að nýbyggingin muni hafa veruleg neikvæð áhrif á 16 íbúðir en minni áhrif á efstu íbúðirnar 9.

Auglýst skipulagsgögn Reykjavíkurborgar séu haldin alvarlegum ágöllum. Á uppdrætti, sem sýni gildandi deiliskipulag Frakkastígs 1, samþykktum 13. maí 1986, sé sýndur byggingarreitur sem sé ekki fyrir hendi í samþykktu skipulagi. Uppdrátturinn sé bæði rangur og villandi en með honum sé gefið í skyn að byggingarréttur sé á lóðinni. Þessi framsetning skipulagsgagna varði ógildingu og geri tillöguna ótæka til samþykktar.

Samþykkt Reykjavíkurborgar frá 7. júní 2018 um byggingarreit á svæðinu hafi verið felld úr gildi af úrskurðarnefnd umhverfis- og auðlindamála 19. júlí 2019. Sá hluti deiliskipulagsins sem felldur hafi verið úr gildi sé hins vegar sýndur á uppdrætti sem gildandi deiliskipulag. Lóðin Frakkastígur 1 sé þannig ekki undanskilin á auglýstum uppdrætti og hafi ekki verið merkt sérstaklega sem tillaga felld úr gildi og sé því samhljóða framlagðri skipulagstillögu. Sé þetta villandi framsetning jafnvel þótt getið sé um rétta stöðu málsins í skýringu í myndtexta.

Í aðalskipulagi Reykjavíkur sé gert ráð fyrir að tekið sé tillit til þess að Esjan sé eitt helsta kennileiti borgarinnar og að ekki skuli rjúfa sjónás hennar við skoðun á þróun og uppbyggingu borgarinnar. Einnig séu ekki veittar heimildir fyrir nýbyggingum í grónum hverfum nema sýnt sé fram á að það sé til bóta fyrir heildarsvip byggðarinnar. Ekki sé nægjanlegt tillit tekið til þess að hið fyrirhugaða sjö hæða íbúðarhúsnæði muni hafa umtalsverð áhrif á útlit byggðar á svæðinu, útsýni og þar af leiðandi fasteignaverð að Skúlagötu 20. Ekki hafi farið fram nægjan­legt mat á því hvaða áhrif svo há bygging hafi á nærliggjandi byggð.

Lítið sem ekkert mat hafi farið fram á útsýnisskerðingu fyrir þær íbúðir sem verði fyrir áhrifum af byggingum samkvæmt hinu nýja deiliskipulagi. Útsýni frá svokölluðum turni að Skúlagötu 20, m.a. yfir Akrafjall og Skarðsheiði, muni glatast verði byggingin að veruleika. Svör umhverfis- og skipulagssviðs Reykjavíkurborgar við athugasemdum um að útsýnisskerðing hafi ekki verið könnuð séu einatt á þá leið að íbúar í Reykjavík geti ávallt átt von á því að útsýni þeirra skerðist við breytingar á skipulagi, sbr. svarbréf við athugasemdum, dags. 14. febrúar 2018, að áhrifin verði óveruleg og að réttur til útsýnis sé ekki bundinn í lög. Undanfarin ár hafa þó fallið dómar í Hæstarétti þar sem viðurkennt hafi verið að skerðing á útsýni vegna deili­skipulags geti haft umtalsverða verðmætarýrnun á fasteignaverði í för með sér, sbr. t.d. dóma Hæstaréttar í málum nr. 311/2017 og 544/2015.

Deiliskipulagstillagan feli í sér að stór bygging, 4-7 hæðir, verði byggð í mjög miklu návígi við íbúðarhúsið að Skúlagötu 20. Húsið muni skerða útsýni úr þorra íbúða að Skúlagötu 20 til vesturs, þ.e. frá vesturgafli hússins og skyggja á síðdegissól sem nú nái að skína á íbúðir á neðri hæðum. Bent sé á að markmiðum aðalskipulags væri unnt að mæta með einnar eða tveggja hæða byggingu með verslun og þjónustu sem auk þess yrði ekki jafn freklegt frávik frá fast­mótuðum húsaþyrpingum við Skúlagötu.

Byggingin muni skerða útsýni frá nálægum íbúðum að Skúlagötu 20 og varpa skugga á svalir og útisvæði næstu íbúða þar. Vegna nálægðar fyrirhugaðrar byggingar við Skúlagötu 20 megi gera ráð fyrir mjög óþægilegri innsýn á svalir og inn í íbúðir á neðri hæðum vesturhliðar Skúlagötu 20 frá nýbyggingunni. Þessi hagsmunaskerðing sé veruleg og andstæð anda skipulagslaga. Auk þess muni bygging á þessum stað verða framandi í umhverfinu og hafa öfug áhrif miðað við það sem fullyrt sé í greinargerð skipulagsins. Bent sé á að markmiðum aðalskipulags um að „vernda og styrkja íbúðarbyggð og hverfisanda á svæðinu en um leið að efla verslunar-, atvinnu og þjónustustarfsemi sem fellur að íbúðarbyggð“ megi ná með einnar hæðar húsi á svæðinu.

