Ár 2001, þriðjudaginn 20. nóvember, kom úrskurðarnefnd skipulags- og byggingarmála saman til fundar í húsnæði nefndarinnar að Laugavegi 59 í Reykjavík. Mættir voru; varaformaður nefndarinnar, Gunnar Jóhann Birgisson hrl., Þorsteinn Þorsteinsson byggingarverkfræðingur og Hólmfríður Snæbjörnsdóttir lögfræðingur, aðalmenn í nefndinni.
Fyrir var tekið mál nr. 35/2000; kæra 10 húseigenda við Austurgötu í Keflavík, Reykjanesbæ á ákvörðun byggingarfulltrúans í Reykjanesbæ frá 21. júní 2000 um að veita Húsanesi ehf. byggingarleyfi fyrir nýbyggingu að Hafnargötu 51-55 í Keflavík.
Á málið er nú lagður svofelldur
úrskurður:
Með ódagsettu bréfi til úrskurðarnefndar skipulags- og byggingarmála, sem barst nefndinni hinn 26. júní 2000, kærir Ásgeir Jónsson hdl., fyrir hönd húseigenda að Austurgötu 17, 20, 22, 24 og 26 í Keflavík, Reykjanesbæ, þá ákvörðun byggingarfulltrúans í Reykjanesbæ frá 21. júní 2000, að veita Húsanesi ehf. byggingarleyfi fyrir nýbyggingu að Hafnargötu 51-55 í Keflavík. Af hálfu kærenda er þess krafist að skipulags- og byggingaryfirvöldum í Reykjanesbæ verði gert að vinna deiliskipulag fyrir téða lóð/lóðir og kynna það með lögformlegum hætti skv. lögum nr. 73/1997 með síðari breytingum. Þá er þess krafist að hið kærða byggingarleyfi verði fellt úr gildi.
Til vara er þess krafist að byggingarframkvæmdum á téðri lóð verði hagað í samræmi við upphaflegar teikningar um tilhögun byggingar og bílastæða á lóðinni, sbr. teikningu, dags. 15. febrúar 2000, og samþykkt skipulags- og byggingarnefndar Reykjanesbæjar þann 23. mars 2000.
Af hálfu kærenda var þess jafnframt krafist að framkvæmdir við hina umdeildu byggingu yrðu stöðvaðar meðan málið væri til meðferðar hjá úrskurðarnefndinni. Með úrskurði uppkveðnum hinn 11. júlí 2000 hafnaði úrskurðarnefndin kröfu kærenda um stöðvun framkvæmda en málið er nú tekið til efnisúrlausnar.
Vegna fjarveru formanns tók Gunnar Jóhann Birgisson hrl., varaformaður nefndarinnar, sæti formanns við meðferð málsins.
Málavextir: Byggingarleyfi fyrir hinum umdeildu framkvæmdum við nýbyggingu að Hafnargötu 51-53 í Keflavík var fyrst veitt hinn 27. apríl 2000. Kærendur vísuðu þeirri leyfisveitingu til úrskurðarnefndarinnar með bréfi, dags. 3. maí 2000, og gerðu þær kröfur að byggingaryfirvöldum yrði gert skylt að vinna deiliskipulag að byggingarsvæðinu og kynna það með lögformlegum hætti, en til vara að grenndarkynning yrði látin fara fram áður en framkvæmdum yrði fram haldið. Þá kröfðust þeir stöðvunar framkvæmda meðan málið væri til meðferðar fyrir úrskurðarnefndinni.
Með bréfi, dags. 10. maí 2000, til byggingarleyfishafa afturkallaði byggingarfulltrúinn í Reykjanesbæ áður útgefið byggingarleyfi frá 27. apríl 2000 og var framkvæmdum við bygginguna hætt í framhaldi af afturköllun leyfisins. Í ljósi þessara breyttu aðstæðna taldi úrskurðarnefndin að kærendur ættu ekki lengur lögvarða hagsmuni því tengda að fá skorið úr um gildi byggingarleyfisins og vísaði máli þeirra frá, með úrskurði hinn 17. maí 2000.