Sérstaklega sé vakin athygli á því að kærandi telji greiningu á umhverfisþáttum enn ranga. Líkt og fram hafi komið í athugasemdum kæranda við umrædda deiliskipulagstillögu telji kærandi að ekki hafi farið fram fullnægjandi mat á útsýnisskerðingu gagnvart eigendum Skúlagötu 20. Aðeins sé gerð grein fyrir skuggavarpi á nokkrum skýringarmyndum en fyrirhuguð nýbygging muni varpa skugga síðdegis á íbúðir á neðri hæðum á vesturhlið Skúlagötu 20. Eins hafi borgaryfirvöld ekki sýnt með fullnægjandi hætti hvernig hin fyrir­hugaða bygging samræmist núverandi byggðamynstri. Þvert á móti liggi fyrir að hin nýja bygging verði öðruvísi að formi og lit en aðliggjandi byggð. Þá sé ekki fjallað um vindáhrif í umhverfismati deiliskipulagsbreytingarinnar heldur aðeins mælst til þess að þau áhrif verði könnuð við nánari hönnun byggingarinnar. Könnun á vindáhrifum eigi að vera forsenda deili­skipulags en ekki eitthvað sem komi til skoðunar eftir á. Af þessu megi vera ljóst að ekki hafi verið fjallað um það á vegum borgarinnar með fullnægjandi hætti hvernig nýtt deiliskipulag hafi áhrif á umhverfi sitt, sbr. ákvæði gr. 5.4. í skipulagsreglugerð. Ekki sé gerð grein fyrir auknum umferðarþunga í greinargerð með deiliskipulagstillögunni en kærandi telji afar líklegt að umferð bifreiða komi til með að þyngjast umtalsvert á svæðinu verði hún að veruleika. Þá telji kærandi að inndrag tveggja efstu hæða byggingarinnar á norðurhlið hafi enga þýðingu gagnvart þeim neikvæðu áhrifum sem fyrirhuguð nýbygging muni hafa á Skúlagötu 20.

Málsrök Reykjavíkurborgar: Af hálfu borgaryfirvalda er bent á að málsmeðferð umdeildrar skipulagsbreytingar hafi verið í samræmi við ákvæði skipulagslaga nr. 123/2010 og stjórnsýslulaga nr. 37/1993. Breytingin hafi falist í því að skerpa á ákvæðum sem snúi að minjavernd og fornleifaskráningu verði framkvæmdir á lóðinni Frakkastíg 1 og að efstu tvær hæðir fyrirhugaðrar byggingar að Frakkastíg 1 verði inndregnar og sé það rökstutt í tillögunni.

Fyrirhuguð nýbygging sé um 15 m frá núverandi húsi að Skúlagötu 20. Lóðin sé á skilgreindu miðsvæði samkvæmt Aðalskipulagi Reykjavíkur 2010-2030, M1c, blönduð miðborgarbyggð, íbúðarbyggð, þar sem lögð sé áhersla á að vernda og styrkja íbúðarbyggð. Miðborgin sé eitt af lykilsvæðum í þróun og uppbyggingu í Reykjavík á næstu áratugum.

Ekki sé hægt að meta skerðingu eða möguleika á útsýni frá öllum íbúðum á aðliggjandi svæði. Heilt á litið muni útsýni ekki skerðast þannig að nálægar íbúðir missi sjávar- eða fjallasýn að öllu leyti eða umfram það sem búast megi við vegna byggðarþróunar á þéttbýlum svæðum. Jafnframt megi ávallt vænta þess að þegar breytingar séu gerðar á skipulagi eða mannvirkjum þá geti það haft í för með sér skerðingu eða breytingar, s.s. að breyting verði á ásýnd mannvirkja frá ákveðnu sjónarhorni. Óbreyttur réttur til útsýnis sé ekki bundinn í lög. Íbúar í borg geti ávallt átt von á því að nánasta umhverfi þeirra taki einhverjum breytingum sem geti haft í för með sér skerðingu á útsýni, aukið skuggavarp, umferðaraukningu eða aðrar þær breytingar sem þétting byggðar hafi í för með sér. Verði menn að sæta því að með almennum takmörkunum geti hagsmunir þeirra í einhverju verið skertir með slíkum deili­skipulagsbreytingum. Megi nefna að gerð hafi verið aukagögn um skuggavarp sem unnin hafi verið að lokinni auglýsingu og sýni skuggavarp í júní kl. 17:00, með og án nýbyggingarinnar. Ekkert sýnilegt aukið skuggavarp sé á Skúlagötu 20 við breytinguna og með nýbyggingunni. Skuggavarpsgögnum þessum hafi verið bætt inn á deiliskipulagsuppdrátt eftir auglýsingu.

Varðandi meint verðfall á íbúðum að Skúlagötu 20 skuli minnt á ákvæði 51. gr. skipulagslaga, þar sem fram komi að ef gildistaka skipulags valdi því að verðmæti fasteignar lækki, nýtingar­möguleikar hennar skerðist frá því sem áður hafi verið heimilt eða að hún muni rýrna svo að hún nýtist ekki til sömu nota og áður geti sá sem sýnt geti fram á að hann verði fyrir tjóni af þessum sökum rétt á bótum úr borgarsjóði eða hann leysi fasteignina til sín. Valdi þessi málsástæða því ekki að deiliskipulagsbreytingin teljist ógildanleg.

Sjónásinn niður Frakkastíg hafi verið vandlega skoðaður við gerð umræddrar skipulags­breytingar og hafi niðurstaðan orðið sú að ekki væri verið að rjúfa neina grundvallarsjónása eða fjallasýn og að tillagan væri því í fullu samræmi við ákvæði um sjónása í aðalskipulagi. Vissulega megi benda á ákveðin sjónarhorn þar sem útsýni eða sýnileiki minnki lítillega en almennt sé fyrirhugaðri uppbyggingu þannig háttað að þau áhrif séu óveruleg, enda hafi það verið hluti af henni að standa vörð um sjónás niður Frakkastíginn.

Framsetning skipulagsgagna sé í fullu samræmi við þær kröfur sem gerðar séu í skipulags­reglugerð nr. 90/2013. Til að gera skipulagið skýrara hafi þurft að setja fram á þremur deiliskipulagsuppdráttum en það hafi verið gert til að sýna tímalínu skipulagsins vegna Frakkastígs 1. Úrskurður úrskurðarnefndar umhverfis- og auðlindamála nr. 95/2018 hafi fellt úr gildi hluta úr gildandi deiliskipulagi fyrir hluta Skúlagötusvæðis, þ.e. vegna uppbyggingar á lóðinni að Frakkastíg 1, og þess vegna verði uppdrátturinn aðeins flóknari fyrir vikið. Nauðsynlegt sé hins vegar að gera grein fyrir gildandi deiliskipulagi og svo breytingu á því. Gildandi skipulag sé því sýnt á uppdrætti og einnig eldri uppdráttur sem gildi fyrir Frakkastíg 1. Ekkert sé í framsetningu tillögunnar sem geti talist meiriháttar galli sem geti leitt til ógildangar.