Eftir að umrætt byggingarleyfi hafði verið fellt úr gildi var fyrirhuguð nýbygging kynnt nágrönnum með vísun til 7. mgr. 43. gr. skipulags- og byggingarlaga nr. 73/1997 um grenndarkynningu. Stóð kynningin yfir frá 12. maí til 13. júní 2000 og komu fram allmargar athugasemdir, flestar frá kærendum. Að lokinni grenndarkynningu og umfjöllun um framkomnar athugasemdir veitti byggingarfulltrúi, hinn 21. júní 2000, leyfi það sem kært er í máli þessu, en hann afgreiðir byggingarleyfi með heimild í Samþykkt um afgreiðslu byggingarfulltrúa Reykjanesbæjar, nr. 250 frá 5. apríl 2000. Skutu kærendur málinu til úrskurðarnefndarinnar hinn 26. júní 2000 eins og að framan greinir.
Málsrök kærenda: Af hálfu kærenda er aðallega á því byggt að vinna hefði þurft deiliskipulag fyrir byggingarreitinn að Hafnargötu 51-55 áður en til framkvæmda hefði komið á lóðunum. Með því móti hefði verið tryggt að öllum hagsmunaaðilum hefði gefst kostur á að gera athugasemdir við byggingartillögurnar. Þá hefði einnig verið tryggt að allir kostir á staðsetningu húss og bílastæða hefðu verið skoðaðir gaumgæfilega. Vísa kærendur þessu til stuðnings til 23. gr. skipulags- og byggingarlaga nr. 73/1997 um deiliskipulag svo og til 3. mgr. 2. gr. og 4. mgr. 9. gr. sömu laga. Um sé að ræða meiri háttar framkvæmd sem hafi mikil áhrif á næsta umhverfi og sérstaklega á aðlæga íbúðarbyggð.
Kærendur benda á að mál þetta snúist að verulegu leyti um þá ákvörðun að snúa við upphaflegri tilhögun að staðsetningu húss og bílastæða á lóðinni að Hafnargötu 51-55. Upphaflega tilhögunin hafi verið samþykkt á fundi skipulags- og byggingarnefndar þann 23. mars sl. Hugmynd um umsnúning á byggingarreitnum virðist hafa fyrst orðið til á fundi bæjarráðs þann 19. apríl 2000, þegar ráðið hafi falið byggingarfulltrúa að kanna hjá byggingaraðila hvort færa mætti bygginguna og bílastæði til á lóðinni. Svo rösklega hafi verið gengið til verksins að þann 27. apríl hafi byggingarfulltrúinn gefið út byggingarleyfi til Húsaness ehf. án þess að teikningar eða nýjar hugmyndir hefðu verið kynntar í bæjarráði eða í skipulags- og byggingarnefnd. Byggingarleyfið hafi síðan verið afturkallað þann 10. maí. 2000 og tveimur dögum síðar hafi verið farið út í grenndarkynningu með síðari tillöguna. Þessi síðari tillaga um staðsetningu húss og bílastæða á lóðinni virðist ekki hafa verið samþykkt eftirá af skipulags- og byggingarnefnd né bæjarráði eða bæjarstjórn. Bréfi lögmanns kærenda til byggingarfulltrúa, dags. 9. maí 2000, hafi eigi verið svarað, en þar hafi m.a. verið gerð fyrirspurn um það af hverju byggingarleyfið hafi ekki verið lagt fram til kynningar í skipulags- og byggingarnefnd. Reyndar hafi í bréfinu verið dregið í efa að byggingarfulltrúinn hefði vald til að gefa út byggingarleyfi á grundvelli samþykktar nr. 250/2000 um afgreiðslu byggingarfulltrúa Reykjanesbæjar skv. skipulags- og byggingarlögum nr. 73/1997. Með bréfi, dags. 26. apríl 2000, hafi þess m.a. verið krafist að byggingin yrði staðsett skv. upphaflegri grunnteikningu. Bæjarráð hafi vísað erindinu til umsagnar skipulags- og byggingarnefndar á fundi sínum 3. maí 2000. Ekkert hafi hins vegar frést af því máli né hafa nokkur svör borist. Seinni tillaga um staðsetningu húss hafi verið kynnt í grenndarkynningu en ekkert getið um fyrri tilhögun. Ekki liggi fyrir hvenær síðari tilhögun á byggingarreitnum, sem var kynnt hafi verið í grenndarkynningunni, hafi verið formlega samþykkt af skipulagsyfirvöldum í Reykjanesbæ en ákvörðun um að kynna síðari tillöguna í grenndarkynningu jafngildi tæpast samþykkt að hálfu skipulagsnefndar á henni.