Í endurskoðaðri tillögu sé nú kveðið á um að tvær efstu hæðirnar skuli vera inndregnar um að lágmarki 1,2 m frá byggingarreit að Skúlagötu. Í aðalskipulagi komi fram að byggingar á svæðinu megi vera 5 hæðir -1/+2 og að möguleg frávik séu heimil frá uppgefnum húshæðum. Samkvæmt „AR Mynd 13“ þurfi að færa rök fyrir því að frávik heimildar sé nýtt. Rökstuðningur fyrir því að nýtt séu frávik frá viðmiðum um húshæðir í aðalskipulagi, að því er varði Frakkastíg 1, sé settur fram í skilmálum og séu inndregnar hæðir þar rökstuddar sérstaklega. Deiliskipulags­breytingin sé því í fullu samræmi við heimildir aðalskipulagsins og engin forsenda til að fella út umrædda 4-7 hæða byggingu úr deiliskipulaginu.

Við meðferð hinnar kærðu deiliskipulagstillögu hafi verið haft í huga að um sé að ræða lóð í miðborginni sem ekki sé stór og nýtt skuli á þann hátt að hún styðji við það byggðamynstur sem orðið hafi til á svæðinu síðustu áratugi með tilkomu íbúðarhúsa í Skuggahverfi, Skúlagötu 20 og fleiri húsa. Sé það því ekki í neinni andstöðu við núverandi byggðamynstur meðfram Skúlagötu. Fyrirhuguð nýbygging sé í fullu samræmi við núverandi byggðamynstur og fremur til bóta fyrir heildarsvip og ásýnd Skúlagötu án þess að skerða að neinu leyti gæði núverandi byggðar sunnan skipulagssvæðisins, þrátt fyrir að húsið verði í öðrum lit en aðrar byggingar. Ekki sé því fallist á að tillagan sé í ósamræmi við byggðamynstur.

Gerð sé grein fyrir vindáhrifum í umhverfismati tillögunnar og að áhrif þeirra hafi verið metin óveruleg. Lóðin Frakkastígur 1 sé ekki stór og á grannlóð sé þegar fyrir bygging og því erfitt að forma nýbyggingu sem skapi skjól. Ekki sé þó talið að nýbyggingin muni auka þann vind sem komi úr norðri. Bent sé á að könnun á vindáhrifum sé ekki almenn forsenda í skipulagi heldur sé það atriði sem sérstaklega þyki vert að skoða í þessu samhengi vegna hæðar byggðarinnar og þeirra áhyggja sem nágrannar hafi haft af nýbyggingunni er varði vindáhrif. Komið sé til móts við þetta og bætt inn í skipulagsskilmála skilyrði um að athugun á vindálagi þurfi að fara fram í tengslum við hönnun byggingarinnar. Umfjöllun um umhverfisáhrif skv. gr. 5.4.1. í skipulagsreglugerð séu uppfyllt.

Niðurstaða: Í máli þessu er deilt um lögmæti breytingar á deiliskipulagi fyrir hluta Skúlagötu­svæðis, sem felur m.a. í sér heimild til að byggja sjö hæða hús að Frakkastíg 1, þar sem gert er ráð fyrir íbúðum, verslun og þjónustu.

Skipulagsvald innan marka sveitarfélags er í höndum sveitarstjórnar skv. 3. mgr. 3. gr. skipulagslaga nr. 123/2010, en með því getur sveitarstjórn haft áhrif á og þróað byggð og umhverfi með bindandi hætti. Í aðalskipulagi er sett fram stefna sveitarstjórnar um þróun sveitarfélags, m.a. varðandi landnotkun, sbr. 1. mgr. 28. gr., en við gerð deiliskipulags ber að byggja á stefnu aðalskipulags auk þess sem deiliskipulag skal rúmast innan heimilda aðal­skipulags, sbr. 2. mgr. 37. gr. og 7. mgr. 12. gr. nefndra laga. Við beitingu skipulagsvalds ber enn fremur að fylgja markmiðum skipulagslaga, sem tíunduð eru í 1. gr. þeirra. Sveitarstjórn er einnig bundin af lögmætisreglu stjórnsýsluréttarins, er felur m.a. í sér að með ákvörðun sé stefnt að lögmætum markmiðum. Að gættum þessum grundvallarreglum hefur sveitarstjórn mat um það hvernig deiliskipulagi skuli háttað.

Samkvæmt Aðalskipulagi Reykjavíkur 2010-2030 er Skúlagötusvæðið hluti miðborgarsvæðis M1c. Á svæðinu er lögð áhersla á að vernda og styrkja íbúðarbyggð og hverfisanda en um leið að efla verslunar-, atvinnu- og þjónustustarfsemi sem falli að íbúðarbyggð. Þar kemur einnig fram í undirkaflanum „Sjálfbærni og virðing fyrir fólki og náttúru“ í kaflanum „Gæði byggðar“: „Esjan er eitt mikilvægasta kennileiti borgarinnar og hún er hluti af þeim lífsgæðum að búa í borginni. Miða þarf uppbyggingu borgarinnar við þetta fágæta kennileiti og gæta þess að útsýni sé ekki rofið frá mikilvægum og fjölförnum stöðum.“ Í kaflanum „Hæðir húsa“ kemur jafn­framt fram að „[e]in helsta sérstaða borgarinnar eru einmitt sterkir sjónásar, tengingin við Sundin og Esjuna sem og önnur kennileiti frá náttúrunnar hendi. Þessir sjónásar eru mikilvæg verðmæti sem ekki mega glatast við frekari þróun og uppbyggingu Reykjavíkur sem höfuðborgar. […] Mikilvægt er að við uppbyggingu á ýmsum þróunarsvæðum verði tekið mið af landslagi og staðháttum þannig að útsýni og sjónlínur varðveitist að mikilvægum kenni­leitum innan borgarinnar og til fjalla og sjávar.“ Í hinni samþykktu deiliskipulagsbreytingu voru sjónásar metnir þannig að þeir styrktust við skipulagsbreytinguna. Þar segir: „Sjónás að Sólfari, haffleti og Esju er tryggður en jafnframt mun bygging ramma inn og styrkja þennan ás.“ Af fyrirliggjandi gögnum má ráða að með breytingunni muni útsýni að Esjunni minnka lítillega, séð frá horni Frakkastígs og Lindargötu, en hverfi þó ekki. Þar sem stefnumörkun aðalskipulags um sjónása eru nokkuð almennt orðuð verður að eftirláta skipulagsyfirvöldum mat um það hvort sjónásar skerðist of mikið við gerð deiliskipulags. Verður að telja að slíkt mat hafi farið fram.

Fjallað er um skuggavarp í 1. mgr. b-liðar í gr. 5.3.2.1. í skipulagsreglugerð nr. 90/2013. Þar kemur fram að við ákvörðun um fjarlægð milli einstakra byggingarreita skuli taka tillit til sólar­hæðar og skuggavarps eftir því hver notkun bygginganna sé. Þá er fjallað um skýringarmyndir og önnur fylgiskjöl deiliskipulagstillögu í gr. 5.5.4. og kemur þar fram að ef skýringar­uppdrættir fylgi skuli vísa til þeirra gagna í deiliskipulagi og að skýringaruppdrætti, svo sem skuggavarpsteikningar, sé heimilt að nota til að sýna áhrif af og dæmi um útfærslu deiliskipulags.

Í máli þessu fylgja skuggavarpsteikningar með hinni kærðu deiliskipulagsbreytingu sem sýna skuggavarp 21. mars og 21. júní kl. 10:00, 13:30 og 17:00, ásamt því að teikningar af skugga­varpi með og án nýbyggingar í „Júní kl. 17.00“ fylgja í svörum borgaryfirvalda til kæranda. Hafa því áhrif á skuggavarp vegna umræddrar deiliskipulagsbreytingar verið könnuð í samræmi við ákvæði skipulagsreglugerðar. Telja verður að skipulagsyfirvöld hafi nokkuð svigrúm við mat á því hvert ásættanlegt skuggavarp sé hverju sinni. Hið sama á við um útsýni. Þá var við gerð hinnar samþykktu deiliskipulagsbreytingar sú afstaða tekin til þeirra áhrifa sem skipulagið hefði á útsýni að þau væru hvorki jákvæð né neikvæð. Í matinu segir: „Til að lágmarka útsýnisskerðingu byggingar á aðliggjandi lóð (Skúlagötu 20) er nýbygging á Frakkastíg 1 eins mjó og mögulegt er. Útsýni í norðurátt mun vissulega minnka fyrir íbúðir sunnanvert í húsinu en þó ekki verulega, auk þess sem útsýni í átt að miðborginni er óbreytt.“ Telja verður að sú útsýnisskerðing sem félagsmenn kæranda kunna að verða fyrir vegna deiliskipulagsbreytingarinnar sé ekki umfram það sem íbúar í þéttbýli mega almennt búast við, en á svæðinu við Skúlagötu, sem telst miðsvæði samkvæmt aðal­skipulagi M1c, er byggð almennt þétt og há. Verður og að líta til þess að hafi kærandi sannarlega orðið fyrir fjárhagslegu tjóni við gildistöku deiliskipulagsbreytingar er honum eftir atvikum tryggður réttur til skaðabóta sam­kvæmt 1. mgr. 51. gr. skipulagslaga.

Af hálfu kæranda er bent á að á þeim uppdrætti deiliskipulagsbreytingarinnar sem sýni gildandi deiliskipulag sé sýndur byggingarreitur sem ekki sé til staðar í gildandi skipulagi. Kærandi vísar hér til þess að á uppdrættinum eru sýndar þrjár myndir af þróun skipulagsins. Fyrst er mynd er sýnir gildandi deiliskipulag. Næst er mynd sem merkt er með árituninni „gildandi deiliskipulag innan bláa rammans að undanskilinni lóðinni Frakkastígur 1 sem feld var úr gildi“. Loks sýnir þriðja myndin hina umdeildu deiliskipulagsbreytingu. Í skýringum með uppdráttunum segir að skær­appelsínugulur litur merki „Nýbyggingar“. Fyrirhugað hús að Frakkastíg 1 er merkt með þeim lit á myndum nr. 2 og 3. Á fyrstu myndinni sem sýndi gildandi deiliskipulag Frakkastígs 1, er öll lóðin lituð fölappelsínugul. Í meðfylgjandi merkingum með deiliskipulagsbreytingunni kemur ekki fram hvað sá litur merkir. Í gildandi deiliskipulagi Skúlagötusvæðis kemur þó fram að sá litur merki „Grenndarvöllur, hugsanleg staðsetning dagvistar- og skólalóða“. Þrátt fyrir að æskilegt hefði verið að taka fram á uppdrætti deiliskipulagsbreytingarinnar hvað umræddur litur merkir eru litirnir þar þó nokkuð greinilega frábrugðnir hver öðrum. Á uppdrættinum kemur og fram að samkvæmt gildandi deiliskipulagi sé lóðin Frakkastígur 1 skilgreind sem lóð fyrir hugsanlega dagvistun. Þótt framangreind atriði séu engan veginn svo skýr sem æskilegt hefði verið verður sá óskýrleiki ekki talinn slíkur að leitt geti til ógildingar hinnar kærðu ákvörðunar.

Með vísan til þess sem að framan er rakið var málsmeðferð hinnar kærðu ákvörðunar lögum samkvæmt og fer hin kærða deiliskipulagsbreyting ekki í bága við gildandi aðalskipulag. Verður því ekki fallist á kröfu kæranda um ógildingu hinnar kærðu ákvörðunar.