Skipulags- og byggingarnefnd hafi ákveðið að halda sig við síðari tillögu um staðsetningu húss og bílastæða á Hafnargötu 51-55 eftir að grenndarkynning hafði farið fram og hafi jafnframt ákveðið að athugasemdir kærenda væru þess eðlis að ekki þyrfti að taka tillit til þeirra. Rök nefndarinnar hafi aðallega verið þau að síðari tillagan að staðsetningu húss og bílastæða hefði afgerandi kosti umfram fyrri tillögu út frá umferðaröryggissjónarmiðum og að betri götumynd fengist með henni þar sem þá skiptust á hús og bílastæði í stað þess að tekið væri stórt samliggjandi svæði undir bílastæði.
Með vísun til fyrirliggjandi álits Dr. Haraldar Sigþórssonar umferðarverkfræðings, telja kærendur þessa staðhæfingu skipulags- og byggingarnefndar marklausa enda verði ekki annað ráðið af álitinu en að seinni tillagan sé í raun heldur verri út frá umferðarsjónarmiðum. Þá sé staðhæfing nefndarinnar um götumynd ekki á rökum reist og séu skoðanir skiptar um það atriði. Einnig sé mótmælt þeirri staðhæfingu skipulags- og byggingarnefndar að síðari tillaga hafi í för með sér minni skuggamyndun en sú fyrri. Auk þess falli fyrri tillagan betur að óskum kærenda í því efni enda séu þeir sem yrðu fyrir birtuskerðingu eftir fyrri tillögunni reiðubúnir að sæta henni og losna þess í stað við aukna umferð og bílastæði í námunda við eignir sínar.
Kærendur telja samkvæmt framansögðu að ákvörðun skipulagsyfirvalda um umsnúning á byggingarreit húss á lóðinni að Hafnargötu 51-55 hafi verið tekin á afar hæpnum grundvelli og að rök fyrir viðsnúningnum standast ekki nánari skoðun. Kærendur eigi lögvarinn rétt skv. lögum nr. 73/1997, sbr. t.d. 4. mgr. 9. gr. og 1. gr. nefndra laga, á að mark sé tekið á tillögum þeirra og sjónarmiðum. Ákvæði þessi séu ekki til skrauts í lögunum og hljóta að skapa kærendum rétt. Engin veigamikil rök hafa komið fram í málinu sem réttlæta að ekki sé farið að óskum og kröfum kærenda. Því hefði átt að fallast á kröfu þeirra um að byggt yrði á lóðinni að Hafnargötu 51-55 skv. upprunalegum tillögum.
Loks telja kærendur að grenndarkynningu þeirri sem fram fór hafi verið áfátt þar sem ekki hafi verið sýnt fram á að hún hafi náð til allra þeirra sem hagsmuna hafi átt að gæta.