Úrskurðarorð:

Hafnað er kröfu kæranda um  ógildingu ákvörðunar borgarráðs Reykjavíkur frá 10. desember 2020 um að samþykkja breytingu á deiliskipulagi fyrir Skúlagötusvæði, Skúlagötu/Frakkastíg.

135/2021 Miðbær Akureyri

Með

Árið 2021, miðvikudaginn 25. ágúst, tók Nanna Magnadóttir, formaður úrskurðarnefndar umhverfis- og auðlindamála, með heimild í 3. mgr. 3. gr. laga nr. 130/2011, fyrir:

Mál nr. 135/2021, kæra á ákvörðun Akureyrarbæjar frá 18. maí 2021 um að samþykkja breytingu á deiliskipulagi miðbæjar Akureyrar.

Í málinu er nú kveðinn upp til bráðabirgða svofelldur

 

úrskurður

um kröfu kærenda um frestun réttaráhrifa:

Með bréfi til úrskurðarnefndar umhverfis- og auðlindamála, dags. 11. ágúst 2021, er barst nefndinni sama dag, kæra eigendur og íbúar að Hofsbót 4, Tryggingaréttur ehf., eigandi skrifstofuhúsnæðis að Hofsbót 4, S.Á.Á. fasteignir, eigandi skrifstofuhúsnæðis að Hofsbót 4,  eigandi íbúðar að Strandgötu 3, svo og eigandi íbúðar að Strandgötu 3, þá ákvörðun Akureyrarbæjar frá 18. maí 2021 að samþykkja breytingu á deiliskipulagi miðbæjar Akureyrar. Er þess krafist að ákvörðunin verði felld úr gildi. Einnig er þess krafist að réttaráhrifum deiliskipulagsbreytingarinnar verði frestað.

Gögn málsins bárust úrskurðarnefndinni frá Akureyrarbæ 19. ágúst 2021.

Málsatvik og rök: Á fundi skipulagsráðs Akureyrarbæjar 26. júní 2019 var lagt til að hefja vinnu við endurskoðun á deiliskipulagi miðbæjar Akureyrar. Tillaga að breytingu nefnds skipulags var auglýst 10. mars 2021 skv. 1. mgr. 41. gr., sbr. 1. mgr. 43. gr., skipulagslaga nr. 123/2010 með fresti til að gera athugasemdir til 21. apríl s.á. Á fundi bæjarstjórnar 18. maí 2021 var tillaga að breytingu á deiliskipulagi miðbæjar samþykkt og öðlaðist hún gildi með auglýsingu í B-deild Stjórnartíðinda 12. júlí 2021. Samkvæmt auglýsingunni felur breytingin í sér þær breytingar helstar „að Glerárgata verður áfram 2 + 2 vegur í núverandi legu en með þrengingu og veglegri gönguþverun, afmarkað er pláss fyrir nýjan hjólastíg eftir Skipagötu, byggingarreitir eru aðlagaðir að breytingum á Glerárgötu og Skipagötu, heimiluð hæð hluta húsa hækkar og þakform breytist. Gert er ráð fyrir að hluti Skipagötu verði einstefna til suðurs og að það sama muni gilda um Hofsbót frá Skipagötu að Strandgötu.“

Kærendur krefjast stöðvunar réttaráhrifa skipulagsins þar til leyst hefur verið efnislega úr hinni kærðu ákvörðun. Reglur grenndar- og nábýlisréttar valdi því að umrædd deiliskipulagsbreyting sé ólögmæt og geri kærendur athugasemdir við þann fjölda íbúða og þéttingu byggðar sem fyrirhuguð sé, sem og fækkun bílastæða. Deiliskipulagsbreytingin muni hafa áhrif á alla íbúa Hofsbótar 4 og alla starfsemi í húsinu. Deiliskipulagsbreytingin sé enn fremur ekki í samræmi við stefnu aðalskipulags Akureyrar og sé því ólögmæt, sbr. 7. mgr. 12. gr. og 3. mgr. 37. gr. skipulagslaga.

Af hálfu bæjaryfirvalda er tekið fram að engar lóðir innan þess svæðis sem deiliskipulagsbreytingin nái til hafi verið tilkynntar sem lausar með auglýsingu. Engar lóðir hafi því verið veittar á skipulagssvæðinu. Þar af leiðandi hafi hvorki verið veitt byggingarleyfi né leyfi fyrir framkvæmdum á því svæði sem hið breytta deiliskipulag taki til og séu engar framkvæmdir fyrirhugaðar í bráð á vegum sveitarfélagsins. Ekki sé uppfyllt skilyrði um að framkvæmdir séu hafnar eða yfirvofandi og því beri úrskurðarnefndinni að hafna stöðvunarkröfu kærenda. Bæjaryfirvöld taki enn fremur fram að breyting á deiliskipulagi miðbæjar sé í fullu samræmi við aðalskipulag og sé ekki haldið þeim annmörkum sem leiða ættu til ógildingar.

Niðurstaða: Í 1. mgr. 5. gr. laga nr. 130/2011 um úrskurðarnefnd umhverfis- og auðlindamála er tekið fram að kæra til úrskurðarnefndarinnar fresti ekki réttaráhrifum kærðrar ákvörðunar en jafnframt er kæranda þar heimilað að krefjast stöðvunar framkvæmda til bráðabirgða séu þær hafnar eða yfirvofandi. Þá getur úrskurðarnefndin að sama skapi frestað réttaráhrifum ákvörðunar sem felur ekki í sér heimild til framkvæmda, komi fram krafa um það af hálfu kæranda, sbr. 3. mgr. nefndrar 5. gr. Með sama hætti er kveðið á um það í 29. gr. stjórnsýslulaga nr. 37/1993 að kæra til æðra stjórnvalds fresti ekki réttaráhrifum ákvörðunar, en þó sé heimilt að fresta réttaráhrifum hinnar kærðu ákvörðunar til bráðabirgða meðan málið sé til meðferðar hjá kærustjórnvaldi þar sem ástæður mæli með því. Tilvitnuð lagaákvæði bera með sér að meginreglan er sú að kæra til æðra stjórnvalds frestar ekki réttaráhrifum kærðrar ákvörðunar og eru heimildarákvæði fyrir stöðvun framkvæmda eða frestun réttaráhrifa kærðrar ákvörðunar undantekning frá nefndri meginreglu sem skýra ber þröngt. Verða því að vera ríkar ástæður eða veigamikil rök fyrir ákvörðun um frestun réttaráhrifa og stöðvun framkvæmda.

Mál þetta snýst um gildi deiliskipulagsákvörðunar. Gildistaka deiliskipulags eða breytingar á því felur ekki í sér heimildir til að hefja framkvæmdir heldur þarf til að koma sérstök stjórnvaldsákvörðun sem kæranleg er til úrskurðarnefndarinnar, s.s. veiting byggingar- eða framkvæmdaleyfis, sbr. 11. gr. og 13. gr. mannvirkjalaga nr. 160/2010 og 13., 14. og 15. gr. skipulagslaga nr. 123/2010. Í kærumáli vegna greindra stjórnvaldsákvarðana er eftir atvikum unnt að gera kröfu um stöðvun framkvæmda eða frestun réttaráhrifa til bráðabirgða skv. 5. gr. laga nr. 130/2011. Af þessu leiðir að jafnaði er ekki tilefni til að beita heimild til stöðvunar framkvæmda eða frestunar réttaráhrifa í kærumálum er varða gildi deiliskipulagsákvarðana.

Þegar litið er til fyrrgreindra lagaákvæða og eðlis deiliskipulagsákvarðana, verður ekki séð að knýjandi nauðsyn sé á að fallast á kröfu kæranda um frestun réttaráhrifa hinnar kærðu deiliskipulagsbreytingar. Komi til þess að byggingaráform verði samþykkt á grundvelli hinnar kærðu skipulagsákvörðunar geta kærendur hins vegar komið að kröfu um stöðvun framkvæmda eða frestun réttaráhrifa, svo sem áður er rakið.

Úrskurðarorð:

Kröfu kærenda um frestun réttaráhrifa hinnar kærðu deiliskipulagsákvörðunar er hafnað.

33/2021 Blesugróf

Með

Árið 2021, föstudaginn 20. ágúst kom úrskurðarnefnd umhverfis- og auðlindamála saman til fundar í húsnæði nefndarinnar að Borgartúni 21, Reykjavík. Mætt voru Ómar Stefánsson varaformaður, Aðalheiður Jóhannsdóttir prófessor og Þorsteinn Þorsteinsson byggingar­verkfræðingur

Fyrir var tekið mál nr. 33/2021, kæra á ákvörðun borgarráðs Reykjavíkur frá 4. febrúar 2021 um að samþykkja breytingu á deiliskipulagi Blesugrófar vegna lóða nr. 30 og 32.

Í málinu er nú kveðinn upp svofelldur

úrskurður:

Með bréfi til úrskurðarnefndar umhverfis- og auðlindamála, dags. 19. mars 2021, er barst nefndinni sama dag, kærir Sýrfell ehf., lóðarhafi lóða nr. 30 og 32 við Blesugróf, þá ákvörðun borgarráðs Reykjavíkur frá 4. febrúar s.á. að samþykkja breytingu á deiliskipulagi Blesugrófar vegna lóða nr. 30 og 32. Er þess krafist að ákvörðunin verði felld úr gildi.

Gögn málsins bárust úrskurðarnefndinni frá Reykjavíkurborg 30. apríl 2021.

Málavextir: Í gildi er deiliskipulag Blesugrófar frá árinu 2005 sem tekur m.a. til lóðanna Blesugrófar 30 og 32. Í skipulagsskilmálum deiliskipulagsins kemur fram að leyfilegt nýtingar­hlutfall á lóð sé 0,4. Þá segir að sé kjallari undir húsi, að hluta til eða öllu leyti, hækki leyfilegt nýtingar­hlutfall í 0,45 og að hámarksbyggingarmagn á lóð sé 300 m2. Hinn 7. júlí 2006 tók gildi breyting á deiliskipulaginu sem fól í sér að fellt var niður það skilyrði að hámarks­byggingar­magn á lóð væri 300 m2. Kom fram í greinargerð með breytingunni að ekki væri talið nauðsyn­legt að takmarka stærðir húsa við 300 m2. Á árinu 2014 fékk kærandi úthlutað lóðum nr. 30, 32 og 34 við Blesugróf og gerði svo á árinu 2017 lóðarleigusamninga við Reykjavíkur­borg. Í lóðarleigusamningi Blesugrófar 30 er því lýst í 1. gr. að lóðin sé 608 m2 og gert sé ráð fyrir einbýlishúsi, um 290 m2 að heildarflatarmáli. Í lóðarleigusamningi Blesugrófar 32 kemur fram í 1. gr. samningsins að lóðin sé 741 m2 og gert sé ráð fyrir einbýlishúsi um 300 m2 að flatarmáli.