Með bréfi til úrskurðarnefndarinnar, dags. 12. nóvember 2001, hefur lögmaður kærenda, auk framanritaðs, komið því á framfæri að kærendur telji að skuggamyndun frá nýbyggingu sé meiri en vænst hafi verið, hávaði sé frá ruslagámi og vörumóttöku, oft frá kl. 06:00 að morgni, óþægindi stafi frá óvörðu útiljósi á bakhlið nýbyggingarinnar og að ekki hafi verið reist girðing milli húsa kærenda og nýbyggingar eins og til hafi staðið.
Málsrök Reykjanesbæjar: Af hálfu Reykjanesbæjar er kröfum kærenda mótmælt og því haldi fram að hið umdeilda byggingarleyfi sé í fullu samræmi við gildandi aðalskipulag og að fullnægjandi grenndarkynning hafi farið fram. Vandað hafi verið til þeirrar kynningar enda hafi í raun engar athugasemdir verið gerðar við framkvæmd hennar. Allar aðliggjandi lóðir í hverfinu séu að fullu byggðar að undanskilinni lóðinni nr. 52 handan Hafnargötunnar. Deiliskipulag hafi því verið með öllu óþarft, sbr. 2. mgr. 23. gr. skipulags- og byggingarlaga. Ekki verði séð að kærendur hafi rökstutt það með nokkrum hætti hvers vegna umrætt undanþáguákvæði eigi ekki við í máli þessu.
Grundvallaratriði í málinu sé að kærendur hafi um langt árabil mátt búast við byggingu af þessu tagi og raunar talsvert umfangsmeiri byggingu, sé miðað við nærliggjandi hús. Þess vegna verði kærendur, líkt og aðrir íbúar í nágrenninu, að sætta sig við það mat bæjaryfirvalda að byggingin samrýmist fyllilega markmiðum aðalskipulags og staðsetning hennar sé sú heppilegasta sem völ sé á. Á lóðunum sem um ræði hafi verið þrjú gömul hús, tvö lítil íbúðarhús á nr. 51 og nr. 53, og reiðhjólaverkstæði á einni hæð á nr. 55, lágreist og hrörlegt. Nr. 51 hafi verið flutt á brott árið 1995 en húsið nr. 53 rifið árið 1991, enda þá talið hættulegt börnum og öðrum vegfarendum. Húsið nr. 55 hafi síðan verið rifið af byggingarleyfishafanum, Húsanesi ehf, í tilefni af fyrirhugaðri byggingu. Næstu nágrannar við svæðið séu kærendur við Austurgötu nr. 20-26. Einn kærenda búi þó fjær við Austurgötu. Aðrir nágrannar hafi flestir hverjir engar athugasemdir gert við það fyrirkomulag byggingarmála á umræddum lóðum sem um sé deilt í málinu. Umsnúningur hússins komi við sögu. Hann sé tvímælalaust til bóta, t.d. hafi með honum fundist hagkvæm lausn á fyrirkomulagi bifreiðastæða. Tíu viðbótarbílastæði fást með þessu við Hafnargötu, aðalgötu bæjarins, auk aðalstæðisins norðanvert við bygginguna. Staðsetning bílastæðanna að sunnanverðu hefði án tvímæla verið lakari kostur, en þar hefðu þau skarast við stór bifreiðastæði á lóðinni nr. 57 með tvennum inn- og útkeyrslum. Með umsnúningnum hafi og dregið úr skuggamyndun á lóðunum við Austurgötu.