Á afgreiðslufundi skipulagfulltrúa 25. september 2020 voru lögð fram drög að deiliskipulags­breytingu fyrir Blesugróf nr. 30 og 32. Í breytingunni fólst að nýtingarhlutfall Blesugrófar 30 fór úr 0,4 í 0,477 miðað við 290 m2 byggingarmagn og að heimilt yrði að grafa frá hliðum húss sem næmi ¼ af lengd langhliðar þess. Þá fólst í breytingunni að nýtingarhlutfall Blesugrófar 32 fór úr 0,4 í 0,404 miðað við 300 m2 byggingarmagn og að heimilt yrði að grafa frá hliðum húss sem næmi ¼ af lengd langhliða þess. Aðrir skilmálar héldust óbreyttir. Jafnframt kom fram í breytingar­tillögunni að ástæða breytingarinnar væri „uppgefið byggingar­magn í lóðarleigu­samningi.“ Á fundi skipulags- og samgönguráðs 4. nóvember 2020 var samþykkt að auglýsa tillöguna með vísan til 1. mgr. 41. gr., sbr. 1. mgr. 43. gr. skipulagslaga nr. 123/2010. Tillagan var auglýst til kynningar frá 24. nóvember 2020 til og með 7. desember 2020. Athugasemdir bárust á kynningartíma, m.a. frá kæranda. Að lokinni grenndarkynningu var erindið tekið fyrir á embættisafgreiðslufundi skipulagsfulltrúa 15. janúar 2021 og því vísað til umsagnar verkefna­stjóra ásamt innsendum athugasemdum. Deiliskipulagstillagan var svo samþykkt á fundi skipulags- og samgönguráðs 27. s.m. og staðfesti borgarráð þá afgreiðslu á fundi sínum 4. febrúar 2021. Tók breytingin gildi með birtingu í B-deild Stjórnartíðinda 25. febrúar 2021.

Málsrök kæranda: Kærandi telur sig ekki getað unað þeirri málsmeðferð er leiddi til hinnar kærðu ákvörðunar. Ekki hafi verið haft samráð við hann við vinnslu deiliskipulags­breytingarinnar og þær gerðar þrátt fyrir mótmæli þar um. Í umsögn skipulagsfulltrúa við athugasemd lóðarhafa komi m.a. fram að ekki hafi þótt ástæða til að leita sérstaklega til hans eftir aðstoð við deiliskipulagsbreytinguna. Lóðarhafi hafi viljað fá tækifæri til að gæta sinna hagsmuna og réttar. Það orðalag að ekki hafi verið þörf á „aðstoð“ hans sé lítilsvirðing við réttláta málsmeðferð. Skipulagsfulltrúi og starfsmaður hans sem unnið hafi að skipulaginu séu báðir vanhæfir í þessu máli. Dómsmál sé í gangi, m.a. vegna afgreiðslu þeirra, og því ekki eðlilegt að þeir taki það upp hjá sjálfum sér að breyta deiliskipulaginu án samráðs við kæranda sem lóðarhafa.

Aðrir möguleikar til að samræma skipulag og lóðarleigusamninga hafi ekki verið skoðaðir, s.s. að auka leyfilegt byggingarmagn í samræmi við lóðarleigusamninga eða auka möguleika á að heimila kjallara. Þá hefði einnig mátt heimila hús á tveimur hæðum líkt og heimilað var á lóðinni Blesugróf 34. Ekki hafi verið lagt mat á það hvernig hið aukna byggingarmagn á einni hæð kæmist fyrir innan skilgreinds byggingarreits. Þegar gerð hafi verið athugasemd við auglýsingu hafi henni verið svarað með skætingi um að lóðarhafa hafi mátt vera „ljós stærð byggingarreita innan lóðanna þegar hann skrifaði undir lóðarleigusamninga þar sem skýrt var kveðið á um hámarks byggingarmagn.“ Þetta séu ekki gild rök.

Nýr skilmáli um að heimilt sé að grafa frá hliðum húss sem nemi ¼ af lengd langhliða þess sé mjög óskýr. Í svari við athugasemdum þar um segi að rétt hafi þótt „að árétta inntak skilmála gildandi deiliskipulags og svo húsið falli sem best að lóðinni/landinu og umhverfinu, að öll lóðin verði ekki sléttuð og grafið inn í landið, að ekki verði grafið frá húsinu allan hringinn þar sem það stendur í halla.“ Svarið fjalli aðallega um hvað sé óheimilt samkvæmt skilningi skipulagsfulltrúa. Verið sé að lauma inn nýju óljósu skilyrði um hvað ekki megi gera. Engin snið hafi verið gerð eða byggingamassar sýndir og því ekkert sem gefi til kynna hvað sé verið að ákveða. Þá sé í hinni kærðu ákvörðun vísað í úrelt ákvæði deiliskipulags Blesugrófar frá árinu 2005 þegar sagt sé að hámarksbyggingarmagn á lóð sé 300 m2. Á þetta hafi verið bent í athugasemdum kæranda við auglýsta tillögu en í svari skipulagsfulltrúa hafi sama ranga tilvísun verið gerð. Nú hafi þessi vitleysa ratað inn í nýtt óljóst skipulag.

Deiliskipulagsbreytingin og allt ferlið við vinnslu hennar beri merki um mikla fljótfærni og yfirgang. Tilgangur hennar sé að hafa áhrif á dómsmál sem lóðarhafi hafi höfðað gegn Reykjavíkurborg vegna vanefnda hennar á lóðaúthlutun og lóðarleigusamningum Blesugrófar 30, 32 og 34.

Málsrök Reykjavíkurborgar: Af hálfu borgaryfirvalda er vísað til þess að málsmeðferð deiliskipulagsbreytingarinnar hafi verið í samræmi við ákvæði skipulagslaga nr. 123/2010 og stjórnsýslulaga nr. 37/1993. Kæranda hafi mátt vera það ljóst frá árinu 2017 að lóðar­leigusamningar hafi ekki verið í samræmi við þágildandi deiliskipulag. Hin kærða ákvörðun feli í sér einfalda skilmálabreytingu til samræmis við skilmála lóðarleigusamninga og ekki þurfi sérstakt samráð um það. Deiliskipulagsbreyting Blesugrófar 2006 hafi falið það í sér að skilmáli um hámarksbyggingarmagn hafi verið tekinn út en sú breyting komi hinni kærðu ákvörðun ekki við þar sem hámarksbyggingarmagn hafi verið tilgreint í lóðarleigusamningum. Ekki hafi þótt ástæða til að skoða aðra möguleika við deiliskipulagsgerðina. Þeir skilmálar sem koma fram í deiliskipulagi Blesugrófar frá 2005 séu þeir skilmálar sem hafi verið í gildi þegar lóðar­leigu­samningar voru undirritaðir árið 2017.

Viðbótarathugasemdir kæranda: Kærandi bendir á að hann hafi í nokkur ár reynt að fá að byggja samkvæmt lóðarleigusamningum en að lokum hafi honum verið sá eini kostur fær að höfða dómsmál gegn Reykjavíkurborg. Í miðjum málarekstrinum taki borgin það upp hjá sjálfri sér að breyta deiliskipulaginu til þess að þvæla málið. Það skjóti skökku við að borgin telji sig ekki þurfa að skoða aðra möguleika. Það hafi áður verið mat skipulagsfulltrúa að skipulag Blesugrófar væri frekar gallað. Borgin hafi komist að því að raunveruleg götuhæð væri hærri en hönnun hennar hafi sagt til um. Þar sem gólfkóti á fyrstu hæðum beggja lóðanna hafi verið fastsettur í deiliskipulaginu verði aðkoma að húsunum mjög brött niður á við en slíkt geti gert hreyfihömluðum erfitt um vik. Ómögulegt sé að vera með bílastæði fyrir framan ætlaða bílskúra sem uppfylli kröfur um hámarkshalla á bílastæðum fyrir hreyfihamlaða. Það eitt ætti að leiða til þess að borgin skoði aðra möguleika. Á árinu 2018 hafi verið lögð fram deiliskipulagstillaga sem hafi þótt til mikilla bóta. Hægt hefði verið að ljúka þeirri vinnu í góðri sátt.

Niðurstaða: Í máli þessu er deilt um þá ákvörðunar borgarráðs Reykjavíkur að breyta deiliskipulagi Blesugrófar vegna lóða kæranda Blesugrófar nr. 30 og 32. Með hinni kærðu deiliskipulagsbreytingu var leyfilegt nýtingarhlutfall lóðanna breytt og kveðið á um heimild á báðum lóðum til að grafa frá hliðum húsa sem nemur ¼ af lengd langhliða þeirra.

Sveitarstjórn annast gerð skipulags innan marka sveitarfélags eins og fram kemur í 3. mgr. 3. gr. skipulagslaga nr. 123/2010. Skipulagsgerð sveitarfélaga er tæki þeirra til að hafa áhrif á og þróa byggð og umhverfi með bindandi hætti. Ber sveitarstjórn ábyrgð á og annast gerð deiliskipulags skv. 1. mgr. 38. gr. tilvitnaðra laga og gildir hið sama um breytingar á slíku skipulagi, sbr. 43. gr. laganna. Ber við gerð deiliskipulags að byggja á stefnu aðalskipulags og fylgja markmiðum skipulagslaga sem tíunduð eru í 1. gr. þeirra. Þá er sveitarstjórn einnig bundin af lögmætisreglu stjórnsýsluréttarins er felur m.a. í sér að með ákvörðun sé stefnt að lögmætum markmiðum. Að gættum þessum grundvallarreglum og markmiðum hefur sveitar­stjórn mat um það hvernig deiliskipulagi skuli háttað.

Tillagan að umdeildri deiliskipulagsbreytingu var auglýst til kynningar í samræmi við 1. mgr. 43. gr. skipulagslaga og átti kærandi kost á að koma á framfæri athugasemdum sínum vegna hennar, sem hann og gerði. Samþykkt tillaga ásamt samantekt um málsmeðferð, athugasemdir og svör við þeim var send Skipulagsstofnun til lögboðinnar afgreiðslu í samræmi við 1. mgr. 42. gr. skipulagslaga. Stofnunin gerði ekki athugasemdir við deiliskipulagsbreytinguna og tók hún gildi með birtingu auglýsingar þar um í B-deild Stjórnartíðinda. Var málsmeðferð deili­skipulags­breytingarinnar því í samræmi við ákvæði skipulagslaga.

Fyrir liggur að tilgangur hinnar kærðu deiliskipulagsbreytingar var aðallega að samræma skipulagsskilmála við það byggingarmagn sem kveðið er á um í lóðarleigusamningum um­ræddra lóða sem telja verður ívilnandi fyrir kæranda. Í deiliskipulagsbreytingunni er vísað til þess að gildandi skipulagsskilmálar kveði á um að hámarksbyggingarmagn á lóð væri 300 m2 en sú takmörkun var hins vegar felld úr gildi 7. júlí 2006. Allt að einu liggur fyrir að hámarks­nýtingar­hlutfall umræddra lóða var hækkað með hinni kærðu deiliskipulagsbreytingu frá því sem kveðið var á um í gildandi deiliskipulagi. Þá felur deiliskipulagsbreytingin í sér að heimilt verður á báðum lóðum að grafa frá hliðum húsa sem nemur ¼ af lengd langhliða þeirra. Sú breyting er ekki rökstudd í deiliskipulagstillögunni en í umsögn skipulagsfulltrúa við inn­sendum athugasemdum kemur fram að rétt hafi þótt að árétta inntak skilmála gildandi deiliskipulags svo „húsið falli sem best að lóðinni / landinu og umhverfinu, að öll lóðin verði ekki sléttuð og grafið inn í landið, að ekki verði grafið frá húsinu allan hringinn þar sem það stendur í halla.“ Þrátt fyrir að skipulagsfulltrúi hafi ranglega talið að um gildandi skilmála væri að ræða verður að virtu svari hans að telja að efnisrök hafi búið að baki þeirri breytingu að takmarka gröft frá langhliðum húsanna, sem og að baki því að leitast við að samræma skipulag svæðisins við gildandi lóðaleigusamninga.

Með hliðsjón af því sem að framan er rakið liggja ekki fyrir þeir form- eða efnisannmarkar sem leiða til ógildingar hinnar kærðu ákvörðunar og verður kröfu kæranda þar um því hafnað.

Úrskurðarorð:

Hafnað er kröfu kæranda um ógildingu ákvörðunar borgarráðs Reykjavíkur frá 4. febrúar 2021 um að samþykkja breytingu á deiliskipulagi Blesugrófar vegna lóða nr. 30 og 32.