Andmæli byggingarleyfishafa: Talsmaður byggingarleyfishafa, Húsaness ehf., telur að flest af þeim sjónarmiðum, sem fram komi í greinargerð lögmanns kærenda, tengist formreglum og samskiptum kærenda og bæjaryfirvalda og séu í raun Húsanesi óviðkomandi. Rétt sé þó að fram komi að félagið hafi lagt fyrir byggingarnefnd þrjár tillögur að staðsetningu húss á lóðinni. Hafi fyrsta tillagan gert ráð fyrir að innkeyrsla á lóð og bílastæði væru sameiginleg með Hafnargötu 57 en þeirri tillögu hafi eigandi þeirrar eignar hafnað. Næsta tillaga hafi lotið að því að innkeyrsla inn á bílastæði væri frá Hafnargötu. Bæjaryfirvöld hafi hins vegar bent á þann kost að innkeyrsla inn á lóðina yrði frá Skólavegi og hafi það fyrirkomulag orðið fyrir valinu, enda henti það best með tilliti til bílastæða og aðkomu. Hafi það því verið hagsmunamál fyrir byggingarleyfishafa að þetta fyrirkomulag væri valið þegar staðsetning húss á lóð hans yrði ákveðin.
Aðilar máls þessa hafa fært frekari rök fyrir kærunum annars vegar og hinni kærðu ákvörðun hins vegar. Með vísun til 31. gr. stjórnsýslulaga nr. 37/1993 verður ekki gerð frekari grein fyrir þessum röksemdum aðila í úrskurði þessum, en úrskurðarnefndin hefur haft allar röksemdir þeirra til hliðsjónar við úrlausn málsins.
Umsögn Skipulagsstofnunar: Úrskurðarnefndin leitaði umsagnar Skipulagsstofnunar um álitaefni máls þessa. Í umsögn stofnunarinnar, dags. 31. maí 2001, segir m.a: „Hafnargata 51-55 er á miðbæjarsvæði samkvæmt Aðalskipulagi Reykjanesbæjar 1995-2015. Þar er gert ráð fyrir blandaðri byggð verslunar, þjónustustofnana og íbúða. Ekki er í aðalskipulaginu gerð grein fyrir leyfilegu nýtingarhlutfalli lóða eða reita á miðbæjarsvæði. Í gögnum málsins kemur fram að á lóðunum hafi áður staðið 2 íbúðarhús og reiðhjólaverkstæði. Grunnflötur húss skv. hinu kærða byggingarleyfi mun vera 558,3 m2 og stærð samtals 1116,6 m2. Nýtingarhlutfall lóðar er 0,69. Ekki liggur fyrir hvert er nýtingarhlutfall nágrannalóða á miðbæjarsvæði.
Ekki liggur annað fyrir í málinu en að grenndarkynning hafi farið fram með fullnægjandi hætti áður en hið kærða byggingarleyfi var veitt og ekki er í kæru fundið að framkvæmd grenndarkynningarinnar. Skipulagsstofnun telur að þrátt fyrir að í hinu kærða tilviki hefði verið eðlilegt að vinna deiliskipulag viðkomandi reits, eins og t.d. var gert á árinu 2000 fyrir verslunar- og þjónustusvæði austan Hafnargötu 89, verslunar- og þjónustulóð við ofanverða Aðalgötu og af A hluta gamla bæjarins í Keflavík, hafi ekki hvílt ófrávíkjanleg lagaskylda á sveitarstjórn að gera slíkt. Bygging samkvæmt hinu kærða byggingarleyfi samræmist aðalskipulagi og ekki liggja fyrir gögn um að hún víki frá yfirbragði aðliggjandi bygginga á miðbæjarsvæði. Sveitarstjórn Reykjanesbæjar hafi því verið heimilt að veita leyfið að undangenginni grenndarkynningu samkvæmt 3. mgr. 23. gr. skipulags- og byggingarlaga nr. 73/1997 m.s.br., sbr. 7. mgr. 43. gr. sömu laga.“
Vettvangsganga: Boðað var til vettvangsgöngu í máli þessu hinn 2. maí 2001. Vegna forfalla gat formaður úrskurðarnefndarinnar ekki verið viðstaddur en aðrir nefndarmenn voru mættir ásamt framkvæmdastjóra nefndarinnar. Viðstaddir voru auk þeirra eigandi Austurgötu 26 f.h. kærenda og byggingarfulltrúinn í Reykjanesbæ. Þeir veittu nefndarmönnum upplýsingar er málið varða og gerðu grein fyrir helstu sjónarmiðum sínum í málinu. Gengið var um byggingarsvæðið en jafnframt skoðuðu nefndarmenn aðstæður frá lóð hússins nr. 26 við Austurgötu og stoðvegg á mörkum þeirrar lóðar og lóðar nýbyggingarinnar.
Niðurstaða: Valdsvið úrskurðarnefndarinnar sem æðra stjórnvalds er við það bundið að meta gildi lokaákvörðunar lægra setts stjórnvalds sem skotið hefur verið til nefndarinnar með lögmæltum hætti. Það er því ekki á færi úrskurðarnefndarinnar að leggja fyrir byggingar- eða skipulagsyfirvöld sveitarfélaga að láta vinna skipulagsáætlanir eða að mæla fyrirfram fyrir um það að mannvirkjagerð skuli hagað með tilteknum hætti. Af þessum sökum ber að vísa frá nefndinni aðalkröfu kærenda um að lagt verði fyrir byggingaryfirvöld í Reykjanesbæ að vinna deiliskipulag fyrir téðar lóðir svo og varakröfu þeirra um að byggingarframkvæmdum verði hagað í samræmi við upphaflegar teikningar. Kröfu kærenda um stöðvun framkvæmda hefur áður verið hafnað með úrskurði hinn 11. júlí 2000 og verður því í máli þessu einungis fjallað um þá kröfu kærenda að byggingarleyfi það sem byggingarfulltrúinn í Reykjanesbæ veitti Húsanesi ehf. hinn 21. júní 2000 samkvæmt ákvörðun skipulags- og byggingarnefndar frá 20. júní 2001 verði fellt úr gildi.
Ekki verður á það fallist með kærendum að nauðsynlegt hafi verið að vinna deiliskipulag fyrir byggingarreitinn að Hafnargötu 51-55 áður en þar yrðu leyfðar byggingarframkvæmdir. Samkvæmt 3. mgr. 23. gr. skipulags- og byggingarlaga nr. 73/1997 með síðari breytingum er sveitarstjórn heimilt, að undangenginni grenndarkynningu skv. 7. mgr. 43. gr. sömu laga, að leyfa framkvæmdir í þegar byggðum hverfum þar sem deiliskipulag liggur ekki fyrir. Byggingarleyfi sem veitt er með heimild í 3. mgr. 23. gr. laga nr. 73/1997 verður þó að fullnægja kröfum 43. gr. laga nr. 73/1997 að öðru leyti og verður því m.a. að samræmast skilmálum gildandi aðalskipulags fyrir viðkomandi svæði. Þá hefur undanþáguheimild 3. mgr. 23. gr. laga nr. 73/1997 verið skýrð svo að byggingarleyfi veitt á grundvelli hennar megi ekki leiða til verulegra breytinga á byggðamynstri viðkomandi svæðis. Verður að telja að hin umdeilda nýbygging fullnægi þessum skilyrðum enda verður ekki séð að hún víki að marki frá yfirbragði aðliggjandi bygginga á miðbæjarsvæði. Fær þessi niðurstaða frekari stoð í umsögn Skipulagsstofnunar í málinu.
Samkvæmt framansögðu var byggingaryfirvöldum í Reykjanesbæ heimilt að veita hið umdeilda byggingarleyfi að undangenginni grenndarkynningu svo sem gert var. Ákvörðun um grenndarkynninguna var tekin á fundi skipulags- og byggingarnefndar Reykjanesbæjar hinn 10. maí 2000 en þá lá fyrir nefndinni umsókn um leyfi fyrir þeirri byggingu sem kynnt var. Samræmdist þessi málsmeðferð ákvæði 7. mgr. 43. gr. laga nr. 73/1997, en samkvæmt ákvæðinu ber byggingarnefnd þá fyrst að taka afstöðu til umsóknar um byggingarleyfi þegar grenndarkynningu er lokið þegar um er að ræða afgreiðslu byggingarleyfisumsóknar með stoð í undanþáguákvæði 3. mgr. 23. gr. lagnanna. Samkvæmt sama ákvæði er það á valdsviði byggingarnefndar að meta hverjir teljist eiga hagsmuna að gæta og hefur ekki verið sýnt fram á það að ágallar hafi verið á grenndarkynningunni að því leyti enda þótt kærendum væri ekki gerð grein fyrir umfangi hennar í upphafi.
Ekki verður fallist á að skipulags- og byggingarnefnd hafi borið að verða við athugasemdum kærenda er fram komu við grenndarkynninguna. Hefur ekki heldur verið sýnt fram á það að ákvarðanir nefndarinnar hafi verið reistar á ómálefnalegum grundvelli eða haldnar öðrum þeim annmörkum er til ógildingar gætu leitt. Verður að skilja ákvæði 7. mgr. 43. gr. laga nr. 73/1997 á þann veg að skipulags- og byggingarnefndum sé einungis skylt að taka framkomnar athugasemdir við grenndarkynningu til athugunar og taka til þeirra rökstudda afstöðu en ekki sé skylt að verða við kröfum eða óskum nágranna. Hins vegar geta ákvarðanir skipulags- og byggingaryfirvalda á stundum leitt til röskunar á lögvörðum hagsmunum nágranna og má fallast á að í máli þessu hafi eigendur þeirra eigna við Austurgötu, sem liggja að lóð og bílastæðum hinnar umdeildu nýbyggingar, þurft að sæta nokkurri skerðingu á grenndarhagsmunum, einkum eigendur eignarinnar nr. 26. við Austurgötu. Hafa þeir orðið fyrir umtalsverðri skerðingu á birtu á lóð auk þess sem aukið álag er á stoðvegg sem fyrir var á mörkum þeirrar lóðar og lóðar nýbyggingar, sem tjón gæti hlotist af. Þykir þessi röskun á hagsmunum nágranna þó ekki svo veruleg að leitt geti til ógildingar hins umdeilda byggingarleyfishafa.
Loks verður ekki fallist á að byggingarfulltrúa hafi brostið heimild til útgáfu byggingarleyfis eins og látið er að liggja af hálfu kærenda. Eiga heimildir hans sér stoð í staðfestri samþykkt frá 5. apríl 2000, sbr. 4. mgr. 40. gr. laga nr. 73/1997 með síðari breytingum.
Samkvæmt framansögðu er það niðurstaða úrskurðarnefndarinnar að hin kærða ákvörðun samræmist ákvæðum skipulags- og byggingarlaga nr. 73/1997 um byggingarleyfi og sé ekki haldin neinum þeim annmörkum sem til ógildingar leiði. Er kröfu kærenda um ógildingu hinnar kærðu ákvörðunar því hafnað.
Að því marki sem umkvartanir kærenda lúta að því að ekki hafi verið gengið frá mannvirkjum, svo sem girðingu milli lóða, í samræmi við samþykkta uppdrætti, byggingarskilmála eða aðrar settar reglur, ber þeim að beina þeim erindum sínum til byggingaryfirvalda í Reykjanesbæ, enda liggja ekki fyrir ákvarðanir um þessi kvörtunarefni, sem sætt geta kæru til úrskurðarnefndarinnar.
Uppkvaðning úrskurðar í máli þessu hefur dregist vegna mikils málafjölda og anna hjá úrskurðarnefndinni.
Úrskurðarorð:
Hafnað er kröfu kærenda um ógildingu byggingarleyfis er byggingarfulltrúinn í Reykjanesbæ veitti Húsanesi ehf. hinn 21. júní 2000 fyrir nýbyggingu á lóðunum nr. 51-55 við Hafnargötu í Keflavík. Öðrum kröfum kærenda í máli þessu er vísað frá úrskurðarnefndinni.
